Fréttatíminn - 29.01.2016, Qupperneq 14

Mynd | Rut
Laus er staða hjúkrunarstjóra
á Uppsölum Fáskrúðsfirði
Uppsalir er dvalar og hjúkrunarheimili með 10 dvalarrými og 15 hjúkrunarrými
Starfssvið:
Hjúkrunarstjóri er faglegur yfirmaður og sinnir klínísku starfi. Hann ber ábyrgð
á hjúkrun heimilismanna og gæða- og öryggismálum auk þess að hafa umsjón
með þjálfun nýrra starfsmanna og vörulager deildarinnar.
Hæfniskröfur:
Faglegur metnaður, góð samskiptahæfni, sjálfstæði og nákvæmni í
vinnubrögðum, reynsla af hjúkrun aldraðra, íslenskt hjúkrunarleyfi.
Reynsla af stjórnunarstörfum er kostur.
Um er að ræða 100% starf auk bakvakta og er staðan laus frá 1. apríl 2016
Laun fara eftir kjarasamningi hjúkrunarfræðinga og launanefnd sveitafélaga.
Umsóknarfrestur er til 7. Febrúar 2016
Nánari upplýsingar gefur Hrönn Önundardóttir, hjúkrunarstjóri
í síma: 475-1410 eða 663-4434
Umsókn ásamt náms- og starfsferilskrá
berist á netfangið ups@ts.is eða
Uppsalir, dvalar og hjúkrunarheimili
b/t Ósk Bragadóttur rekstrarstjóra
Hlíðargötu 62 750 Fáskrúðsfirði
Landeigendur vilja loka
landareignunum fái þeir
ekki greitt fyrir umgang
ferðamanna.
Þóra Kristín Ásgeirsdíttir
tka@frettatiminn.is
Samkvæmt nýjum náttúruverndar-
lögum mega landeigendur banna
ferðafólki að ganga um landareignir
sínar. Þetta er umtalsverð breyting
sem var réttlætt með því að hlífa
þurfi viðkvæmu landi fyrir ágangi
erlendra ferðamanna. Þetta hef-
ur hinsvegar haft í för með sér að
landeigendur telja sig í krafti lag-
anna geta bannað umferð um land-
areignir sínar ef þeir fá ekki greitt
fyrir umgang.
Þannig hafa eigendur lands
sem liggur að Birnudalstindi kraf-
ið Ferðafélag Íslands um þúsund
krónur á hvern einstakling sem tek-
ur þátt í göngu félagsins á tindinn í
sumar: „Það blasir við að þetta verði
stórkostleg skerðing á rétti almenn-
ings til að njóta landsins,“ segir Páll
Guðmundsson, framkvæmdastjóri
Ferðafélags Íslands. „Það er afar
slæmt ef menn ætla að loka landinu
fyrir almenningi.“
Ferðafélagið og Útivist ætla að
leita til umhverfisnefndar Alþing-
is til að freista þess að fá lögunum
breytt. Frjáls för almennings hefur
„Þeir eiga ekki að selja inn
á annarra manna land“
Ferðalög Það blasir við að þetta skerðir ferðafrelsi fólks
„Það er verið að loka
landinu fyrir almenningi“
Bærinn Hraun við Grindavík er fallegur
staður í nágrenni höfuðborgarinnar.
„Ég er ekkert að fara að
hlaupa á eftir ferðafólki til
að rífa af því veskið.“
„Fólk hlýtur að fara að hugsa sinn
gang ef fyrirtæki og félög fara að
gera út á annarra manna land,“
segir Valgerður Valmundsdóttir,
bóndi að Hrauni í Grindavík, sem
skrifaði Útivist og óskaði eftir
greiðslu fyrir ferðahóp frá félaginu
sem ætlar að ganga um landið.
„Þeir ætluðu sjálfir að taka gjald
fyrir ferðina og það er því ekki
óeðlilegt að landeigendur njóti
góðs af. Við hljótum að spyrja okk-
ur, hvort allir aðrir, en bara ekki
landeigendur, megi hafa tekjur af
landinu.“
Hún segir að bændur hafi
jafnan tekið einstaklingum vel
sem vilji ganga um lönd þeirra.
„Ég er ekkert að fara að hlaupa
á eftir ferðafólki til að rífa af því
veskið, en það lítur öðruvísi út
þegar skipulagðir ferðahópar fara
um einkaland. Þá er mönnum líka
skylt að hafa samráð við landeig-
endur, en því var ekki sinnt í þessu
tilfelli,“ segir Valgerður. -þká
verið heimil um eignarlönd frá tím-
um Jónsbókar. Í náttúruverndarlög-
um frá 2013, gerði lagagreinin ráð
fyrir því að það mætti í sérstökum
tilvikum takmarka frjálsa för ef það
væri nauðsynlegt vegna nýtingar
eða verndunar.
Umhverfis- og samgöngunefnd-
in vildi hinsvegar ganga skrefinu
lengra og lagði til að ákvæðið hljóm-
aði svona:
Mönnum er heimilt, án sérstaks
leyfis landeiganda eða rétthafa, að
fara gangandi, á skíðum, skautum
og óvélknúnum sleðum eða á ann-
an sambærilegan hátt um óræktað
land og dveljast þar. Á eignarlandi
í byggð er eiganda eða rétthafa þó
heimilt að takmarka eða banna með
merkingum við hlið og göngustíga
umferð manna og dvöl á afgirtu
óræktuðu landi.
Með þessari breytingu varð það al-
farið á valdi landeiganda að ákveða
hvort almenningur mætti fara um
land hans, svo fremi sem það sé
afgirt. „Þetta er örugglega frábært
fyrir „lögfræðingana að sunnan“
sem hafa verið að kaupa upp jarðir
og geta núna haft þær náttúruperl-
ur sem þar kunna að vera út af fyrir
sig, en verði þetta samþykkt er það
svartur dagur fyrir útivistarfólk í
landinu,“ sagði Skúli H. Skúlason,
framkvæmdastjóri Útivistar, þegar
hann varaði við breytingunni.
En sá hann fyrir að þetta yrði rök-
semd fyrir gjaldtöku. „Já, það var
í raun það sem við óttuðumst all-
an tímann. Að þeir sem vildu taka
gjöld, fengju núna vopn í hendurn-
ar.“
Í könnun meðal sérfræðinga
og stjórnenda í ráðuneytunum
kemur fram að ráðuneytin leita
fyrst og fremst til samtaka hags-
munaaðila við mótun stefnu í
einstökum málum. 88 prósent að-
spurðra nefndu hagsmunaaðilana
sem mikilsverða samstarfsaðila
en aðeins 16 prósent könnuðust
við að almenningur væri hafður
með í ráðum.
Annað sem kemur fram í könn-
uninni er að aðeins 62 prósent
sérfræðinga og stjórnenda töldu
sig hafa þekkingu til stefnumót-
unar. Þegar þátttakendur voru
spurðir um almenna þekkingu
á stefnumótun innan ráðuneyt-
anna var niðurstaðan enn lakari.
39 prósent sögðu að þekkingin
væri mjög eða frekar óviðunandi
á meðan aðeins 22 prósent töldu
hana vera frekar eða mjög við-
unandi. Ef aðeins eru teknir þeir
sem tóku skýra afstöðu má segja
að 64 prósent hafi talið að þekk-
ingin væri almennt veik á meðan
62 prósent töldu sig hafa góða
getu og þekkingu á stefnumótun.
Ráðuneytin
undir hags-
munaaðilum
Hagsmunaaðila: 88%
Fulltrúa annarra ráðuneyta: 77%
Sérfræðinga innan ríkisins: 73%
Sérfræðinga úr háskólum: 58%
Sjálfstætt starfandi ráðgjafa: 48%
Lögfræðinga: 28%
Almennings: 16%
Annað: 6%
Til hverra er leitað varðandi
stefnumótun í ráðuneytunum?
Stjórnsýslan
14 | fréttatíminn | Helgin 29. Janúar-31. Janúar 2015