Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 33

hugsir. Gústaf: Allt Sbyrgt fölk hugsar.
R6sa: Auðvitað. Allt ábyrgt fólk. Bene-
dikt: Þ^gið þið. Þið skiljið ekki neitt.
Ég fæ kligju af að hlusta á ykkur. Ég
gæti kastað upp. ( rýkur inn til sin)
Gústaf: Ég botna ekkert i þessum drengl
Rósa: Hvað gengur eiginlega að honuml
4. þáttur
Húsbóndinn sefur i hægindastólnum með
bók á hné sér. Konan og hermaðurinn sitja
við borðið. Þögn.
Rósa: (tekur upp kaffikönnuna) Meira
kaffi? - Ekki meira? Georg: Nei takk.
Rósa: Bara örlitinn sopa? Georg: ómcgu-
lega. (konan setur könnuna aftur' á borð-
ið) Rósa: Á ég kannski að laga nýtt 1
kaffi? Georg: Það er ekkert að kaffinu.
Rósa: Við gætum flutt okkur i sófann. -
Við getum það. - Gecrg. - Hlustarðu ekki?
Georg: Kannski ég fái svolitið meira
kaffi. (konan hellir i bolla hermanns-
ins,- þögn) Rósa: Þú ert vamir að vilja
setjast i sófann. - Þú ert vanur þvi. -
Þér hefur oft fundist gott að sitja þar.
- Þér hefur oft fundist það gott. - Ég
hef venjulega ekki þurft að nefna það.
Þú hefur sagt: Eigum við ekki að setjast
i sófann, og við höfum sest i hann. Við
eigum minningar úr sófanum. - Góðar minn-
ingar - Þú hefur jafnvel sofið i honum.
- Þú hefur sagt að þú hafir hvergi sofið
eins vel. - Ertu búinn að gleyma því.
Georg: ÞÚ talar of mikið. Rósa: Einhver
verður að tala. - Mér finnst þögnin svo
óþægileg. - Þögnin gerir mig hrædda. -
Leiðist þér? - Mig langar til að þú sért
glaður. - Vertu glaður. Georg: Ég er i
sólskinsskapi. Rósa: Það er ekki að sjá.
- Geturðu ekki brosað ofurlitið. - Bros-
tu. - Brostu. (hermaðurinn skælbrosir)