Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 14

LEIF PA NDURO »
NÆTURFERÐ
Markús lceyrði aldrei hraðar en á 80. Hann
var síðastur i bilaröðinni úr ferjunni.
Hann kærði sig ekkert um að keyra hratt.
Ekki lengur. í fjarlægð sá hann rauð aft-
urljós bilanna hverfa i slagviðrið.
Markús missti ekki vald yfir bilnum þegar
bæði framdekkin sprungu um leið. Billinn
kastaðist til og frá en honum tókst að
halda honum á veginum. Hann var góður
bilstjóri.
Hann keyrði varlega útá vegbrúnina,
kveikti á stöðuljósunum, náði i litið
vasaljós sem hann hafði alltaf i hanska-
hólfinu og fór út tilað lita á framdekk-
in. Það var sprungið á báðum. Ef það
hefði aðeins verið sprungið á öðru hefði
hann getað bjargað þvi með varadekkinu.
En það var sprungið á báðum. Markús hafði
aldrei búist við að verða fyrir svona 6-
happi. Hann bölvaði lágt, tvinnaði, og
horfði fram og aftur eftir hraðbrautinni.
Þar var engan bíl að sjá. Næsta ferja
kom fyrst eftir þrjá tima. Hann lagði við
hlustirnar en heyrði aðeins i vindinum og
regninu, siðan veikt vélarhljóð. Það
fjarlægðist hvorki né nálgaðist. Markús
gekk á hljóðið. Þegar hann hafði gengið
hundrað metra kom hann auga á bil. Fjög-
urramanna og tveggjadyra, alveg einsog
billinn hans. Honum hafði verið lagt við
vegbrúnina með slökkt Ijós. Hann var i
gangi. Elskendur. Hann nálgaðist hægt.
Varlega.
Þetta voru ekki elskendur. Þetta var mað-
ur. Maðurinn sat við stýrið cg reykti
sigarettu. Hann snéri sér að Markúsi.
Markús þekkti hann aftur. Þetta var mað-
urinn sem hafði setið með kaffibolla i
horni veitingasalarins á ferjunni. Eins-
og Markús.
- ó, fyrirgefið, sagði Markús, - en...
- Ég sá yður, sagði maðurinn, - ég sá
yður og hugsaði sem svo að það gæti hæg-
lega sprungið hjá yður.
Hann brosti. Markús greindi tennur hans
i veikri birtunni.
- Það sprakk. Svei mér þá það sprakk.
Á báðum framdekkjunum.
- Ég hef eitt varadekk, sagði Markús. -
ef til vill gætuð þér lánað mér varadekk-
ið yðar. Billinn yðar er einsog minn.
- Já,sagði maðurinn. - Ég hef þvi miður
ekkert varadekk. Trúið þér á guð?
- Guð?
- Já, eða hvað þér viljið kalla það. For-
sjón, undur, kraftaverk, örlög, sama hvað
þér kallið það.
- Ég skil ekki alveg, sagði Markús, - ég
skil ekki alveg hvað það hefiir...
- Auðvitað ekki, sagði maðurinn, - þér
skuluð ekki vera að hugsa um það. Þér
ætlið til Kaupmannahafnar, er það ekki?
Setjist inn... i aftursætið, þér getið
14