Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2003, Side 45

er búin að sjá gífurlega fátækt í Bangladesh,
skrúðgrænan gróðurinn í Jakarta í Indónesíu og
vera þar á miklum flóðatímum í byrjun árs 2002,
i koma til Dhakar í Senegal og fara út í svokallaða
þrælaeyju sem var áður stoppistöð fyrir þræla
| sem fluttir voru frá Afríku til hins vestræna
| heims, koma á staði eins og Nouakchott og Ou-
| agadougou í Afríku sem maður kann ekki einu
i sinni að skrifa nafnið á og tekur allmargar til-
raunir að læra að bera fram.
| Síðan í janúar 2001 hef ég ýmist unnið sem flug-
] freyja eða hjúkrunarfræðingur. Á þessum tíma
■ hef ég meðal annars dvalist í Englandi, írlandi,
' París og Saudi-Arabíu og stoppað á ótalmörgum
i stöðum - einn daginn verið í París, daginn eftir
í Aþenu, næsta dag í New York og svo aftur í
Aþenu svo dæmi sé tekið.
Fréttir af þingi Alþjóöasamtaka
hjúkrunarfræöinga, ICN, í Genf 2003
Réttur barna til nafns og þjóðernis
Alþjóðasamtök hjúkrunarfræðinga, ICN, og Alþjóðasamtök Ijósmæðra,
ICM, hafa hafið sameiginlega herferð tíl að skrásetja barnsfæðingar.
Stór hluti barna flóttafólks og innflytjenda er ekki skráður. „Næstum
tveir fimmtu barna í heiminum fæðast án þess að vera skráð. Auövelt
er aö misnota óskráö börn, þau standa höllum fæti frá fæðingu þar sem
engar opinberar skýrslur eru til um þau," segir Petra ten Hoope-Bender,
aðalritari Alþjóðasamtaka Ijósmæðra. „70% óskráðra fæðinga eru í Afr-
íku og Asíu en vandamáliö er ekki bundið við þróunarlönd og átaka-
svæði," segir Judith Oulton, aðalframkvæmdastjóri Alþjóðasamtaka
hjúkrunarfræðinga. Flóttamannafjölskyldum er hætt við að skrá ekki
börn sín, fæðingar eru oft heldur ekki skráðar þegar enginn heilbrigð-
isstarfsmaður er viöstaddur fæöinguna, þegar foreldrarnir eru fátækir
og ólæsir og í löndum þar sem skráningarferlið er flókið.
í sjöundu grein barnasáttmála Sameinuðu þjóðanna er kveðið á um rétt
barna til skráningar en sáttmálinn var staðfestur 1989 í 162 löndum.
Óskráð börn fá ekki aögang að heilbrigðisþjónustu, fá hvorki nafn,
þjóöerni né sjálfsvitund. Þau eru berskjölduð fyrir barnasölu, vændi og
eiga á hættu að verða dæmd fyrir dómstólum sem fullorðin. Skráning
opnar dyr þeirra aö þjónustu samfélagsins, þau geta gift sig, kosið og
eignast eigur.
Starfið er í senn krefjandi, gefandi og skemmti-
legt og má oft og tíðum líkja við hjúkrunarstarf-
ið. Verið er að annast fólk fyrst og fremst, fólk
sem hefur mismunandi bakgrunn, talar oft
tungumál sem maður skilur ekki og reynir þá á
að geta gert sig skiljanlegan á einhvern hátt, t.d.
með látbragði, nálgast fólk á þess forsendum
eins og við hjúkrunarstörfin.
Eg hef fengið ómetanlegt tækifæri til að kynnast
og vinna með fólki af mörgu þjóðerni, svo sem
Spánverjum, Bretum, Indverjum, Túnisbúum,
Aströlum, Frökkum og svo mætti lengi telja. Tel
ég að það nýtist vel í starfi mínu sem hjúkrunar-
fræðingur þar sem heimurinn verður sífellt
minni og minni og fólk frá ólíkum menningar-
heimum býr á Islandi, starfar við hlið okkar og er
sjúklingarnir okkar.
Ekki veit ég hvert ævintýraþráin ber mig næst,
verð ég hjúkrunarfræðingurinn í háloftunum eða
flugfreyjan á geðdeildinni? Það á eftir að koma
í ljós.
Hjúkrunarbókasafn á hjólum
Eitt ár er liðið frá þvi bókasöfn fyrir hjúkrunarfræðinga voru sett á lagg-
irnar fyrir starfsfólk flóttamannabúða viðs vegar um Afríku. Bókasöfn-
in eru í bílum sem er ekið milli staða, alls fara 50 slíkir bílar til dreifðra
samfélaga í Afriku, þar á meðal til Kenia, Swazilands, Zimbabwe,
Botswana, Tanzaníu, Zambiu og Ghana. í hverju safni eru um 80 bóka-
titlar auk nýjustu upplýsinga um fjölskyldu- og samfélagshjúkrun,
hvernig á að koma i veg fyrir sjúkdóma, bæta lýðheilsu og fleira þess
háttar. Upplýsingar til hjúkrunarfræðinga eru mjög mikilvægar á þess-
um stöðum, undirstaöa gæðahjúkrunar eru góðar upplýsingar enda
vinna hjúkrunarfræðingar um 80% starfa heilsugæslunnar.
Hvers vegna flytja hjúkrunarfræöingar milli landa í
leit aö vinnu?
Ný fjölþjóöleg rannsókn á ástæöum flutninga hjúkrunarfræðinga milli
ianda í leit aö vinnu sýnir að ófullnægjandi vinnuaðstæður eru helsta
orsök flutninganna, bæði frá þróunarlöndum og til þeirra og milli ann-
arra landa. Rannsóknin var kynnt í Genf af Alþjóöaheilbrigðismálastofn-
uninni, WHO, Alþjóðasamtökum hjúkrunarfræðinga, ICN, og Royal Col-
lege of Nursing í Bretlandi. Rannsóknin var gerð í Ástralíu, löndum
Karíbahafsins, Ghana, írlandi, Noregi, Filippseyjum, Suður-Afriku, Bret-
landi og Bandaríkjunum. Aðstæöur, svo sem léleg laun, mikið vinnuálag
og ofbeldi á vinnustaðnum, eru helstu ástæöur þess að hjúkrunafræð-
ingar fara úr störfum sinum í heimalöndunum. Skortur á hjúkrunarfræð-
ingum víöa um heim veröur til þess aö heilbrigðisyfirvöld reyna að lokka
tii sín erlenda hjúkrunarfræðinga með því að bjóða betri laun, vínnuað-
stæður og möguleika á framgangi í störfum heldur en þeir eiga kost á í
heimalöndunum. Ástæöur flutninganna eru því ýmist að „ýta" hjúkrun-
arfræðingunum úr löndunum eða „toga" þá til sín með gylliboöum.
Til að auka stöðugleika í löndunum leggja skipuleggjendur rannsóknar-
innar m.a. til að laun, vinnuaöstæður og viröing hjúkrunarfræðinga
aukist í heimalöndunum.
Tlmarit íslenskra hjúkrunarfræöinga 4. tbl. 79. árg. 2003