Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 30

er einstakljingur. Gústaf: Þú átt að hlýða
foreldrum þinum. Benedikt: Ég hlýði minni
eigin samvisku. Gústaf: Þú getur ekki
verið með sjálfum þér drengur. Benedikt:
Ef ég hef nokkurn tima verið með sjálfum
mér þá er ég það nú. - Nú sé ég. Gftstaf:
Sérð hvað? Benedikt: Allt. Ég hef opnað
augun. Gftstaf: Það er ekki heil brft i
þvi sem þft ert að segja. Benedikt: Gef-
ist þið upp? Gftstaf: Taktu sönsum dreng-
ur. Benedikt: Ég gef ykkur tveggja min~
fttna frest. (litur á ftrið) Gftstaf: Sérðu
ekki hvernig þft hagar þér? - Það hagar
sér enginn svona með fullu viti. - Heyr-
irðu það: Með fullu viti. Résa: Við eig-
um ekki i neinu striði við þig elskan min.
Georg: Þetta er þokkalegt. Klara: Á ég
ekki að fá að komast.i vinnuna? - Fyrr
má nft vera frekjan. Benedikt: Hálf min-
ftta er liðin. Gftstaf: Þft ætlar ekki að
hætta þessari vitleysu. - Hvað ætlarðu
að halda þessu lengi áfram. Benedikt:
Gefist þið upp? Gftstaf: Þetta er hreint
og beint fáránlegt. Georg: Mér er hætt
að standa á sama. Gftstaf: Finnst þér
ekki nég komið? - Það eru þé takmörk
fyrir hvað hægt er að ganga langt. -
Það eru takmörk fyrir öllu. Résa: Ég
vona að þft vitir hvað þft ert að gera.
Klara: Hann er að hræða okkur. Hann
heldur að þetta sé eitthvað fyndið.
Résa: Þft ætlar ekki að gera okkur neitt
mein? - Þft ætlar ekki að skjóta? Gftstaf:
Það væri skárra. Rósa: Ég vona ekki.
Klara: Hann er nógu vigalegur. Georg:
Við getum ekki verið örugg meðan hann
hefur vopnið. Rósa: Þft ert bara að leika
þér einsog litlir drengir. Er það ekki?
Þft ert bara í byssuleik. - Þft ert bara
að leika þér. Benedikt: Minftta er liðin.
Gftstaf: Ætlarðu að halda okkur svona i
allan dag? - Systir þin þarf að komast
i vinnuna og ég þarf lika að fara. Bene—
dikt: Ég hef sett min skilyrði. Gftstaf:
Þft ætlar þó ekki að halda þessu til
streitu. Rósa: Ég þekki þig ekki fyrir
minn eigin son. Gftstaf: Er þér ljóst
hvað þft ert að gera? - Hugsaðu drengur.
Benedikt: Það er einmitt það sem ég geri.
- Ég hugsa. Gftstaf: Það er ekki að sjá.
Benedikt: Hálf minúta er eftir. Gftstaf:
Ef þft hugsaðir þá létirðu ekki svona.
Benedikt: Það þarf að fttrýma spilling-
unni. Gftstaf: Þá er ég hræddur um að þft
verðir að snfta þér annað. Benedikt: Heim-
urinn er fullur af vondu fólki. Gftstaf:
Höfum við gert eitthvað á hlut þinn? -
Svaraðu dreng-ur. - Ég hélt að við hefðum
alið þig upp sómasamlega. Rósa: Höfum
við ekki reynt að vera þér góðir for-
eldrar. - Höfum við það ekki? Benedikt:
Timinn er að renna ftt. Gftstaf: Er það
allt sem þft hefur að segja? (þögn) Bene-
dikt: Tvær minfttur eru liðnar. Frestur-
inn er fttrunninn. Rósa: Vertu nft hlýðinn
drengur og láttu Georg hafa byssuna.
Benedikt: Þið þurfið alltaf að kalla mig
dreng. Ég er fullorðinn maður. Það er
ekki tekið mark á neinu sem ég segi. Ég
hef minar hugsanir og tilfinningar.
Gftstaf: Við efumst ekki um það. En þú
verðinr þá að sýna það i verki. Þft gerir
uppreisn gegn heimilinu. Þft móðgar gest-
inn. Þft ógnar jafnvel lifi okkar. Bene-
dikt: Ég vil réttlæti. Gftstaf: Ég sé
ekki að við höfum gert neitt á hlut þihn.
Benedikt: Hugmyndir ykkar eru ftreltar.
Þið skiljið ekki hinn nýja heim. Þið
skiljið ekki neitt. Þið eruð dauð. Rósa:
Hvað segirðu drengur - dauð? Benedikt:
Þið eruð samasem dauð. Þið lifið 1 for-
tiðinni. Rósa: öskup eru að heyra þetta.
Gftstaf: Ég er hræddur um að þft vitir
ekki hvað þft ert að segja. Klara: Hann
er orðinn ruglaður af öllum þessum bók-
um. Benedikt: Það eru ekki bækur sem
skipta máli. Það eru aðgerðir. Gefist
þið upp? Georg: Ég fer að verða þreytt-
ur á þessu kjaftæði. (tekur skref fram)
Benedikt: Ef þft tekur eitt skref til
verðurðu skotinn. Höfraðu til baka. -
J á hörfaðu. Gftstaf: Það er vissara að
gera einsog hann segir. Benedikt: Hörf-
aðu segi ég eða ég skýt þig einsog hund.
30