Morgunblaðið - 18.06.2016, Side 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 18. JÚNÍ 2016
✝ Robert Ber-man, dósent í
málvísindum við
Háskóla Íslands,
Mennta- og vís-
indasvið, fæddist
12. ágúst 1949 í
Cardiff, Wales,
Bretlandi. Hann
lést 20. maí 2016 á
Landspítalanum.
Foreldrar hans:
Mona Margaret (f.
Elias), f. 30.9. 1930 í Pontyp-
ridd, Glamorgan, Wales. For-
eldrar Monu: James Jobe Eli-
as, lögreglumaður, og
Gertrude Elias, húsmóðir. Fað-
ir Roberts varArthur James
Leach, verkamaður, f. 7.9.
1927 í Cardiff, Wales, d. 18.7.
1949 í Cardiff, Wales. Þau
gengu í hjónaband þ. 30.9.
1948.
Stjúpfaðir Roberts: George
Berman, tæknifræðingur, f.
22.4. 1923, í Lodz, Pólandi.
Foreldrar: Anna Berman og
Jakob Berman frá Lodz. Féllu
í útrýmingarbúðum nasista í
Auschwitz.
Mona og George gengu í
hjónaband þ. 26.12. 1952. Börn
Monu og George eru auk Ro-
berts (1):
2) Ann Berman, kennari,
f.4.2. 1954 í Cardiff, Wales.
Synir hennar eru Lee Dylan og
Colin Andrew Campbell.
3) dr. Richard Berman, f.
án Elías, f. 2003, og Leópold, f.
2009.
Foreldrar Ingigerðar: Guð-
björn Jóhannesson, f.v. fanga-
vörður, f. 1911 í Múlasveit, A-
Barðastrandarsýslu, d. 1997 í
Reykjavík.
Foreldrar: Oddný Guð-
mundsdóttir, yfirsetukona, frá
Einfætlingsgili í Strandasýslu,
og Jóhannes Guðmundsson,
sjómaður, frá Illugastöðum í
A-Barðastrandarsýslu. Maki
Stefanía Guðmundsdóttir, hús-
móðir, f. 1927 í Hafnarfirði,d.
1985 í Reykjavík.
Foreldrar: Guðmundur
Gíslason frá Reykjakoti í Ölf-
usi, bóndi og verkamaður, og
Guðrún Sigurðardóttir, hús-
móðir, frá Króki í Ölfusi.
Börn Stefaníu og Guðbjörns
auk Ingigerðar (1):
2) Jóhannes Sæmundur,
kennari og skrúðgarð-
yrkjumaður, f. 1952 í Reykja-
vík. Börn hans og Brynju Blu-
menstein, fyrrum
sambýliskonu, eru Stefanía
Björk and Björn Steinar.
3) Guðmundur Rúnar, sím-
virki, f. 1954 í Reykjavík, kona
hans er Elísabet Þórdís Ólafs-
dóttir, félagsliði, f. 1961.
Börn þeirra eru Pétur og
Rakel.
4) Skúli, líffræðingur, f.
1956 í Reykjavík, kona hans
Sigrún Jóhannsdóttir, tal-
meinafræðingur, f. 1.6. 1959.
Börn þeirra eru Hildur, Íris
Stefanía og Jóhann Ingi.
Útför Roberts hefur farið
fram í kyrrþey.
1964 í Toronto,
Kanada. Sambýlis-
kona dr. Pierette
Blanchard, f.
1965, í Sept-Isles,
Quebéc, Kanada.
Börn: Jacques
og Sonia Berman.
4) David Berm-
an, f. 1967 í To-
ronto, Kanada.
Sambýliskona Ni-
cole Butler, fjár-
málastjóri, f. 1972 í Toronto,
Kanada. Dóttir þeirra er Isa-
bel Alice Berman.
Eftirlifandi eiginkona Rob-
erts er Ingigerður Guðbjörns-
dóttir Berman, ljósmóðir, f.
3.1. 1951, í Reykjavík.
Þau Robert og Ingigerður
gengu í hjónaband 2.11. 1970 í
Sudbury, Ontario, Kanada.
Börn Ingigerðar og Roberts:
1) Kristína, textíl- og
búningahönnuður, f. 27.6.
1978, í Toronto, Kanada; m.
Már Örlygsson, forritari, f.
10.12. 1975, á Norðfirði.
Börn: Logi Garpur, f. 2002,
Úlfrún, f. 2006, og Örvar, f.
2009.
2) Davíð James, rafvirkja-
meistari, f. 29.5. 1982, f. í
Reykjavík; m. Katrín (Ko-
Leen) Níelsdóttir, há-
skólanemi, f. 7.6. 1981 í Sas-
katoon, Saskatchewan, Kan-
ada,
Börn: Kasper, f. 2000, Stef-
Góður drengur er látinn. Við
fráfall Roberts Berman minnist
ég heiðarlegs, jákvæðs og
skemmtilegs manns. Við Robert
kynntumst árið 1987 þegar við
vorum samstarfsmenn á Ful-
bright-stofnuninni. Það var góð
samvinna enda Robert maður
lausna og friðsemdar. Seinna
þegar ég var á leið til útlanda í
framhaldsnám sótti ég nám-
skeið um fræðileg greinaskrif
sem Robert kenndi við Ensku-
deild HÍ. Ég bý enn að því
námskeiði og fletti reglulega
upp í glósunum.
Robert hóf störf sem dósent í
enskukennslu við Kennarahá-
skóla Íslands árið 2006. Eftir
sameiningu Kennaraháskólans
og Háskóla Íslands árið 2008
hélt hann áfram störfum sem
dósent við Menntavísindasvið.
Robert var öflugur liðsmaður
Menntavísindasviðs. Hann hafði
eiginleika sem stuðla að því að
skapa öfluga liðsheild. Hann
kunni að rýna til gagns, hann
kom með uppbyggilegar og já-
kvæðar tillögur og hann kunni
að hrósa.
Robert lét vel að kenna, hann
var mikill húmoristi og nem-
endur kunnu að meta áhuga
hans og þekkingu. Hann var
hvetjandi og hafði lag á að gera
flókna hluti einfalda. Hann
kenndi kennaranemum að
kenna ensku. Hann kenndi
einnig námskeið um fræðilega
ritun sem voru vel sótt af dokt-
orsnemum við Menntavísinda-
svið.
Rannsóknir Roberts voru
fyrst og fremst á sviði ensku-
kennslu, fræðilegrar ritunar og
fjölmenningar. Eftir hann ligg-
ur fjöldi greina bæði í innlend-
um og erlendum fræðiritum. En
Robert var ekki einungis mikils
metinn fræðimaður, hann miðl-
aði einnig af mikill gjafmildi
þekkingu sinni og reynslu. Það
er mikilvægt fyrir stofnun að
hafa slíka menn í sínum röðum.
Við samstarfsfólk Roberts
syrgjum góðan félaga og vott-
um fjölskyldu hans innilega
samúð.
Fyrir hönd starfsfólks
Menntavísindasviðs Háskóla Ís-
lands,
Jóhanna Einarsdóttir.
Í dag kveðjum við vin okkar,
samstarfsmann, kennara og
leiðbeinanda, Robert Berman,
sem við hefðum viljað deila með
miklu fleiri dögum og árum.
Robert var einn af þessum
mönnum sem eru stærri en lífið
sjálft. Jákvætt viðmót hans,
áhugi á samferðafólki og virðing
fyrir skoðunum annarra ein-
kenndi öll samskipti hans við
aðra. Þá er ógleymanlegur
húmorinn hans og létta lundin,
en það að setjast niður með
honum til að spjalla eða deila
hugmyndum og skoðunum hafði
alltaf í för með sér að við geng-
um glaðari út í daginn. Robert
var einstakur sögumaður og
ferðafélagi og mörg okkar
minnast ferða og stunda þar
sem hann skemmti okkur með
frásögnum af skondnum atvik-
um úr lífi þeirra Ingu. Ógleym-
anlegar eru líka samverustundir
með Robert og Ingu í Mosfells-
dalnum í fögru umhverfi fjalla,
lækja og gróðurs.
Robert var einstakur fag-
maður og í allri vinnu hans á
Menntavísindasviði og í rann-
sóknarsamstarfi í okkar hópi
sýndi hann hversu glöggt auga
hann hafði fyrir kjarnanum í
hverju viðfangsefni. Álit hans
og sýn skipti okkur öll miklu
máli. Robert var vandvirkur og
ósérhlífinn í öllu sínu starfi.
Hann hafði einstakt lag á að
láta nemendur sína finna
hversu mikils virði þeir voru
með því að trúa á þá og styðja
þá af heilum hug. Hann nálg-
aðist nemendur sína á jafn-
ingjagrundvelli og naut mikillar
virðingar frá þeim.
Það var grátandi veður í
Mosfellsdalnum þegar Robert
var jarðsunginn síðastliðinn
föstudag. Þrátt fyrir það náði
sólin að varpa yfir okkur sólar-
geislum og fuglarnir í dalnum
sungu honum sín fegurstu dirr-
indí. Á sama hátt mun brosið og
jákvæðnin hans Roberts fylgja
öllum sem þekktu hann um
ókomna tíð.
Það er mikill missir fyrir
okkur nemendur hans, sam-
starfsfólk og vini að hafa Ro-
bert ekki lengur í okkar liði.
Við sendum Ingu, Kristínu,
Davíð James og fjölskyldunni
allri, okkar hjartans samúðar-
kveðjur og vonum að allar góð-
ar vættir gefi ykkur styrk til að
takast á við þennan mikla missi.
Þitt er menntað afl og önd,
eigirðu fram að bjóða:
hvassan skilning, haga hönd,
hjartað sanna og góða.
Fyrir hönd samstarfsfólks og
nemenda í LSP-rannsóknar-
hópnum,
Hanna Ragnarsdóttir,
Menntavísindasviði HÍ.
Hinn 27. maí var Robert
Berman borinn til moldar í
kirkjugarðinum við Mosfells-
kirkju, þar sem sjá má yfir dal-
inn sem hann elskaði og var
heimili þeirra Ingu. Sólin
braust fram úr skýjaslæðunni
og vermdi þessa látlausu
kveðjustund. Robert var góður
vinur og samstarfsmaður á
Menntavísindasviði, en hann
kom fyrst til starfa við skólann
2004. Við nutum vináttu og
starfa Roberts alltof stutt en
hann skilur eftir sig góðar
minningar um mann sem alltaf
vildi gera sitt besta fyrir nem-
endur sína og samstarfsmenn.
Hann var framsýnn, jákvæður,
og eldklár og skemmtilegur fé-
lagi. Hann lagði hönd á plóg við
að byggja upp doktorsnám við
sviðið, þar sem hann kenndi
fræðilega ritun. Auk þess
kenndi hann um fjölmenningu
og tungumálakennslu. Robert
lagði sitt að mörkum við rann-
sóknir við skólann og var elsku-
legur og ósérhlífinn við sam-
starfsmenn sem báðu hann um
að lesa yfir skrif þeirra á enskri
tungu.
Fyrir ári veiktist Robert og
tókst af bjartsýni og æðruleysi
á við mein sitt. Fyrir um mán-
uði blésu Robert og Inga til
veislu á heimili þeirra. Þar hitt-
um við Robert í hinsta sinn. Til-
efnið var að halda upp á afmæli
George Berman, sem gekk Ro-
bert í föðurstað, en blóðfaðir
hans lést úr berklum 1949, árið
sem Robert fæddist. Fjölskylda
Roberts frá Kanada var þarna
saman komin auk barna þeirra
Ingu, barnabarna, náinna vina
og samstarfsmanna. Sjúkdóm-
urinn hafði þá tekið sinn toll en
Robert var staðráðinn í að nota
þetta tækifæri til að þakka líf-
inu.
Í ræðunni, sem hann hélt til
heiðurs föður sínum, lagði hann
áherslu á þá mannlegu reisn og
stolt sem einkenndi lífsafstöðu
George, sem fæddist í Lodz í
Póllandi 1923, lifði af fanga-
vistina í útrýmingarbúðunum í
Auschwitz og komst þaðan og
tókst að lifa góðu en ólíku lífi,
fyrst í Bretlandi, þar sem hann
fann Monu Margaret Elias, en
þau hjónin fluttu síðar til Kan-
ada. Robert sagði okkur tvær
sögur af föður sínum, frá dög-
um hans í Auschwitz, sögur sem
lýstu vel afstöðu föður hans til
lífsins. Önnur var um lítinn
dreng sem hafður var að háði
og spotti vegna óhapps sem
hefði getað orðið honum að fjör-
tjóni. George kallaði drenginn
til sín, hjálpaði honum og hast-
aði á aðhlæjendur, sem bæði
voru fangar og fangaverðir. Hin
sagan snerist um gildi þess að
halda mannlegri reisn jafnvel í
Auschwitz, og hvernig George
tókst með útsjónarsemi að vera
nánast eini fanginn í búðunum
sem ekki varð grálúsugur.
Lausnin var einföld, hann hristi
fötin sín að kvöldi og breiddi
léreft yfir. Þessar frásagnir af
föðurnum lýstu ekki aðeins hon-
um sjálfum heldur líka þeim
gildum sem Robert hafði í há-
vegum. Að bera blak af lítil-
magnanum, hæðast ekki að
fólki og að halda reisn sinni
hvar og hvernig svo sem á
stendur. Fyrir Robert var mik-
ilvægt að halda mannlegri reisn
í veikindunum. Það tókst. En
umfram allt var gleðin og vonin
einkennandi fyrir hann og
þakklætið fyrir allt það góða
sem lífið færði þeim og börnum
þeirra. Við kveðjum Robert
með söknuði og þakklæti og
vottum Ingu og fjölskyldu okk-
ar dýpstu samúð.
Dóra S. Bjarnason og
Ólöf Garðarsdóttir.
Vinur okkar og félagi er fall-
inn frá. Robert var einstakt
ljúfmenni, glöggur á menn og
málefni, ósérhlífinn og tillögu-
góður. Hann sat um árabil í
stjórn enskukennarafélagsins,
skipulagði ráðstefnur og nám-
skeið. Robert var höfðingi heim
að sækja og ljúf er minningin
þegar við sátum heima hjá hon-
um og Ingu og lásum sögurnar
sem höfðu borist í smásögu-
keppni félagsins. Þau okkar
sem fengu að kynnast honum
sem nemendur hans í HÍ minn-
ast hans sem einstaks kennara
og það eru ófáir einstaklingar
sem hugsa til hans með bros á
vör og gleði í hjarta. Við vottum
Ingu og fjölskyldunni samúð
okkar. Hans er sárt saknað.
Stjórn FEKÍ,
Samuel Lefever.
Robert Berman
✝ Margrét Krist-jana Ásgeirs-
dóttir, loft-
skeytamaður og
símritari, fæddist
21. ágúst 1928 í
Skógum í Mosdal í
Arnarfirði. Hún
lést 29. maí 2016.
Foreldrar henn-
ar voru Ásgeir
Bjarnason frá
Stapadal í Arnar-
firði, f. 27.9. 1900, d. 6.4. 1970,
og Guðný Guðmunda Þorvalds-
dóttir frá Rauðsstöðum í Arn-
arfirði, f. 28.3. 1908, d. 4.11
1985. Hún var elst fimm systk-
ina en hin eru: Kristrún Jó-
hanna, f. 4.8. 1930, d. 20.12.
2009, Bjarni Þorvaldur, skip-
f. 21.11. 1955, maki Óttar Felix
Hauksson, íslenskufræðingur, f.
19.1. 1950, þau eiga tvö börn og
tvö barnabörn. Börn Margrétar
og Steingríms St.Th. Sig-
urðsonar, listmálara, f. 29.4.
1925, d. 21.4. 2000, eru: Stein-
grímur Laurentz Thomas,
leigubílstjóri, f. 21.7. 1962, Jón,
rekstrarfræðingur, f. 28.3.
1964, hann á eina dóttur. Hall-
dóra María Margrét, snyrti-
fræðingur, 30.5. 1966, maki
Snorri Ingvarsson, tölv-
unarfræðingur, f. 1.12. 1962.
Halldóra á tvo syni af fyrra
hjónabandi.
Margrét nam við Mennta-
skólann á Akureyri, lauk loft-
skeytamannsnámi við Sjó-
mannaskólann í Reykjavík og
aflaði sér réttinda sem símrit-
ari. Hún starfaði að námi loknu
hjá Landssíma Íslands og var
um hríð símstöðvarstjóri á
Laugarvatni.
Útför Margrétar hefur farið
fram í kyrrþey.
stjóri, f. 1.10. 1935,
d. 24.6. 2013, Helga
Þórunn, hjúkr-
unarkennari, f. 4.3.
1942, og yngstur
var Haraldur,
prentari, f. 6.4.
1945, hann lést af
slysförum 31. jan-
úar 1986.
Hinn 24. nóv-
ember 1956 giftist
Margrét Aðalsteini
Valdimarssyni, f. 8. september
1928 á Syðra-Laugalandi í Öng-
ulstaðahreppi í Eyjafirði, d. 10.
júní 1979. Þau skildu. Tvær
dætur þeirra eru: Áslaug Ösp,
f. 22. 12. 1952, maki Kári Jón
Halldórsson, rafeindavirki, f.
12.6. 1952. Guðný Þöll, bókari,
Nú er hún öll, blessunin, og er
eflaust hvíldinni fegin. Tengda-
móðir mín til fjörutíu ára, Margrét
Ásgeirsdóttir, var merkiskona fyr-
ir margra hluta sakir. Hún var
frjáls í andanum og fór sjaldnast
troðnar slóðir. Þegar ég hitti hana
fyrst þá bjó hún með Jóhanni G.,
tónlistarmanni, gömlum vini mín-
um úr tónlistarbransanum og var,
af sumum úr þeim ranni, talin
rammgöldrótt. Það, að ég skyldi
vera orðinn tengdasonur galdra-
konunnar, þótti mér einkar áhuga-
verð staða. Ég var sannarlega
reiðubúinn að leggja strax til at-
lögu við tengdamúttu. Öllum ann-
ars heims kenningum, allri há-
speki og kukli skyldi mætt með
rökfastri díalektík efnishyggjunn-
ar.
Henni yrði ekki hlíft. Þannig
byrjuðu samskiptin, með miklum
látum af minni hálfu. En Margrét
var sallaróleg, leyfði mér að vaða
elginn. Í djúpum, dökkum, greind-
arlegum augum hennar fann ég
aðeins hlýju og væntumþykju í
minn garð. Hann rann því fljótt af
mér móðurinn, ég fann að Mar-
grét tengdamóðir mín myndi
hvorki vilja skylmast við mig né
nokkra aðra manneskju um lífs-
viðhorf eða skoðanir. Þrátt fyrir að
ég liti háspekina hornauga gat ég
ekki annað en dáðst að Margréti
fyrir staðfestu hennar í þeim efn-
um.
Hún ferðaðist til Indlands, afl-
aði sér þekkingar á indverskri
heimspeki og yogakenningum og
var ávallt fús að miðla öðrum. Ég
lærði fljótt að meta Margréti og
kosti hennar. Hún var greind,
margfróð og skemmtileg kona.
Hún var stolt af börnum sínum og
barnabörnum. Góðlyndi og nægju-
semi voru áberandi þættir í fari
hennar – eðlisþættir sem eru í
raun öfundsverðir. Hún safnaði
ekki í kringum sig dauðum hlut-
um, vildi frekar vera í lifandi sam-
skiptum við ástvini sína. Bauð upp
á kaffi og súkkulaðirúsínur í hvert
sinn sem komið var í heimsókn.
Börn, og sérstaklega unglingar,
löðuðust að henni, hún gaf þeim
tíma, hlustaði, ráðlagði – alltaf gef-
andi, hlý og manneskjuleg. Hafðu
þökk fyrir samfylgdina og kennsl-
una, kæra Margrét, megi drottinn
Guð blessa minningu þína.
Óttar Felix Hauksson.
Elsku mamma, mig langar að
minnast þín með einum af uppá-
halds orðskviðum þínum:
... lögmálið mikla sem ríkir á jörð
þú færð allt til baka
hverja hugsun og gjörð
illt ég geri aðeins sjálfri mér
ef ég breyti rangt gegn þér
viskan eina - vissan innan frá
hún vísar veginn á.
(Jóhann G. Jóhannsson)
Hvíldu í friði, elsku mamma, þú
munt lifa í minningu okkar sem
fengum að kynnast þér.
Guðný Þöll Aðalsteinsdóttir.
Margrét
Ásgeirsdóttir
Virðing,
reynsla
& þjónusta
Allan
sólarhringinn
571 8222
Svafar:
82o 3939
Hermann:
82o 3938
Ingibjörg:
82o 3937
www.kvedja.is
svafar & hermann
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
KRISTJÁN GUNNAR BERGÞÓRSSON,
Reykjavíkurvegi 52b,
andaðist á heimili sínu föstudaginn 10. júní.
Jarðarför fer fram mánudaginn 20. júní
frá Víðistaðakirkju kl. 13.
.
Sóley Örnólfsdóttir,
Birna Kristjánsdóttir, Sigurður Arnar Sigurðsson,
Erna Kristjánsdóttir, Þórður Örn Erlingsson,
Albert Þór Kristjánsson, Sigríður Sigurðardóttir,
Stefán Örn Kristjánsson, Elva Björk Kristjánsdóttir
og barnabörn.