Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.05.2002, Blaðsíða 44

þjónustu enda skilar það sér oftar en ekki til heillar fjölskyldu
og til langrar framtiðar.“
Fólk sem ekki vill vera í opinbera kerfinu
- Leita aðilar utan opinbera kerfisins til þin?
„Já, og í fyrra varð t.d. mjög mikil fjölgun á hringingum
frá fólki sem vildi koma í meðferðarvinnu. Þetta var eftir að
stutt viðtal birtist við mig i Mannlífi þar sem ég nefndi að
hægt væri að vinna úr sínum geðrænu vandamálum án geð-
deyfðarlyfja. Það kemur til mín fólk sem vill fá þjónustu sem
allra fyrst og það er tilbúið að borga fyrir hana. Þetta fólk vill
líka vera fyrir utan heilbrigðiskerfið - vill ekki láta skrá sig
inn í tölvukerfi hins opinbera. Fólki finnst mjög gott að geta
komið í þetta rólega umhverfi hér hjá mér þar sem það veit að
það á ekki von á að mæta öðrum á biðstofu eða móttöku.
Þegar ég stofnaði Liljuna ehf. gerði ég mér grein fyrir því
að ég þyrfti að kynna þjónustuna betur. í kjölfar þeirrar vinnu
fór ég að fá fyrirspurnir frá sveitarfélögum, fyrirtækjum og
einstaklingum. Núna er ég með stóran hóp viðskiptavina. Auk
þeirra sem TR greiðir meðferðina fyrir eru einstaklingar sem
greiða sjálfir fyrir þjónustuna, fyrirtæki og sveitarfélög. í
fyrirtækjum er þjónustan aðallega í formi námskeiða, s.s. for-
varna og sjálfsstyrkingar, en lika að vinna með einstaklinga
sem hafa veikst. Það hefur nefnilega sýnt sig rækilega að það
er mjög dýrt bæði fyrir fyrirtæki og samfélagið að fólk sé
mikið frá vinnu vegna veikinda. Fyrirtækin vilja því ýmislegt
á sig leggja til að koma í veg fyrir slíkt.“
- Flvað Ijallar þú um á forvarnanámskeiði?
„Aðallega að hver og einn hugi vel að sjálfum sér sem
manneskju. Að hann styrki eigin sjálfsvitund og innri þroska
sem fólk leggur almennt litla rækt við. Enn fremur legg ég
áherslu á að fólk taki sjálft sig í sátt og sé tilbúið að takast á
við breytingar í lífi sínu.“
- Er ekki kominn sá tími að þú þurfir að fá fleiri til að
starfa með þér?
„í langan tíma er ég búin að þrá að geta ráðið til min
starfsfólk á heilbrigðissviði í vinnu. Vegna samninga Félags
Einhvers staðar h
Guðbjörg Sveinsdóttir er forstöðumaður í Vin - athvarfi fyrir
geðfatlaða sem Rauði kross íslands rekur. Þar hefúr hún unnið
í 7 ár en áður starfaði hún lengst af á geðdeildum Landspítal-
ans en líka í Noregi þar sem hún lærði geðhjúkrun. Hún hefur
mjög ákveðnar skoðanir á starfi geðhjúkrunarfræðinga og því
sem að starfi þeirra snýr - sem ekki er víst að öllum líki að
heyra - en mestar áhyggjur hefur hún þó af skortinum á geð-
hjúkrunarfræðingum.
„Ástæðan fyrir því að ég sagði upp á geðdeild Landspítal-
ans var að mér fannst ég ekki lengur vera að vinna við geð-
íslenskra hjúkrunarfræðinga við Tryggingastofnun verð ég ein
að fara í vitjanirnar sem eru samtals sjötíu á mánuði. Þessum
samningum þyrfti að breyta þannig að vitjunum yrði fjölgað
og að ég hefði möguleika á að þjálfa fleiri starfsmenn til
heimageðþjónustu."
Stefnir hátt í framtíðinni
Tíniinn hefúr liðið hratt í sólstofúnni hjá Berþóru, jafnvel þótt
hún hafi nokkrum sinnum þurft að sinna erindum símleiðis og
líka heimiliskettinum, Chloé, sem fressköttur úr næsta húsi
hefur verið að gera sér of dælt við. Bergþóra er að lokum
spurð hvernig henni hafi tekist að halda markmiðum við-
skiptaáætlunar sinnar. Mjög vel, er svarið og hún segir frá því
að í kjölfar ársskýrslu um starfsemi Liljunnar, sem hún sendir
m.a. til Tryggingastofnunar og heilbrigðisráðuneytisins, hafi
hún hitt Ragnheiði Haraldsdóttur, hjúkrunarfræðing sem starf-
ar i ráðuneytinu, sem vildi fá að heyra álit og hugmyndir
Bergþóru um geðheilbrigðisþjónustuna og á hvað ætti að
leggja áherslu til framtíðar.
„í framhaldinu sendi ég beiðni til ráðuneytisins um styrk
til að þróa heimageðhjúkrunarþjónustuna svo gera megi hana
markvissari. Ég veit auðvitað ekki hvort ráðuneytið veitir mér
þennan styrk eða setur mig á bið. Þetta var a.m.k. eitt af því
sem ég setti inn í viðskiptaáætlunina mína, þ.e. að útvíkka
þessa þjónustu svo hún nái til alls landsins - þess vegna út
fyrir ísland. Ég hef einnig mikinn áhuga á að byggja upp
kvennaheilsumiðstöð þar sem konur á öllum aldri gætu notið
meðferðarþjónustu á geðsviði. Málið er að hafa nógu mikla
drauma, hugsa stórt og stefna að því.“
Þessi bjartsýnisorð látum við vera lokaorðin og það verður
spennandi að fylgjast með næstu skrefum Bergþóru en þess
má geta að hún stundar nú rannóknartengt nám við HI um
samskipti kvenna við heilbrigðisstarfsmenn. Þessi rannsókn-
arvinna á án efa á eftir að nýtast vel i fyrirtækinu. Blaðamaður
heldur nú sem leið liggur í athvarfið Vin á Hverfisgötunni þar
sem ætlunin er að forvitnast um störf Guðbjargar Sveinsdótt-
ur, geðhjúkrunarfræðings.
3fur lína brotnað
hjúkrun. Hjúkrunarfræðingaskorturinn var mikill en mikið af
ófaglærðu starfsfólki að störfum. Mér fannst vinnan mín
ómarkviss og ég væri bara að slökkva einhverja elda og engin
þróun verða í starfi mínu - mér fannst ég vera að staðna.
Þegar forstöðumannsstarfið á Vin losnaði sótti ég um og
fékk og hér hef verið síðan - með örstuttu hléi þó. Auk mín
starfa hér þrír starfsmenn og sjálfboðaliðahópur en hingað
koma um 30 manns á dag, fá heitan mat í hádeginu og ýmiss
konar þjónustu.
Við höfum hér verið að þróa ákveðna hugmyndaífæði í
108
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 78. árg. 2002