Fréttatíminn - 01.04.2016, Blaðsíða 46

Það ríkir sannkölluð
miðjarðarhafsstemning í eld-
húsinu hjá Evu og Eduardo.
Ólívuolía, tómatar, laukur,
ólívur og saltfiskur liggja
á borðinu og fjölskyldu-
meðlimir tala hver í kapp
við annan milli þess sem
tappað er af vínflöskum
og hrært í pottum. Það er
saltfiskveisla í vændum, kalt
saltfisksalat í forrétt, salt-
fiskur í potti í aðalrétt og svo
hefur vinur heimilisfólksins
lagt katalónska útgáfu af
saltfisks sushi á borð til að
narta í á meðan verið er að
útbúa réttina.
Halla Harðardóttir
halla@frettatiminn.is
Eva Fabregas og Eduardo Rodrigo
hafa komið sér vel fyrir í Hafnar-
firði með sonum sínum tveimur,
Jose og Samir, og Jose, föður
Evu. Það var efnahagskreppan á
Spáni sem hrakti þau frá Logrono,
höfuðborg La Rioja héraðsins fyrir
ári. „Ég er ættuð frá Katalóníu þar
sem ég ólst upp á bóndabæ for-
eldra minna, nálægt Girona, en
hef búið með manninum mínu í
Logrono í tuttugu ár,“ segir Eva.
„Við rákum saman bar í mið-
bænum þar sem ég eldaði hádegis-
mat alla daga, ég hef alltaf elskað
að elda góðan mat. En svo kom
kreppan og það varð alltaf erfiðara
og erfiðara að reka staðinn, þó við
höfum haft nokkra fasta kúnna.
Það er bara svo hryllilegt ástand
á Spáni að fólk leyfir sér ekkert,
ekki einu sinni einn kaffibolla. Svo
er allt unga fólkið atvinnulaust
svo við sáum enga framtíð fyrir
syni okkar. Eduardo, maðurinn
minn, er rafvirki en hann hafði
ekki fengið neina vinnu í nokkur
ár. Þetta var bara þannig í fyrra að
annaðhvort færum við á götuna
eða úr landi.“
Fluttu með afa til Íslands
Þegar fjölskyldan settist niður
einn daginn fyrir rúmu ári til að
ákveða hvert förinni yrði heitið
var niðurstaðan Ísland. Þau höfðu
heyrt margt gott um landið og
að hér væri lítið atvinnuleysi og
ekki flókið mál að komast inn í
kerfið. „Við erum öll að elska þetta
land, ekki síst því við vorum öll
svo heppin að fá vinnu um leið,“
segir Eva en hún vinnur sem mat-
ráður á leikskólanum Grænatúni
í Kópavogi, Eduardo vinnur sem
rafvirki hjá stóru fyrirtæki og eldri
sonur þeirra er aðstoðarkokkur á
veitingahúsi miðbænum. „Þetta
er kannski erfiðast fyrir pabba því
hann er einn heima mest allan
daginn. Honum brá dálítið þegar
við sögðumst ætla til Íslands en
það kom aldrei neitt annað til
greina en að taka hann með því
ekki færum við að skilja hann eftir
einan. Hann hafði bara heyrt um
Ísland vegna saltfisksins ykkar,
sem er auðvitað sá besti í heimi.“
Saltfiskur vekur upp minningar
Eva segir fjölskylduna alls ekki
borða saltfisk í hverri viku. Á
þeirra heimili hafi saltfiskur alltaf
verið dýr hátíðarmatur og þannig
sé það enn. Þau leyfa sér hann
samt oftar en áður, þar sem þau
séu nú á Íslandi og langi þau í salt-
fisk gera þau sér ferð niður í Kola-
port þar sem hægt er að kaupa heil
flök sem verkuð hafa verið á gamla
mátann. „Á Spáni er hefð fyrir því
að borða saltfisk alla föstudaga á
páskaföstunni og á mínu heimili
var það líka gert á afmælum. Ég
elska að elda saltfisk því það minn-
ir mig svo á mömmu mína. Sér-
staklega vekur það fallegar minn-
ingar hjá mér þegar ég ríf niður
bitana sem hafa orðið afgangs
þegar bestu bitarnir af flakinu hafa
teknir frá í aðalréttinn. Afgangsbit-
arnir fara í forréttinn sem kallast
Empadrat, eða litlir steinar, vegna
hvítu baunanna í réttinum sem líta
út eins og steinar í læk. Það er ekki
mikið krydd í þessum rétti, ekki
frekar en í öðrum katalónskum
réttum, því það snýst allt um sjálft
hráefnið.“
Vinir, tómatar og hráskinka
„Það er í rauninni ekkert sem
við söknum eins, allavega ekki
ennþá,“ segir Eva. „Auðvitað
söknum við vina okkar og matar-
ins sem við erum vön. Hér mættu
til dæmis vera betri tómatar, við
vorum með grænmetisgarð við
húsið okkar þar sem tómatarnir
voru stórir og rauðir og safaríkir,
ég á erfitt með þessa gróður-
húsatómata. Og svo sakna ég líka
hráskinkunnar, madre mia hvað
ég sakna hennar! En ég kvarta ekki
því þið eruð með ótrúlegt hráefni
á þessari eyju ykkar. Sérstaklega
lambakjötið, það er engu líkt! Ég
hlakka mikið til að fá vini okkar í
heimsókn og elda fyrir þá íslenskt
lambakjöt.
 Meira á
frettatiminn.is
Mynd | Hari
Matartíminn | Uppskriftin
Katalónsk veisla í Hafnarfirði
Kalt saltfisksalat
(Empadrat)
300 gr hvítar baunir
1 rauð paprika
1 rauður laukur
150 gr safaríkir tómatar, eða
cherrytómatar
250. gr hrár, útvatnaður salt-
fiskur, rifinn í litla bita
Svartar ólívur og extra virgin
ólívuolía
Escalivada (Grilluð rauðpaprika
í ofni) Gott að hafa með til
hliðar við salatið
Setjið rauða papriku í ofninn
(150 gr) í heilu lagi í 30 mín.
Hækkið svo hitann og þegar
skinnið er byrjað að losna frá
er paprikan tekin út og skinn-
ið rifið af. Skerið paprikuna
langsum í ræmur og setjið á
disk. Saltið og setjið ólívuolíu
yfir.
Eva Fabregas og Eduardo Rodrigo ásamt sonum sínum
tveimur, Jose og Samir, og Jose, föður Evu.
Saltfiskur með
paprikusósu
(Baccalá amb senfaina)
1 rauð paprika, skorin langsum
í ræmur
1 græn paprika, skorin langsum
í ræmur
1 laukur, skorinn langsum í
ræmur
3 hvítlauksrif, pressað
Tómatar, ferskir eða ein dós
Hvítvín
Aðferð
Sjóðið allt saman í potti með
loki við mjög lágan hita í klukku-
stund. Hellið slatta af hvítvíni
út í sósuna og látið sjóða upp.
Veltið saltfiskbitunum upp úr
hveiti og leggið í pottinn. Lokið
í 5 mínútur og þá er rétturinn
tilbúinn.
46 | FRÉTTATÍMINN | HELGIN 1. APRÍL–3. APRÍL 2016