Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 32

þegar hann verður var við þau stendur
hann snöggt upp og miðar á þau byssunni
- þau forða sér ét aftur - hann stendur
kyrr géða stund, leggur byssuna frá sér
á borðið, fer ár jakkanum, setur hann á
stélbak, sest siðan aftur og fær sér
kaffi r- stúlkan gægist inn, gengur var-
færnislega inn á gólfið, stendur kyrr,
ræskir sig til að vekja á sér eftirtekt
- þögn - ræskir sig aftur - pilturinn
lítur til hennar en segir ekkert, heldur
áfram að drekka kaffið - faðirinn er kom-
inn i gættina) Klara: ÞÚ ert kominn iár
jakkanum, GÆstaf: Okkur er éhætt að koma
inn núna? Klara: (kallar) Hann er kominn
úr jakkanum. (hermaðurinn gægist inn -
konan fylgir á eftir) Rðsa: Guði sé lof.
Georg: Það var ekki seinna vænna. Gústaf:
Svo leikurinn er þá búinn? - Okkur er
éhætt að setjast? Klara: Mér veitir vist
ekki af að fara að koma mér i vinnuna.
(fer) Gústaf: þú ætlar ekki að hrella
okkur meira, er það? Rðsa: Ég er ekki
búin að ná mér. Gústaf: Sérðu hvað þú
hefur gert henni móður þinni? Hún er al-
gjörlega miður sin. Hún hefði getað feng-
ið slag. - Heyrirðu þaði Slag. (þau eru
komin að borðinu - hermaðurinn gripur
byssuna og miðar á piltinn) Georg: Upp
með hendur. - Upp með hendur. (hermaður-
inn teygir sig varfærnislega eftir jakk-
anum en miðar jafnframt á piltinn sem
heldur áfram að drekka kaffið) Georg:
(þrifur jakkann af stólnum) Mikið var.
(fer i jakkann) Taka svona jakkann mannsl
Gústaf: Við verðum að biðjast afsökunnar
fyrir hönd drengsins. Georg: Það er allt
i lagi með mig. En það hefði getað farið
illa. Gústaf: Það var mesta mildi að ekk-
ert skeði. Rósa: Það hefði getað farið i
okkur slcot. Gústaf: Nú hann hefði getað
hitt oklcur þó hann hafi ekki ætlað sér
það. Georg: Það þarf lcunnáttu tilað fara
^ieð svona vopn. Gústaf: Það skyldi ég
halda. (þau eru sest) Rósa: Þú verður að
biðja Georg afsökunnar á þessu framferði
þínu Benedikt. - ÞÚ verður að gera það.
- Vertu nú góði drengurinn og biddu hann
afsökunnar. - Finnst þér ekki að það hafi
verið rangt sem þú gerðir. - Þú hlýtur
að skilja að það var rangt, ef þú hugsar
um það. Benedikt: Hættu. Rósa: Þú hlýtur
að skilja það. Benedikt: Hættu, segi ég.
Rósa: Má ekki einu sinni tala við þig.
Gústaf: Við vonum að þú takir ekki upp á
þessu aftur. — Heyrirðu það. — Annars
getum við ekki verið örugg á heimilinu.
- Þú kemur öllu úr jafnvægi. - þú stofn-
ar heimilisfriðnum i hættu. - Hér rikti
friður. - Hvers konar uppátæki var þetta
eiginlega? - Hvers konar uppátæki? —
Þetta var meira en lítið undarlegur leik-
ur. - Ég skildi hann ekki. - Ég var far-
inn að halda að þú ætlaðir að skjóta á
okkur. - Ég var farinn að halda það.
Benedikt: Ég vil ekki hlusta á þetta
lengur. Gústaf: Við verðum að komast fyr-
ir orsakirnar. - Ég hélt að skólinn hefði
önnur áhrif. - Ég get ekki séð að það sé
uppeldið. - Þú hefur fengið allt sem þú
þarft. - Gerum við móðir þin ekki allt
fyrir þig sem við getum? - Gerum við það
ekki? Benedikt: Hættu. Gústaf: Þú neitar
þvi ekki? Benedikt: HÆTTU. Gústaf: Hróp-
aðu ekki svona. Benedikt: Hættu þá. Gúst-
af: Það er naumast. Rósa: Þetta lagast.
Þetta hefur ekki verið annað en smávegis
misskilningur. Gústaf: Það færi betur.
Rósa: Er það ekki rétt? - Er það ekki
rétt drengurinn minn? - Þú lætur þetta
ekki endurtaka sig. - þú gerir það ekki.
-Ég trúi þvi ekki jafn skynsamur piltur
og þú ert. þú sem ert eftirlætið okkar.
- þú hefur áreiðanlega ekki meint neitt
illt með þessu. Þetta átti bara að vera
leikur. - þú ætlaðir bara að skemmta
okkur. Var það ekki? ÞÚ ætlaðir þér ekki
neitt annað? Benedikt: Vertu ekki að
tala við mig. Rósa: Við verðum að geta
talað saman. Við erum ein fjölskylda.
Erum við það ekki? Benedikt: Láttu mig
i friði. Gústaf: Ég hélt að þú ætlaðir
að verða hugsandi maður. Rósa: Það er
það sem við viljum. Við viljum að þú
32