Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.1993, Qupperneq 44

Tímarit hjúkrunarfræðinga 1. tbl. 1. árg. 1993
Margir hjúkrunarfræðingar voru ósáttir við að þetta nám í Háskóla íslands
skyldi ekki vera framhaldsnám fyrir þá eins og þeir höfðu bundið vonir við,
heldur almennt hjúkrunarnám. Hins vegar gat háskólinn ekki sett af stað fram-
haldsnám fyrir aðra en þá sem höfðu lokið einhverju háskólanámi. Auk þess var
það skoðun ráðgjafa WHO að fjögurra ára nám í hjúkrunarfræði væri það sem
okkur vantaði ef við vildum fá vel menntaða kennara og stjórnendur. Þegar ég lít
til baka finnst mér ótrúlega vel hafa til tekist og við hafa lyft grettistaki á þessum
árum.
Þegar fyrsti hópurinn brautskráðist frá háskólanum var dr. Dorothy C. Hall
boðið að vera viðstaddri og var það óneitanlega ánægjulegt. Hún gegndi stöðu
yfirmanns hjúkrunarmála hjá WHO í meira en tíu ár. Hún kom nokkrum sinnum
til landsins og ég hitti hana í Kaupmannahöfn í nokkur skipti bæði til þess að
ræða um námsbrautina og ýmis málefni sem ég var að sinna hér í ráðuneytinu.
Kynni mín við þessa menntuðu konu voru mér ómetanleg.
Sjömannanefndin varð fyrsta stjórnarnefnd námsbrautarinnar en nokkru síöar
var sett reglugerð fyrir námsbrautina og með henni ný stjórn. í námsbrautarstjórn
sat ég næstu 15 árin. í reglugerðinni voru ákvæði um að við námsbrautina skyldi
starfa námsbrautarstjóri. María hafði sinnt kennslustjórastarfi í fyrstu, ásamt starfi
sínu sem skólastjóri Nýja hjúkrunarskólans, en ég tók að mér námsbrautarstjóra-
starfið og gegndi því í 15 ár. Nú er námsbrautin í sínu eigin húsnæði sem Hjúkr-
unarskóli íslands átti áður og þar starfa rúmlega 2 fastráðnir kennarar, skrifstofu-
stjóri, ritarar og kona við símavörslu. Við létum fara fram keppni um nýtt nafn á
skólahúsnæðið. Um 60 tillögur bárust og var nafnið Eirberg valið af námsbrautar-
stjórn.
Hver skyldi hefe átt hugmyndine að nafninu?
Ég kom með tvær tillögur og þetta var önnur þeirra. Eir var gyðja lækninga og
heilbrigðis í norrænu goðatrúnni og að skeyta berg við þótti mér bæði hljóm-
fallegt og eiga samleið með öðrum háskólabyggingum svo sem Lögbergi. Óneitan-
lega var gaman að sumum tillögunum sem bárust, og auðséð að nokkrar þeirra
voru fremur settar fram af gamansemi en alvöru. Ég man að ein tillagan var
, ,Ingibjargarstaðir‘ ‘!
Var ekki erfitt að samhæfa starfið við námsbreutine starfinu i ráðuneytinu?
Það var mikið starf að vera námsbrautarstjóri með starfi mínu í ráðuneytinu,
sérstaklega fyrstu árin, og má segja að það hafi að mestu verið unnið í frítímum
og um helgar. Ég átti skilning yfirmanna minna í ráðuneytinu, ekki síst ráðuneytis-
stjóra, annars hefði þetta ekki gengið. Erfiðast var að fá kennara og fyrstu fjögur
árin voru eingöngu stundakennarar við námsbrautina, auk þeirra er kenndu
greinar sem nemendur sóttu til annarra deilda. Fyrsti fastráðni kennarinn réðst til
námsbrautarinnar eftir að fyrsti hópur nemenda hafði lokið námi sínu. Lengi vel
var enginn ritari við námsbrautina, ég vélritaði mest af því sem ég þurfti á að
halda, námsskrár, ársskýrslur og annað og kennarar vélrituðu hver fyrir sig.
Mér hefur alltaf þótt vænt um námsbrautina, þótti gaman að vinna með
kennurum og nemendum og það vó upp á móti mikilli vinnu. Ég hafði trú á því