Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2004, Qupperneq 17

Börnin í dag:
Umönnun án veggja
Norræni samstarfshópurinn eftirfund i Eirbergi. Margrét Héöinsdóttir, Guörún Kristjánsdóttir, Erla Maria Kristinsdóttir, Sigrún Barkar-
dóttir, Anna Eyjólfsdóttir, Guörún Helgadóttir og Elsa B. Friðfinnssdóttir.
gestum enda um vaxandi vandamál að ræða í
vestrænum ríkjum. Af öðrum erindum fyrirlesara
má nefna erindi Bernie Carter frá Stóra-Bret-
landi. Hennar erindi fjallaði um hverju huga þarf
að þegar börn eru þátttakendur í rannsóknum.
Rannsakendur þurfa að nota rannsóknaraðferðir
sem henta börnum, öðlast traust barnanna og
bregðast ekki því trausti við kynningu á niður-
stöðum. Að fá álit barna og heyra raddir þeirra er
mikilvægt því það hefur áhrif á þá fagaðila sem
skipuleggja og veita börnum heilbrigðisþjónustu.
Næst var erindi Hanne Lise Grönkjær þar sem
hún kynnti danska slysavarnaáætlun fyrir börn
upp að 6 ára aldri. Þar á eftir fjallaði Sóley Bend-
er um rannsóknir sínar á því hvaða og hvernig
þjónustu unglingar vilja geta fengið vegna spurn-
inga eða vandamála varðandi kynlíf og barneign-
ir. Síðasti aðalfyrirlesarinn þennan dag var
Suzanne Thoyre frá Norður-Karólínu. Hún fjall-
aði um næringu fyrirbura, þ.e. hvernig best sé að
byrja á gjöf um munn hjá heilbrigðum fyrirbur-
um miðað við nýjustu rannsóknir á þessu sviði.
Þessi nýja aðferð byggist á kenningum um
hreyfiþroska og leggur áherslu á jákvæða upplif-
un fyrirburans af því að nærast um munn. Því er
mikilvægt að umönnunin sé í samræmi við at-
ferlisþroska og lífeðlisfræðilega getu fyrirburans
því þessir þættir þróast samhliða. Ef þetta er
haft í huga þegar byrjað er að gefa fyrirbura nær-
ingu um munn eykst umönnunin á sjúkrahúsinu
og batnar jafnframt.
A laugardagskvöldið var boðið upp á hátíðar-
kvöldverð á Hótel Sögu og tókst hann í alla staði
mjög vel og skemmtu gestir sér konunglega.
Sunnudagurinn 5. október
Á sunnudagsmorgun vöktu aðalfyrirlesararnir, Margaret S. Miles
og Marcia Van Riper, gestina með frábærum erindum. Margaret
kynnti undirstöðuatriðin í „nurse parent support modeI“ sem
hannað er af henni sjálfri. Líkanið byggist á rannsóknum á
reynslu foreldra sem eiga börn sem liggja á sjúkrahúsi. Þar koma
fram fjögur meginatriði sem talin eru mikilvæg fyrir hjúkrunar-
fræðinga svo þeir geti sem best stutt þessa foreldra. Þessi atriði
eru: samskipti og stuðningur varðandi upplýsingagjöf, tilfinn-
ingalegur stuðningur, stuðningur við sjálfsvirðingu foreldra og
síðan stuðningur þegar börnin eru tengd ýmsum tækjum. Hjúkr-
unarfræðingurinn þarf að mynda samband við foreldra sem bygg-
ist á trausti, og sýna að foreldrar séu metnir að verðleikum og
þarfir þeirra virtar. Hann þarf einnig að hjálpa foreldrum að
spyrja réttra spurninga varðandi meðferð, horfur og umönnun
barnsins og vera viss um að þeir fái rétt, skiljanleg og greinagóð
svör. Einnig þarf hjúkrunarfæðingurinn að styðja foreldrana í
foreldrahlutverkinu og fullvissa þá um að barnið þeirra fái bestu
hugsanlegu meðferð. Meginmarkmið líkansins er að hjálpa for-
eldrum að takast á við veikindi barnsins, minnka streitu og kvíða
og viðhalda foreldrahlutverkinu við nýjar aðstæður. Þetta getur
hraðað bata hjá barninu svo það útskrifast fyrr og gerir foreldra
öruggari í umönnun barnsins þegar heim er komið.
Marcia Van Riper fjallaði um þær breytingar sem verða hjá fjöl-
skyldum þegar barnið, sem beðið hefur verið eftir, greinist með
Downsheilkenni. Marcia hefur gert miklar rannsóknir á þessu
sviði, m.a. hefur hún skoðað hvernig hjúkrunarfræðingar geta
hjálpað fjölskyldum að aðlagast og finna sinn styrk til að takast
á við þetta oft óvænta og krefjandi verkefni. Hún bar einnig
saman rannsóknir sem hafa verið gerðar víða um heim um þetta
efni. Erindi sínu lauk hún á frásögn móður sem eignaðist barn
með Downsheilkenni. Móðirin lýsir ferlinu frá fæðingu barns-
ins og næstu árum sem ferðalagi sem tekur óvænta stefnu.
Tímarit hjúkrunarfræöinga 1. tbl. 80. árg. 2004