Morgunblaðið - 04.05.2016, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 4. MAÍ 2016
✝ Sigurður Niku-lás Einarsson
fæddist í Reykjavík
2. mars 1955. Hann
lést 14. apríl 2016.
Hann var sonur
Einars Nikulásson-
ar rafvirkja, f. 3.
október 1921, d. 28.
maí 2010, og Krist-
ínar Þórarinsdóttur
píanóleikara, f. 7.
september 1922, d.
6. desember 2014. Systkini
Nikulásar eru: Rósa, f. 17. mars
1945, Ragnar Már, f. 5. sept-
ember 1947, og Þórhildur, f. 13.
nóvember 1953.
Anna Rósa, f. 4.1. 1988, fv. maki
Magnús Jónsson, f. 3.11. 1988,
saman eiga þau tvo syni, þá Jón
Karel og Rúnar Elís. Núverandi
maki Sigurður Snær Guðmunds-
son. 4) Nikulás, f. 12.8. 1990.
Nikulás ólst upp í Breiðagerði
25. Ungur að árum hóf hann
störf í fjölskyldufyrirtækinu
Lömpum s.f. Hann ákvað að feta
í fótspor föður síns og nam raf-
virkjun við Iðnskólann í Reykja-
vík og starfaði Nikulás lengst af
sjálfstætt eftir það. Nikulás
byggði hús sitt í Vesturhúsum 9
í Grafarvogi. Nikulás var mikill
tónlistarmaður og liggja eftir
hann ógrynni af lögum og text-
um.
Nikulás var jarðsunginn frá
Dómkirkjunni í Reykjavík 28.
apríl 2016.
Nikulás og Sig-
rún Unnsteins-
dóttir, f. 22. apríl
1957, voru í sam-
búð í nokkur ár.
Foreldrar hennar
voru Unnsteinn
Guðmundsson
pípulagn-
ingamaður, f. 7.9.
1931, d. 17.3. 1988,
og Elín Björg
Kristjánsdóttir
saumakona, f. 28.7. 1933. Börn
Nikulásar og Sigrúnar eru: 1)
Einar, f. 13.8. 1982. 2) Ragnar
Már, f. 21.1. 1985, kvæntur
Kötlu Rós Völundardóttur. 3)
Minn ástkæri bróðir og vinur,
Nikki, var gæddur einstökum
gáfum sem ég hef aldrei séð hjá
neinum öðrum. Hann var hæfi-
leikaríkur með eindæmum hvort
sem það var á hljóðfæri, á bók-
ina eða annað sem hann tók sér
fyrir hendur. Á skólaárum gekk
honum vel þar sem að hann
þurfti ekki að lesa nema einu
sinni yfir blaðsíðu og gat þá þul-
ið hana upp án nokkurrar villu.
Hæfileikar hans á hljóðfæri
voru með eindæmum og var fátt
sem hann gat ekki spilað á. Eftir
hann liggja mörg hundruð lög
þar sem hann samdi bæði lag og
texta. Hógværðin ein hamlaði
honum að gefa tónlistina út en
hann var vel þekktur í tónlist-
arheiminum fyrir snilligáfu sína.
Oft var hann hvattur til að gefa
efnið sitt út, okkur hinum til
yndisauka, en allt kom fyrir
ekki, tónlistin hans er enn óút-
gefin.
Ég efast ekki um að minn
kæri bróðir hefði skotist upp á
stjörnuhimin frægðarinnar ef
hann hefði tekið skrefið í átt að
tónlistarheiminum, en honum
voruætluð önnur og mikilvægari
hlutverk í lífinu.
Fjölskyldan hafði ávallt for-
gang í hans lífi og börnin fjögur
nutu ástar og atlætis hans.
Nikki gerði aldrei mannamun og
fengu vinir hans sem og aðrir
sem kynntust honum að njóta
kærleika hans. Hann var sá
hjálpsamasti í fjölskyldunni og
lét aldrei sitt eftir liggja ef eitt-
hvað bjátaði á. Ekkert aumt gat
hann elsku bróðir minn séð án
þess að taka til hendinni og
hjálpa þeim sem þurftu.
Hafsjór af minningum
streymir fram og upp úr stendur
fegurð persónuleika hans, kær-
leikur og einskær vinátta, sem
ég mun sakna og hlýja mér við
þar til ég hitti hann á ný. Guð
blessi þig, elsku bróðir.
Þórhildur Einarsdóttir
og fjölskylda.
Nú er hann Nikki frændi far-
inn og eftir stendur tóm í hjarta
mínu.
Nikki var með eindæmum frá-
bær maður og vildi öllum gott.
Hann var alltaf til í að hjálpa
manni þegar eitthvað bjátaði á,
hvort sem það var að gera eitt-
hvað fyrir mann, lána manni
eitthvað sem hann átti eða jafn-
vel að lána mér pening ef ég var
alveg blankur þó svo að hann
hefði jafnvel úr litlu að moða.
Ég gæti sagt ykkur endalaust
frá því hve góður og hjartahlýr
maður hann var en þeir sem
hann þekktu vita allt um það.
Þegar ég hugsa til hans koma
minningar upp frá ferðalögum
fjölskyldna okkar í Galtalæk þar
ofarlega í huga þar sem var
alltaf glaumur og gleði, sungið
og spilað fram eftir öllum kvöld-
um.
Sem unglingur átti ég líka
margar góðar helgar heima hjá
Nikka og fjölskyldu hans þar
sem við Einar og Ragnar Már
synir hans lékum okkur í tölvum
og fiktandi í einhverjum tækjum
og græjum. Við vorum alltaf að
gera eitthvað skemmtilegt af
okkur og má segja að það hafi
verið heimili mitt að heiman um
helgarnar.
Ég mun muna lengi eftir
kvöldunum sem við eyddum í
kjallaranum í Breiðagerðinu að
fá okkur nokkra, syngja, spila og
spjalla um heima og geima. Nú
ertu kominn á betri stað þar
sem ljósið sem þú barst alltaf
með þér fær að skína og lýsa
okkur hinum leið.
Ég mun sakna þín sárt en
fagna því að hafa átt þig að og
fengið að verja þetta miklum
tíma í kringum þig.
Sjáumst hinum megin.
Þórarinn Árni (Dói).
Það er með miklum trega að
ég skrifa þessi minningaroð um
elsku Nikka frænda. Nikki er
ógleymanlegur öllum þeim sem
honum kynntust. Ljúfmenni með
stórt hjarta og létta lund sem
einkenndi Nikka fremur öllu
öðru. Að gleðja aðra og gleðjast
var aðalmerki hans og ófáar eru
minningarnar þar sem Nikki
sameinaði fjölskylduna í söng og
gleði. Hann var tónlistarmaður
af Guðs náð og eftir hann liggja
ófá lögin og textarnir, sem munu
ylja okkur um ókomin ár. Hann
var gamansamur og skemmti-
legur og varð því vinamargur.
Nikki var skoðanafastur maður
og var hægt að ræða öll heims-
ins mál við hann og alltaf kom
hann með nýja sýn á málefnið.
Hann var vel lesinn og fróður og
oft sköpuðust fjörugar umræður
um hin ýmsu mál líðandi stund-
ar. Nikki stóð ávallt vörð um þá
sem minna máttu sín og af
hjartagæsku sinni eyddi hann
ófáum stundum með þeim sem
þörfnuðust hans.
Hann fór ávallt sína eigin leið,
sama hvort hún var með eða á
móti straumnum. Afi var dug-
legur að segja okkur sögur af
þeim systkinum þegar þau voru
yngri og er ein þeirra mér afar
minnisstæð.
Á bítlatímanum vildu strákar
safna síðu hári og Nikki var þar
engin undantekning. Afa þótti
þetta nú heldur ófrýnileg hár-
greiðsla og eftir mikið málþóf
ákvað hann að taka málin í sínar
hendur. Hann náði sér í skæri
og nú skyldi hárið fá að fjúka.
Upp hófst mikill eltingarleikur
sem endaði uppi á háalofti í her-
bergi Nikka og mömmu. Þar var
lítill gluggi sem Nikki kaus sem
útgönguleið.
Hann stökk út um gluggann
og stóð sigri hrósandi í blóma-
beðinu hennar ömmu, og hárið
fékk að vera. Sagan er lýsandi
fyrir staðfestu og ákveðni hans í
því sem honum fannst skipta
máli og átti hug hans og hjarta,
hann gaf ekkert eftir. Hver
minning er dýrmæt perla sem
við munum njóta þegar sökn-
uðurinn ber að dyrum.
Þín frænka,
Rósa litla.
Það er svo sárt að kveðja
þennan góða mann. Það var ein-
hvern veginn ekki hægt annað
en að líka vel við hann. Hafði
sinn eiginn smekk og skoðanir.
Tók á flestum hlutum með húm-
or og kæti. Kunni, vissi og gat
flest.
Við gátum rætt um allt milli
himins og jarðar, pólitík, trúmál
og heilbrigðiskerfið svo klukku-
tímum skipti og verið sammála
um að vera ósammála, ef því var
að skipta.
Það er erfitt að hugsa til þess
að hann eigi ekki eftir að banka
létt á eldhúsgluggann aftur.
Að þekkja Nikka gerði mig að
betri manneskju.
Takk fyrir að vera vinur
minn. Takk fyrir allt.
Elsku Einar, Ragnar Már,
Anna Rósa og Nikulás, Guð gefi
ykkur styrk í sorginni.
Guð, gefðu mér æðruleysi
til að sætta mig við það
sem ég fæ ekki breytt,
kjark til að breyta því
sem ég get breytt
og vit til að greina þar á milli.
(Reinhold Niebuhr)
Huldrún Þorsteinsdóttir.
Fallinn er frá Nikulás Ein-
arsson. Við kynntumst Nikka á
Austurvelli þar sem hann var
tíður gestur og virkur þátttak-
andi í baráttunni fyrir betra
samfélagi. Þáttur Nikulásar í
þeirri rimmu verður seint met-
inn til fulls en hann tók sér
gjarnan það hlutverk að skrá-
setja hinar ýmsu viðburði mót-
mælenda með myndavélinni
sinni. Það er óskandi að sá arfur
verði sagnfræðingum framtíðar-
innar aðgengilegur. Sá hópur
sem Nikulás tilheyrði var ótrú-
lega frjór og uppátækjasamur
og stundum hefði mátt ætla að
um listviðburði væri að ræða
fremur en mótmælastöður. Ýmis
uppátæki þeirra Helgu Bjarkar
eru ógleymanleg þeim sem voru
svo heppnir að verða vitni að
þeim, t.d. þegar stór hluti máva
höfuðborgarsvæðisins virtist
vera á þeirra valdi, fylgdi þeim
um alla borg vikum saman og
settust fuglarnir gjarna á hinar
ýmsu byggingar stjórnsýslunnar
sem mótmælendunum fannst
þurfa tiltal hverju sinni. Við
þökkum fyrir okkur og sendum
aðstandendum Nikka samúðar-
kveðjur.
Birgitta Jónsdóttir,
Margrét Tryggvadóttir, Þór
Saari og
Þórður Björn Sigurðsson.
Í dag kveð ég vin minn Niku-
lás með hlýhug í hjarta, hann
Nikulás var oft í því að reyna
redda málum og hjálpa mönn-
um. Nikulás hafði áhuga á ljós-
myndun, bókmenntum og tón-
list, auk þess sem hann spilaði á
gítar.
Þá fór Nikulás aldrei leynt
með skoðanir sínar heldur tók
þátt í mótmælum gegn Icesave,
gegn ESB og auk þess sem hann
studdi öryrkja og aldraða í
þeirra mótmælum fyrir utan Al-
þingi, Velferðarráðuneytið og
Tryggingarstofnun. Hann Niku-
lás hafði sterka réttlætiskennd
og var frekar róttækur. Hann
leyfði fólki að hafa sínar skoð-
anir í friði, en stóð fastur á sín-
um skoðunum. Eins og fleiri þá
vildi Nikulás ekki borga Icesave,
er menn vildu klína á almenning
í landinu, hann furðaði sig mikið
á þessari upphæð, og hvernig
hægt væri að klína skuld einka-
banka yfir á almenning. Það má
segja að Nikulás væri umhugað
um velferð og líðan fólks. Hann
hafði gaman af því að ræða við
fólk og átti það til að koma með
brandara, og gera grín að öllu
saman. Níkulás var mjög barn-
góður, og ég og strákarnir mínir
eigum eftir að sakna Nikulásar
mikið. Ég og strákarnir minnir
viljum hér votta fjölskyldu hans
Nikulásar innilega samúð.
Blessuð sé minning Nikulásar
Einarssonar.
Þorsteinn Sch.
Thorsteinsson.
Í dag kveðjum við virkan bar-
áttufélaga í BÓT.
Sigurður Nikulás Einarsson
var einn af stofnefndum BÓTar,
aðgerðarhóps um bætt samfélag.
Félagið var stofnað eftir banka-
hrunið og var Nikulás strax ljós-
myndari á mótmæla- og baráttu-
fundum BÓTar.
Eftir hann er mikið og gott
safn mynda sem skrá sögu BÓT-
ar frá stofnun félagsins. Nikulás
var góður félagi og vinur sem
var alltaf tilbúinn að mæta og
taka myndir og aðstoða á allan
hátt fyrir félagið.
Það var alltaf gaman að hitta
Nikka og spjalla við hann um
baráttumálin og hans verður
sárt saknað.
En minningin um góðan vin
og baráttufélaga lifir með okkur
og myndir hans og barátta hans
fyrir öryrkja verða minnisvari
um góðan dreng hjá BÓT og í
aðgerðarhópi Háttvirtra ör-
yrkja.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Innilegar samúðarkveðjur
sendum við börnum hans og öðr-
um aðstandendum.
Guðmundur Ingi Kristinsson.
Allt frá mínum fyrstu
bernskuminningum var Nikki til
staðar í mínu lífi. Nikulás, eða
Nikki eins og hann var alltaf
kallaður, var léttur og skemmti-
legur karakter, sem hafði ein-
stakt lag á að létta lundu þeirra
sem á vegi hans urðu. Nikka var
margt til lista lagt, hann vann
framan af við rafvirkjun og var
auk þess sérlega laginn við að
gera við allskyns hluti, allt frá
smæstu raftækjum til bifreiða.
Hann byggði einbýlishús fjöl-
skyldunnar í Grafarvoginum og
gerði þar allt sjálfur. Fyrir um
ári síðan rakst ég á hann og
Ragnar son hans að smíða þrí-
víddarprentara úti í bílskúr. Eitt
var það þó sem Nikki hafði meiri
áhuga á en öðru, það var tónlist-
in. Nikki samdi aragrúa laga og
texta um ævina og skildi gít-
arinn sjaldan við sig. Hann spil-
aði á fjölda hljóðfæra og var lið-
tækur söngvari og þegar vel
tókst til fékk hann hörðustu kné
til að kikna. Undir lokin var
hann orðinn svo fær á gítarinn
að þeir sem á hlýddu, sannfærð-
ust fljótt um að þar væri snill-
ingur á ferð. Þær eru endalausar
sögurnar af Nikka, sem væru
efni í heila bók, en verða ekki
tíundaðar hér. Nikki fór ekki
auðveldustu leiðina í lífinu, held-
ur fór hann sína eigin leið og
þróaðist sem frumlegur og
áhugaverður karakter. Hann
hafði sterkar skoðanir á mönn-
um og málefnum og varð aldrei
kjaftstopp. Barðist hann fyrir
málefnum þeirra sem minna
máttu sín, allt til dauðadags. Það
er erfitt að sjá á eftir svo sterk-
um persónuleika og verður hans
sárt saknað. Vil ég votta nánustu
ættingjum mína dýpstu samúð.
Einar Þór Guðmundsson.
Nikki, baráttufélagi minn og
trygglyndi vinur, fór á undan
okkur inn í eilífa sumarlandið til
að undirbúa móttöku okkar
hinna með stæl. Það var ekki við
öðru að búast, þú varst alltaf feti
framar en við hin. Tónlistin
helgaði líf okkar. Kynni okkar
hófust í Tónabæ þar sem við
vorum tilnefnd tónlistarfulltrúar
gagnfræðaskóla okkar, Nikulás
fyrir Breiðagerðisskóla og
undirrituð fyrir Laugarlækja-
skóla. Ekki hefði mig órað fyrir
að þar færi fram völlinn fyrsti
ókrýndi konungur þungarokks-
ins á Íslandi. Vegferð okkar
hófst fyrir alvöru árið 2005, þar
sem við sameinuðum krafta okk-
ar í baráttunni gegn einelti og
kynferðisáreiti. Við sóttum heim
ráðuneyti og undirstofnanir
þeirra og varð vel ágengt. Mál-
þing var haldið á vegum Vinnu-
eftirlits ríkisins 5. des. árið 2007.
Bolun og valdníðsla datt úr
tísku. Leiðbeiningaskylda
stjórnvalda og andmælaréttur
hafði verið fyrir borð borinn. En
þú, Nikulás, lést kerfið hafa
rækilega fyrir því að svara og
líta ekki undan. Þú vissir að
lagaákvæði sem takmarka
mannréttindi verða að vera ótví-
ræð. „Sé ekki svo ber að túlka
þau einstaklingi í hag, því mann-
réttindaákvæði eru sett til
verndar einstaklingum en ekki
stjórnvöldum.“ Nikulás átti veg
og vanda að því að safna saman
liðsmönnum gegn einelti á fjas-
bókinni undir heitinu Sérsveit
gegn einelti. Síðan náði mikilli
útbreiðslu og lagði grunn að
þverfaglegri samvinnu ráðu-
neyta, undirstofnana, stéttar-
félaga og félagasamtaka í öllum
aldurshópum. Á degi gegn ein-
elti hjá Reykjavíkurborg árið
2010 útbjó Nikki táknrænan
gjörning sem fólst í því að setja
á flot litla báta, sem sigldu með
umkomulaus, nakin börn á öllum
aldri á Tjörninni, sem náðu ekki
landi. Sem tákn hins kalda veru-
leika þess sem ofbeldið fæðir af
sér. Árlegur dagur gegn einelti
og kynferðisáreiti á landsvísu
var haldinn hátíðlegur 8. nóv-
ember 2011. Bjöllum var hringt
gegn einelti og kynferðisáreiti
kl. 13 í sjö mínútur. Í tilefni
dagsins var undirritaður þjóð-
arsáttmáli um jákvæð samskipti.
Saman reistum við friðarsúlu fá-
tækra 8. nóvember 2013 til að
vekja athygli á því að fátækt
veldur mismunun. Allir íslenskir
ríkisborgarar eiga rétt á fæði,
klæði, húsnæði og menntun við
hæfi samkvæmt 76. gr. stjórn-
arskrárinnar. Saman unnum við
fullnaðarsigur á kerfinu með
hjálp Persónuverndar. Eineltis-
frír miðbær er siðbær. Nikulás
var afburða hæfileikum búinn,
sannkallaður þúsundþjalasmið-
ur, sterkgreindur, rökfastur með
mikla réttlætiskennd og samúð-
arfullur svo menn og dýr löð-
uðust að honum. Honum var í
lófa lagið að kalla til sín herveldi
himnanna með nokkrum brauð-
molum. Tignarlegur með út-
breidda vængi sveif flugherinn
yfir Alþingishúsinu í hundraða
vís í aðflugi sem lágflugi.
Eins og hendi væri veifað
laust mávahernum niður og festi
þar rætur sem eldskots ský, á
svipstundu allt til þess eins að
ná í nokkra brauðmola sér til
viðurværis. Og enn vakir hann
yfir og allt um kring til aðgátar
fyrir réttlætissakir í túnfætinum
heima á Austurvelli. Þín ævar-
andi vinkona,
Helga Björk Magnúsdóttir
Grétudóttir.
Meira: mbl.is/minningar
Með þessum fáu orðum lang-
ar mig að minnast æskuvinar
míns Nikka. Brölluðum við mik-
ið saman þegar við vorum ungir.
Dálitlir grallarar. Var hann allt-
af hrókur alls fagnaðar í góðra
vina hópi. Var hann sagnamaður
mikill eins og hann átti kyn til.
Það var alltaf gaman að hlusta á
hann lýsa atburðum sem við
lentum í saman, hann gæddi þá
þvílíku lífi að maður hlustaði
agndofinn á lýsinguna sem gat
orðið eins og besti reyfari. Hann
var mjög músíkalskur og var
alltaf gaman að hlusta á hann
spila á gítarinn og þá sérstak-
lega frumsamið efni. Hvíldu í
friði, kæri vinur.
Hversvegna er leiknum lokið?
Ég leita en finn ekki svar.
Ég finn hjá mér þörf til að þakka
þetta sem eitt sinn var.
(Starri í Garði)
Oddur T. Guðnason.
Nikulás Einarsson
Elsku Gunni
frændi, nú er komið
að kveðjustund og
rétt er að segja að maður hafi
aldrei nægan tíma. Mikið vildi ég
óska þess að ég hefði knúsað þig
meira seinustu vikuna og sagt
þér hvað ég elska þig mikið og
hvað þú varst mikilvægur partur
af lífi mínu. En mikið óskaplega
er ég samt þakklát fyrir það að
hafa náð að eyða svona góðum
tíma með þér áður en þú fórst
frá okkur.
Sannleikurinn er sá að þú
varst með sannkallað ljónshjarta
og gerðir allt sem þú gast fyrir
alla, alveg sama hver það var eða
hver greiðinn var. Þú hugsaðir
um okkur systkinin eins og þín
eigin börn og ég man hreinlega
ekki eftir neinum stórum við-
burðum í mínu lífi sem þú varst
ekki stór partur af.
Brúðkaupsdagurinn okkar
Villa stendur upp úr og ég man
að þér leið ekkert alltof vel vik-
una fyrir brúðkaupið en talaðir
um það að þetta hefði verið besti
Hinrik Gunnar
Hilmarsson
✝ Hinrik GunnarHilmarsson
fæddist 28. júlí
1958. Hann lést 24.
mars 2016.
Minningarathöfn
um Hinrik fór fram
í Langholtskirkju
31. mars 2016.
dagurinn í langan
tíma. Það er aug-
ljóst af myndunum
frá þeim degi hvað
þú varst orðinn
veikur seinasta árið,
við bara vildum
ekki sjá það og lifð-
um í blekkingunni
um að þú yrðir betri
fljótlega.
Minningarnar
eru ósköp ljúfar og
ófáar, matarboðin standa upp úr
og verður erfitt að fylgja þeim
eftir enda varð maður ekki fyrir
vonbrigðum með matinn sem þú
eldaðir eða í seinni tíð stjórnaðir.
Ég get þakkað fyrir það að allt
sem ég kann um matreiðslu á
kjötmeti og á humri kenndir þú
mér og aðferðin sem var heilög
fyrir verður enn heilagri enda
klikkar leiðin hans Gunna
frænda aldrei.
Nú ertu kominn á betri stað,
laus við verki og veikindi og án
efa að spila golf á fallegustu golf-
völlum sem hægt er að hugsa sér
þar sem þú sérð áreiðanlega um
að allir fari eftir settum reglum
eins og alltaf.
Takk fyrir allt, elsku besti
Gunni minn, það er gott að vita
að þú vakir yfir okkur enda er
ekki hægt að ímynda sér betri
verndarengil til að hafa.
Brynhildur Ýr
Ottósdóttir (Brynsa).