Lystræninginn - 01.03.1977, Blaðsíða 13

VERNHARDUR LINNET:
I MIIIIIGU GAl
Það var ekki alveg eins gaman að lifa
daginn sem Erroll Garner d6. Aldrei
framar lygnir hann augunum aftur og
brosir, lætur fingurna fljúga yfir píanó-
borðið, hallar sér aftur, umlar og There
never will be another than you; aldrei
framar„
Teach me tonight og sólin er gengin til
viðar og það er heitt og dimmt og hafið
blátt og Sidney Bechet brosir á stalli
sinum hjá Casino de Juan-les—pins„
Sviðið mikla er autt utan einn bassi og
trommur og flýgill og stóllinn með sima-
skránum. Það fer ekki á milli mála að
Erroll Garner fremur tóngaldurinn i
kvöld en hann er ekki mættur til leiks
og hálftimi liðinn siðan tónleikarnir
áttu að hefjast og búið að leita á öllum
börum borgarinnar. Þá alltieinu birtist
hann á sviðinu, lágvaxinn og svartur,
hárið sléttgreitt og skegghýjungur og
hann brosir og sest og augun ljóma og
einn þessara dýrðlegu forleikja hefst
og enginn veit hvað hann boðar; þá allt-
ieinu Groovin high„ Stjörnurnar snérust
i hringi og pálmatréin sveifluðust þegar
tónaregnið skall á þeim og þúsundirnar
sátu uppnunjdar i riki tónana. Það var
23. júli 1970, lokatónleikar 11, alþjóð-
legu djasshátiðarinnar i Antibes, Juan-
les-pins.
Daginn eftir flaug ég til Kaupmannahafn-
ar og þangað var Erroll Garner kominn og
i heila viku hlustaði ég á hann leika i
Tivoli„ Það voru dýrðlegir dagar og him-
inninn heiður og froðan á faðclinu þykk
og mjúk„
Erroll Garner fæddist árið 1923« - Ég
lærði á pianó þegar ég var krakki i
Pittisburgh og ég var byrjaður á sjöunda
hefti pianóskólans þegar kennarinn minn
sagði við mig„ - Við skulum kikja aðeins
i fyrsta heftið, og þegar ég mundi ekki
hvernig sum lögin voru rann alltieinu
upp fyrir henni ljós; ég hafði lært allt
utanað sem hún hafði leikið fyrir mig og
spilað siðan eftir eyranu og jafnvel
bætt nótu og nótu inni sumstaðar.
Garner lærði á pianó en hann lærði
aldrei að lesa nótur, liklega sá eini
af meisturum djassins sem svo var ástatt
fyrir„ í upphafi feril sins var hann
undir sterkum áhrifum frá Fats Waller
en fljótlega mótaði hann sinn eigin
stil og má telja hann einn af feðrum
nútimadjasspianóleiks ásamt Theloniusi
Monk og Bud Powell, þó hann ætti mun
sterkari rætur i hinum hefðbundnari
djass en þeir. Að lýsa tónlist með orð-
um er einsog að lýsa skáldverki Í tón-
um„ Garner markar taktinn með gitarlik-
um slögum vinstri handar en hægri hend-
in er alltaf broti á eftir og skapar
það óhemju rýþmiska spennu i leik hans„
Still hans er svo sérstæður að flestum
er auðvelt að þekkja hann eftir nokkra
takta. Garner hafði mikil áhrif á aðra
pianista og má nefna: Oscar Peterson,
Red Garland, George Shearing og Marry
Lou Williams.
Nú á dögum þegar menn sitja mánuðum sam-
an i stúdiói til að koma saman einni
breiðskifu gætu vinnubrögð Garners vakið
furðu. Hann gekk inni hljóðritunarsalinn
og settist við flýgilinn, lék án hléa
yfir tylft verka, sum nær stundarfjórð-
ungs löng og enginn endurtaka. Andinn
var yfir meistara spunans.
Augnablikið verður ekki endurheimt. Nú
á timum tæknivæðingar i listum gerast
slík augnablik fágætari. Garner lifir
enn meðal okkar i hljóðritunum sinum.
Ég nefni aðeins: Consert by the sea
(CBS BPG 62310), That's my kick (MGM C
8047) og Feeling is beleiving (Polydor
2393 01 5),
13