Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1972, Qupperneq 37

við, gerði mér ekki grein fyrir,
að hægt væri að komast yfir
svona mikið á þessum stutta
tíma.
Hvað er þér efst í huga að
námskeiðinu loknu?
Ég vil gjarnan láta í ljós á-
nægju mína yfir því, að mér
gafst kostur á að taka þátt í
þessu námskeiði. Jafnframt vil
ég færa fræðslumálanefnd
þakkir fyrir að hrinda þessu af
stað.
Dagbjört Þórðardóttir, for-
stöðukona, Reykjalundi.
Telur þú, að slík námskeið
eigi að halda reglulega?
Já, ég er þeirrar skoðunar,
að það væri mjög æskilegt. Að-
sókn að þessum tveim nám-
skeiðum hefur glögglega sýnt á-
huga hjúkrunarkvenna á að
auka þekkingu sína og fylgjast
með nýjungum á sviði hjúkrun-
ar- og heilbrigðismála.
Kom námskeiðið þér á óvart?
Já, að vissu leyti. Ég hafði
ekki gert mér grein fyrir, að
hægt væri að hafa þetta svona
gífurlega yfirgripsmikið á jafn-
skömmum tíma.
Er eifthvað, sem þú vildir
gagnrýna?
Sem þátttakandi kom ég ekkj
auga á neitt, sem mér fannst
betur mega fara.
Hvað er þér efst í huga að
námskeiðinu loknu?
Fyrst og fremst þakkir til
fræðslumálanefndar og félags-
ins fyrir að hrinda þessu í
framkvæmd og einnig, að mér
gafst færi á að taka þátt í nám-
skeiðinu. í öðru lagi, hvernig
get ég bezt í starfi mínu not-
fært mér þá fræðslu og þekk-
ingu, sem ég varð aðnjótandi.
Jóhanna Björnsdóttir, deildar-
hjúkrunarkona, Landspítalan-
um.
Telur þú, að slík námskeið
eigi að halda reglulega?
Já, það finnst mér, og þau
mættu vera lengri, minnst fjór-
ar vikur.
Er eitthvað, sem þú vildir
gagnrýna?
Mér fyndist æskilegt, að fyr-
irlestrar í sálarfræði væru tekn-
ir inn á námsskrá námskeið-
anna, og að mínum dómi þyrfti
að verja lengri tíma en tveimur
kennslustundum í það efni. Fyr-
irlestrar um barnasjúkdóma og
meðferð barna yfirleitt hefðu
einnig mátt vera á námskeiðinu.
Þótt ég nefni þessi atriði, er
ekki svo að skilja, að ég sé ó-
ánægð með námskeiðið, síður
en svo, og ég geri mér ljósa
grein fyrir, að útilokað var að
koma meiru fyrir á þeim tíma,
sem til umráða var. Þess vegna
vil ég undirstrika það, að lengja
þyrfti tímann í minnst fjórar
vikur.
Jóhanrut, þú hefur verið starf-
andi hjúkrunarkona í 35 ár
samfellt, hefur þú haft tækifæri
til að sækja námskeið erlendis?
Já, ég fékk eins árs leyfi frá
störfum árið 1954, starfaði þá
í fjóra mánuði í Danmörku og
fjóra mánuði í Svíþjóð. Einnig
sótti ég tveggja mánaða nám-
skeið fyrir deildarhjúkrunar-
konur, sem haldið var á vegum
danska hjúkrunarfélagsins.
Var það námskeið eitthvaS
frábrugSið námskeiðinu hér
heima?
Að nokkru leyti. Okkur var
til dæmis útvegað pláss á ýms-
um sjúkrahúsum í Danmörku
og jafnvel í Svíþjóð. Ég var
í nokkra daga á Amtsygehuset
i Holbæk og Bispebjærg hosp-
ital. Þar fylgdumst við með
störfunum á hinum ýmsu deild-
um og heimsóttum einnig hjúkr-
unarskólana á báðum stöðunum.
Var þetta mjög ánægjulegt og
lærdómsríkt. Slíkt mætti einnig
skipuleggja hér í tengslum við
námskeiðin.
Einnig fengum við tíma í sál-
arfræði (vinnusálarfræði), og
þótti mér það mjög gagnlegt.
Hvað er þér efsjt í huga að
námskeiðinu loknu?
Ég er þakklát þeim, sem
brutu þessa leið, einnig for-
stöðukonu spítalans og vinnu-
veitanda fyrir að gefa mér
tækifæri til þátttöku í nám-
skeiðinu.
□
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 67