Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.03.2004, Síða 23

VIÐTAL
„Vorum þaulsætnar á alþingi"
hún þungt lóð á vogarskálarnar í umræðum um
bætta barnahjúkrun og var það mikill fengur fyrir
íslenska barnahjúkrunarfræðinga. Niðurstöður
hennar notuðum við talsvert við endurskipulag
hjúkrunar á Barnaspítala Hringsins upp úr 1980.
Einnig læt ég þess getið í bók minni um „Þróun
barnahjúkrunar á Barnapítala Hringsins 1980 -
1998“ hvernig verkefni Maríu úr félagsvísinda-
deild - „Fræðsla hjúkrunarfræðinga til ungra
barna og foreldra þeirra á sjúkrahúsum í Reykja-
vík“ - 1984 varð hvati til framþróunar á spítalan-
um. Þetta voru vatnaskil í hjúkrun því María
hafði skilað af sér fyrstu íslensku hjúkrunarrann-
sókninni og við nutum góðs af því,“ segir Hertha.
Og Hertha bætir við: „Það var ekki ósjaldan er ég
sat á skrifstofu minni á Barnaspítalanum og
glímdi við mismunandi erfið viðfangsefni, að
bankað var á dyrnar og áður en ég sá hver var á
ferðinni heyrðist gamalkunnur hlátur. Deginum
var bjargað. María var svona aðeins að líta inn,
spyrja frétta, viðra hugmyndir, kannski létta af
sér því sem var efst í huga, en alltaf varð það til
gleði og ávinnings fyrir mig að ræða við hana um
málefni sjúkra barna, og verður sú vinsemd og
tryggð seint þökkuð.“
María hefur tekið þátt í félagsmálum, sat m.a. í
stjórn Hjúkrunarfélags Islands í 8 ár og formaður
fræðslunefndar var hún einnig með hléum eða frá
stofnun á sjöunda áratugnum til starfsloka. Hún
rifjar upp aðstæðurnar eða aðstöðuleysið. „Við
fengum inni í húsi Hallveigarstaða sem þá var
hálfinnréttað, þó voru þar stólar og tafla.“
Fyrstu námskeiðin voru í stjórnun fyrir hjúkrun-
ardeildarstjóra en þróuðust síðar í tveggja vikna
námskeið í hinum ýmsu greinum eftir að María
varð fræðslustjóri en þeirri stöðu gegndi hún frá
1979 til 1992.
„María Finnsdóttir er tvímælalaust einn af frum-
kvöðlum og máttarstólpum islensku hjúkrunar-
stéttarinnar,“ segja Lilja Oskarsdóttir og Stefanía
Sigurjónsdóttir. „Hún hefur alla tíð haft brennandi
áhuga á málefnum stéttarinnar og mikinn metnað
fyrir hönd hjúkrunarmenntunar í landinu og fyrir
hjúkrun sem fræðigrein. Hún hefur alla tíð lagt á-
herslu á að sú þekking, sem hjúkrunarstarfið bygg-
ist á, skili sér til skjólstæðinganna í formi góðrar
hjúkrunar. A árunum, sem við störfuðum saman
hjá Hjúkrunarfélagi íslands, var María íræðslustjóri félagsins.
Það sem er okkur mjög minnistætt er hve mikið hún lagði upp úr
því að hjúkrunarfræðingar á landsbyggðinni yrðu ekki afskiptir í
sambandi við möguleika til að sækja viðbótarmenntun og nám-
skeið á vegum félagsins. Það sýnir bæði metnað fyrir hönd fags-
ins og einnig skilning á mikilvægi réttinda til símenntunar."
Fyrsta íslenska hjúkrunarrannsóknin
María átti sæti í vinnuhópi hjúkrunarrannsakenda í Evrópu fyr-
ir hönd Hjúkrunarfélags íslands og vinnan með þeim hópi
hvatti hana til að gera sjálf hjúkrunarrannsókn. Þá var ekki
komið framhaldsnám til M.A. prófs en hægt að taka 30 eininga
diplómapróf frá félagsvísindadeild HI. 1984 lauk hún rann-
sókninni sem hét „Fræðsla hjúkrunarfræðinga til ungra barna
og foreldra þeirra á sjúkrahúsum í Reykjavík." Rannsóknin var
kynnt á ráðstefnu hjá WENR f Finnlandi 1986 og fékk viður-
kenningu Rannsóknarstofnunar í hjúkrunarfræði mörgum árum
síðar, eða 2000, sem fyrsta íslenska hjúkrunarrannsóknin.
Fræöslustjóri að störfum á Suðurlandsbraut 22.
Aðspurð um hvernig henni finnist þróunin í heilbrigðismálum
hér á landi segir hún að íslendingar standi þar mjög framar-
lega. „Við erum mjög framsækin þjóð. Þróunin mun halda á-
fram og vonandi hafa allir sama aðgang að þjónustunni, bæði
ríkir og fátækir. I lögum um heilbrigðisþjónustu, sem tóku
gildi 1978, var ákvæði um að yfirstjórn hjúkrunar skyldi vera í
höndum hjúkrunarfræðinga. Síðar hefur verið reynt að ná
þessu ákvæði út en sem betur fer ekki tekist og ég vona sann-
arlega að hjúkrunarfræðingar haldi vöku sinni og missi þetta
ákvæði ekki út úr lögunum.“ Hún bætir við að þær Sigþrúður
Ingimundardóttir hafi verið þaulsætnar á Alþingi á þeim tíma
sem átti að kippa þessu ákvæði út, til að standa vörð um rét-
tindi hjúkrunarkvenna.
Hún segir að það hafi verið ánægjulegt að hafa átt samleið
með fyrstu forystukonunum í hjúkrunarstéttinni, þeim Sigríði
Eiríksdóttur og Kristínu Thoroddsen. „Þær lögðu grunn að
Tímarit hjúkrunarfræöinga 1. tbl. 80. árg. 2004