Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2001, Blaðsíða 21

haföi verið tekinn í notkun árinu áöur. Sama dag komu
norsku hjúkrunarkonurnar tvær til landsins meö strand-
ferðaskipinu Lyru og fengu hlýjar móttökur stjórnar Félags
íslenskra hjúkrunarkvenna (Erla Dóris Halldórsdóttir, 2000a).
Hugmyndafræði Florence Nightingale höfð að leiðar-
Ijósi
Fulltrúar og varafulltrúar í Samvinnu hjúkrunarkvenna á
Norðurlöndum voru nú allir mættir til íslands og miðviku-
daginn 15. júní héldu þeir með sér fyrsta fundinn síðan
þeir komu til landsins. Hjúkrunarkonurnar hittust allar á
fyrsta fundinum í Kaupþingssalnum í Eimskipafélagshúsinu
í miðri Reykjavíkurborg. Charlotte Munck, formaður Sam-
vinnu hjúkrunarkvenna á Norðurlöndum, setti fundinn og
lýsti ánægju sinni að nefndarfundur samtakanna væri
haldinn á íslandi. Því næst bauð Sigríður Eiríksdóttir, for-
maður Félags íslenskra hjúkrunarkvenna, þær hjartanlega
velkomnar og sagði að íslenskar hjúkrunarkonur biðu með
mikilli eftirvæntingu eftir hinum nýja Landspítala sem nú
væri í byggingu. Með tilkomu spítalans yrði hjúkrunar-
námið alfarið flutt til íslands. Danska hjúkrunarkonan og
heiðursgestur Félags íslenskra hjúkrunarkvenna,
Christophine Mikkeline Bjarnhéðinsson, tók í sama streng
og Sigríður. í erindi sínu lýsti hún því hversu þýðingarmikið
það væri hinni íslensku hjúkrunarstétt að fá eins konar
„heimili" fyrir íslenskt hjúkrunarnám (Erla Dóris Halldórs-
dóttir, 2000a).
Umræður héldu áfram eftir að Christophine hafði lokið
sínu erindi og voru fulltrúar SSN-samtakanna sammála um
að Landspítalinn yrði að ráða forstöðukonu sem undir
handleiðslu yfirlæknis spítalans hefði stjórn hjúkrunarliðs
spítalans á hendi og skipulegði hjúkrunarnámið (Erla Dóris
Halldórsdóttir, 2000a). Það var einmitt þetta sem Florence
Nightingale hafði talið mikilvægt fyrir hjúkrunarstéttina að vel
menntuð hjúkrunarkona skipulegði hjúkrunarnám og hefði
stjórn hjúkrunarkvenna á sinni hendi. Þá lagði Bergljot
Larsson, formaður Norsk Sykeplejeforbund, til að á lagg-
irnar yrði nú þegar sett fimm manna nefnd sem skyldi fjalla
um og móta starfslýsingu forstöðukonu Landspítalans. í
hópi fulltrúa SSN-samtakanna voru hjúkrunarkonur sem
voru forstöðukonur stórra sjúkrahúsa á hinum Norðurlönd-
unum og þær gætu miðlað að þekkingu sinni varðandi
starfssvið forstöðukonu. Var tillaga Bergljotar þegar sam-
Þykkt og í nefndina kosnar hjúkrunarkonurnar Charlotte
Munck, Bergljot Larsson, Sigríður Eiríksdóttir, Sonja Koro-
neff og Bertha Wellin. Tóku nefndarkonur þegar að spjalla
saman og daginn eftir komu þær með eftirfarandi tillögu:
Nefndin lítur svo á, að Landspítalinn verði að hafa
forstöðukonu, fulllærða hjúkrunarkonu, sem stjórnar
og fyrirskipar kvennastarfsfólki spítalans, um leið og
hún á að bera ábyrgð á hjúkrunarnámi námsmeyja.
Staða hennar við sjúkrahús af nefndri stærð getur
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 77. árg. 2001
sameinast á þann hátt, að hún verði forstöðukona,
kennslukona (og yfirhjúkrunarkona). Forstöðukona á
að hafa birgðir sjúkrahússins undir höndum, þar eð
hún á þann hátt getur haft mikil áhrif á rekstur
spítalans með tilliti til sparnaðar.
(Erla Dóris Halldórsdóttir, 2000a).
Töldu nefndarkonurnar það mjög mikilvægt að
forstöðukona Landspítalans yrði ráðin að minnsta kosti
einu ári áður en spítalinn tæki til starfa svo að hún gæti
aðstoðað við innkaup á innanhúsmunum spítalans svo og
öðru sem hefði þýðingu fyrir spítalann. Þá komu þær með
þá tillögu að forstöðukonunni gæfist á þremur mánuðum
tækifæri til að kynnast sambærilegum störfum forstöðu-
kvenna á einhverju hinna Norðurlandanna. Norska hjúkr-
unarkonan, Bertha Wellin, bar upp þá tillögu að hin
væntanlega forstöðukona Landspítalans fengi 800 króna
ferðastyrk frá SSN-samtökunum og var það samþykkt í
einu hljóði (Erla Dóris Halldórsdóttir, 2000a).
Enginn vafi leikur á því að fulltrúa SSN-samtakanna hafi
stappað stáli í stjórn Félags íslenskra hjúkrunarkvenna um
að forstöðukona yrði ráðin að Landspítalanum. Það hafði
aldrei komið til tals áður hjá „Landspítalanefndinni" sem í
sátu fjórir læknar og ein kona. Eins og áður hefur komið
fram hafði umrædd nefnd komið með þá tillögu að þrjár
yfirhjúkrunarkonur yrðu ráðnar að spítalanum, hver á sína
deild. Yfirstjórnin hjúkrunar átti að vera í höndum yfirlækna
spítalans.
Fulltrúar SSN-samtakanna héldu áfram að funda hér á
landi. En þeir stunduðu fleira en fundarsetu. Eins og áður
hefur komið fram hafði stjórn Félags íslenskra hjúkrunar-
kvenna undirbúið komu kvennanna. Fimmtudaginn 16.
júní var hjúkrunarkonunum boðið í síðdegiste til danska
sendiherrans, F. le. Sage de Fontenay. Daginn eftir fóru
hjúkrunarkonurnar í heimsókn á Landakotsspítalann og
eftir að hafa skoðað stærsta spítala á íslandi buðu nunn-
urnar þeim upp á ávexti og smákökur. Daginn eftir héldu
konurnar til Þingvalla og eyddu þær deginum þar í fallegu
sumarverðri. Eftir kirkjuferð í Dómkirkjuna sunnudaginn 20.
júní buðu prófessorhjónin Sæmundur Bjarnhéðinsson,
yfirlæknir Holdsveikraspítalans í Laugarnesi, og eiginkona
hans, Christophine Mikkeline Bjarnhéðinsson, gestunum
upp á ávexti á heimili sínu að Hverfisgötu 46 í Reykjavík
(Erla Dóris Halldórsdóttir, 2000a).
Daginn fyrir brottför hina erlendu hjúkrunarkvenna frá
íslandi fóru þær allar í reiðtúr inn að Elliðaám. Á brottfarar-
dag hinna erlendu gesta, sem var 22. júní, bauð Sigríður
Eiríksdóttir til tedrykkju á heimili þeirra hjóna. Að því loknu
héldu konurnar allar að Landspítalanum sem var í smíðum
á þessum tíma. Á tröppum Landspítalans tóku á móti
þeim Ingibjörg H. Bjarnason, skólastýra og alþingismaður,
Jón Hjaltalín, héraðslæknir og Guðmundur prófessor
Hannesson. Þau höfðu boðist til að sýna konunum Land-
21