Fréttatíminn - 08.10.2016, Blaðsíða 48

væri hóra og tussa. Einu sinni var
ég brókuð, tekin upp á nærbuxun­
um þannig þær rifnuðu. Mér var
líka hótað lífláti. Það var 30 manna
hópur sem stoppaði mig þegar ég
var á leið með vinkonu minni heim
af balli. Og það átti bara að drepa
mig. En það var aldrei nein ástæða
fyrir þessu.“
Ölfu leið mjög illa á þessum tíma,
en hún lærði að harka af sér. „Ég fór
til dæmis aldrei að gráta í gegnum
þetta einelti. Ég sýndi aldrei nein
veikleikamerki. Sem var kannski
ekkert gott. Kannski fannst þeim
skemmtilegra að stríða mér fyrir
vikið. Þegar eineltið var sem allra
verst þá hugsaði ég að ég ætlaði
ekki að láta þetta brjóta mig nið­
ur, ég ætlaði að verða eitthvað og
hafa áhrif.“
Svöl skvísa frá Íslandi
Eftir ár í Hagaskóla fór Alfa í Garða­
skóla þar sem henni tókst heldur
ekki að komast inn í hópinn. Það
fréttist að hún hefði ekki verið hluti
af hópnum í fyrri skólum og á því
skyldi ekki verða breyting. Það var
ekki fyrr en þær mæðgurnar fluttu
til Danmerkur sumarið fyrir tíunda
bekk að félagslífið breyttist til hins
betra. Þar fór hún í heimavistar­
skóla sem svöl stelpa frá Íslandi.
„Þar þekkti mig enginn og ég var
orðin svolítil skvísa. Ég var því aðal­
gellan í skólanum. Kúltúrinn þar
varðandi klæðaburð unglinga er
svo allt öðruvísi. Krakkarnir eru
ekki jafn uppstrílaðir og á Íslandi.
Ég þótti því rosa pía og skar mig úr.
Ég eignaðist vini og kærasta og það
var æðislega gaman þetta ár sem
við vorum í Danmörku. Ég held að
það hafi alveg bjargað mér að kom­
ast á einhvern stað þar sem ég var
ekki alltaf að upplifa það hvað ég
væri ömurleg. Þá áttaði ég mig á því
að ég væri ekkert ömurleg í raun og
veru. Heldur voru þetta bara ein­
hverjar aðstæður sem höfðu skap­
ast í kringum mig. Ég náði að púsla
einhverju sjálfstrausti saman.“
Þegar Alfa kom svo aftur heim til
Íslands þá fór hún í hraðferðarbekk
í Fjölbrautaskólanum í Garðabæ og
eignaðist góða vini. En þó hún væri
góður námsmaður þá var hún hálf
tætt og átti erfitt með að einbeita
sér. Hún skrópaði stundum í tímum
og fiktaði við grasreykingar. „Ég átti
mína vini í skólanum en við dróg­
umst nokkur inn í slæman félags­
skap. Ég var komin út í kant í lífinu
að mörgu leyti og sótti í félagsskap
krakka sem voru á svipuðum stað
og ég.“
Var með dóm á bakinu
Svo fór allt í upplausn þegar kærast­
inn hætti með henni og vinahópur­
inn fór með honum. Á svipuðum
tíma greindist faðir hennar með
krabbamein. Þetta varð til þess að
Alfa tók sér hlé frá námi í eina önn
og fór svo yfir í Fjölbrautaskólann
í Breiðholti.
Faðir hennar dó nokkru síðar,
áður en þau náðu að gera upp sín
mál og sættast. „Hann var mjög
ósanngjarn við mig þegar ég var
barn, sýndi mér lítinn áhuga, var
mjög harður og kom í raun bara illa
fram við mig. Hann var af gömlu
kynslóðinni og var mjög lokaður,
en þetta var hans leið til að ala upp
börnin sín og herða þau fyrir lífið.
Þessi harka hélt svo áfram í gegn­
um veikindin og það var mjög sárt.
Þegar hann dó þá missti ég í raun
eitthvað sem ég hafði aldrei átt.
Skömmu áður hafði hún kynnst
strák sem hún var farin að búa
með, en sá varð síðar barnsfaðir
hennar. „Hann var ekki mikill fyr­
irmyndarpiltur,“ segir Alfa kímin.
„En ég vissi ekki alla söguna þegar
við kynntumst. Það kom síðar í ljós
að hann var með árslangan fang­
elsisdóm á bakinu sem hann átti
eftir að afplána. Sambandið gekk
ekki vel, enda var hann í ansi miklu
rugli. Ég var alltaf að fara að hætta
með honum.“
Kærastinn var í neyslu. Sjálf
fiktaði hún við ýmis efni á þess­
um tíma, en ánetjaðist þeim aldrei
og var alltaf bæði í skóla og vinnu.
„Ég var samt í kringum fólk sem
var í mikilli neyslu og rugli. En ég
var bara hálfgert nörd og passaði
að mörgu leyti ekkert inn í þennan
félagsskap.“
Eins og í bíómynd
Svo varð hún ólétt. „Ég ætlaði í
fóstur eyðingu en ég gat það ekki.
Ég ákvað að eignast barnið og
kærastinn minn var til í þetta allt
saman. Við ákváðum í samein­
ingu að hann skyldi drífa sig í að
sitja dóminn af sér, svo það væri
frá. Ég skutlaði honum því upp á
Skólavörðustíg þegar ég var nýorðin
ólétt.“
Alfa hélt áfram í skóla og vinnu
á meðan barnsfaðirinn sat af sér
dóminn á Litla­Hrauni. En hún fór í
hverri viku að heimsækja hann. „Ég
man eftir mér keyrandi á Hraunið
með barnið í maganum þar sem ég
hugsaði með mér hver hefði skrifað
þennan kafla í líf mitt. Hvert var
líf mitt komið? Mér fannst þetta
svo súrrealískt. Mér leið stundum
eins og ég væri stödd inn í miðri
bíómynd,“ segir Alfa og brosir. Þó
vissulega hafi aðstæður ekki verið
hinar bestu þá missti hún ekki
húmorinn og sá gjarnan spaugilegu
hliðarnar á þeirri stöðu sem upp
var komin.
Fannst hún hafa rústað lífið
Þegar sonurinn var rúmlega
mánaðargamall komst barnsfaðir­
inn inn á Vernd og gat því heim­
sótt þau mæðgin reglulega. Móðir
Ölfu hjálpaði henni eins og hún gat
en að mestu leyti var hún ein með
drenginn. „Ég fór oft niður á Vernd
og var þar í mat með nýfædda
barnið mitt. Við sátum til borðs
með dæmdum morðingjum og
barnaníðingum. Það var súrrealískt
en að sama skapi áhugaverð lífs­
reynsla. Þetta eru allt bara mann­
eskjur. Eins fáránlega og það hljóm­
ar þá kom það mér á óvart að þessir
menn væru bara eins og venjulegt
fólk að tala við og engin skrímsli.“
Samband Ölfu og barnsföður
hennar varð hins vegar ekki langlíft
og ekki leið á löngu þangað til hún
var orðin einstæð móðir í Graf­
arholtinu. „Barnsfaðir minn var
ekki í stöðu til að vera með strák­
inn, hann hafði ekki náð að taka sig
á, það voru því engar pabbahelgar.
Ég var bara alein með hann. Mér
leið þá eins og ég hefði rústað lífi
mitt. Ég var alls ekki óánægð með
að hafa eignast barn, en þetta var
bara svo gríðarlega erfitt. Samt
tókst mér að útskrifast úr FB, 22
ára gömul.“
Fékk vinnu í miðri kreppu
Eftir stúdentsprófið lá leið hennar
á Bifröst þar sem hún kláraði BA
gráðu í svokölluðu HHS námi, eða
hagfræði, heimspeki og stjórn­
málafræði, en það þótti henni rök­
rétt vegna mikils áhuga á þjóðfé­
lagsmálum. Eftir útskrift fékk hún
strax vinnu hjá sprotafyrirtæki í
Reykjavík og fannst hún þá hafa
náð ákveðnum áfangasigri í lífinu.
„Ég fór næstum því að gráta. Þetta
var búið að vera svo erfitt svo lengi
en mér fannst loksins að mér væri
borgið, enda var kreppan í hámarki
og fólk átti erfitt með að fá vinnu á
þessum tíma.“
Það var svo á síðasta ári að hún
dróst inn í starf Samfylkingarinnar
og var komin í stjórnir og ráð áður
en hún vissi af. Henni var mjög vel
tekið innan flokksins og fyrr en
varði var hún komin í framboð.
„Mér fannst þetta reyndar alveg út
í hött fyrst, að ég, 27 ára með minn
bakgrunn, færi í framboð. En svo
sló ég til og sé ekki eftir því. Ég hef
alltaf verið hreinskilin með það
hvaðan ég kem og fólk hefur tekið
því vel. Ég myndi ekki vilja breyta
neinu. Mér finnst ég mjög rík af
minni reynslu og er mjög þakklát
fyrir að fá tækifæri til þess að miðla
af henni.“
…viðtal 4 | amk… LAUGARDAGUR 8. OKTÓBER 2016
Ég fór oft
niður á Vernd
og var þar í mat með
nýfædda barnið
mitt. Við sátum til
borðs með dæmd-
um morðingjum og
barnaníðingum. Það
var súrrealískt en að
sama skapi áhuga-
verð lífsreynsla.
Köllunarklettsvegi 1, 104 Reykjavík • Sími: 531 3300 • ritstjorn@amk.is
Útgefandi: Gunnar Smári Egilsson. Blaðamenn: Katrín Bessadóttir, katrin@amk.is; Kidda Svarfdal, kidda@amk.is og Sólrún Lilja Ragnarsdóttir, solrunlilja@amk.is.
Framkvæmdastjóri og auglýsingastjóri: Valdimar Birgisson. amk… er gefið út af Morgundegi ehf. og er prentað í 83.000 eintökum í Landsprenti.
Sólrún Lilja Ragnarsdóttir
solrunlilja@amk.is
Ég hef innsýn inn í margar ljótar og leiðinlegar hliðar samfélagsins. Ég hef sjálf þurft að nota kerfið og fólkið í kringum mig líka,
bæði fjölskyldu og vini,“ segir Auð­
ur Alfa Ólafsdóttir sem skipar fjórða
sæti á lista Samfylkingarinnar í
Reykjavíkurkjördæmi suður fyrir
næstu Alþingiskosningar. Alfa, eins
og hún er alltaf kölluð, er ný í póli­
tík og hefur litríkari bakgrunn en
margir aðrir í sömu stöðu. Hún tel­
ur að erfið reynsla sín af lífinu komi
til með að nýtast sér í stjórnmálum,
enda þekkir hún vankanta kerfisins
og veit hvað þarf að bæta.
Aldrei áhyggjulaust barn
Æsku­ og unglingsárin voru Ölfu
erfið á margan hátt. Hún og móðir
hennar bjuggu saman í Reykjavík
og höfðu lítið á milli handanna.
Þá varð hún fyrir miklu einelti
í grunnskóla sem mótaði hana
mikið. „Mamma var alveg alein
í heiminum með mig. Pabbi bjó
á Patreksfirði og tók engan þátt í
uppeldinu og var í litlu sambandi
við mig. Hann var mjög harður
karl og ekki mjög stuðningsríkur
barnsfaðir. Og foreldrar mömmu
bjuggu fyrir norðan en dóu þegar
ég var 5 og 6 ára. Það var því mik­
ið álag á mömmu og við áttum í
fjárhagserfið leikum. Ég þurfti mikið
að sjá um mig sjálf. Foreldrar mín­
ir voru báðir aldir upp við mikla
erfiðleika sem smitaðist yfir á þá.
Hvorugt þeirra hafði því í raun
mikið að gefa,“ segir Alfa sem fékk
þar af leiðandi ekki þá ást og hlýju
sem barn ætti að upplifa. Móðir
hennar reyndi þó að styðja hana
eftir bestu getu. „Ég man ekki eftir
að hafa upplifað áhyggjuleysi sem
barn. Ég man bara eftir því að hafa
haft áhyggjur og ég varð mjög fljótt
fullorðin. Ég var ung farin að taka
mikla ábyrgð og var inni í full­
orðinsmálum sem ég hefði ekki átt
að vera inni í.“
Hótað lífláti
Alfa hóf sína skólagöngu 5 ára í
Ísaksskóla, enda hefur hún alltaf
verið góður námsmaður. Þær
mæðgurnar fluttu svo í Vesturbæ­
inn þar sem hún fór í fjórða bekk
í Grandaskóla þar sem hún varð
strax að skotmarki skólafélaganna.
Fyrst var um að ræða stríðni sem
þróaðist fljótlega yfir í alvarlegt
einelti. „Ég var mjög duglegur
námsmaður og hafði mikinn áhuga
á náminu. Kennarinn kallaði mig
oft upp til að sýna hvernig átti að
gera. Mér var strítt út af því. Ég var
kennarasleikja og þar fram eftir
götunum. Það kom ofan á erfitt
heimilislíf. Ég fékk aldrei hvíld. Ég
fór í skólann og það var erfitt, svo
kom ég heim og það var erfitt.“
Í áttunda bekk fór Alfa svo yfir
í Hagaskóla og vonaðist þá til að
eineltinu myndi linna. Að hún fengi
loksins frið. En það gerðist ekki.
Þvert á móti. „Ég fór inn í bekk með
nýjum krökkum og eineltið versn­
aði. Það voru margir sem lögðu
mig í gróft einelti. Það voru stelpur
sem ég hafði aldrei séð áður sem
öskruðu á mig á göngunum að ég
Miðlar reynslunni Alfa lærði ung að harka af sér og var alltaf staðráðin í því að láta eitthvað
verða úr sér svo hún gæti haft áhrif. Mynd | Rut
Keyrði ólétt á Litla-Hraun í  hverri viku
Auður Alfa sat með nýfætt barn sitt til borðs með dæmdum morðingjum og barnaníðingum þegar hún heimsótti
barnsföður sinn á Vernd. Hann hafði þá lokið við afplánun á Hrauninu. Æskuárin voru henni erfið, bæði heima fyrir
og í skólanum. Hún býr að erfiðri reynslu sem hefur mótað hana en vill nú miðla henni til annarra.