Fréttablaðið - 11.03.2017, Blaðsíða 30

Fréttablaðið - 11.03.2017, Blaðsíða 30
... fæst í næsta apóteki og helstu stórmörkuðum Mundir þú eftir að bursta og skola í morgun? GUM eru hágæða tannvörur – allar upplýsingar á www.icecare.is tannlæ knar mæla m eð GUM tannvö rum það sem er nýtt sér leið upp á yfir- borðið til fólksins.“ Breyttir tímar í leikhúsinu Kristbjörg minnist þess að Guð- mundur hafi einmitt stundum skrif- að um leikritunina í leikskrárnar. „Þegar Forsetaefnin voru frumsýnd hér í tíð Guðlaugs, þá talaði hann um að það væri svo nálægt vísindum að skrifa leikrit. Að þetta væri rann- sókn á hegðun og mannlegu eðli. Það fór fyrir brjóstið á mörgum því í þá tíð var mikil upphafning á hinum mikla skáldskap og stundum voru leikrit hreinlega dæmd út frá einni setningu. En Guðmundur hugsaði alltaf út frá heildinni, það var eðli rannsóknarinnar, að leitast við að segja eitthvað, en það féll ekki öllum í geð.“ Árið 1979 var Stundarfriður frum- sýnt í Þjóðleikhúsinu og vinsældir verksins voru gríðarlegar. En Krist- björg segir að þrátt fyrir vinsæld- irnar hafi ekki allir verið á einu máli. „Viðtökurnar voru vissulega góðar en sumir kvörtuðu undan því hversu hversdagslegur texti þetta væri, sem það vissulega er en það er meðvitað. Það liggur mikið undir og þar liggur styrkur þessa verks og það skýrir af hverju það náði til almennings. Fólk skynjaði líf sitt í þessu verki. Þetta verk snýst um sambandsleysið og að okkur vantar dýptina í okkar sam- félag og að við þurfum að staldra við til þess að finna fyrir lífinu. Þetta er vissulega líka til staðar í Húsinu en áherslan er þar kannski meira á gildismatið og það talar ekki síður skýrt inn í okkar samtíma.“ Benedikt Erlingsson leikstýrir Húsinu í þessari uppfærslu við Þjóð- leikhúsið og Kristbjörg ber honum ákaflega vel söguna. „Benedikt er hugrakkur leikstjóri og klár strákur. Hann hefur dýpt, greind, sýn og hjarta. Þetta er búið að ganga vel og fólk hefur verið afskaplega ánægt, jákvætt og yndislegt og mér finnst það svo gaman því ég átti ekki alltaf því láni að fagna þegar verið var æfa leikrit Guðmundar að allir væru svona jákvæðir.“ Kristbjörg játar að það hafi stund- um verið erfitt að vinna í verkum Guðmundar á árum áður. „En ég var voða viðkvæm gagnvart þessu öllu saman. Tók þetta allt inn á mig af því að það var andstaða í sumum og það fannst mér erfitt án þess að ég vilji fara nánar út í þá sálma,“ segir Krist- björg og brosir ljúflega. Bara vinna En ferill Kristbjargar hefur ekki ein- vörðungu verið innan Þjóðleikhúss- ins. Allt frá því að hún lék burðar- hlutverk í 79 af stöðinni, hefur hún tekið þátt í vexti og þroska íslenskr- ar kvikmyndagerðar og haft gaman af. „79 af stöðinni var tekin árið sem ég gifti mig og þetta voru mikil við- brigði frá því að standa á sviði að leika fyrir framan myndavélarnar. Mér fannst ég rétt vera að byrja að fatta hvað þetta var en þá var búið að taka myndina og ég mátti fara heim og gat ekki nýtt það sem ég var að fatta,“ segir Kristbjörg og hlær. „En ég hef fengið að leika í nokkrum myndum og sjónvarpi síðan og haft gaman af. Mér finnst svo gaman að leika í kvikmyndum. Þetta er alltaf sama fagið en samt aðeins öðruvísi. Þú mátt ekki stækka upp eins og í leikhúsinu, verður að vera aðeins nær raunveruleikanum.“ En hvað er það sem heillar við að leika í kvikmyndum? „Núna eftir að ég er orðin meira fullorðin þá felur það í sér minni áreynslu. Af því að maður lærir búta og búta og svo Kristbjörg segist aldrei hafa upplifað sig sem þekkta konu í íslensku samfélagi. FréttaBlaðið/Eyþór Kristbjörg Kjeld og Guðmundur Steinsson á einu af fjölmörgum ferðalögum þeirra hjóna í gegnum tíðina. kemur þetta saman en ef maður er í sæmilega stóru hlutverki á sviði þá verður maður að halda dampi hvað sem tautar og raular og því fylgir mikið álag. Það má ekkert klikka. Ekki það að mér finnst aldurinn ekki há mér hið minnsta enda svo gæfusöm að vera við góða heilsu. Mér finnst þetta alltaf jafn gaman.“ Kristbjörg nýtur greinilega hverrar stundar, hvort sem er í leikhúsi eða í kvikmyndum, en hvernig skyldi hún hafa kunnað því að vera þjóðþekkt leikkona í áratugi? „Ég hef eiginlega aldrei pælt í því. Það er svona seinni árin sem mér finnst stundum að fólk taki eftir mér og það er allt í lagi. Ég læt bara sem ég sjái það ekki. En núna þegar ég er búin að vera í sjón- varpi þá er meira um að fólk komi til mín og það er þá helst til þess að þakka mér fyrir enda er fólk afskap- lega elskulegt. Mér þykir vænt um það.“ En Kristbjörg hefur á þessum langa leikkonuferli aldrei upplifað sig sem þekkta konu í samfélaginu. „Nei, aldrei nokkurn tíma. Never. Þetta er bara vinna.“ þörfin fyrir að læra Það hefur efalítið gengið á ýmsu á löngum ferli og þá kemur líka óhjá- kvæmilega upp þessi hugsun um hversu löngum tíma hún hefur í raun varið í þessu húsi í þjónustu við leik- listina. „Það er bara líf mitt. Þetta er mitt líf því ég hef verið viðloðandi þetta hús frá því ég var liðlega tví- tug. Allt þetta fólk sem ég hef kynnst og unnið með og ekki síst lært af á þessum árum. Engu að síður var það eiginlega fyrir tilviljun að ég fór út í leiklistina. Ég var spennt fyrir þessu og átti vin- konu sem var að hvísla í áhugaleik- félagi í Hafnarfirði og orðaði það við hana að það væri nú gaman að vera með. Svo forfallaðist einhver leikkona og ég fékk að vera með en var nú bara fimmtán ára. Þarna hitti ég Flosa Ólafsson sem var þá kom- inn inn í leiklistarskólann og hann spurði mig hvort ég ætlaði ekki að sækja um. Ég var nú hálf feimin við það því mér fannst Þjóðleikhúsið svo hátt uppi að það hvarflaði ekki að mér en Flosi var nú á öðru máli. Ég var að vinna á skrifstofu á Hreyfli á Hlemmi þegar þetta var og Flosi kom stundum í heimsókn og í eitt skiptið kom hann og spurði ákveðinn: „Ertu búin að sækja um?“ Nei, ég var auð- vitað ekkert búin að því og þá sagði hann: „Geturðu lánað mér símann?“ Svo hringdi hann í Ævar Kvaran þarna fyrir framan mig og sagði við hann: „Það er hérna stelpa sem vill endilega komast inn í leiklistarskól- ann, geturðu undirbúið hana undir inntökupróf?“ Þetta var bara svona. Þannig að ég fór og tók inntökupróf og komst inn og hef eiginlega verið hér síðan. Fór að leika á öðru ári í skólanum 1957 fyrir sextíu árum.“ Kristbjörg segist hafa notið þess láns að halda svo alltaf þessari sterku námsþörf sem hún fann fyrir í æsku. „Ekki síst vegna þess að mér fannst ég aldrei kunna neitt. Þannig að ég var alltaf að fara á námskeið og í ferðir til þess að sjá eitthvað nýtt en svo er þetta bara leit alla ævi. Það er afskaplega gaman að læra nýja hluti og ég hef enn þessa þörf sem betur fer. Annars væri þetta ekkert gaman og þessi þörf er minn drifkraftur. Mig langar rosalega mikið til þess að verða góð leikkona. Það hefur alltaf verið mín æðsta ósk.“ Nú er ekki annað hægt en að staldra við þar sem Kristbjörg hefur verið vægast sagt mjög góð leikkona í áratugi en hefur samt þessa sterku þörf fyrir að verða betri. „Já, en mig langar til þess að verða alveg frábær,“ segir Kristbjörg og skellihlær sínum bjarta hlátri og fer dálítið hjá sér. „Þegar maður verður vitni að góðri list þá er það dásamleg tilfinning. Þegar ég sé eitthvað gott í leikhúsinu þá hugsa ég – guð minn góður, þetta gæti ég aldrei. En þessi drifkraftur að skapa eitthvað fallegt er það sem heldur manni lifandi. Annars væri ekkert gaman að þessu.“ Þetta er búið að ganga vel og fólk hefur verið afskaplega ánægt, jákvætt og yndislegt og mér finnst Það svo gaman Því ég átti ekki alltaf Því láni að fagna Þegar verið var æfa leikrit guðmundar að allir væru svona jákvæðir. ↣ 1 1 . m a r s 2 0 1 7 L a U G a r D a G U r30 H e L G i n ∙ F r É T T a B L a ð i ð 1 1 -0 3 -2 0 1 7 0 4 :3 2 F B 1 2 0 s _ P 1 0 2 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 9 1 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 1 9 K .p 1 .p d f F B 1 2 0 s _ P 0 3 0 K .p 1 .p d f A u to m a ti o n P la te r e m a k e : 1 C 6 C -B 2 D 0 1 C 6 C -B 1 9 4 1 C 6 C -B 0 5 8 1 C 6 C -A F 1 C 2 7 5 X 4 0 0 .0 0 1 4 A F B 1 2 0 s _ 1 0 _ 3 _ 2 0 1 7 C M Y K
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120

x

Fréttablaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Fréttablaðið
https://timarit.is/publication/108

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.