Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2003, Blaðsíða 48

Pálína Sigurjónsdóttir, formaður öldungadeildar
Litiö um öxl
Hálf öld frá útskrift úr Hjúkrunarkvennaskóla íslands
í september árið 1953 útskrifuðust 10 hjúkrunarkonur frá
Hjúkrunarkvennaskóla íslands eins og skólinn hét þá. Þær
voru: Björney Jóna Björnsdóttir frá Vestmannaeyjum, Hulda
Gunnlaugsdóttir frá Miðneshreppi i Gullbringusýslu, Jónína
Stefánsdóttir frá Strandhöfn í Vopnafirði, Borghildur Ein-
arsdóttir, Osi í Hörgárdal, Eyjafirði, Ragnheiður Hjördís
Ingvarsdóttir, fædd á Patreksfirði, Ragna Þorleifsdóttir frá
Hrísey, Gróa Sigfúsdóttir frá Akureyri, Ingibjörg Ólafsdótt-
ir frá Brautarholti á Kjalarnesi, Pálína Þuríður Sigurjóns-
dóttir frá Reykjavík, Astríður Karlsdóttir, fædd að Látrum í
Aðalvík, alin upp á Húsavík.
Þær sem hófu nám í ágúst 1950 og luku
námi voru Björney, Hulda, Jónína, Borg-
hildur, Ragna, Gróa, Pálína og Astríður,
tvær stúlkur hurfu frá námi á fyrstu mán-
uðum, þannig að í þessum hópi (holli) vor-
um við aðeins 8 fyrsta árið en á öðru ári
bættist Ingibjörg Olafsdóttir í hópinn, hafði
Pálína Sigurjónsdóttir
„hollinu". Afar ólíkir einstaklingar mættust í
fyrstu kennslustund, námið hófst með bóklegri
kennslu í tvo mánuði, misjafn var undirbúningur
okkar og uppeldi, má segja eins og svart og hvítt!
En allar vorum við með brennandi þrá eftir að
læra hjúkrun, sumar höfðu unnið á sjúkrahúsum
en aðrar ekki og undirrituð hafði eiginlega ekki
inn á sjúkrahús komið.
Þessi tími var eins og að stíga inn í annan heim,
við fengum fljótlega nasasjón af því andrúmslofti
sem ríkti á Landspítalanum, lyktinni, stétta-
skiptingunni, virðuleikanum og viðmóti starfs-
fólks til okkar blánema! Allt þetta gerði það að
verkum að við í hollinu þjöppuðum okkur saman
og misjöfnuður hvarf og við lifðum í okkar eigin
heimi þar sem námið var brotið til mergjar og
skjólstæðingar tóku hug okkar allan.
lært barnahjúkrun áður í Kaupmannahöfn. Ragnheiður Ingv- Námstíminn var þrú ár, auk tólf vikna forskóla,
arsdóttir hóf nám í mars 1950 en tafðist og lauk því prófi með; sex fyrstu mánuðirnir voru reynslutími og var þá
Þórey Ingvarsdóttir
Aöfangadagskvöld
Eins og alla venjulega daga kveður dagvaktin og næturvaktin tekur við.
Þannig er það líka um jól. Það er aðfangadagskvöld. Eins og gengur þurfa
sumir að liggja á sjúkrahúsi fjarri sínum nánustu um jól. Ég er líka fjarri
minni fjölskyldu. En þannig verður það að vera. Ég hugleiddi hvernig við
gætum fært jólagleðina inn í hverja stofu. Mig langaði svo til að létta sjúkl-
ingunum lífið á þessu kvöldi. Sumir voru rólfærir en aðrir meira veikir. Þeir
sem mögulega gátu hlýddu á jólaguðsþjónustuna i útvarpinu og rauluðu
jafnvel jólalögin með. Mér varð hugsað til Maríu meyjar þegar hún fæddi
Jesú. Hún fæddi í fjárhúsi, ekki í hlýju sjúkrahúsi með hóp af hjúkrunarfólki
í kringum sig, innan um kindur og kannski nokkra asna. Það hefur varla ver-
ið notalegt. Þannig tók veröldin á móti frelsaranum.
Við færðum sjúklingunum matinn sem var venjulegur jólamatur. Við starfs-
fólkið settumst niður og fengum okkur kaffi og konfekt. Aðstandandi eins
sjúklingsins haföi fært okkur konfektkassa. Ég leit út um gluggann og horfði
á snjóflygsurnar falla til jarðar. Enginn var á ferð nema sjúkrabíll sem kom
með konu á fæðingardeildina. Barniö, sem konan ól, fékk hlýrri móttökur en
Jesúbarnið forðum. Ó, hve ég í hjarta gladdist með foreldrunum að eignast
lítið barn um jól. Einn sjúklingurinn, karlmaður, sagði við mig: „Veistu, ég
kveið svo fyrir því að vera á spítala á aðfangadagskvöld, fjarri fjölskyldunni,
en ég á fjögur börn, þaö yngsta er tveggja ára. En nú er ég hér, og mér líð-
ur nokkuð vel, þrátt fyrir veikindin." Ég brosti og allt í einu ómaði jólasálm-
urinn góði inn í stofuna frá útvarpstæki frammi á gangi.
í dag er glatt í döprum hjörtum
því Drottins Ijóma jól.
í niðamyrkrum nætur svörtum
upp náöar rennur sól.
Er vetrar geisar stormur stríður
þá stendur hjá oss friðarengill blíður
og þegar Ijósið dagsins dvín
oss Drottins birta kringum skín.
Oss öllum mikinn fögnuð flytur
sá friðarengill skær:
Sá Guö, er hæst á himni situr,
er hér á jörð oss nær
Sá Guð, er ræður himni háum,
hann hvílir nú í dýrastalli lágum,
sá Guð, er öll á himins hnoss,
varð hold á jörð og býr með oss.
Það var eins og friðarengillinn sjálfur stæði í dyragættinni
og byði öllum GLEÐILEG JÓL
Timarit íslenskra hjukrunarfræðinga 5. tbl. 79. árg. 2003