Dagblaðið Vísir - DV - 04.08.2017, Blaðsíða 22

22 Helgarblað 4. ágúst 2017fréttir
fyrir 10 árum
Fyrir 10 árum rifjuðu frægir upp sínar eftirminnilegustu verslunarmannahelgar
Óttarr Proppé, núver­andi heilbrigðisráð­herra og þáverandi
pönkrokkari, þurfti ekki að
fara langt aftur í tímann til
að rifja upp eftirminnileg­
ustu verslunarmannahelgi
sína. Það var árið 2006, árið
áður, en þá mætti hann sem
skemmtikraftur á Þjóðhátíð
í Eyjum með hljómsveitinni
Dr. Spock. Óttarr lýsti því
þannig að veðrið hafi verið
stórkostlegt, það hafi verið
myrkur og slagviðri. Þetta
hafi verið eins og að standa
í sturtu og spila út í tómið.
Eða eins og hann orðaði það:
„Sjálfum fannst mér eins og
ég hefði farið út úr líkaman­
um og væri að sveima þarna
um Herjólfsdalinn.“ Í við­
talinu kvartaði hann þó yfir
að hafa aldrei fengið lunda
þessa fjóra daga sem hann
var í Eyjum, sem verður að
teljast undarlegt. Hins
vegar sagðist hann
hafa fengið slíkt magn
af kjötsúpu að hann
myndi aldrei borða þá
suðu aftur. Hvort hann
hafi staðið við það
er óvíst en rétt væri
að skora á þann sem
næst rekst á ráðherr­
ann í Vestmannaeyj­
um að bjóða mannin­
um lunda.
Heilbrigðisráðherra sveimaði um Herjólfsdal
FÓR ÚT ÚR
LÍKAMANUM
Á ÞJÓÐHÁTÍÐ
„Ég fer nú ekki mikið út úr bæn-
um um verslunarmannahelgar.
Þannig að eftirminnilegasta há-
tíðin hlýtur að vera þegar ég fór
á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum á
síðasta ári. Veðrið var stórkostlegt,
það var myrkur og slagviðri. Þá var
ég að spila með hljómsveitinni Dr.
Spock. Þetta var svolítið eins og að
standa í sturtu og svo spilaði mað-
ur út í tómið. Maður sá ekki neinn,
stundum glitti í fólk en maður gat
aldrei verið viss. Annars var það
mesta furða hvað fólk fílaði þetta.
Sjálfum fannst mér eins og ég hefði
farið út úr líkamanum og væri að
sveima þarna um Herfjólfsdalinn.
Það var hin heildræna upplifun.
Það var undarlegast þegar Þjóð-
hátíðin var sett. Þá hurfu allir úr
bænum sjálfum og það var ekki einu
sinni köttur á kreiki. Sjálfur fékk ég
aldrei lunda í þessa fjóra daga sem
við vorum þarna. Aftur á móti fékk
ég meira en nóg af kjötsúpu. Ég
er ekki frá því að ég hafi lofað mér
sjálfum að borða aldrei slíkt aftur
þegar ég sneri aftur heim.
Við vorum ekki svo heppnir að
gista í tjöldum á þessari hátíð. Við
þurftum að láta okkur nægja svefn-
pokapláss á einhverjum bar sem
var þarna. Ég hef ekki farið á svo
margar útihátíðar en þessi stóð
verulega upp úr. Ástæðan er senni-
lega sú að ég fer yfirleitt í sumarbú-
stað eða annað eins þegar ég fer út
fyrir bæinn, af einhverjum ástæð-
um er það ekki jafneftirminnilegt.
Ég held samt að það sé óhætt að
fullyrða að þessi upplifun var mjög
öðruvísi.“
fimmtudagur 2. ágúst 200742
Helgarblað DV
SÖNG FYRIR
PITSU OG BJÓR
„Eftirminnilegasta verslunar-
mannahelgin mín er klárlega þeg-
ar ég fór í fyrsta og eina skiptið til
Eyja, árið 1998. Blessunarlega fékk
ég það tækifæri að upplifa Þjóð-
hátíð í Vestmannaeyjum allavega
einu sinni á lífsleiðinni. Helgin var
svo sannarlega tekin með stæl. Ég
mætti svo snemma að ég held ég
hafi átt fimmta tjaldið sem sett var
upp þá helgina. Tjaldið var gam-
all ættargripur sem lauk keppni í
dalnum þetta árið. Það var aldrei
notað eftir það. Stemningin var
æðisleg og fólkið stórkostlegt.
Skemmtilegustu stundirnar voru
þegar mað-
ur flakk-
aði um
á milli
hvítu
tjaldanna og fólkið bauð manni í
lunda og spjall. Það voru allir vel-
komnir og allir kátir. Það var alveg
einstök stemning sem sveif yfir
vötnum.
Það reyndar rigndi eldi og
brennisteini allan tímann en það
breytti nákvæmlega engu. Það gat
ekkert rofið þessa stemningu sem
þarna var. Við bróðir minn vorum
meðal annars fengnir til að spila
og syngja á pitsastað einn daginn.
Við skemmtum fólki í um klukku-
tíma, ég söng og bróðir minn spil-
aði á gítar. Í staðinn fengum við
frítt að borða og bjór með því. Það
var góður díll en helgin var öll á
þessa leið.
Ég hitti líka mjög eftirminni-
legan einstakling úr hinu gamal-
kunna færeyska Viking-bandi en
það var söngvarinn Georg Eist-
ano. Ég lenti á löngu spjalli við
þann mæta mann í góðra manna
hópi á sunnudagsmorgni. Þetta
lifir mjög ferskt í minninguni og ég
skemmti mér alveg konunglega.“
Henry Birgir
Gunnarsson
íþróttafréttamaður
„Mínar minningar um versl-
unarmannahelgar tengjast helst
spilamennsku á útihátíðum.
Fyrsta útihátíð, sem ég spilaði á,
var í Galtalækjarskógi árið 1968,
en þá var hljómsveitin Roof Tops
að hasla sér völl í poppbransan-
um. Hátíð þessi fór afar vel og
skikkanlega fram, enda allir blá-
edrú. Svo skemmtilega vildi til
að tæpum tuttugu árum síðar
spilaði ég aftur á bindindismóti
í Galtalækjarskógi og þá með
Dansbandi Önnu Vilhjálms, en
í það skiptið átti hljómsveitin að
hafa ofan af fyrir eldra fólkinu.
Sumarið 1972 var hljómsveitin
Haukar aðalnúmerið á Þjóðhá-
tíð í Eyjum, en á þeirri hátíð var
talsvert annar bragur en á bind-
indismótinu í Galtalæk. Haukar
var annáluð gleðisveit á þessum
árum og í samanburði við holn-
inguna á okkur félögum í Eyjum
sumarið 1972 hafa Roof Tops-
piltarnir sjálfsagt verið eins og
fermingardrengir á bindindis-
mótinu 1968, sem eðlilegt er.
Ég spilaði svo aftur á Þjóðhá-
tíð í Eyjum 1992 og þá með
hljómsveitinni Gömlu
brýnin, en þá spiluð-
um við á „litla pall-
inum“ svokallaða,
þar sem eldra fólk-
ið fékk sér snún-
ing. Þar var mikil
stemning og ég man
að við spiluðum til
klukkan fimm eða sex á morgn-
ana öll kvöldin.
Eftirminnilegasta verslun-
armannahelgin er þó líklega
þegar ég fór á mannræktarmót
sem hjónin Guðrún og Guð-
laugur heitinn Bergmann héldu
á Hellnum undir Jökli skömmu
fyrir síðustu aldamót. Þá var
maður á kafi í nýaldarspekinni
og fór í svitahofið með Jóni seið-
manni og lét Hermund talna-
speking spá fyrir sér svo eitthvað
sé nefnt. Á laugardagskvöld-
ið var efnt til samkomu í hlöð-
unni og þar dönsuðu allir svo-
kallaðan „Búlilama-dans“, sem
var þannig að menn mynduðu
tvo hringi, þar sem fólk sneri
hvort að öðru. Svo var gengið
til hliðar og allir sungu eitthvað
á þessa leið: „Allt sem ég þrái
er að alla tíð þú vitir að ég elska
þig. Búlilama, búlilei. Ljósið þér
í augum skín, ljósið sem er gleði
mín. Búlilama búlilei...“ Þetta
var afar sérkennileg uppák-
oma og óneitanlega skondið að
standa kannski frammi fyrir ríg-
fullorðnum karlmanni,
horfa í augun á
honum og fara
með þessa þulu.
En hvað ger-
ir maður ekki
fyrir mann-
ræktina og Bú-
lilama-dansinn
gleymist seint.“
Óttar Proppé, söngvari Dr. Spock
Sveinn Guðjónsson, blaðamaður og tónlistarmaður
Ármúla 42 · Sími 895 8966
mánudaga - föstudaga 10-18
laugardaga og sunnudaga 12-16
Opið
Gríptu tækifærið!
sumarútsala á hágæða postulíngólfvösum
Fjölbreytt úrval
Feng-Shui vörum
30-70%
afsláttur
• Vasar
• Diskar
• Lampar
• Pottar
• Myndir
• Gosbrunnar
o.m.fl.
Henry Birgir söng fyrir mat
Íþróttafréttamaðurinn góðkunni Henry Birgir Gunnarsson sagði að
hans eftirminnilegasta
verslunarmannahelgi væri
án efa Þjóðhátíð í Eyjum
árið 1998. Hann mætti þá
til leiks í dalinn, nánast
fyrstur manna, með tjald
sem var gamall ættargrip­
ur fjölskyldunnar. Eins og
Henry Birgir orðaði það þá
rigndi eldi og brennisteini
alla helgina og tjaldið var
aldrei sett upp aftur eft­
ir þessa helgi. Það breytti
hins vegar nákvæmlega
engu fyrir Henry, hann
flakkaði á milli hvítu
tjaldanna þar sem heima­
menn buðu honum í
spjall og lunda. Honum
tókst svo að bæta skað­
ann að einhverju leyti
með því að syngja fyrir
gesti á pítsustað bæjar­
ins og fékk í laun frítt að
borða. Og bjór með því.
FÓR ÚT ÚR
LÍKAMANUM
Á ÞJÓÐHÁTÍÐ
„Ég fer nú ekki mikið út úr bæn-
um um verslunarmannahelgar.
Þannig að eftirminnilegasta há-
tíðin hlýtur að vera þegar ég fór
á Þjóðhátíð í Vestmannaeyjum á
síðasta ári. Veðrið var stórkostlegt,
það var myrkur og slagviðri. Þá var
ég að spila með hljómsveitinni Dr.
Spock. Þetta var svolítið eins og að
standa í sturtu og svo spilaði mað-
ur út í tómið. Maður sá ekki neinn,
stundum glitti í fólk en maður gat
aldrei verið viss. Annars var það
mesta furða hvað fólk fílaði þetta.
Sjálfum fannst mér eins og ég hefði
farið út úr líkamanum og væri að
sveima þarna um Herfjólfsdalinn.
Það var hin heildræna upplifun.
Það var undarlegast þegar Þjóð-
hátíðin var sett. Þá hurfu allir úr
bænum sjálfum og það var ekki einu
sinni köttur á kreiki. Sjálfur fékk ég
aldrei lunda í þessa fjóra daga sem
við vorum þarna. Aftur á móti fékk
ég meira en nóg af kjötsúpu. Ég
er ekki frá því að ég hafi lofað mér
sjálfum að borða aldrei slíkt aftur
þegar ég sneri aftur heim.
Við vorum ekki svo heppnir að
gista í tjöldum á þessari hátíð. Við
þurftum að láta okkur nægja svefn-
pokapláss á einhverjum bar sem
var þarna. Ég hef ekki farið á svo
margar útihátíðar en þessi stóð
verulega upp úr. Ástæðan er senni-
lega sú að ég fer yfirleitt í sumarbú-
stað eða annað eins þegar ég fer út
fyrir bæinn, af einhverjum ástæð-
um er það ekki jafneftirminnilegt.
Ég held samt að það sé óhætt að
fullyrða að þessi upplifun var mjög
öðruvísi.“
fimmtudagur 2. ágúst 200742
Helgarblað DV
SÖNG FYRIR
PITSU OG BJÓR
„Eftirminnilegasta verslunar-
mannahelgin mín er klárlega þeg-
ar ég fór í fyrsta og eina skiptið til
Eyja, árið 1998. Blessunarlega fékk
ég það tækifæri að upplifa Þjóð-
hátíð í Vestmannaeyjum allavega
einu sinni á lífsleiðinni. Helgin var
svo sannarlega tekin með stæl. Ég
mætti svo snemma að ég held ég
hafi átt fimmta tjaldið sem sett var
upp þá helgina. Tjaldið var gam-
all ættargripur sem lauk keppni í
dalnum þetta árið. Það var aldrei
notað eftir það. Stemningin var
æðisleg og fólkið stórkostlegt.
Skemmtilegustu stundirnar voru
þegar mað-
ur flakk-
aði um
á milli
hvítu
tjaldanna og fólkið bauð manni í
lunda og spjall. Það voru allir vel-
komnir og allir kátir. Það var alveg
einstök stemning sem sveif yfir
vötnum.
Það reyndar rigndi eldi og
brennisteini allan tímann en það
breytti nákvæmlega engu. Það gat
ekkert rofið þessa stemningu sem
þarna var. Við bróðir minn vorum
meðal annars fengnir til að spila
og syngja á pitsastað einn daginn.
Við skemmtum fólki í um klukku-
tíma, ég söng og bróðir minn spil-
aði á gítar. Í staðinn fengum við
frítt að borða og bjór með því. Það
var góður díll en helgin var öll á
þessa leið.
Ég hitti líka mjög eftirminni-
legan einstakling úr hinu gamal-
kunna færeyska Viking-bandi en
það var söngvarinn Georg Eist-
ano. Ég lenti á löngu spjalli við
þann mæta mann í góðra manna
hópi á sunnudagsmorgni. Þetta
lifir mjög ferskt í minninguni og ég
skemmti mér alveg konunglega.“
Henry Birgir
Gunnarsson
íþróttafréttamaður
„Mínar minningar um versl-
unarmannahelgar tengjast helst
spilamennsku á útihátíðum.
Fyrsta útihátíð, sem ég spilaði á,
var í Galtalækjarskógi árið 1968,
en þá var hljómsveitin Roof Tops
að hasla sér völl í poppbransan-
um. Hátíð þessi fór afar vel og
skikkanlega fram, enda allir blá-
edrú. Svo skemmtilega vildi til
að tæpum tuttugu árum síðar
spilaði ég aftur á bindindismóti
í Galtalækjarskógi og þá með
Dansbandi Önnu Vilhjálms, en
í það skiptið átti hljómsveitin að
hafa ofan af fyrir eldra fólkinu.
Sumarið 1972 var hljómsveitin
Haukar aðalnúmeri á Þjóðhá-
tíð í Eyjum, en á þeirri hátíð var
talsvert annar bragur en á bind-
indismótinu í G ltalæk. Haukar
var annáluð gleðisveit á þessum
árum og í samanburði við holn-
inguna á okkur félögum í Eyjum
sumarið 1972 hafa Roof Tops-
piltarnir sjálfsagt verið eins og
fermingardrengir á bindindis-
mótinu 1968, sem eðlilegt er.
Ég spilaði svo aftur á Þjóðhá-
tíð í Eyjum 1992 og þá með
hljómsveitinni Gömlu
brýnin, en þá spiluð-
um við á „litl p ll-
inum“ svokallaða,
þar sem eldra fólk-
ið fékk sér snún-
ing. Þar var mikil
stemning og ég man
að við spiluðum til
klukkan fimm eða sex á morgn-
ana öll kvöldin.
Eftirminnilegasta verslun-
armannahelgin er þó líklega
þegar ég fór á mannræktarmót
sem hjónin Guðrún og Guð-
laugur heitinn Bergmann héldu
á Hellnum undir Jökli skömmu
fyrir síðustu aldamót. Þá var
maður á kafi í nýaldarspekinni
og fór í svitahofið með Jóni seið-
manni og lét Hermund talna-
speking spá fyrir sér svo eitthvað
sé nefnt. Á laugardagskvöld-
ið var efnt til samkomu í hlöð-
unni og þar dönsuðu allir svo-
kallaðan „Búlilama-dans“, sem
var þannig að menn mynduðu
tvo hringi, þar sem fólk sneri
hvort að öðru. Svo var gengið
til hliðar og allir sungu eitthvað
á þessa leið: „Allt sem ég þrái
er að alla tíð þú vitir að ég elska
þig. Búlilama, búlilei. Ljósið þér
í augum skín, ljósið sem er gleði
mín. Búlilama búlilei...“ Þetta
var afar sérkennileg uppák-
oma og óneitanlega skondið að
standa kannski frammi fyrir ríg-
fullorðnum karlmanni,
horfa í augun á
honum og fara
með þessa þulu.
En hvað ger-
ir maður ekki
fyrir mann-
ræktina og Bú-
lilama-dansinn
gleymist seint.“
Óttar Proppé, söngvari Dr. Spock
Sveinn Guðjónsson, blaðamaður og tónlistarmaður
Ármúla 42 · Sími 895 8966
mánudaga - föstudaga 10-18
laugardaga og sunnudaga 12-16
Opið
Gríptu tækifærið!
sumarútsala á hágæða postulíngólfvösum
Fjölbreytt úrval
Feng-Shui vörum
30-70%
afsláttur
• Vasar
• Diskar
• Lampar
• Pottar
• Myndir
• Gosbrunnar
o.m.fl.
He mi Gunn
sv f í brekkunni
HÉLT TÓNLEIKA
Í TJÖLDUM
„Ég held að eftirminnileg-
asta verslunarmannahelgin mín
hafi verið þegar ég fór með Óla
Bogga vini mínum til Eyja og
hann bauð mér gistingu heima
hjá foreldrum sínum. Það var al-
veg geðveikt að koma alltaf heim
til Petru mömmu hans, sem er án
efa skemmtilegasta konan í Eyj-
um, og hún beið alltaf með heita
súpu og brauð handa manni og
tók alveg ótrúlega vel á móti okk-
ur. Það gerðist svo ótrúlega margt
skemmtilegt í þessari ferð. Við
flökkuðum meðal annars á milli
tjalda og héldum alls staðar tón-
leika án þess að fá nokkuð borg-
að fyrir það en vorum samt alveg
ótrúlega sátt við það. Við héldum
líka flesta þessa tónleika óumbeð-
in en það er lítið mál í Eyjum þar
sem annar hver maður er nátt-
úrulega með gítar eða einhvers
konar hljóðfæri með sér. Ég held
reyndar að ég eigi eftir að koma
með einhver svæsnar sögur eftir
þessa verslunarmannahelgi því
við Sigga Beinteins erum að fara
að halda Tinu Turner-tónleika og
verðum á Neistaflugi í Neskaup-
stað á föstudaginn og á Akureyri
á sunnudaginn. Síðast gerðum
við allt kreisí fyrir norðan og það
verður brjálað stuð í ár.“
fimmtudagur 2. ágúst 200744
Helgarblað DV
BESTU VEIKINDI
LÍFS MÍNS
„Ég mun aldrei gleyma Þjóðhátíð í Ve
st-
mannaeyjum árið 1964, þegar ég var 1
6 ára.
Við vorum þrír félagar úr þriðja flokki Val
s sem
fengum það magnaða hlutskipti að vera
farar-
stjórar fyrir annan flokk kvenna í hand
bolta,
en stelpurnar áttu leik í Eyjum á laugard
egin-
um. Það var ekkert leiðinlegt. Við komu
m til
Eyja á laugardegi og lögðum undir okkur
gagn-
fræðaskólann, þar sem við gistum og
höfð-
um afdrep. Það var mikil stemning í hó
pnum
og enn betri stemning í dalnum. Það sla
knaði
heldur á fararstjórninni þegar leið á helg
in og
því var dansað og sungið fram eftir öllu. V
ið far-
arstjórarnir tókum auðvitað þátt í gleðin
ni, en
þetta var nokkuð merkileg Þjóðhátíð fyr
ir þær
sakir að þarna var Þjóðhátíðarlagið Ég v
eit þú
kemur í kvöld til mín, frumflutt. Það var
auð-
vitað sungið villt og galið alla helgina.
Stelp-
urnar gerðu sér svo lítið fyrir og unnu le
ikinn
sem háður var síðla dags á laugardeginum
. Við
skemmtum okkur konunglega fram eftir
kvöldi
og til morguns. Við skiluðum okkur h
eim í
skóla undir morgun en vorum ekki al
veg á
þeim buxunum að fara að sofa, enda g
leðin
mikil. Við tókum því þá vafasömu ákv
örðun
að fara aftur upp í dal. Veðurblíðan var
með
ólíkindum þessa helgi, steikjandi hiti, s
ólskin
og stillt veður. Sólin var í þann mund að
koma
upp þegar við tveir félagarnir komum í d
alinn.
Við ákváðum því að leggja okkur aðeins
uppi í
hlíðunum, berir að ofan. Fljótlega vakna
ði fé-
lagi minn og fór að taka saman dótið sitt
með-
an ég svaf. Það fór ekki betur en svo að
hann
gleymdi mér sofandi uppi í hlíðinni. Lo
ksins
vaknaði ég klukkan fjögur um daginn í
steikj-
andi sólskini en ég hafði sem betur fer by
lt mér
í svefninum. Annars hefði ég trúlega d
repist
úr sólsting. Ég ráfaði niður hlíðarnar og
skellti
í mig 10 eða 15 pepsíflöskum og fór svo
nið-
ur í gagnfræðaskóla, nær dauða en lífi. É
g var
verulega illa á mig kominn þegar ég kom
nið-
ur í skólann og var beinlínis með sólstin
g. Það
sem varð mér til happs var hins vegar þ
að að
í skólanum biðu mín einar fimmtán val
kyrjur
sem báru á mig alls konar smyrsl og kre
m svo
að mér liði betur. Til að gera langa sögu
stutta
þá eru þetta einhver þau bestu veikind
i sem
ég hef upplifað. Ég var reyndar skaðbru
nninn
en meðferðin hjá dömunum hafði þau á
hrif á
mig að ég gat skemmt mér konunglega á
ball-
inu um kvöldið, enda var ég eins og nýr m
aður.
Þetta var frábær lífsreynsla.“
Hermann Gunnarsson
fjölmiðlamaður
GETINN Á
ÚTIHÁTÍÐ
„Sú verslunarmannahelgi sem hefur
haft mest áhrif á mitt líf var Húsafellsh
á-
tíðin sem var haldin 1968. Hún var eflau
st
merkileg fyrir margar sakir en aðalle
ga
vegna þess að þá kynntust foreldrar mí
n-
ir. Þar var ég svo getinn og níu mánuðu
m
síðar fæddist ég. Hún hlýtur því að ve
ra
svona sú allra eftirminnilegasta í mínu
m
huga. Foreldrar mínir hafa reyndar ver
ið
saman líka síðan þá.
Ég hef annars farið á nokkrar útihátíð-
ar eins og í Þjórsárdal. Þær stóðu nú ek
ki
mikið upp úr. Í dag fer ég aðallega m
eð
stórfjölskylduna í sumarbústað. Núna í
ár
förum við til Ísafjarðar en ég held að þ
að
sé engin sérstök útihátíð þar.
Tónlistarlega séð er Þjóðhátíð í Vest-
mannaeyjum það sem kemst næst því
að
vera músikfestival en sjálfur hef ég mei
ra
gaman af því að kíkja á hátíðar sem legg
ja
meiri áherslu á það. Ég fór til að myn
da
með fjölskylduna á Hróarskeldu og þó
tti
gaman að.
Svo verður RÚV náttúrulega með gríð-
arlega mikla verslunarmannahelgarda
g-
skrá. Aldrei hefur jafnmikill undirbú
n-
ingur verið að einni helgi hjá okkur. V
ið
munum ríða á vaðið með stórtónleiku
m
KK og Magnúsar Eiríkssonar sem haldn
ir
verða á Hótel Borg fyrir helgi. Þannig
að
ég hvet alla til þess að hlusta vel og ei
ga
góða helgi.“
Ólafur Páll Gun
narsson
útvarpsmaður
Bryndís Ásmundsdóttir,
söng- og leikkona
Eftirminnilegasta verslunar­mannahelgi hins eina sanna Hemma Gunn var
Þjóðhátíð í Eyjum árið 1964, en
þá var H mmi ára g mall í
þriðja flokki Vals. Eins u dar­
legt og það kann að hljóma þá
var hann mættur til Eyjanna
fögru sem fararstjóri fyrir ann­
an flokk kve na í handbolta,
en þær áttu þá að leika við
Eyjastúlkur á laugardeginum.
Eins og gengur og gerist virðist
Herjólfsdalur hafa togað í Her­
mann og fljótlega eftir komu
liðsins til Eyja fór að slakna á
fararstjórninni. Hemmi rifj­
aði upp að þetta árið var Þjóð­
hátíðarlagið „Ég veit þú kem­
ur“ frumflutt og var það sungið
villt og g li alla helgina. Dals­
ferð ararstjór arinnar á föstu­
deginum truflaði stúlkurnar
lítið því þær unnu leikinn á
laugardeginum. Þá blasti við að
sigrinum yrði að fagna í daln­
um sem var og gert. Þar gerði
Hemmi sér bólstað í brekkunni
og vaknaði ekki fy r en klukkan
fjögur á sunn deginum í steikj­
andi sólskini. Það varð hon­
um þó ekki að fjörtjóni, h nn
ráfaði niður hlíð rn r, skellti í
sig 10 eða 15 pepsíflösk m og
fékk valkyrjurn r til að bera á
hann smyrsl til að k la brun­
ann. Hemmi lýsti því þan ig að
þetta væru bestu veikindi s m
hann hefði upplifað en að með­
ferð stúlknanna hefði verið slík
að hann var eins og nýr maður
á ballinu á sunnudeginum.
HÉLT TÓNLEIKA
Í TJÖLDUM
„Ég held að eftirminnileg-
asta verslunarmannahelgin mín
hafi verið þegar ég fór með Óla
Bogga vini mínum til Eyja og
hann bauð mér gistingu heima
hjá foreldrum sínum. Það var al-
veg geðveikt að koma alltaf heim
til Petru mömmu hans, sem er án
efa skemmtilegasta konan í Eyj-
um, og hún beið alltaf með heita
súpu og brauð handa manni og
tók alveg ótrúlega vel á móti okk-
ur. Það gerðist svo ótrúlega margt
skemmtilegt í þessari ferð. Við
flökkuðum meðal annars á milli
tjalda og héldum alls staðar tón-
leika án þess að fá nokkuð borg-
að fyrir það en vorum samt alveg
ótrúlega sátt við það. Við héldum
líka flesta þessa tónleika óumbeð-
in en það er lítið mál í Eyjum þar
sem annar hver maður er nátt-
úrulega með gítar eða einhvers
konar hljóðfæri með sér. Ég held
reyndar að ég eigi eftir að koma
með einhver svæsnar sögur eftir
þessa verslunarmannahelgi því
við Sigga Beinteins erum að fara
að halda Tinu Turner-tónleika og
verðum á Neistaflugi í Neskaup-
stað á föstudaginn og á Akureyri
á sunnudaginn. Síðast gerðum
við allt kreisí fyrir norðan og það
verður brjálað stuð í ár.“
fimmtudagur 2. ágúst 200744
Helgarblað DV
BESTU VEIKINDI
LÍFS MÍNS
„Ég mun aldrei gleyma Þjóðhátíð í Ve
st-
mannaeyjum árið 1964, þegar ég var 1
6 ára.
Við vorum þrír félagar úr þriðja flokki Val
s sem
fengum það magnaða hlutskipti að vera
farar-
stjórar fyrir annan flokk kvenna í hand
bolta,
en stelpurnar áttu leik í Eyjum á laugard
egin-
um. Það var ekkert leiðinlegt. Við komu
m til
Eyja á laugardegi og lögðum undir okkur
gagn-
fræðaskólann, þar sem við gistum og
höfð-
um afdrep. Það var mikil stemning í hó
pnum
og enn betri stemning í dalnum. Það sla
knaði
heldur á fararstjórninni þegar leið á helg
ina og
því var dansað og sungið fram eftir öllu. V
ið far-
arstjórarnir tókum auðvitað þátt í gleðin
ni, en
þetta var nokkuð merkileg Þjóðhátíð fyr
ir þær
sakir að þarna var Þjóðhátíðarlagið Ég v
eit þú
kemur í kvöld til mín, frumflutt. Það var
auð-
vitað sungið villt og galið alla helgina.
Stelp-
urnar gerðu sér svo lítið fyrir og unnu le
ikinn
sem háður var síðla dags á laugardeginum
. Við
skemmtum okkur konunglega fram eftir
kvöldi
og til morguns. Við skiluðum okkur h
eim í
skóla undir morgun en vorum ekki al
veg á
þeim buxunum að fara að sofa, enda g
leðin
mikil. Við tókum því þá vafasömu ákv
örðun
að fara aftur upp í dal. Veðurblíðan var
með
ólíkindum þessa helgi, steikjandi hiti, s
ólskin
og stillt veður. Sólin var í þann mund að
koma
upp þegar við tveir félagarnir komum í d
alinn.
Við ákváðum því að leggja okkur aðeins
uppi í
hlíðunum, berir að ofan. Fljótlega vakna
ði fé-
lagi minn og fór að taka saman dótið sitt
með-
an ég svaf. Það fór ekki betur en svo að
hann
gleymdi mér sofandi uppi í hlíðinni. Lo
ksins
vaknaði ég klukkan fjögur um daginn í
steikj-
andi sólskini en ég hafði sem betur fer by
lt mér
í svefninum. Annars hefði ég trúlega d
repist
úr sólsting. Ég ráfaði niður hlíðarnar og
skellti
í mig 10 eða 15 pepsíflöskum og fór svo
nið-
ur í gagnfræðaskóla, nær dauða en lífi. É
g var
verulega illa á mig kominn þegar ég kom
nið-
ur í skólann og var beinlínis með sólstin
g. Það
sem varð mér til happs var hins vegar þ
að að
í skólanum biðu mín einar fimmtán val
kyrjur
sem báru á mig alls konar smyrsl og kre
m svo
að mér liði betur. Til að gera langa sögu
stutta
þá eru þetta einhver þau bestu veikind
i sem
ég hef upplifað. Ég var reyndar skaðbru
nninn
en meðferðin hjá dömunum hafði þau á
hrif á
mig að ég gat skemmt mér konunglega á
ball-
inu um kvöldið, enda var ég eins og nýr m
aður.
Þetta var frábær lífsreynsla.“
Herm Gunnarsson
fjölmiðlamaður
GETINN Á
ÚTIHÁTÍÐ
„Sú verslunarmannahelgi sem hefur
haft mest áhrif á mitt líf var Húsafellsh
á-
tíðin sem var haldin 1968. Hún var eflau
st
merkileg fyrir margar sakir en aðalle
ga
vegna þess að þá kynntust foreldrar mí
n-
ir. Þar var ég svo getinn og níu mánuðu
m
síðar fæddist ég. Hún hlýtur því að ve
ra
svona sú allra eftirminnilegasta í mínu
m
huga. Foreldrar mínir hafa reyndar ver
ið
saman líka síðan þá.
Ég hef annars farið á nokkrar útihátíð-
ar eins og í Þjórsárdal. Þær stóðu nú ek
ki
mikið upp úr. Í dag fer ég aðallega m
eð
stórfjölskylduna í sumarbústað. Núna í
ár
förum við til Ísafjarðar en ég held að þ
að
sé engin sérstök útihátíð þar.
Tónlistarlega séð er Þjóðhátíð í Vest-
mannaeyjum það sem kemst næst því
að
vera músikfestival en sjálfur hef ég mei
ra
gaman af því að kíkja á hátíðar sem legg
ja
meiri áherslu á það. Ég fór til að myn
da
með fjölskylduna á Hróarskeldu og þó
tti
gaman að.
Svo verður RÚV náttúrulega með gríð-
arlega mikla verslunarmannahelgarda
g-
skrá. Aldrei hefur jafnmikill undirbú
n-
ingur verið að einni helgi hjá okkur. V
ið
munum ríða á vaðið með stórtónleiku
m
KK og Magnúsar Eiríkssonar sem haldn
ir
verða á Hótel Borg fyrir helgi. Þannig
að
ég hvet alla til þess að hlusta vel og ei
ga
góða helgi.“
Ólafur Páll Gun
narsson
útvarpsmaður
Bryndís Ásmundsdóttir,
söng- og leikkona
Bryndís Ás u ds hélt tón-
leika í hvítu tjöldu u
Söng­ og leikkonan Bryndís Ásmunds­dóttir sagði að
hennar eftirminnileg­
asta verslunarmanna­
helgi hafi verið þegar Óli
Boggi, hinn landskunni
hárgreiðslumeistari og
Eyjamaður, bauð henni
gistingu hjá foreldrum
hans í Eyjum til að geta
upplifað Þjóðhátí . Þar
hafi hún fengið góðar
móttökur sem o í tjöld­
um hei amanna þar sem
hún flakkaði á illi og
hél tó leika alla helgina,
óu beðið og án greiðslu.
Hún benti þó réttilega á
að það þætti ekki tiltöku­
mál í hvítu tjöldunum að
menn tækju lagið enda
væri þar nánast í hverju tjaldi að
finna skemmtikrafta með gítar eða
önnur hljóðfæri. Líklega hefur fólk
þó rýmt til fyrir fagmönnum eins og
Bryndísi.
2. ágúst 2007
2. ágúst 2007
2. ágúst 2007
2. ágúst 2007