Morgunblaðið - 25.02.2017, Blaðsíða 35

MINNINGAR 35
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 2017
hafa þig nærri okkur, en þú varst
grjóthörð á því að halda þig á
Eyjunni fögru og það gerðir þú
fram á dauðadag.
Mikið er ég feginn að ég náði
að standa við loforðið sem þú
tókst af mér í fyrra þegar farið
var að halla undan fæti hjá þér,
elsku amma, að við Lena mynd-
um gifta okkur á meðan þú værir
enn á lífi. Það var yndislegt að fá
að hafa þig sem heiðursgest síð-
asta sumar í brúðkaupi okkar og
fullkomna þar með daginn fyrir
okkur.
Nú er komið að kveðjustund.
Það hafa verið algjör forréttindi
að eiga þig að. Þú kenndir mér
margt um lífið sem ég tek áfram
með mér og reyni að skila áfram
af beztu getu til minna barna.
Ég kveð þig, elsku amma mín,
megi englar Guðs vaka yfir þér
og afa Eika. Það er kominn tími
til að þið fáið að sameinast aftur
eftir 30 ára aðskilnað. Við
sjáumst síðar, með bros á vör.
Þinn
Eiríkur (Eiki).
Elsku amma er farin yfir, farin
yfir að hitta afa Eika.
Við vorum svo heppnar að
kynnast ömmu Gunn fyrir ellefu
árum. Hún tók okkur öllum strax
eins og sínum eigin og fyrir það
erum við endalaust þakklátar.
Seinna meir bættust svo fleiri
börn í hópinn og munum við
passa upp á að þau Hekla Líf og
Egill Örn muni alltaf eftir ömmu
Gunn.
Við vorum alltaf velkomin í
Strembuna til ömmu. Þar var oft-
ar en ekki lambalæri á borðum
og fengu allir nóg í sig, það var
enginn svangur hjá ömmu.
„Borðið, það er nóg til frammi“
fáum við iðulega að heyra í mat-
arboðum í fjölskyldunni, en þetta
er bein tilvísun í ömmu Gunn.
Áður fyrr þótti ömmu ekkert
mál að fá okkur litlu fjölskylduna
í heimsókn til Vestmannaeyja.
Það fylgdi því iðulega mikill
spenningur að fara í Herjólf,
sigla til Eyja og standa úti á þil-
fari þegar við sigldum inn í höfn-
ina. Amma beið þá á höfninni hjá
bílnum sínum og tók á móti okk-
ur.
Ein ferð er minnisstæðari en
önnur, en þá komum við Eiríkur
með stelpurnar, Eygló og Hörpu,
til Vestmannaeyja yfir Gos-
lokahátíð. Við sátum í sólhúsinu
langt fram eftir kvöldi með
ömmu og sögðum sögur. Þeir
frændur, Eiki og Denni, rifjuðu
upp gömul prakkarastrik sem
þeir höfðu verið að bralla þau
sumur sem Eiki var hjá ömmu
Gunn í Eyjum.
Það var mikið hlegið þetta
kvöld og tár féllu af hlátri. Það
sem amma naut þess að vera með
okkur yngra fólkinu og við nutum
þess að vera með henni. Núna
hugsa ég til þess með eftirsjá að
við höfum ekki farið oftar til
hennar og þá sérstaklega í seinni
tíð.
Amma, takk fyrir að hafa gefið
okkur ást þína og hlýju, við mun-
um sakna þín og hugsa til þín
með hlýju í hjarta. Við vitum að
nú ertu glöð með Eika þínum og
saman munuð þið passa upp á
okkur.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
Við kveðjum þig elsku amma mín,
í upphæðum blessuð sólin skín,
þar englar þér vaka yfir.
Með kærleika ert þú kvödd í dag,
því komið er undir sólarlag,
en minninga ljós þitt lifir.
Leiddu svo ömmu góði guð
í gleðinnar sælu lífsfögnuð,
við minningu munum geyma.
Sofðu svo amma sætt og rótt,
við segjum af hjarta góða nótt.
Það harma þig allir heima.
(Halldór Jónsson frá Gili)
Saknaðarkveðja,
Lena Björk, Eygló Ösp,
Harpa, Hekla Líf
og Egill Örn.
Fyrstu minningar mínar um
Gunnhildi, móðursystur mína,
eru tengdar heimsóknum til afa
og ömmu í húsinu Breiðholt við
Vestmannabraut í Eyjum. Gunn-
hildur var þá rúmlega tvítug og
bjó í foreldrahúsum. Litlu for-
vitnu eyrun sperrtust þegar hún
fékk vinkonur sínar í heimsókn,
en þá brugðu þær á það ráð að
tala eitthvert mál sem ég litla
barnið skildi ekki.
Næst man ég vel eftir því þeg-
ar Gunnhildur og Eiríkur Guðna-
son kennari, eiginmaður hennar,
eignuðust Önnu Guðnýju dóttur
sína í desember 1957. Það var
snjór yfir öllu í Eyjum þegar kom
að fæðingunni á Sjúkrahúsi Vest-
mannaeyja og ekki náðist í Eirík
sem var þá að stjórna æfingu á
jólaleikriti nemenda sinna í
Barnaskólanum. Ekki var mikið
um einkabíla á þeim tíma í Eyjum
svo móðir mín ákvað að hún og
við systurnar fjögurra og fimm
ára færum saman á skíðasleða til
að heimsækja Gunnhildi á
sjúkrahúsið strax eftir fæð-
inguna.
Við systur vorum mjög ánægð-
ar að hafa séð litla barnið á undan
pabbanum.
Ekki leið á löngu þar til Eirík-
ur, Gunnhildur og Anna Guðný
fluttu í nýbyggða húsið sitt að
Stembugötu 14 í Eyjum. Við
systur fengum að sofa fyrstu
nóttina í nýja húsinu þeirra og
þótti okkur það mjög flott. Árin
liðu og Gunnhildur og Eiríkur
keyptu sér bíl og hún var nýkom-
in með bílpróf. Flestar vega-
lengdir eru stuttar í Eyjum og
ekki langt á milli húsa þeirra
systra.
Það var stór stund þegar
Gunnhildur birtist á Boðaslóðinni
til okkar til að sýna nýja bílinn.
Þegar þar var komið sögu festist
bensíngjöfin og gat hún ekki
stöðvað bílinn og tók á það ráð að
keyra fram og aftur upp og niður
götuna og fór einnig yfir á Heið-
arveg sem er næsta gata. Að end-
ingu tókst henni að stöðva bílinn,
en við krakkarnir urðum mjög
hissa á þessu aksturslagi og ekki
síst Anna Guðný dóttir hennar.
Það var ávallt mikill samgang-
ur á milli fjölskyldna okkar í
gegnum tíðina og mikið um gagn-
kvæmar heimsóknir og þá ekki
síst til afa og ömmu, Bjarna og
Sigurbjargar í Breiðholti, meðan
þeirra naut við. Það var mikið
áfall þegar Eiríkur Guðnason,
eiginmaður Gunnhildar, féll frá
árið 1987 langt fyrir aldur fram.
Fráfall Eiríks fyrir tæpum 30 ár-
um hafði mikil og langvarandi
áhrif á Gunnhildi og fjölskylduna.
Hún bar harm sinn í hljóði og ein-
beitti sér að þeim störfum og
áhugamálum sem hún tók sér
fyrir hendur.
Nú er komið að leiðarlokum.
Systkinin frá Breiðholti, hafa nú
öll kvatt þetta tilverustig. Einar
Valur féll frá 5. september 2014,
Sigríður Ingibjörg, Sirrý, móðir
mín, 1. október síðastliðinn og nú
í dag er komið að því að kveðja
Gunnhildi.
Fjölskylda mín sendir innileg-
ar samúðarkveðjur til Önnu Guð-
nýjar, Egils og fjölskyldu og
þakkar fyrir samfylgdina á liðn-
um árum. Guð blessi minningu
Gunnhildar Bjarnadóttur.
Guðrún Stefánsdóttir.
Þeim fækkar óðum gömlu
góðu söngfélögunum sem stóðu
vaktina í sorg og gleði á pallinum
í Landakirkju. Ekki hef ég tölu á
söngfélögum og mökum sem við
höfum sungið yfir og fylgt til
grafar, þeir eru orðnir nokkrir
tugir. Í dag kveðjum við eina af
styrkustu stoðum kórsins, hana
Gunnhildi okkar í altinum. Hún
byrjaði að syngja 15-16 ára og
var í kórnum fram undir sjötugt,
með örfáum hléum vegna veik-
inda.
Hún var ein af þeim fáu sem
mundu allar altraddir úr sálma-
bókinni, þó liðin væru 30-40 ár frá
því hún söng þær síðast, og alltaf
var hægt að leita til hennar ef
upplýsingar vantaði. Það var svo
merkilegt með hana Gunnhildi að
hún hafði bara ekkert gaman af
músík, eða svo sagði hún.
Kannski var hún bara að stríða
okkur eða Guðmundi kantor.
Kirkjukórinn fór í mörg ferðalög
innanlands og utan. Þá var hún
ákaflega kát og glöð. Og naut sín í
góðum félagsskap.
Gunnhildur var gift Eiríki
Guðnasyni frá Vegamótum, hann
var skólastjóri við Barnaskólann
í Vestmannaeyjum. Það varð fjöl-
skyldunni og reyndar öllum Vest-
manneyingum mikið áfall þegar
hann varð bráðkvaddur árið 1987
og efast ég um að Gunnhildur
hafi nokkru sinni náð sér eftir þá
miklu reynslu, en eins og venju-
lega var hún sterk og dugleg og
gerði það besta úr breyttum að-
stæðum.
Hún hafði alltaf unnið úti og þá
við verslunarstörf. Seinna varð
hún ritari við barnaskólann. Hún
var fram úr hófi minnug, eins áð-
ur var minnst á.
Og hún þekkti öll börnin og
oftast ættir þeirra. Hún sat lengi
í stjórn Rauða krossins og í gos-
inu fór hún um allar sveitir Suð-
urlands ásamt Eiríki og séra
Karli Sigurbjörnssyni, sem var
nýráðinn prestur til Vestmanna-
eyja, að heimsækja Vestmanney-
inga sem fluttu upp á land og
fylgjast með líðan þeirra.
Þau hjón eignuðust eina dóttur
barna, Önnu Guðnýju sjúkra-
þjálfara, og var hún sannarlega
ljósið í lífi þeirra og seinna líka
tengdasonurinn Egill Jónsson,
svo ég tali nú ekki um börnin
þeirra þrjú og fjölskyldur þeirra.
Hún ferðaðist mikið með þeim
innanlands og utan og fylgdist
með þeim næstum fram á síðasta
dag.
Síðastliðið ár hefur hún átt við
heilsubrest að stríða og hefur
dvalist á Hraunbúðum. Hún bar
sig vel og kvartaði sjaldan, þó
hún væri oft sárlasin. Ég vil fyrir
hönd gömlu félaganna úr kór
Landakirkju þakka góða sam-
veru öll árin og senda Önnu Guð-
nýju og fjölskyldu innilegar sam-
úðarkveðjur.
Vertu Guði falin, elsku Gunn-
hildur.
Hólmfríður Ólafsdóttir.
Við Þorsteinn
áttum sameiginlega
minningu frá Gerð-
um í Garði en við ólumst báðir
þar upp.
Þorsteinn var kennari að
mennt. Hann hóf kennslu við
Gagnfræðaskólann í Keflavík ár-
ið 1973 en ég var þar kennari er
Þorsteinn hóf kennslu við skól-
ann.
Íslenska var hans aðal-
kennslugrein. Hann var einnig
menntaður frá Sjómannaskólan-
um og stundaði sjómennsku á
sumrin. Hann tók að sér að
kenna pungaprófið og sjóvinnu
við skólann en þar var hann á
heimavelli. Sjómennska átti hug
hans allan.
Hann var afar góður kennari
og átti auðvelt með að umgang-
ast nemendur sína sem þótti
vænt um hann. Þorsteinn var
kennari af hugsjón. Ég tók eftir
því að hann lagði metnað sinn í
að gera vel við nemendur sína,
ekki sízt þá sem áttu erfitt upp-
dráttar.
Veturinn 1978-1979 vorum við
tveir í orlofi. Við settumst báðir á
skólabekk þennan vetur við Há-
skólann í Kaupmannahöfn. Þetta
var ljúfur vetur og fjölskyldur
okkar áttu þar góðan tíma sam-
an.
Þarna kynntist ég Þorsteini
með öðrum hætti en áður. Hann
var afar fjölhæfur og margfróð-
Þorsteinn Elías
Kristinsson
✝ Þorsteinn ElíasKristinsson
fæddist 20. sept-
ember 1928. Hann
lést 5. febrúar
2017.
Útför Þorsteins
fór fram 14. febr-
úar 2017.
ur, hlýr og kunni að
segja skemmtilegar
sögur. Við hittumst
oft, áttum reyndar
afar ljúf og ánægju-
leg samskipti allan
veturinn í Kaup-
mannahöfn.
Sérstaklega man
ég eftir fimmtíu ára
afmæli hans í Kaup-
mannahöfn. Margir
vinir komu til að
hylla Þorstein á afmælisdegin-
um. Litla íbúðin í kollegíinu fyllt-
ist af góðum vinum sem bjuggu í
Kaupmannahöfn, reyndar svo
mörgum að hann þurfti að flytja
afmælið í salinn í kollegíinu.
Þennan vetur áttum við góð
samskipti og skiptumst á heim-
sóknum. Við bjuggum ekki á
sama stað, það var langt á milli
okkar en við reyndum eins og
hægt var að eiga góð samskipti.
Þá má ekki gleyma Helgu Þor-
kelsdóttur, eiginkonu Þorsteins,
en þau kunnu svo sannarlega að
gera stundina skemmtilega.
Helga lifir nú mann sinn. Þau
hjón eignuðust þrjú börn. Þau
eru Þorkell, Kristinn Ársæll og
Elín Þuríður. Ég geri mér vel
grein fyrir þeirri tilfinningu sem
grípur hjartað er sá hverfur sem
gefið hefur lífinu stóran hluta af
tilgangi sínum.
En svona er lífsins gangur.
Við eigum öll eftir okkar för um
dalinn dimma. Ef til vill er vit-
undin um það eitt af því sem ger-
ir okkur mannleg. Við erum í
fylgd hins eilífa samtímamanns
allra manna á öllum tímum
Ég votta fjölskyldu Þorsteins
samúð mína, börnum hans og
fjölskyldum þeirra og alveg sér-
staklega Helgu eiginkonu hans.
Gylfi Guðmundsson.
Flatahraun 5a • www.utfararstofa.is • Símar: 565 5892 & 896 8242
ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Auðbrekku 1, Kópavogi
Sverrir Einarsson Kristín Ingólfsdóttir
síðan 1996
ALÚÐ •VIRÐING • TRAUST • REYNSLA
Símar allan sólarhringinn:
581 3300 & 896 8242
www.utforin.is
Komum heim til aðstandenda og
ræðum skipulag útfarar ef óskað er
Ástkær móðir okkar og tengdamóðir,
SIGRÍÐUR UNNUR BJARNADÓTTIR,
áður til heimilis að Höfðagrund 26,
Akranesi,
lést á dvalarheimilinu Höfða 16. febrúar.
Útför hennar fer fram frá Akraneskirkju
þriðjudaginn 28. febrúar klukkan 13.
Blóm og kransar eru afþökkuð en þeim sem vilja minnast hinnar
látnu er bent á dvalarheimilið Höfða.
Þóra Einarsdóttir Ingjaldur Ásvaldsson
Jóhanna Einarsdóttir Páll Skúlason
Sigurður Már Einarsson Anna Steinsen
Flosi Einarsson Katla Hallsdóttir
Innilegar þakkir færum við öllum þeim er
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát
og útför elskulegrar móður, tengdamóður,
ömmu og langömmu,
SIGRÍÐAR SIGURJÓNSDÓTTUR,
dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki dvalarheimilisins
Höfða fyrir einstaka umönnun, velvild og hlýju.
Guðrún Þórðardóttir Ingileifur S. Jónsson
barnabörn og barnbarnabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma, langamma og
langalangamma,
VILBORG ÞORGEIRSDÓTTIR
kennari,
lést þriðjudaginn 21. febrúar. Útförin fer
fram frá Langholtskirkju fimmtudaginn 9.
mars klukkan 13.
Einar Sverrisson
Þorgeir Einarsson Halla Kristín Þorsteinsdóttir
Sverrir Einarsson Sólveig Ásgeirsdóttir
Vilborg Rósa Einarsdóttir Tryggvi M. Baldvinsson
Sigurlaug Vigdís Einarsdóttir
Sigrún Unnur Einarsdóttir Sigurjón Bragason
og ömmubörn
Elskuleg móðir mín og tengdamóðir okkar,
amma og langamma,
GEIRLAUG GUNNFRÍÐUR
JÓNSDÓTTIR
frá Ásgarði í Reykholtsdal,
lést miðvikudaginn 22. september í
Brákarhlíð í Borgarnesi.
Útför hennar fer fram frá Reykholtskirkju laugardaginn 4. mars
klukkan 13. Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Minningarsjóð Brákarhlíðar, Borgarnesi, www.brakarhlid.is.
Kolbrún Sveinsdóttir Bjartmar Hlynur Hannesson
Ólafur Gunnbjörnsson
Unnar Þorsteinn Bjartmarsson
Þóra Geirlaug Bjartmarsdóttir
Sveinbjörg Erla Ólafsdóttir
Gunnbjörn Ólafsson
Guðný Ösp Ólafsdóttir
Ágústa Ósk Jónsdóttir
og langömmubörn
Elskulegur og ástkær faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
ÁSGEIR GUÐBJARTSSON
skipstjóri,
Túngötu 9, Ísafirði,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
miðvikudaginn 22. febrúar.
Útför hans fer fram frá Ísafjarðarkirkju laugardaginn 4. mars
klukkan 14.
Guðbjartur Ásgeirsson Ragnheiður Hákonardóttir
Guðbjörg Ásgeirsdóttir
Kristín Hjördís Ásgeirsdóttir Flosi Kristjánsson
Jónína Brynja Ásgeirsdóttir Flosi Valgeir Jakobsson
og fjölskyldur