Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 28

fyrir augu okkar. - Hugrökku æskumenn,
takið höndum saman og vigb'ö.ist, fylkið
liði gegn óvinum friðarins. Æskan er
hin mikla fórn á altari striðsguðsins-.
Enn einu sinni á jörðin eftir að verða
blóði drifin. Tortímið óvinunum. Legg-
ið drekann mikla að velli. Brennið -
brennið striðsvagninn til ösku og upp
mun risa hið langþráða friðarriki. Sæk-
ið fram. (tekur upp byssuna) Rósa: Guð
verndi okkurl Benedikt: Sækið fram
(stigur nokkur skref) Fram. (stigur enn
nokkur skref) Klara: Hann lætur einsog
asni. Benedikt: Leitið óvinina uppi. -
Leitið þá uppi um alla heimsbyggðina.
(leitar i krók og kima) Rósa: Það er
enginn þarna drengurinn minn. Benedikt:
Tortimið þeim hvar sem þeir finnast.
Gustaf: Eg er alveg undrandi. Benedikt:
Upprætið spillinguna. Hreinsið jörðina
af soranum. Rósa: Hvaða spillingu ertu
að tala um? (pilturinn hefur farið hring
um sviðið - nemur staðar - skimar - Bein-
ir nú athyglinni að fólkinu sem hefur
staðið upp) Klara: Ég þarf að komast í
vinnuna. Benedikt: ðvinirnir hafa sam-
einast. Þeir vita að komist hefur upp um
myrkraverkin. Þeir eru skelfdir. Þeir
óttast reiði guðanna. Gústaf: Hverskonar
tal er þetta? Benedikt: Þeir búa sig
undir siðustu örvæntingarfullu tilraun-
ina til að halda velli. (hermaðurinn
stígur skref i átt til piltsins) Rósa:
Gættu þin Georg. Benedikt: övinirnir
senda fram könnunarsveit. (hermaðurinn
stigur annað skref) Þeir athuga vigstöð-
una. Georg: (stigur enn eitt skref) Réttu
mér byssuna. Benedikt: Þeir vanmeta styrk
andstæðingsins. Þeir halda að skipanir
nægi. Georg: Byssuna. Benedikt: Hinar
gömlu aðferðir duga ekki lengur. Æskan
lætur ekki skipa sér fjTÍr verkum. Hún
tekur afstöðu. Gústaf: Hvaða rugl er
þetta drengUr? Georg: Byssuna. Benedikt:
Æskan leitar réttar sins. Hún mun breyta
heiminum. Georg: (sem er kominn alveg að
piltinum) BYSSUNA. (pilturinn hleypir af
skoti uppi loftið - hermaðurinn hörfar)
Rósa: Guð minni Þú ert ekki særður?
Gecrg: Hann skaut uppi loftið. Rósa:
Ástin min. Ég vil ekki að komi neitt
fyrir þig. Gústaf: Þú ert þó ekki að
reyna að gera hana móður þina hjartveika?
Benedikt: Könnunarsveitin hefur hörfað
til bækistöðvanna. Rósa: Af hverju gerð-
irðu þetta drengur? Gústaf: Hann hlýð-
ir engum boðum. Georg: Það verður að af-
vopna hann. Rósa: Við verðum að fara að
honum með gát. Georg: Það er marg reynt.
Gústaf: Eitthvað verður að gera. Bene-
dikt: övinirnir bera saman ráð sin.
Gústaf): Þú hlýtur að vera að gera að
gamni þinu. Þér getur ekki verið alvara.
Rósa: Þú hefur alltaf verið góður dreng-
ur. Þú ætlar að hlýða? Er það ekki? -
Drengurinn minn. - Þú ert þrátt fyrir
allt litli drengurinn hennar m'ómmu þinn-
ar. - Ertu það ekki? Benedikt: övinirnir
búast til atlögu. Gústaf: Þú tekur ekki
tillit til þess sem þér er sagt. - Sýndu
nú að þú sért ekki barn lengur. (þau
nálgast piltinn) Benedikt: övinirnir
sækja fram. - Orusta er i aðsigi. Rósa:
Drengurinn minn. Georg: Leggðu frá þér
vopnið og farðu úr jakkanum. (pilturinn
hörfar) Rósa: Hlýddu drengurinn minn.
Benedikt: (hörfar) övinirnir beita öll-
um þunga liðsins. Georg: Já, gerðu eins-
og þér er sagt. Rósa: Hlýddu nú. (pilt-
urinn hörfar - þau fylgja fast eftir)
Georg: Við verðum að reyna að gripa hann.
Benedikt: övinirnir herða sóknina (hörf-
ar hraðar) Gústaf: Hættu núi Við gerum
þér ekkert mein. Þú verður að leggja frá
þér vopnið. Rósa: Við fyrirgefum þér.
Gústaf: Ef þú hættir þá gleymum við
þessu atviki. Benedikt: övinirnir beita
lævisum brögðum. Þeir reyna að veikja
siðferðisþrek andstæðingsins með gylli-
boðum. En hér kemur engin málamiðlun til
greina. Æskan hefur skilið kall sitt.
Hún hefur sagt spillingunni strið á
hendur. Hún mun berjast til siðasta
blóðdropa. (hleypir af skoti) Rósa: Al-
28