Morgunblaðið - 10.09.2016, Side 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 10. SEPTEMBER 2016
✝ Sigríður Jón-asdóttir fædd-
ist á bænum Vet-
leifsholti í Ása-
hreppi 17. febrúar
1925. Hún lést á
elli- og hjúkrunar-
heimilinu Nesvöll-
um, Reykjanesbæ,
15. ágúst 2016.
Foreldrar Sig-
ríðar voru Jónas
Kristjánsson, f.
1894 í Stekkholti, Bisk-
upstungum, d. 1941, og Ágústa
Þorkelsdóttir, f. 1896 að Brekk-
um í Hvolhreppi, d. 1974.
Systkini Sigríðar: Þorkell, f.
1926, hann lést rúmu ári síðar,
Margrét Jóna, f. 1927, Gerður
Þórkatla, f. 1929, Gunnar Krist-
ján, f. 1930 d. 1953, Þórunn, f.
1931, d. 2012, Áslaug, f. 1932,
Lárus, f. 1933, d. 2012, Jóhanna
Rakel, f. 1935, Ingólfur Gylfi, f.
1937, d. 2000, og Auður Ásta, f.
1939.
Sigríður giftist Jóni Þorkels-
syni frá Bjarka, Eskifirði, f.
1922. Saman áttu þau þrjú
börn: 1) Þuríður Ágústa Jóns-
dóttir, f. 1949, maki Sigurður
Ólafsson, f. 1945. Þau eiga sam-
an tvær dætur: a) Önnu Rakel
maki Rósa Jóhannsdóttir, f.
1983. Börn: Alexandra Rós, f.
2008, Emilía Ósk, f. 2010. e)
Ragnheiður Ósk Jónasdóttir, f.
1991, maki Daníel Þór Sigurðs-
son, f. 1990, barn þeirra er Ísak
Elí Daníelsson, f. 2014. 3) Ómar
Jónsson, f. 1955, maki Ingibjörg
Magnea Ragnarsdóttir, f. 1955.
Þau eiga þrjú börn: a) Þormar
Jón, f. 1973, maki Gerður Marín
Gísladóttir, f. 1974. Þau eiga
þrjú börn: Kötlu Marín, f. 1998,
Eyþór Loga, f. 2001, og Róbert
Leó, f. 2008. b) Söru, f. 1982,
maki Kristján Bergmann Tóm-
asson, f. 1979. Börn: Jökull
Bergmann, f. 2008, Heiða Berg-
mann, f. 2015. c) Aron, f. 1988.
Barn: Ómar Aron, f. 2012.
Fyrir átti Sigríður Melkorku,
f. 4. janúar 1945. Maki Ingvi
Birkis Jónsson, f. 1943, d. 2008.
Börn: a) Sigríður, f. 1964, maki
Oddur Sigfússon, f. 1948, d.
2013. Börn: Sigfús Jörgen, f.
1995, Albert Fjalar, f. 2004. b)
María Emilía, f. 1968, maki
Kristján Pétur Sigmundsson, f.
1968. Börn: Auður Sif, f. 1992,
Ingvi Snær, f. 1995, Sigmundur
Kári, f. 2006. c) Kjartan Orri, f.
1975, maki Gunndís Ýr Finn-
bogadóttir, f. 1979. Barn: Finn-
bogi Birkis, f. 2010. d) Elva
Hrund, f. 1979. Börn: Benedikt
Orri Gunnarsson, f. andvana 1.
maí 2004, og Emelía Ýr Gunn-
arsdóttir, f. 2005.
Útför Sigríðar hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hennar.
Sigurðardóttur, f.
1967, maki Sig-
urjón Gylfason, f.
1965. Börn: Íris
Mist Magnúsdóttir,
f. 1987, og Sig-
urður Sölvi Sig-
urjónsson, f. 2003.
b) Helgu Hjördísi
Sigurðardóttur, f.
1968, maki Frosti
Þórðarson, f. 1970.
Börn: Þorbergur
Magnússon, f. 1985, Jökull
Frostason, f. 1999, og Hekla Sól
Frostadóttir, f. 2004. 2) Jónas
Þorkell, f. 1951, maki Inga Ósk
Jóhannsdóttir, f. 1953. Börn: a)
Sigríður Jónasdóttir, f. 1973,
maki Sigurður Sævarsson, f.
1964. Börn: Ólöf Sigurð-
ardóttir, f. 1994, og Ólíver
Berg, f. 2001. b) Ingibergur Þór
Jónasson, f. 1976, maki Fjóla
Sigurðardóttir, f. 1983. Börn:
Sigurður Bergvin, f. 2006, og
Erna Lóa, f. 2010. c) Sigurbjörn
Jónasson, f. 1976, maki Stefanía
Jónsdóttir, f. 1973. Börn: Hildur
Atladóttir, f. 1991, Ísak Eldjárn
Tómasson, f. 1995, Arnar Máni
Sigurbjörnsson, f. 2003, Elvar
Orri Sigurbjörnsson, f. 2005. d)
Jón Þorkell Jónasson, f. 1979,
Ég ætla í fáum orðum að minn-
ast elskulegrar tengdamóður
minnar, Sigríðar Jónasdóttur.
Ég man alltaf þegar ég kom inn
á heimilið hennar Siggu og Jóns í
fyrsta sinn, mér var strax tekið
sem einum af fjölskyldunni og
þetta átti ekki bara við um mig,
öllum vinum barnanna þeirra var
vel tekið og oft var þröngt á þingi
þegar margir komu í heimsókn á
kvöldin til að horfa á Kanasjón-
varpið. Aldrei man ég eftir því að
amast væri við neinu sem börnum,
barnabörnum og vinum datt í hug
að gera í stofunni í Hlíð, jafnvel
þegar verið var að æfa hljómsveit.
Alltaf var hún Sigga eins, hún var
reglusöm og föst fyrir en var samt
ákaflega sveigjanleg og góð við
börnin sín og vini þeirra.
Hún Sigga tengdamamma var
ótrúlega dugleg og útsjónarsöm
kona, hún hafði þann starfa um
árabil að sauma jakkaföt og fleira
fyrir einstaklinga og verslun í
Reykjavík ásamt því að hugsa um
stórt heimili. Mörg voru kvöldin
og næturnar sem hún sat við að
sníða og sauma þegar aðrir sváfu
svefni hinna réttlátu. Ekki held ég
að hún hafi farið í formlegt klæð-
skeranám en hún var sérstaklega
handlagin og gat gert flest í hönd-
unum sem henni datt í hug. Seinna
vann hún hin ýmsu störf þar til
hún fór á eftirlaun, þá tók hún til
við að prjóna lopapeysur sem hún
annaðhvort gaf börnum og barna-
börnum eða seldi. Aldrei á ævinni
held ég að henni hafi fallið verk úr
hendi. Meira að segja þegar hún
var komin á elliheimilið og var bú-
in að gleyma flestu sagði hún
stundum: „Ég held ég þurfi bara
að fara að fá mér vinnu.“
Hún var mikil gróðuráhuga-
kona, var með stóran blóma- og
matjurtagarð meðan hún bjó í
Vogunum og hafði mikið yndi af að
hugsa um blómin sín, var virk í
Skógræktarfélaginu og lét sig
ekki vanta í garðaskoðun með
Garðyrkjufélaginu. Það var henni
mikil gleði að sjá börnin sín byrja
að rækta sína eigin garða og gróð-
ursetja tré.
Hún tengdamamma var örlát
kona en hún eyddi samt ekki í
óþarfa og lagði fyrir. Það er ótrú-
legt hvað ráðdeild og sparnaður
getur skilið eftir án þess að manni
finnist nokkru sinni að það sé ver-
ið spara eða skera nokkurn hlut
við nögl.
Draumur hennar var, þegar ell-
in færðist yfir að geta látið eftir
sér að ferðast og jafnvel dvelja í
suðlægum löndum. Þessi draumur
hennar rættist ekki nema að litlu
leyti, hvort það var vegna þess að
henni brast kjarkur eða hún vildi
heldur verja kröftum sínum til að
hjálpa börnum og barnabörnum.
Alla vega eigum við börnin hennar
og tengdabörn henni mikið að
þakka því ekki svo sjaldan hjálp-
aði hún til ef verið var að ráðast í
fasteignakaup eða annað sem
henni fannst vert að styrkja.
Þannig varði þessi góða kona ævi-
sparnaðinum til að styrkja börnin
sín í staðinn fyrir að eyða í sig
sjálfa.
Hún tengdamamma átti ákaf-
lega góða vini og nágranna í Vog-
unum. Meðal annarra voru það
þau Elsa og Jói í Hofi. Við viljum
sérstaklega þakka þeim hve vel
þau reyndust henni.
Nú er þessi góða kona farin en
við eigum eftir minningu um frá-
bæra móður, tengdamóður, ömmu
og langömmu.
Sigurður Ólafsson.
Elskulega Sigga amma okkar
er dáin.
Í hjarta okkar ríkir nú mikill
söknuður en við munum ylja okk-
ur við yndislegar minningar um
hana Siggu ömmu í Hlíð.
Þú gafst svo mikið af þér til
okkar barnabarnanna sem oft og
tíðum ólmuðumst uppi á lofti í
Hlíð við alls konar leiki, svo að
húsið nötraði.
Já, hjá ömmu í Hlíð var maður
var alltaf velkominn. Ómældur
var tíminn sem við áttum hjá
henni og afa við spilamennsku,
spjall eða í ristabrauði. Ekki má
heldur gleyma matjurtagarðinum
í Hlíð, hann var einn sá skemmti-
legasti. AB-mjólk með kræki-
berjasafti, glænýjar kartöflur með
smjöri, radísur og rifsberjahlaup
sem fór beint á ristabrauðið ásamt
hnetusmjöri.
Amma hreyfði sig alla tíð mikið
og hugaði að heilsunni. Ég man
þegar við hlustuðum saman á leik-
fimi í útvarpinu þar sem þulurinn
fór með okkur í gegnum ýmsar
æfingar þar sem við liðkuðum axl-
ir, teygðum tærnar og önduðum
ofan í maga. Á þessum tíma var
franskbrauð mest selda brauðið í
búðinni og þeir sem ekki reyktu
voru í minnihluta.
Hún Sigga amma var okkur
góð fyrirmynd og miklu meira en
ég t.d. gerði mér grein fyrir, ekki
fyrr en á seinni árum. Hollt mat-
aræði, hreyfing og einnig í hand-
iðn, útsaum og prjóni. Ég hlakkaði
mikið til daganna hjá henni þegar
hún fékk sendan lopa úr Álafossi,
heilu svörtu ruslapokana sem ég
fékk svo að aðstoða við að snúa
upp í hnykla sem seinna urðu svo
að fallegum lopapeysum.
Þegar ég var í pössun hjá
ömmu og var hrædd við að fara að
sofa fór hún alltaf með þessa vísu:
Komi þeir, sem koma vilja,
veri þeir, sem vera vilja,
fari þeir, sem fara vilja,
mér og mínum að meinalausu.
Og svo fórum við saman með
faðirvorið og þá var hægt að sofna.
Enn í dag er þessi vísa mér of-
arlega í huga og hana fer ég með,
með honum Jökli mínum þegar
myrkrið sækir að og erfitt er að
sofna.
Ég get, að ég held, talað enda-
laust um ömmu og allar yndislegu
stundirnar sem ég og við krakk-
arnir áttum með henni.
Í dag þegar við spilum Olsen
Olsen heima hjá mér á Akureyri,
hugsa ég ávallt til hennar og allra
þeirra klukkustunda sem hún
eyddi með mér við stofuborðið að
spila. Ég brosi yfir því hversu oft
hún sagði mér að henni þætti ekki
gaman að spila en alltaf settist
hún niður með mér og við spiluð-
um endalaust.
Já amma, þú varst engri lík.
Stór glæsileg kona sem í senn
geymdir stórt og hlýtt hjarta án
þess að leyfa okkur barnabörnun-
um að komast upp með eitthvert
múður.
Elsku amma mín, takk fyrir
allt, njóttu hvíldarinnar. Þú átt
það svo sannarlega skilið eftir
langa og vinnusama ævi.
Þú varst eins og ömmur gerast
bestar.
Sara Ómarsdóttir.
Sigríður
Jónasdóttir
svo undur vænt um þig. Ég bið
þér allrar blessunar á þeim
ljóssins brautum sem þú
ferðast nú um og hinum líknar
sem lifa.
Arnþór Helgason.
Ekki hvarflaði þetta að mér í
vor, þegar Maja mín spurði mig
hvort ég óttaðist ekki að ég
yrði fyrir þriðja áfallinu innan
fjölskyldunnar, að hún yrði
bráðkvödd. Vinátta okkar hófst
fyrir rúmum þrjátíu árum, þó
svo við höfum alltaf þekkt hvor
aðra. Byrjuðum við að tala um
mat og uppskriftir og á þeim
árum sofnuðum við með mat-
reiðslubækur á náttborðinu.
Smám saman urðum við trún-
aðarvinkonur, hún var ein af
fáum sem vissu þegar ég fór í
október 2000 til að ná í fóst-
urson minn, Kristján Agnar.
Þegar ég var komin með dreng-
inn í hendurnar þá bað ég hana
um að láta Hrafn vita af því,
ekki liðu margar mínútur þar
til hún hringdi til baka og
sagði: Hrafn spyr hvort hann
fái að vera afi eða fóstri?
Þau hjónin urðu afi hans og
amma og tel ég að það hafi ver-
ið okkar allra gæfuspor. Tengd-
umst við fjölskylduböndum þó
blóðtengsl væru ekki til staðar.
Þeim hjónum varð einnar dótt-
ur auðið, því miður fæddist hún
með erfðasjúkdóm sem dró
hana til dauða aðeins sex ára
gamla, missir þeirra var mikill
og sjúkdómurinn erfiður og
reyndi mikið á þau en saman
stóðu þau þessa raun af sér.
Ekki leið sá dagur að þau hugs-
uðu ekki til hennar. Er það von
mín að þær mæðgur séu nú
sameinaðar á ný. Maja var víð-
lesin og fróð kona og leitaði ég
oft til hennar eftir svörum við
ýmsu, hún hafði unun af búta-
saum og saumaði mikið og ekki
eru þau fá teppin sem hún gaf í
fermingargjöf, bútasaumurinn
veitti henni hugarró þegar hún
var þreytt eftir vinnu, ekki var
hún nísk á gjafirnar, en uppá-
haldið hennar fór í „dánarbúið“
sem er stór tágakarfa. Maja
hafði sérstakan húmor og hafði
gaman af að gera grín að sjálfri
sér og þeim hjónum, enda voru
þau ólík, hún næturgöltrari en
Hrafn morgunhani. Oft kom
það fyrir að þegar hún fór í
rúmið á nóttunni þá var hann
að fara á fætur, margar góðar
sögur hef ég heyrt, en best
fannst mér þegar hún dreif sig
inn í rúm síðla nætur og kulda-
hrollur í kerlu, stingur ísköld-
um tánum undir sængina hjá
honum, mér er eitthvað svo kalt
Hrafninn minn, þá rauk sá góði
maður upp og fram til að gá
með miðstöðina.
Í eitt skipti ætlaði hún að
fara að nota hrærivélina sína en
ekkert gerðist, hún fer að tala
um þetta við sinn mann þegar
hann kemur heim, – Já, ég tók
kolin úr henni til að gera við
vélina hjá Lindu á Vengi, þú
notar þína svo lítið. Ein setning
var í uppáhaldi hjá henni: Ég
skrifaði ekki upp á það þegar
ég gifti mig að hrópa húrra í
hvert skipti sem maðurinn
minn opnar munninn.
Hún var „rauðsokka“ fram í
fingurgóma. Einnig hafði hún
gaman af berjatínslu, bláberja
og hrútaberja, og var það henni
mikið ánægjuefni að geta fært
vinum og vandamönnum hrúta-
berjahlaup á haustin og var það
orðin hefð hjá okkur að fara til
margra með slíkar sendingar
og fá kaffi og gott spjall að
launum. Ekki leiddist henni að
fara í sveppatínslu heldur. Best
fannst henni að njóta náttúr-
unnar ein með sínar hugsanir
og á vorin fór hún að tékka á
útliti fyrir haustið og í ágúst
var farið að gæða sér á bláberj-
um með rjóma.
Blessuð sé minning Önnu
Maríu Sveinsdóttur frá Rjóðri.
Ásta Snædís
Guðmundsdóttir.
Harpa Heimisdóttir
Útfararstjóri
Hrafnhildur Scheving
Útfararþjónusta
Kirkjulundur 19  210 Garðabær
sími 842 0204  www.harpautfor.is
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
PÁLL LÁRUSSON RIST
bóndi og fyrrum lögregluþjónn,
Litla-Hóli, Eyjafjarðarsveit,
lést á heimili sínu þriðjudaginn 30.
ágúst. Jarðsungið verður frá Akureyrarkirkju miðvikudaginn 14.
september klukkan 13.30.
.
Kristín Þorgeirsdóttir,
Þórður Rist, Lára Jósefína Jónsdóttir,
Jóhann Pálsson Rist, Brynhildur Pétursdóttir,
Þorgeir Jóhannesson, Ragnheiður Sigfúsdóttir,
Margrét Rist, Björgvin Tómasson,
Vilhjálmur Rist, Jane Victoria Appleton,
Ólöf Rist, Stéphane Aubergy,
afabörn og langafabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir, bróðir,
tengdafaðir og afi,
ÞÓRIR PÁLSSON ROFF,
sem lést á Landspítalanum, Fossvogi,
3. september verður jarðsunginn frá
Digraneskirkju mánudaginn 12. september
klukkan 11.
Við viljum þakka starfsfólki á deildum B2, gjörgæslu og B6 á
Landspítala, Fossvogi, og Grensásdeild fyrir frábæra umönnun.
Blóm og kransar eru afþökkuð en þeim sem vildu minnast hans
er bent á Minningargjafasjóð Landspítalans.
.
Ásthildur Brynjólfsdóttir Roff,
Steinunn Ásta Roff, Daniel B. Nater,
María Alva Roff,
systkini, tengdabörn og barnabörn.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, fyrrverandi tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN JÓNSSON
ÞÓRHALLSSON,
Dalbraut 20, Reykjavík,
áður Túngötu 2, Reyðarfirði,
lést á hjúkrunarheimilinu Sólteigi,
Hrafnistu í Reykjavík, 3. september. Útförin fer fram frá Áskirkju
í Reykjavík 16. september klukkan 13.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á minningarsjóð Hrafnistu.
.
R. Nanna Björnsdóttir,
Sigurbjörn Þorsteinsson, Helga Sigurðardóttir,
Þ. Unnar Þorsteinsson,
Emilía Rigensborg
og barnabörn.
Okkar ástkæra móðir, tengdamóðir, amma
og langamma,
MARÍA INGÓLFSDÓTTIR,
Kveldúlfsgötu 24, Borgarnesi,
andaðist miðvikudaginn 7. september á
Heilbrigðisstofnun Vesturlands Akranesi.
.
Helga Ólöf Halldórsdóttir
Lilja Guðrún Halldórsdóttir Guðmundur Jónsson
Garðar Halldórsson Guðlaug S. Guðlaugsdóttir
Ingólfur Halldórsson Rut Olsen
Ólöf Halldórsdóttir Sveinn Guðnason
barnabörn og barnabarnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
GUÐMUNDA KR. JÓNSDÓTTIR
frá Vorsabæjarhóli,
síðar til heimilis að Grænumörk 5
Selfossi,
lést fimmtudaginn 8. september.
Jarðarförin auglýst síðar.
.
Svala H. Steingrímsdóttir,
Helga Ívarsdóttir,
Markús Kr. Ívarsson,
Jón M. Ívarsson,
Jason Ívarsson, Hulda Sváfnisdóttir,
Margrét Ó. Ívarsdóttir,
Áslaug Ívarsdóttir, Pálmi Vilhjálmsson,
Ingibjörg Ívarsdóttir
og aðrir aðstandendur.