Fréttatíminn - 24.11.2016, Side 80

Hlýlegar jólagjafir
Merino ullarfatnaður fyrir bæði börn og fullorðna
LAUGAVEGI 25, REYKJAVÍK GLERÁRTORGI, AKUREYRI
Skoðaðu úrvalið á
www.ullarkistan.is
48 | FRÉTTATÍMINN | Fimmtudagur 24. nóvember 2016Jólablað
Á
rið 1989 áttum við heima
í Laugarneshverfinu.
Þetta voru dásamlegir
tímar, fullir af ævintýr-
um og leik. Í minningunni var
alltaf gaman, krakkar hver öðrum
skemmtilegri handan við hornið
og uppátækin eins fjölbreytt eins
og bókaskápurinn hans pabba
míns. En í fjölbreytta bókaskápn-
um fundum við einmitt límmið-
ana sem jólasveinninn geymdi til
að gefa í skóinn. En það er önnur
jólasaga sem kannski væri ekki
gott að segja frá ef lítil augu skyldu
vera að lesa,“ segir Þórey Mjallhvít
Ómarsdóttir, innt eftir jólasögu.
„Jólasagan sem ég vil segja er sí-
gild dæmisaga af níu ára stúlku-
kind sem að hlustaði ekki á góð
ráð móður sinnar.“
„Mamma var mikið jólabarn og
elskaði að skreyta og gera jólalegt.
Á hverju ári föndruðum við saman
jólaland sem ég naut að sitja við
og dást að. Það var eitthvað svo
jólalegt að sitja við með jólailminn
af gamla plasttrénu og horfa á litlu
jólasveinana í kringum piparköku-
húsið. Ennþá skemmtilegra var
að horfa á ljósin af tekertunum
og hvernig skugginn af jólaverun-
um dansaði og flökti. Eitt kvöldið
var ég komin í sparifötin, fallegar
hvítar sokkabuxur og rauða jóla-
svuntu. Mamma hafði skreytt á
mér hárið og ég beið ein inn í stofu
eftir að jólagesti bæri að garði. All-
ir voru uppteknir við að gera sig
til, því maturinn var tilbúinn og
búið að leggja á borð. Ég byrjaði að
raða jólalandinu. Setja jólasvein-
ana upp á þakið á húsinu, láta þá
prófa sleðann eða þá að skauta á
silfurbakkanum. Kveikja á kerti,
slökkva á kerti, kveikja á kerti,
slökkva á kerti. Reka eldspýt-
una ofan í heitt vaxið sjá hvern-
ig það safnaðist í dropa og rann
af. Ég vissi að ég mætti ekki fikta,
en þetta var bara svo gaman.“
Augnabliki síðar var gleðin á enda,
þegar heyrðist hátt „kviss,“ eins og
Þórey lýsir því.
„Eldurinn hafði læst sig í snjó-
inn og jólalandið fór upp í háum
logum. Ég öskraði og hrökklaðist
frá stórbrunanum og pabbi kom
á harðahlaupum með slökkvitæk-
ið, sem þegjandi og hljóðalaust
opnaði fyrir slönguna. Hvítt ský
þeyttist yfir alla stofuna,“ rifjar
Þórey upp sem var níu ára gömul
þegar þetta gerðist. „Eftir hama-
ganginn létti á skýinu. Eldurinn
var slokknaður en hvítt duft lá
yfir öllu. Húsgögnum, veggjum og
jafnvel gluggum. Ég byrjaði að há-
grenja. Pabbi reyndi að hugga mig,
sagði að það væri öskrinu mínu að
þakka að hann sótti slökkvitæk-
ið. En ég lét ekki huggast og hljóp
inni í herbergi vælandi og skellti í
lás. Mamma og pabbi reyndu að fá
mig fram. Sögðu að þetta væri allt
í lagi núna og að mér væri fyrirgef-
ið. En ég harðneitaði að koma, svo
mikil var skömmin.“ Hún faldi sig
um langa stund inn í herbergi þar
sem hún heyrði óminn af gestun-
um sem bar að garði, talandi um
hvað hafði gerst. Sannfærð um að
hún væri álitin heimsk lítil stelpa
tróð hún höfðinu undir koddann
og ætlaði aldrei aftur fram.
„En kvöldið leið og smám
saman fór mér að leiðast biðin.
Þegar unga og skemmtilega
frænka mín bankaði og bað um
að tala við mig, gafst ég loks upp.
Hún fylgdi mér fram í stofu þar
sem gestirnir sátu að snæðingi.
Mér til undrunar var mér tek-
ið með opnum örmum, engar
skammir, enginn stríðni. Allt var
í lagi,“ rifjar Þórey upp. „Svona
endaði þessi stórbrunasaga frá
jólunum 1989. Saga full af kerta-
ljósi og jólasveinum og svo auðvit-
að fyrirgefningunni sjálfri, og er
það ekki bara jólalegast af öllu?“
Jól æsku minnar
Fyllti stofuna hvítu skýi
Ég byrjaði að raða
jólalandinu og
setja jólasvein-
ana upp á þakið
á húsinu, láta þá
prófa sleðann
eða þá að skauta
á silfurbakk-
anum. Kveikja
á kerti, slökkva
á kerti, kveikja
á kerti, slökkva
á kerti.
Jólaminning Þóreyjar Mjallhvítar
Ómarsdóttur er að hennar sögn sígild
dæmisaga af níu ára stúlkukind sem
að hlustaði ekki á góð ráð móður
sinnar. Mynd | Hari
Þórey Mjallhvít Ómarsdóttir, teiknari og
hreyfimyndagerðamaður, rifjar upp þegar
hún var níu ára gömul og fann hinn sanna
anda jólanna í brunarústum jólalands.