Morgunblaðið - 16.06.2016, Síða 21

MINNINGAR 21
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 16. JÚNÍ 2016
✝ IngibjörgFriðriksdóttir
Hjartar fæddist 9.
apríl 1928 á Suð-
ureyri við Súg-
andafjörð. Hún
lést á Akranesi 2.
júní 2016.
Foreldrar henn-
ar voru hjónin
Friðrik Sigurbjörn
Hjartarson Hjart-
ar, skólastjóri á
Suðureyri, Siglufirði og Akra-
nesi, f. 15. sept. 1888 í Arn-
kötludal í Steingrímsfirði, d.
6. nóv. 1954, og Kristín Þóra
Jónsdóttir Hjartar, húsfreyja á
Suðureyri, Siglufirði og Akra-
nesi, f. 19. des. 1896 á Suður-
eyri, d. 31. des. 1982.
Systkini Ingibjargar voru
Sigríður, f. 4. nóv. 1914 á Suð-
ureyri, d. 21. febr. 1972, hús-
mæðrakennari og húsfreyja á
Akranesi, gift Þórleifi J.
Bjarnasyni námsstjóra, Jón, f.
15. ágúst 1916 á Suðureyri, d.
31. maí 1996, íþróttakennari
og deildarstjóri í Reykjavík,
kvæntur Rögnu H. Hjartar,
Ólafur Þórður, f. 15. okt. 1918
á Suðureyri, d. 4. maí 2006,
bókasafnsfræðingur, kennari
Hermanowicz, lækni og pró-
fessor, og eru börn þeirra Ás-
dís, f. 18. febr. 1983, og Stefán
Þór, f. 7. nóv. 1989. 2. Hörður,
f. 18. mars 1953 í Ólafsvík,
sálfræðingur í Reykjavík,
kvæntur Lilju Stefánsdóttur,
hjúkrunarfræðingi og fram-
kvæmdastjóra, og eru dætur
þeirra Dagný, f. 15. ágúst
1991, og Rósa, f. 30. nóv. 1994.
3. Fríða, f. 25. maí 1958 á
Akranesi, bréfberi á Akranesi.
Ingibjörg ólst upp á Suður-
eyri og á Siglufirði, en fluttist
með foreldrum sínum til Akra-
ness árið 1945, er faðir henn-
ar tók þar við skólastjórn.
Hún tók gagnfræðapróf á
Siglufirði og stundaði nám í
hússtjórnarskóla í Svíþjóð.
Eftir giftingu var hún hús-
freyja í Ólafsvík til ársins
1954 er þau hjón fluttust til
Akraness og áttu þau lengst af
heimili á Háholti 7. Samhliða
húsmóðurstörfum vann hún
um skeið verslunarstörf og
var lengi ráðskona í vegagerð
með manni sínum á sumrum.
Hún stundaði ýmis félagsstörf,
m.a. í leikfélagsstarfi,
góðtemplarareglunni og í
Oddfellow-reglunni og gegndi
þar ýmsum trúnaðarstörfum.
Síðustu árin átti Ingibjörg
heimili á dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi.
Útför Ingibjargar verður
gerð frá Akraneskirkju í dag,
16. júní 2016, kl. 13.
og deildarstjóri í
Reykjavík, kvænt-
ur Jóhönnu Sigríði
Sigurðardóttur,
Svavar, f. 7. júlí
1923 á Suðureyri,
d. 12. febr. 1933,
og Guðrún, f. 24.
mars 1926 á Suð-
ureyri, d. 29. okt.
2004, verslunar-
maður og hús-
freyja á Akranesi,
gift Adam Þór Þorgeirssyni,
múrarameistara.
Ingibjörg giftist 23. sept.
1948 Þorgils Valdimar Stef-
ánssyni, yfirkennara á Akra-
nesi, f. 23. sept. 1918 á Upp-
sölum í Ólafsvík, d. 28. des.
2011 á Akranesi. Foreldrar
hans voru Stefán Sumarliði
Kristjánsson, vegaverkstjóri í
Ólafsvík, f. 24. apríl 1884 í
Straumfjarðartungu í Mikla-
holtshreppi, d. 14. nóv. 1968,
og k.h. Svanborg María Jóns-
dóttir, f. 14. júní 1891 í
Bakkabúð á Brimilsvöllum, d.
4. okt. 1978.
Börn Ingibjargar og Þorgils
eru: 1. Dagný, f. 13. maí 1950
í Ólafsvík, kennari í Kaliforníu
í Bandaríkjunum, gift Neal
Hún amma var afskaplega góð
kona. Þegar við systurnar minn-
umst hennar verður okkur sér-
staklega hugsað til kímnigáfu
hennar. Á góðum dögum var allt-
af stutt í hláturinn og minnumst
við hennar gjarnan við borð-
stofuborðið á Háholti 7 að skella
upp úr yfir endalausum kræsing-
um og rjóma.
Það er erfitt að hugsa til
ömmu án þess að hugsa um Há-
holtið. Við eigum góða minningu
úr hverju rými hússins. Heim-
sókn til ömmu og afa var svolítið
eins og að fara í tímavél. Í þau 20
ár sem við heimsóttum þau
breyttist aldrei neitt og rútínan
var alltaf sú sama. Þrátt fyrir
taktfast hljóðið í klukkunni á
skenknum var eins og tíminn
stæði í stað í Háholtinu eða gengi
allavega hægar en síðustu ára-
tugi. Ummerki tímans sáust nán-
ast einungis á íbúunum og á upp-
lituðu parketinu. Á milli þess
sem við glömruðum á orgelið
hennar ömmu eða mátuðum
gamla kjóla niðri í kjallara héld-
um við systurnar okkur inni á
„skrifstofu“ þar sem við spiluð-
um gjarnan Olsen-Olsen við
ömmu.
Að eiga ömmu sem tekur vel á
móti manni og lætur manni líða
vel er ekki sjálfsagður hlutur.
Við sjáum eftir því að hafa ekki
komið oftar í heimsókn á síðustu
árum. Vonandi munum við geta
haldið í einhverjar þær hefðir
sem tíðkuðust í Háholtinu. Við
munum sakna hennar elsku
ömmu okkar.
Dagný og Rósa.
Ingibjörg F. Hjartar kvaddi
þennan heim 2. júní sl. Hún var
ekki aðeins mágkona mín heldur
ein af mínum bestu vinkonum.
Hún hafði átt lengi við vanheilsu
að stríða og voru endalokin því
Guðs blessun.
Ég á svo góðar og glaðar
minningar um samveru okkar og
systra hennar, Guðrúnar og Sig-
ríðar, en þær eru báðar látnar.
Það yljar þeim sem eftir lifa að
eiga ljúfar og hlýjar minningar
um vinina sem farnir eru.
Við vorum saman í skóla í Sví-
þjóð einn vetur og kynntumst þá
vel. Þá sungum við oft saman ljóð
sem heitir „Í apríl fer að vora“.
Þegar Ingu leið illa í veikind-
unum hringdi ég oft til hennar og
þá sungum við þetta ljóð saman í
gegnum símann, hún á Akranesi
og ég í Reykjavík og alltaf létti
það lund hennar.
Í apríl fer að vora, víst ég hlakka til,
veturinn er liðinn, svona hér um bil.
Sólin roðar tinda, syngur fugl í mó.
Sumar kemur bráðum.
Vaknar allt af vetrardvala um velli og
sjó.
Leysing er til fjalla, lækir verða fljót.
Lifnar gróður suðri mót.
Leikur bros í augum, léttist hvers
manns spor,
loksins, þegar kemur vor.
(Tryggvi Þorsteinsson)
Ég vona að Inga mín gangi til
móts við vorið á nýju tilverusviði
létt í spori með bros í augum.
Ég votta börnum hennar sam-
úð mína og fjölskyldu minnar.
Guð blessi Ingibjörgu F.
Hjartar.
Ragna H. Hjartar.
Brosið hennar Ingibjargar
Hjartar var fallegt og einlægt og
lýsti vel þessari góðu konu.
Heimili hennar var einstaklega
ríkt af ýmsum menningarlegum
þáttum, sem vöktu ungan Skaga-
drenginn til umhugsunar um
fagrar listir, bókmenntir, tónlist,
myndlist og leiklist. Allar þessar
listgreinar voru í hávegum hafð-
ar á Háholtinu. Þau hjón, Ingi-
björg og Þorgils, voru ekki ein
um að halda uppi þessum menn-
ingarbrag. Systurnar þrjár, Sig-
ríður Hjartar, kona Þórleifs
Bjarnasonar, Guðrún Hjartar,
kona Adams Þorgeirssonar og
Ingibjörg Hjartar, voru alla tíð
afar samrýndar og einhuga um
mikilvægustu gildi lífsins. Þeirra
góðu makar létu ekki sitt eftir
liggja í menningarlegu framlagi,
hvort sem var í söng eða í ann-
arri gleði. Þessum sterka og gef-
andi fjölskylduanda hef ég því
miður ekki kynnst annars staðar
í jafn ríkum mæli, þar sem allir
fengu að njóta sín og sinna hæfi-
leika. Þennan anda ræktuðu þau
með því að búa til ótalmörg til-
efni til að fjölskyldan og nánir
vinir gætu átt góðar stundir sam-
an. Unga kynslóðin var ekki und-
anskilin þegar stórfjölskyldan
hittist, allir fengu að njóta sín.
Mér eru sérstaklega minnisstæð-
ir orðaleikirnir og spurninga-
keppnirnar, sem heimilisfaðirinn
undirbjó vandlega með góð upp-
eldisgildi í huga. Undirtónninn í
samverustundunum á Háholtinu
var að rækta hið góða og að njóta
gleði og menningar.
Það menningarlega umhverfi
sem systurnar ólust upp við á
heimili foreldra sinna mótaði lífs-
gildi og menningaráhuga þeirra.
Eiginmennirnir komu svo með
sína góðu eiginleika og hæfileika
til að auka á menningarbraginn.
Systurnar þrjár bjuggu lengst af
í nábýli hver við aðra á Akranesi,
Sigríður á Heiðarbrautinni og
Guðrún og Ingibjörg á Háholt-
inu.
Ingibjörg Hjartar fæddist á
Suðureyri eins og öll systkini
hennar og liggja ættir hennar
víða um Vestfirði. Foreldrar
hennar voru Friðrik Hjartar,
skólastjóri, og kona hans Þóra
Jónsdóttir Hjartar. Ingibjörg
ólst upp með þeim, fyrst á Suður-
eyri til 1932, á Siglufirði til 1944
og síðan á Akranesi. Þau Þorgils
gengu í hjónaband árið 1948 og
áttu fyrst heimili í Ólafsvík, en á
Akranesi frá 1954. Hjónaband
þeirra var afar farsælt og til mik-
illar fyrirmyndar. Þegar Ingi-
björg átti um skeið við erfið veik-
indi að stríða var dásamlegt að
vera vitni að því hvernig Þorgils
stóð sem hinn bjargfasti klettur
og lagði alla krafta sína í að gera
henni lífið sem þægilegast, enda
ekki við öðru að búast af þeim
eðalmanni. Þau áttu mörg sam-
eiginleg hugðarefni, en bæði
voru þau alin upp við anda ung-
mennafélaganna, Góðtemplara-
reglunnar og samvinnuhreyfing-
arinnar, sem mótaði lífsviðhorf
þeirra. Þau lögðu bæði af mörk-
um mikið í barnastarf Góðtempl-
arareglunnar á Akranesi og lágu
mörg sporin í Stúkuhúsið á Há-
teignum. Einnig tóku þau bæði
virkan þátt í starfi Leikfélags
Akraness og léku minni og
stærri hlutverk í ýmsum upp-
færslum félagsins.
Nú að leiðarlokum vil ég
þakka allar góðu stundirnar með
Ingibjörgu Hjartar, og votta
börnunum, Dagnýju, Herði og
Fríðu, samúð við fráfall þessarar
góðu konu.
Þorsteinn Jónsson.
Ingibjörg F.
Hjartar
✝ Ingibjörg Jó-hannsdóttir
fæddist í Ein-
arshöfn á Eyrar-
bakka 6. sept-
ember 1924. Hún
lést á Sólvöllum,
dvalarheimili
aldraðra á Eyr-
arbakka, 2. júní
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Þórdís
Gunnarsdóttir, húsfreyja, f.
1897, d. 1978, og Jóhann Elí
Bjarnason, skipstjóri, f. 1890,
d. 1951. Ingibjörg var næst-
elst fjögurra systkina, elstur
var Bjarni Jóhannsson, f.
1922, d. 2014. Næstyngstur er
Jóhann Jóhannsson, f. 1927
og yngst er Katrín Jóhanns-
dóttir, f. 1934.
Ingibjörg ólst upp á ástríku
heimili foreldra sinna í
Einarshöfn og gekk í Barna-
skólann á Eyrarbakka. Hún
fór ung til Reykjavíkur og
lærði að sauma hjá Rebekku
Hjörtþórsdóttur sem var kunn
kjólasaumakona á saumastof-
unni Gullfossi í Aðalstræti 9.
Seinna vann hún um tíma í
Nærfatagerðinni.
Þann 19.10. 1947 giftist
Ingibjörg Þórarni Krist-
inssyni frá Neistakoti á Eyr-
arbakka, f. 6.12. 1913, d. 19.6.
björgu, f. 2014. Kristinn f.
6.9. 1949, hann á: Þórdísi f.
1972 sem er gift Gísla Gísla-
syni f. 1969. Sonur þeirra er
Gísli Rúnar f. 2002. Þórarinn
Halldór f. 1973. Hann er
kvæntur Ingibjörgu Krist-
insdóttur f. 1972. Þau eiga
börnin Kristin f. 1996 og
Guðrúnu Ástu f. 2000. 2) Ingi
Þór, f. 1951, kvæntur Guð-
rúnu Ísfold Johansen, f.
1955. Áður átti Guðrún son-
inn Hans Erni, f. 1974, d.
1995. Börn Inga Þórs og
Guðrúnar eru: a) Guðni, f.
1985, sambýliskona Dagmar
Pálsdóttir, f. 1990. Guðni á
soninn Anton Bjarma, f.
2008. Dagmar á soninn
Kristin Frey, f. 2011. b) Ósk,
f. 1987, gift Sigmari Þór
Matthíassyni, f. 1987. Þau
eiga Klöru Ísfold, f. 2016. 3)
Skúli, f. 1955, kvæntur
Normu Einarsdóttur, f. 1955,
börn þeirra eru: a) Alma Ty-
nes, f. 1976, maður hennar
er Sigurjón Ólafsson, f. 1964.
Þau eiga Önju Margréti og
Ólaf Skúla, f. 2013. b) Bjarni,
f. 1978, kona hans er Marija
Dragic, f. 1977, þau eiga
börnin Branko Magnús, f.
2004 og Helenu, f. 2008. Áð-
ur átti Bjarni soninn Sig-
trygg Valgeir, f. 1998. c)
Einar Thoroddsen, f. 1986,
unnusta hans er Dagný
Björk Lúðvíksdóttir, f. 1991.
Hún á soninn Axel Þór, f.
2008.
Útför Ingibjargar fer fram
frá Eyrarbakkakirkju í dag,
16. júní 2016, klukkan 13.
1969. Foreldrar
hans voru hjónin
Kristinn Þór-
arinsson, f. 1879,
d. 1917, og Vig-
dís Eiríksdóttir,
f. 1876, d. 1963.
Hann var þriðji
yngstur í tíu
systkina hópi sem
eru öll látin. Ingi-
björg og Þór-
arinn eignuðust
fjóra syni, áður átti Þórarinn
soninn Kristján Jóhann, f.
1942. Elstur þeirra barna er
1) Jóhann Elí, f. 1948, kvænt-
ur Helgu Hallgrímsdóttur, f.
1952, börn þeirra eru: a)
Þórarinn, f. 1972, kvæntur
Hildi Bjargmundsdóttur og
eiga þau börnin Egil Inga, f.
2002 og Telmu Björgu, f.
2005. Áður átti Þórarinn Jó-
hann Andra, f. 1993 og Bryn-
dísi Örnu, f. 1996. b) Ingi-
björg, f. 1973, sambýlismaður
Þorvaldur Barðason og eiga
þau börnin Ragnar Má, f.
1995 og Helgu Guðrúnu, f.
2000. c) Hallgrímur, f. 1979,
kvæntur Sigríði Hrönn
Pálmadóttur og eiga þau
börnin Torfa Elí, f. 2013 og
Birnu Dröfn, f. 2015. d)
Bjarni Gunnar, f. 1985, sam-
býliskona Halla Rúnarsdóttir
og eiga þau dótturina Ingi-
Ástkær systir mín, Ingibjörg
Jóhannsdóttir, er borin til graf-
ar í dag á æskuslóðum sínum á
Eyrarbakka. Langri og farsælli
ævi er lokið og góðrar konu er
sárt saknað.
Á stundum sem þessum leit-
ar hugurinn til æskuáranna í
Einarshöfn á Eyrarbakka. Syst-
ir mín ólst upp við leik og störf
á Eyrarbakka eins og þá tíðk-
aðist, í stórum frændgarði, fal-
leg og góð og með afburðum
myndarleg til allra verka. Hún
var yndisleg stóra systir sem
bar hag litlu systur fyrir brjósti
og leiðbeindi henni og kenndi á
öllum sviðum. Það var svo ljúft
og gott og mikill styrkur að
eiga að þessi eldri systkini,
Imbu, Bjarna og Jóa.
Imba systir var alla tíð órjúf-
anlegur partur af minni fjöl-
skyldu svo og synir hennar og
fjölskyldur þeirra. Margar
minningar koma upp í hugann,
allar góðar og kærleiksríkar.
Samveran á Ránargötu 3 er of-
arlega í huga mínum, heimili
hennar alltaf opið og umhyggju-
semi og elska alltaf til staðar.
Hjálpsemi hennar þegar ég
stofnaði mína eigin fjölskyldu
og börnin mín fæddust er minn-
isstæð, þá var gott að hafa
stóru systur nálæga. Ég minn-
ist heimsóknar hennar til okkar
í Svíþjóð, þar sem við nutum
þess öll að vera saman og
ferðast um og skoða bæi og
borgir. Börnin mín og barna-
börn voru henni náin og fengu
alla tíð að njóta gestrisni henn-
ar og barngæsku.
Það sem einkenndi Imbu
systur var æðruleysi hennar í
þeim verkefnum sem lífið færði
henni. Einnig var það áhugi
hennar á samferðamönnum sín-
um svo og ættrækni. Hún hafði
sérstakan áhuga á ættfræði og
gat rakið ættir með ártölum og
afmælisdögum svo um munaði.
Hún hafði alltaf áhuga á því
sem var að gerast hjá sínum
nánustu og lét sig ekki vanta ef
eitthvað var um að vera, alltaf
jákvæð og hlý.
Ránargata 3, húsið hennar
Ingibjargar föðursystur okkar,
var fjölskylduhúsið okkar. Það
var okkar annað heimili, allrar
fjölskyldunnar, og þar treystum
við fjölskylduböndin, börn,
barnabörn og barnabarnabörn
Jóhanns Elí Bjarnasonar og
Þórdísar Gunnarsdóttur, og
bróðurfjölskylda Ingibjargar
Bjarnadóttur, húsráðanda.
Mörg áttum við því láni að
fagna að fá að búa í því húsi í
skemmri eða lengri tíma og
Imba systir bjó þar í fimmtíu ár
og var stoð og stytta Ingibjarg-
ar, föðursystur okkar, og þær
hvor annarrar. Margar eru
minningarnar þaðan, skemmti-
legar og innilegar.
Nú er dagur að kveldi kom-
inn og ekki get ég lengur hringt
í systur mína eða hún í mig eins
og var nánast dagleg venja. Það
verður erfitt að venjast því.
Á kveðjustund vil ég þakka
elskulegri systur minni sam-
fylgdina í lífinu og fyrir allt sem
hún var mér og fjölskyldu minni
og færi sonum hennar og fjöl-
skyldum innilegar samúðar-
kveðjur.
Ég kveð þig, hugann heillar
minning blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Katrín Jóhannsdóttir.
Elskuleg tengdamóðir mín er
látin á 92. aldursári. Ingibjörg
var elskuleg kona, hæglát og
prúð og urðum við fljótt góðar
vinkonur eftir að ég giftist
Skúla yngsta syni hennar. Hún
var glæsileg, gekk hnarreist og
bar sig vel. Það var gott að
koma á fallegt heimili hennar
að Ránargötu 3 í Reykjavík en
þegar ég kom inn í fjölskylduna
bjó Þórdís móðir hennar hjá
henni og hafði gert í nokkur ár.
Hún leigði hjá föðursystur
sinni, Ingibjörgu Bjarnadóttur,
sem bjó líka í húsinu og var
samheldnin mikil í þessari fjöl-
skyldu. Þessar þrjár konur tóku
mér opnum örmum og hefði ég
ekki getað fengið betri tengda-
fjölskyldu.
Ingibjörg hafði misst Þórar-
in, manninn sinn, þegar hún var
aðeins 45 ára en hann lést eftir
erfið veikindi og hjúkraði hún
honum af alúð. Hún fór að
vinna úti eftir það og vann bæði
í Belgjagerðinni og í Prjóna-
stofunni Peysunni. Hannyrðir af
öllu tagi voru helsta áhugamál
hennar en hún var líka góður
ljósmyndari og tók margar góð-
ar myndir sem gaman er að
skoða og ylja sér við minning-
arnar. Eftir að við Skúli eign-
uðumst börnin okkar var gaman
að koma með þau í heimsókn til
hennar og hún var óþreytandi
að lesa fyrir þau og spila á spil.
Barnabörnin okkar Skúla voru
líka dugleg að koma og heim-
sækja langömmu á Sólvelli en
þangað flutti hún fyrir tæpum
átta árum. Hún lést þar 2. júní
eftir stutta sjúkralegu og er
starfsfólki Sólvalla þakkað kær-
lega fyrir hlýlegt viðmót ekki
aðeins við hana heldur við okk-
ur fjölskylduna í veikindum
hennar.
Ég og fjölskylda mín þökkum
Ingibjörgu samfylgdina og biðj-
um guð að blessa hana.
Norma Einarsdóttir.
Ingibjörg
Jóhannsdóttir
Okkar ástkæri
VILHJÁLMUR S. VIÐARSSON,
Hólavegi 12,
Sauðárkróki,
lést á heimili sínu 12. júní.
Útförin fer fram frá Sauðárkrókskirkju
laugardaginn 18. júní klukkan 14.
Blóm og kransar vinsamlegast afþökkuð en þeim sem vilja
minnast hans er bent á styrktarreikning: 310-13-110414,
kt. 030599-2099, fyrir börnin hans.
.
Kolbrún Eva Pálsdóttir,
Viðar Vilhjálmsson,
Inga Vala Vilhjálmsdóttir,
Rakel Eva Vilhjálmsdóttir,
Sigríður Kristjánsdóttir,
Rósa Dóra Viðarsdóttir,
Kristján H. Viðarsson
og aðrir aðstandendur.