Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2001, Side 63

hjúkrunarfræðinga, kemur fram að hún telur mikilvægt að
hjúkrunarfræðingar vari sig á ímynd óánægjunnar. Vissu-
lega sé réttmætt að benda á ýmislegt sem betur megi fara
varðandi vinnuálag, hraða, tímaleysi og laun en sú
umræða megi ekki ráða ferðinni vegna áhrifa hennar á
sjálfsmynd hjúkrunarfræðinga. í þessari könnun kemur
fram að hjúkrunarfræðingar eru nokkuð ánægðir með
starfið sjálft og samstarfsfólk eins og þegar hefur komið
fram. Hjúkrunarfræðingum finnst starfið nytsamt og
skemmtilegt þó það sé líkamlega þreytandi. Mikilvægt er
að halda þessari niðurstöðu á lofti.
Það er háð vinnustað og stöðu þátttakenda hvaða
tækifæri þeir telja sig hafa til að sinna ákveðnum þáttum
hjúkrunarstarfsins. Sumt liggur Ijóst fyrir, eins og að stjórn-
endur telja sig hafa meiri tækifæri til ákvarðanatöku og til
þess að veita ráðgjöf en almennir hjúkrunarfræðingar.
Almennir hjúkrunarfræðingar hins vegar að þeir hafi frekar
tækifæri til að veita umönnun. Hjúkrunarfræðingar á sjúkra-
húsum telja sig hafa meiri tækifæri en aðrir þátttakendur til
að sinna þróun sérhæfðrar hjúkrunarmeðferðar og teymis-
vinnu. Þetta skýrist trúlega af því að hjúkrunarstörf á
sjúkrahúsum krefjast oft ákveðinnar sérhæfingar og mikils
samstarfs ýmissa faghópa. Erfiðara er að skýra þá niður-
stöðu að hjúkrunarfræðingar í heilsugæslu telja sig hafa
meiri tækifæri til að sinna þróun fagmennsku, ráðgjöf,
endur- og símenntun og andlegum stuðningi en aðrir hjúkr-
unarfræðingar. Mikill skortur hefur verið á hjúkrunarfræð-
ingum og starfsfólki til starfa á hjúkrunar- og dvalarheimilum.
Það skýrir að öllum líkindum þá niðurstöðu að hjúkrunar-
fræðingar á þessum stofnunum telji sig hafa minni tækifæri
en aðrir þátttakendur til að sinna fræðslu, ákvarðanatöku,
teymisvinnu, þróun fagmennsku og þróun sérhæfðrar
hjúkrunarmeðferðar. Á hitt ber þó að líta að vel má vera að
hjúkrunarfræðingar veljist síður til starfa á á hjúkrunar- og
dvalarheimilum vegna þess að þeir telji sig hafa minni
tækifæri þar til að sinna framangreindum þáttum.
í heildina benda niðurstöðurnar til þess að hjúkrunar-
fræðingar séu ánægðir með starf sitt og nánasta sam-
starfsfólk og telji sig fá góðan stuðning frá helsta sam-
starfsfólki. Þeir álíta sig hafa misgóða möguleika til að
sinna ákveðnum þáttum hjúkrunarstarfsins og tengist það
mjög stöðu þeirra og starfsvettvangi hvaða þætti þeir telja
sig geta sinnt. Það sem hjúkrunarfræðingar virðast helst
óánægðir með eru laun og möguleikar til stöðuhækkana.
Þriðja og síðasta greinin um niðurstöður könnunarinnar
birtist í næsta tölublaði. Þar verður fjallað um þætti sem
tengjast streitu, álagi, heilbrigðishegðan, almennri heilsu
og líðan þátttakenda.
Heimildir
1. Páll Biering og Herdís Sveinsdóttir (2000). Könnun á vinnuálagi og
starfsánægju íslenskra hjúkrunarfræðinga. Tímarit hjúkrunarfræðinga,
76, 284-294.
2. Wynne, R., Clarkin, N., McNieve, A. (1993). The experience ofstress
amongst Irish nurses: A survey of irish Nurses Organisation
members. Dublin: Work Research Centre
3. Smith, P.L, Kendall, L., og Hulin, C. (1969). The measurement of
satisfaction in work and environment. Chicago: Rand McNally.
4. Elsa B. Friðfinnsdóttir (1994). Mikilvægi stuðnings í störfum hjúkr-
unarfræðinga. Tímarit hjúkrunarfræðinga, 70 (2), 13-15,38.
5. Helga Birna Ingimundardóttir (2000). Staða kjaramála. Tímarit
hjúkrunarfræðinga, 76, 274-275.
6. Sæunn Kjartansdóttir (1999). Óánægja hjúkrunarfræðinga. Tímarit
hjúkrunarfræðinga, 75, 107 - 109.
Páll Biering er sérfræðingur við Rannsóknastofnun í hjúkr-
unarfræði, Háskóla íslands. Herdís Sveinsdóttir er formaður
Félags íslenskra hjúkrunarfræðinga, dósent við Háskóla
íslands og situr í stjórn Rannsóknastofnunar í
hjúkrunarfræði. Hjúkrunarfræðingum, sem þátt tóku í
rannsókninni, er þakkað fyrir að hafa gefið sér tíma til að
svara spurningalistanum.
8. mars
Fundarefni alþjóðlegs baráttudags kvenna, 8. mars, er að þessu sinni „Fordómar og
kynþáttamisrétti“. Félag íslenskra hjúkrunarfræðinga er eitt af þeim félögum sem á aðild að
fundinum sem verður haldinn kl. 17 í Filaðvarpanum. Dagskráin verður auglýst síðar.
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 1. tbl. 77. árg. 2001
63