Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2003, Page 32

Margrét Hákonardóttir
30
Hugleiðing
ænarinnar
„Aö biöja er aö anda," sagöi Sören Kirkegaard og Páll post-
uli skrifaöi: „Biöjiö án afláts." Er þetta mögulegt og hvern-
ig förum viö þá aö því aö taka á móti þessari hvatningu og
fylgja henni eftir?
Mig langar til þess aö vera opinská í þessari hugleiöingu
minni um mátt bænarinnar og segja ykkur lesendur, kæru
hjúkrunarfræðingar og aörir, frá því hvernig ég skynja
þessa hvatningu og hvaö ég hef notað sem verkfæri á
minni lífsgöngu. Tilvitnanir, sem ég nota, vil ég gera aö
mínum orðum, frá djúpi hjarta míns.
Ég man ekki eftir sjálfri mér án þess að tala við Guð sem mjög ná-
læga veru. A fermingardaginn tók ég heit mitt, „að leitast við að
hafa Jesúm Krist að leiðtoga lífs míns“, mjög alvarlega og allar göt-
ur síðan hefur það verið mín þrá að gera Guðs vilja.
Undanfarið hef ég verið að lesa sérstaklega tvær bækur. Onnur
heitir: „Akall úr djúpinu, um kristna íhugun“ eftir kaþólskan
prest, Wilfrid Stinissen. Hin bókin heitir „Það verða engir skugg-
ar“ og inniheldur safn erinda eftir Einar Aðalsteinsson um andleg
mál og hugrækt. Þessar tvær bækur snertu báðar djúpan streng
innra með mér, veruleika sem er svo oft erfitt að setja í orð.
hann heldur áfram og talar um
núið sem eina punktinn í lífi
okkar þar sem við getum verið
eitt með Guði, að nú-andar-
takið sé opinn gluggi til
himna, og ef við lokum þess-
Margrét Hákonardóttir um g]ugg;J munum vjð gjata
_________ útsýninu til eilífðarinnar.
Þegar við hjúkrum er hlustunin mjög mikilvæg,
að hlusta raunverulega með hjartanu, að vera
raunverulega til staðar í huganum sem og líkam-
anum. En til þess að við getum einbeitt okkur
fullkomlega að því sem við erum að gera hverju
sinni er nauðsynlegt að staldra við, að anda og
slaka þannig á og endurnýja orkuna jafnóðum.
Opna rásina inn til Guðs, að tengja okkur við
helga andann innra með okkur öllum. Hann er
til staðar og bíður þess að við ljúkum upp dyrun-
um, opnum rásina.
Þess vegna er svo gott að æfa það sem við erum
að gera hverju sinni, vera með vitundinni, vera
með okkur sjálfum, vera með okkar innsta „ég“.
Að njóta þess sem við gerum hverju sinni og
skynja það, hvort sem það er að elda mat, að
brjóta saman þvott, strauja, syngja, horfa á börn
að leik eða hjúkra.
marghako@landspitali.is
Timarit íslenskra hjúkrunarfræðinga 5. tbl. 79. árg. 2003
Aö anda og aö hlusta
Andardráttur okkar getur orðið að heilagri athöfn ef við önd-
um með meðvituðum hætti af og til í erli dagsins, stöldrum
við andartak í senn. Stinissen orðar þetta svo: „Hin sanna bæn
er lífinu ekki óviðkomandi. Hún er sjálft lífið, já allt lífið.“ Og