Dagblaðið Vísir - DV - 14.07.2017, Blaðsíða 50

26 fólk - viðtal Helgarblað 14. júlí 2017
lengi. Það sem er svolítið óþægi-
legt, og bætist ofan á eineltið, er
að þetta er svo opinbert. Þú ert
opinber persóna þegar þú vinn-
ur í fjölmiðli. Ég gat varla horft á
fréttir eða íþróttir heillengi eftir
að mér var sagt upp.“
„Veistu, ég fer í mál!“
Við víkjum tali okkar að dómnum
sem féll 5. júlí síðastliðinn, þar
sem héraðsdómur dæmdi Ríkis-
útvarpið til að greiða Adolf skaða-
og miskabætur vegna eineltis
og ólögmætrar uppsagnar. Ég
velti því upp við Adolf hvort það
hafi ekki verið erfið ákvörðun að
leggja í málssókn gegn atvinnu-
rekanda sínum til 22 ára. „Jú. En
eitt kvöldið eftir uppsögnina sát-
um við í stofunni ég og konan, og
ég horfði á hana og sagði, veistu
ég fer í mál. Ég ætla ekki að láta
þetta yfir mig ganga. Hún sagði
fínt og var ánægð að sjá í mér bar-
áttuanda í fyrsta skipti í langan
tíma. Þannig að ég ákvað að gera
þetta. Stuttu seinna varð reyndar
breyting innanhúss hjá RÚV, Páll
Magnússon hætti sem útvarps-
stjóri og Magnús Geir var ráðinn
í staðinn. Þá ákvað ég að gefa
þessu séns, athuga hvort ein-
hver vilji væri til sátta. Magnús
tók strax mjög vel í það en sagði
að hann þyrfi að koma sér inn í
ýmis mál fyrst og það liðu nokkr-
ir mánuðir. Svo áttum við fundi
og áfram lýsti hann miklum vilja
til sátta en þegar til kom reyndist
engin innistæða fyrir því.“
Var þér ekki svarað eða var
þínum tillögum hafnað? „Þeim
var bara hafnað. Ég sagði að það
sem ég myndi líta á sem sátt væri
endurráðning, í gamla starfið.
Þá var mér sagt að það væri ekki
mögulegt, þetta var eins og ein-
hver sagði pólitískur ómöguleiki.
Síðan, nokkrum mánuðum
seinna, var Þorkell félagi minn
endurráðinn, en honum hafði
verið sagt upp um leið og mér.
Þannig að það var möguleiki í til-
viki Þorkels. Þá ákvað ég að fara
alla leið í þessu. Því það er tak-
markað hvað maður lætur sparka
mikið í sig áður en maður svarar
fyrir sig.“
Var án vinnuaðstöðu í átta
mánuði
Ég byrja að lýsa því fyrir Adolf að
mér sýnist rauði þráðurinn í mál-
inu vera samstarfs örðugleikar
eða togstreita milli hans og fyrr-
um yfirmanns hans hjá RÚV.
Adolf hins vegar grípur fram í
fyrir mér: „Nei. Við skulum hafa
það á hreinu, að það á ekkert skylt
við samstarfsörðugleika þegar yf-
irmaður misnotar vald sitt og að-
stöðu til að níðast á undirmanni.
Það á ekkert skylt við skoðana-
ágreining eða togstreitu. Þetta
er valdníðsla. Fólk verður að
átta sig á að mannaforráð snú-
ast miklu meira um ábyrgð en
vald. Þú berð ábyrgð á líðan fólks
sem heyrir undir þig. Við verjum
stórum hluta ævinnar í vinnunni
og ef okkur líður illa þar hefur
það áhrif á allt líf okkar. Það er
ábyrgðarhluti að hafa manna-
forráð og ráða því hvernig fólki
líður í vinnunni.“
Niðurstaða dómsins um ein-
elti í garð Adolfs er nokkuð
athyglisverð. Þannig taldi dómur-
inn að sú háttsemi fréttastjóra og
mannauðsstjóra RÚV að sinna
málinu ekki nægilega og að
standa ekki við samkomulag við
Adolf um vaktaálagsgreiðslur hafi
falið í sér einelti í hans garð. Hins
vegar taldist háttsemi eða stjórn-
unarhættir næsta yfirmanns
Adolfs ekki til eineltis samkvæmt
skilgreiningu laga, heldur hafi
þar verið um skoðanaágreining
að ræða. Ég spyr hvort hann sé
ekki ósáttur við þá niðurstöðu.
„Ég er náttúrlega ekki sammála
henni, en ég sætti mig við það.
Ríkisútvarpið er dæmt fyrir ein-
elti. Það er gríðarlega alvarlegt,
ekki síst fyrir fyrirtæki eins og
Ríkis útvarpið, þetta er ekki ein-
hver sjoppa úti í bæ.“ Ég spyr
hann nánar út í hvernig hafi verið
komið fram við hann á þess-
um tíma. „Eins og ég segi, ég var
jaðarsettur. Það fundu það allir
á deildinni og líka jafnvel utan
deildarinnar að þetta var ekki í
lagi. Fólk sá þetta. Ég var færður til
í starfi, var meira að segja færður
fýsískt af deildinni, var látinn sitja
annars staðar á fréttastofunni,
þrátt fyrir mótmæli mín. Þegar
ég fékk svo að koma aftur, eftir
þrjá, fjóra mánuði, var búið að út-
hluta öðrum skrifborðinu mínu
og ég var án vinnuaðstöðu í átta
mánuði. Ég sem hafði þá starfað
þarna í rúm 20 ár, þurfti að hoppa
á milli skrifborða þegar einhver
kom sem ég var búinn að hreiðra
um mig hjá. Það var ekki fyrr en
eftir að ég var búinn að kvarta
margoft að ég fékk skrifborð aft-
ur og starfsaðstöðu. Svona lagað
er niðurlægjandi.“
„Þú ferð ekki aftur í sjónvarp“
„Eitt augljósasta dæmið um mis-
munun voru verkefnin erlendis.
Stórmótin, hvort sem það voru
EM eða HM í handbolta, þetta
eru konfektmolarnir í þessu starfi.
Á tímabilinu 2010 til 2013 vorum
við þrír sem vorum starfandi allan
tímann. Í samantekt á erlendum
verkefnum okkar þriggja á
þessum tíma kom í ljós að ann-
ar þeirra fékk ellefu verkefni í út-
löndum, hinn fékk þrettán. Ég
fékk tvö. Þetta er nokkuð augljóst,
þetta var svona. Við þetta bjó ég
sumsé í nokkur ár. Hægt og rólega
brýtur þetta mann niður, mað-
ur missir sjálfstraustið. Ég vildi
aldrei líta á mig sem fórnarlamb,
er allt of mikill töffari til þess. En
svo fann ég allt í einu að sjálfs-
traustið var farið, ég var farinn að
efast um sjálfan mig.“
Þetta er svolítið eins og í fót-
boltanum, þú varst tekinn úr
liðinu og settur á bekkinn?
„Akkúrat. Þú sem íþróttamaður
getur kannski skilið það hvernig
þér líður þegar þú færð þar að
auki þau skilaboð frá þjálfaranum
að það er skítsama hvað þú gerir,
þú ferð ekki inn á. Til dæmis þegar
vinnufélagarnir kvörtuðu undan
álagi á vöktum, spurði ég hvort
við ættum ekki að rótera aðeins,
ég væri á þessum vef vöktum frá
9 til 5 og væri alveg til í að taka
einhverjar sjónvarps vaktir. Þá var
hreytt í mig: „Þú ferð ekki aftur í
sjónvarp.“ Þetta er það sem ég bjó
við. Þetta er mannskemmandi.“
Í vitnisburði fyrir dómnum
sagði fyrrum yfirmaður Adolfs
að hann hefði haft áhuga á stöð-
unni sem hún var ráðin í en Adolf
segir að það sé ekki rétt. „Nei, ég
hefði ekki haft neinn áhuga á því.
Ég hef aldrei haft áhuga á að sitja
inni á skrifstofu frekar en að vinna
sem íþróttafréttamaður. Ég vildi
vinna sem íþróttafréttamaður en
ekki sem millistjórnandi hjá RÚV.
Það tel ég ekki vera skemmtilegt
hlutskipti. Þannig að ég veit ekki
hvaðan hún þykist hafa þetta,
þetta er bara kjaftæði.“
Peningarnir skipta ekki máli
Adolf segist hafa verið nokk-
uð viss um að einhverjar af hans
kröfum myndu ná fram að ganga
í málinu og er himinlifandi með
niðurstöðuna. „Ég vissi að það
yrði erfitt að sýna fram á ein-
elti, ekki síst þegar svo langt er
um liðið. Þannig að ég er mjög
ánægður með að fyrirtækið var
dæmt fyrir einelti. Það sem ég
taldi hins vegar nokkuð öruggt að
myndi vinnast, það var aðgerða-
leysi fyrir tækisins eftir kvörtun
mína. Fordæmið var Veðurstofu-
málið, þar sem Veðurstofan var
dæmd, ekki fyrir einelti, heldur
fyrir aðgerðaleysi. Samt sem áður
kallaði Veðurstofan til vinnu-
staðasálfræðing til að rannsaka
það mál og þeir gerðu ýmislegt.
En ekki nóg. Ríkisútvarpið gerði
ekkert. Nákvæmlega ekki neitt.
Þannig að ég var náttúrlega von-
góður um að vinna þann hluta
af þessu. En svo kom líka dómur
fyrir einelti og uppsögnin var að
auki dæmd ólögmæt, þannig að
þetta var fullnaðarsigur.“
Í málinu gerði Adolf kröfu um
rúmlega 10 milljónir króna í
bætur en RÚV var dæmt til að
greiða honum 2,2 milljónir. Adolf
segist ekki ósáttur við það. „Pen-
ingarnir skipta ekki máli. Auðvit-
að myndi ég þiggja nokkrar millj-
ónir, ég tapaði 25 milljónum árið
2015. En þetta snýst ekki um pen-
ingana. Hér á Íslandi er ekki hefð
fyrir háum bótagreiðslum, guð
minn góður, ég held meira að
segja að ég fái meira en sumar
konur sem hefur verið nauðgað.
Ef við værum í Bandaríkjunum
værum við að tala um milljón-
ir Bandaríkjadala í bætur í mínu
máli, í alvöru. Ég er nú ekki að
mæla því bót beinlínis eða að fara
fram á slíkt, ég er bara að benda á
samhengið.“ Hann telur dóminn
vera fordæmisgefandi. „Ég vona
að þetta opni leiðina fyrir fólk til
að sækja sinn rétt og fólk sjái að
það er hægt.“
Myndi hann þiggja aftur starf á
RÚV?
Á fyrri stigum málsins bauð Adolf
þá sátt að málið yrði látið niður
falla ef RÚV myndi endurráða
hann. Ég spyr hvort hann geti
ímyndað sér að bjóða RÚV þá
sátt aftur ef málinu yrði áfrýjað til
Hæstaréttar. „Ég veit það ekki. Ég
veit ekki hvort ég sé fyrir mér einu
sinni að vinna aftur sem íþrótta-
fréttamaður eftir þetta langa fjar-
veru. Það er með þetta eins og
annað, either you use it or you
lose it. Maður verður að halda sér
í æfingu. Ég hef ekki lýst neinu
í langan tíma, ég hef ekki fylgst
með eins og ég gerði þannig að ég
þyrfti eiginlega að byrja upp á
Mynd SigtRygguR ARi „Það er
takmarkað
hvað maður lætur
sparka mikið í sig
áður en maður
svarar fyrir sig.
„Auðvitað vildi
ég vera laus við
þessar 25 milljónir sem
að hlóðust á mig þarna.