Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 10

ÖLAFUR GUNNARSSON =
SAGA FRÁ SANSIBAR
Ernir valdi epli ur s!kál á borðinu og andi« - Afrika. Þú fékkst sólsting0 Negr-
stakk því i vasann. Það var logn i rjóðr- arnir. Þrælasala og vopnasmygl. Þú byrj-
inu en gola hreyfði efstu greinar reyni- aðir að yrkja. Ernir færði sig nær til
trjánna svo skrjáfaði i laufunum0 1 þess að heyra betur.
fjarska heyrðist f]jðtið niða0 Hann Furstinn leit með rósemd út á fljótið.
sleit laufblað af grein, tuggði stilk- - Ég var i Tansaniu á leið til strand-
inn og gekk troðninginn. gegnum kjarrið ar. Ég var með þræla sem ég ætlaði að
niður brekkuna. Þegar kjarrinu sleppti selja Seyyid Khalifa Bin Harub soldán
t6k bakkinn við en handan fljðtsins var i Sansibar. Þetta var sumarið 1924. Ég
klettahlið og neðan við klettana var hafði fengist örlitið við höndlunarnám
landræma vaxin háu grasi. Furstinn sat og ætlaði að nota kunnáttuna. Ég sl6
á bakkanum og horfði út i strauminn. Við tvær flugur i einu höggi og lét þrælana
hlið hans i grasinu lá opin taska. Ernir bera hinn og þennan varning i leiðinni.
læddist nær og leit yfir öxl hans; dreki
sl6 klofinni tungu inn rauða jörð. F-urst-
inn varð Ernis var og lét aftur teikni-
blokkina.
- Minar myndir eru ekki fyrir börn,
sagði hann snúðugt.
- Uss, slanga að éta kúlu0 Ernir sett-
ist við hlið hans.
Furstinn opnaði aftur blokkina og kippti
laufblaðinu úr munni drengsins og lagði
það undir jörðina. - Einmitt það sem
myndina vantar og hvað ert þú að bita i
strákur, óskemmt epli. Börn taka ekkert
tillit til annarra. Maður á alltaf að
borða þau skemmdu fyrst.
- Uss, gerir ekkert til, Armann frændi
getur örugglega keypt öll epli sem eru
til á islandi.
- Og ég get bráðum keypt öll epli sem
eru til i heiminum. Ég ætla að selja
Ameriskum miljónamæringi myndirnar
minar0
Ernir nagaði utan af eplinu og velti
þessu fyrir sér og þá mundi hann eftir
sögunni sem Furstinn hafði byrjað á
kvöldið áður.
- Fursti. Hvað ætlaðir þú að gera með
sveðjunni. Furstinn leit á hann spyrj-
Skyndilega skall á hitabylgja. Ég var
svo heppinn að vera með sveðju. Við kom-
um inn á melónuakur og það bjargaði mér.
Þetta voru risamelónur. Ég neytti sið-
ustu kraftanna til þess að klöngrast upp
á eina þeirra. Ég hjó á hana gat og lét
mig renna ofan i. En ég varð að hafa höf—
uðið upp úr„ Annars hefði ég drukknað.
Það var gott að liggja og kæla sig i
kjarnanum. Ég leit upp i himininn og sá
sólina. Rauða og logandi. Allur skógur-
inn brann i kring og hárið af höfðinu á
mér og siðan er ég með skalla i hvirfl-
inum.
Hann laut fram til þess að sanna mál sitt
og sýndi Erni blettinn.
- I raun og veru hafði ég aldrei séð s6l-
ina áður. Hún hafði alltaf verið þarna
en það er svo undarlegt að ég hafði
aldrei tekið eftir henni. Ég féll i mók
og þegar ég vaknaði loks og skreiddist
upp úr þá var ekki fagurt um að litast.
Ég hef heyrt að negrar eigi manna best
að þola hita en þeir voru allir dauðir
og ekki gat ég borið vopnin einn. En ég
kom upp úr yrkjandi ljóð og siðan hef
ég verið skáld. Ég hélt áfram að versla
en ég var ekki samur. Ég gat ekki gleymt
I
t
10