Morgunblaðið - 25.02.2017, Page 36

36 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 2017
✝ Sigríður Páls-dóttir fæddist á
Patreksfirði 30.
september 1959.
Hún lést á heimili
sínu, Blásölum 19,
þann 9. febrúar
2017.
Foreldrar henn-
ar voru Grétar Páll
Guðfinnsson, húsa-
smíðameistari á
Patreksfirði, f. 16.
desember 1928 á Patreksfirði, d.
30. október 2013, og Nanna
Sörladóttir, húsfreyja á Pat-
reksfirði, f. 10. maí 1931 í Kjós,
Árneshreppi, d. 15. september
1998. Systkini Sigríðar eru: 1)
Guðfinnur Davíð, f. 15.5. 1950,
maki Herdís J. Agnarsdóttir. 2)
Kolbrún, f. 23.5. 1951, maki
Oddur Guðmundsson. 3) Bára, f.
4.2. 1953, d. 19.12. 2015, maki
Ólafur Magnússon, d. 4.11. 2008.
Arnar Eyberg, f. 9. júní 1991,
maki Guðrún Elín Sindradóttir,
f. 8. febrúar 1991, dóttir þeirra
er Indíana Sif, f. 27. ágúst 2013.
Unnusti Sigríðar er Bjarki Pét-
ursson, f. 21. janúar 1959. Börn
hans eru Aðalsteinn Pétur, f.
22.2. 1979. Svanbjört Brynja, f.
24.5. 1980, maki Gísli Arn-
arsson, f. 14.6. 1979. Hjalti
Bergsteinn, f. 8.2. 1983, maki
Katrín Dröfn Haraldsdóttir, f.
18.12. 1988, og Berglind Björk,
f. 6.3. 1988, maki Ari Már Ara-
son, f. 20.4. 1981.
Sigríður byrjaði ung að vinna
við fiskvinnslu en vann lengst af
á Sjúkrahúsi Patreksfjarðar.
Hún dvaldi mörg sumur í
Breiðafjarðareyjum sem voru
henni mikils virði. Sigríður
flutti til Reykjavíkur og vann
þar við sölustörf hjá Enjo. Árið
2005 kynntist hún unnusta sín-
um, Bjarka Péturssyni, og
bjuggu þau saman í Kópavogi.
Útför Sigríðar fer fram frá
Patreksfjarðarkirkju í dag, 24.
febrúar 2017, klukkan 14.
4) Einar, f. 21.1.
1955, maki Arndís
Harpa Einars-
dóttir. 5) Áslaug
Björg, f. 1.2. 1957,
maki Richard M.
Wilson. 6). Stein-
unn, f. 15.9. 1958. 7)
Páll, f. 26.4. 1962,
maki Bára Einars-
dóttir. 8) Sigur-
björg, f. 15.5. 1964,
maki Helgi Auð-
unsson. 9) Harpa, f. 27.9. 1966,
maki Víkingur Traustason. 10)
Nanna, f. 16.12. 1968, maki Egg-
ert Matthíasson. 11) Finnbogi
Hilmar, f. 22.3. 1970, maki Ni-
cola Pálsson. 12) Kristjana
Guðný, f. 15.7. 1972, maki Guðni
Rafnsson. Synir Sigríðar eru
Rúnar Freyr, f. 2. apríl 1978,
maki Jeanetta Kemi, f. 29. jan-
úar 1983, og eiga þau dótturina
Ellie Alicia, f. 28. ágúst 2014.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, Sigga mín.
Þinn
Bjarki.
Elsku mamma mín.
Jæja, elsku mamma mín.
Þetta er allt svo óraunverulegt.
Þetta var fyrir mér eins og
þruma í heiðskíru lofti, núna
skil ég allt sem ég skildi ekki
þá, þegar þú hringdir þrisvar
sinnum í mig til að athuga hvort
ég ætlaði ekki alveg örugglega
að kíkja til þín þegar ég væri
búinn að vinna, sem ég auðvitað
gerði enda mömmustrákur mik-
ill. Ég veit það núna að þú varst
að kveðja mig.
Ég er svo feginn að hafa
fengið að halda í höndina þína
alla leið til þinnar síðustu
stundar.
Það sem mér þykir verst við
þetta allt er að ömmustelpurnar
þínar, Indíana og Ellie, fá ekki
þann tíma sem þær hefðu þurft
að fá til að kynnast ömmu sinni.
Indíana spyr mikið út í hvar
amma Sigga sé og leitar stöð-
ugt út að glugga í leit að ömmu-
englinum sínum. Þú varst svo
mögnuðu manneskja og lést
ekki neitt stoppa þig í að gera
það sem þig langaði til og gera
það á þinn eigin veg. Yndisleg-
ust, sem kenndir mér svo margt
sem ég kann í dag, þá sérstak-
lega í eldhúsinu! Ég er svo feg-
inn að hafa loksins lært að gera
sósuna þína, ekki einhverja
pakkasósu heldur að baka hana
upp frá grunni. En bæði ég og
Rúnar munum sjá til þess að
stelpurnar fái að vita hver þú
varst og við munum láta minn-
ingu þína lifa.
Tímarnir sem við áttum í eyj-
unum þegar ég var lítill, enda
ekki nema tveggja vikna gamall
þegar ég fór fyrst inn í Hval-
látur. Þessir tímar eru mér
ómetanlegir og eru þetta senni-
lega okkar bestu stundir.
Ég er svo feginn að hafa
fengið að hafa þig í lífi mínu í
þessi auka 19 ár sem ég fékk
með þér eftir veikindin þín árið
’98 þegar talið var á tímabili að
öll von væri úti, en þú varst svo
þrjósk að þinn tími var ekki
kominn og barðist endalaust
áfram. Þetta lýsir þér svo sann-
arlega. En nú er þinn tími kom-
inn.
Þú þarft ekki að hafa neinar
áhyggjur af okkur, elsku
mamma mín, við eigum svo
marga að sem hjálpa okkur ef
eitthvað bjátar á. Sakna þín svo
hrikalega mikið, elsku mamma
mín, og elska þig endalaust.
Þú ert og verður alltaf hetjan
mín.
Þinn sonur,
Arnar Eyberg.
Elsku Sigga.
Að þú skulir vera farin frá
okkur er svo óraunverulegt og
fjarri öllu því sem við áttum von
á. Það eru sko ófáar minningar
sem banka upp á á svona
stundu en fyrst og fremst þakk-
læti að hafa fengið að kalla þig
tengdamömmu í átta ár.
Á fyrsta árinu sem ég var að
koma heim til þín með Arnari
þá man ég að ég var svo feimin
við þig, en þú, eins og þú varst,
tókst mér strax opnum örmum
og ég var strax tengdadóttir
þín. Fyrr en varði færðum við
þér þær fréttir að þú værir að
verða amma lítillar prinsessu.
Þú, sem varst búin að spyrja
okkur í nokkur ár hvort það
væri ekki að koma ömmubarn,
ég man enn ljómann sem kom á
andlit þitt þegar við tilkynntum
þér það.
Svo kom ömmustelpan þín í
heiminn og þú beiðst við dyrnar
á fæðingardeildinni. Þú varst
svo spennt að hitta hana og
fékkst hana í hendurnar þegar
hún var aðeins nokkurra mín-
útna gömul. Ó, hvað þú ljóm-
aðir, elsku Sigga.
Þú varst alltaf svo dugleg að
hitta okkur, við hittumst nánast
daglega og hringdumst stund-
um á nokkrum sinnum á dag.
Okkur fannst ekki leiðinlegt að
fara stússast saman í búðum og
drekka kaffibolla og tala um
okkar dýpstu mál. Undanfarnar
vikur voru mér extra dýrmætar
því þú varst alltaf að segja mér
hvað þér þætti vænt um mig og
mér þótti alveg jafnvænt um
þig, elsku Sigga mín. Þú varst
tekin frá okkur alltof snemma.
Takk fyrir allar þær minningar
og allar þær stundir sem ég
fékk að eyða með þér, hvíldu í
friði, elsku Sigga mín.
Hér er ljóð sem ég samdi til
þín:
Tár mín renna um kinn
er ég hugsa um hlátur þinn.
Þér kippt var í burt
þegar mest þig hefðum þurft.
Svo skyndilega veröldin hrundi,
þegar yfir okkur þessi frétt dundi.
Svo margar minningar,
svo margar stundir.
Nú stjörnurnar skína skærar
þegar fegurstu stjörnuna þær fengu
til sín.
Lakkaðar neglur, lakkaðar tær.
Ó, þín stjarna skín svo skær.
Glitrandi, glansandi alltaf svo fín.
Ó, Sigga, við munum sakna þín.
Þú nú djúpa svefninum sefur,
svo fallega á hörund við kvöddum
þig
og þungu skrefin við tókum burt
þau þyngstu sem við höfum þurft.
Þú stað í hjarta okkar átt
og mun hann aldrei hverfa á nokkurn
hátt.
Þín tengdadóttir,
Guðrún Elín.
Elsku Sigga, svo ótrúlegt að
nú sé komið að leiðarlokum og
að við séum að kveðja þig í
hinsta sinn í dag. Með fáum
orðum langar okkur til að
þakka þér fyrir allt sem þú
varst okkur. Það er ekki í þín-
um anda að vera sorgbitin, enda
var aldrei langt í gleðina og
spaugið í kringum þig. Þú varst
heil og sönn og stóðst með þínu
fólki. Fjölskyldan var þér allt
en þú varst félagslynd og vina-
mörg og sinntir þínum vel. Þú
hafðir alltaf tíma til að taka á
móti gestum og varst raunar í
essinu þínu þegar gesti bar að
garði. Við munum eftir ótal
heimsóknum á meðan þú bjóst
enn á Patró. Síðar munum við
eftir bestu páskum sem við höf-
um hef upplifað; í Svefneyjum á
Breiðafirði þar sem þú varst í
húsmóðurhlutverkinu og eldað-
ir gæs að hætti eyjaskeggja. Og
ekki var síðri verslunarmanna-
helgin góða í Flatey þar sem við
undum okkur við dásemdirnar
sem Breiðafjörðurinn blíði hef-
ur upp á að bjóða, fórum í róður
og nutum náttúrunnar í göngu-
ferðum um eyjuna.
Síðustu árin höfum við sann-
arlega notið gestrisni þinnar og
Bjarka þíns sem aldrei fyrr, í
Bjarkalundi og sem nágrannar
uppi í Borgarfirði. Þá höfum við
oftar en ekki verið í daglegum
samskiptum, skroppið í kaffi á
víxl og það verður skelfilega
tómlegt að koma uppeftir núna
þegar þín nýtur ekki lengur við.
Við munum líka dimma daga
þegar þú veiktist og var ekki
hugað líf en snerir til baka með
undraverðum hætti og gott ef
ekki ennþá ákveðnari í að njóta
þess sem lífið hafði uppá að
bjóða. Mikill var léttirinn og
hamingjan að endurheimta þig
til drengjanna þinna og okkar
allra þá. Þessir drengir eru
báðir uppkomnir myndar- og
dugnaðarmenn sem hafa gert
þig að stoltri ömmu tveggja
yndislegra barnabarna, lítilla
stelpuskotta sem dýrkuðu
ömmu sína. Þær hafa misst
mikið en feður þeirra munu
passa upp á að minning þín lifi
meðal þeirra, Sigga mín.
Hvernig er líka hægt að gleyma
svo sterkum karakter sem þú
varst og ógleymanleg öllum
sem þér kynntust?
Elsku besta Sigga okkar,
þökkum þér fyrir öll faðmlögin
og hjartahlýjuna í okkar garð í
gegnum tíðina. Einar Páll biður
fyrir sérstakar kveðjur til
frænku sinnar kæru.
Við vottum Bjarka, Rúnari,
Arnari og fjölskyldum þeirra
innilega samúð á erfiðum tím-
um. Megi minning þín lýsa þeim
og lifa með okkur öllum.
Kær kveðja,
Einar bróðir, Harpa
mágkona og fjölskylda.
Hvar sem Sigga frænka var,
var hún alltaf sú hressasta og
háværasta. Það fór ekki fram
hjá neinum að Sigríður var
mætt á svæðið. Það var alltaf
skemmtilegt í kringum hana.
Ég er svo heppin að eiga marg-
ar góðar minningar með Siggu
frænku. Hún lét mig t.d. borða
þorsk í fyrsta skipti, hún plat-
aði mig og sagði mér að ég væri
að borða ýsu og borðaði ég
þorskinn með bestu lyst, ég
sem alls ekki borðaði þorsk.
Þegar ég var yngri fékk ég að
fara út í Flatey til frænku eitt
sumar og þaðan á ég minningar
sem aldrei gleymast. Ég lærði
helling á því að vera þar, þar
var nánast ekkert símasam-
band, ég man ekki eftir því að
kveikt hafi verið á sjónvarpinu,
það var mjög takmarkað af
vatni á eynni og á tímabili klár-
aðist vatnið úr brunninum og
var eyjan vatnslaus, við fórum
út í eyjar að tína æðardún og ég
gæti lengi talið enda skemmti-
legasta sumar æsku minnar.
Þegar ég hugsa til baka um
ættarmót okkar fjölskyldunnar
þá kemur Sigga strax upp í
hugann, þar fór aldrei lítið fyrir
henni frekar en annars staðar
sem hún var, hún fór alltaf á
svið á kvöldvökum með mikið
grín og góðar sögur og alltaf
var mikið hlegið. Ég er svo
ánægð að Óskar Elí sonur minn
hafi fengið að kynnast Siggu en
leið yfir því að Íris dóttir mín
hafi aldrei fengið að hitta þessa
frábæru konu. Núna í janúar, á
meðan ég beið eftir að Íris dótt-
ir mín kæmi í heiminn, hringdi
Sigga nánast daglega í mig til
að athuga stöðuna hjá mér,
hvort ég væri nokkuð komin
með verki eða hvort eitthvað
væri að gerast. Svo loksins þeg-
ar dóttir mín kom í heiminn þá
var Sigga lasin og gat ekki hitt
hana. En ég mun halda fast í
allar góðu minningarnar, elsku
frænka, hvíldu í friði, ég á eftir
að sakna þín.
Elsku Bjarki, Rúnar, Arnar
og fjölskyldur ég votta ykkur
alla mína samúð.
Þín systurdóttir,
Jórunn Sif Helgadóttir.
Sigríður Pálsdóttir
Sæl Ásta, elsku
hjartans kellingin
mín, þá hefur þú lok-
ið þínu lífi hjá okkur og núna fá
aðrir að njóta samvista við þig.
Mikið er þetta skrítið og mikið er
þetta sárt. Ég hugsa þó að þú hafir
alveg verið tilbúin í þetta ferðalag
og það hafi verið vel tekið á móti
þér hvert sem þú fórst. Við hin
sitjum eftir og syrgjum góða
konu, sem engum vildi illt og kom
til dyranna eins og hún var klædd.
Lét ekki segja sér fyrir verkum og
óð áfram og hlífði sér ekki eina
sekúndu.
Margt kemur upp í hugann
þegar ég minnist þín, elsku Ástan
mín, og þá helst gæðastundirnar
sem við áttum saman, undir ber-
um himni og yfirleitt bara tvær.
Þar grínuðumst við, rökræddum
og hlógum oftar en ekki eins og
vitleysingar með sultardropa á
nefinu. Sú síðasta var á afmælis-
daginn þinn í Hveragerði. Það er
ekki hægt að minnast þín án þess
að sagan þegar þú passaðir mig
sem barn komi upp í hugann. Þeg-
ar þú hélst að þú værir búin að
skemma mig. Ég skil ekki ennþá
hvernig þér datt í alvörunni í hug
að þú fengir að ráða í hvernig föt-
um ég væri, það er algjör fásinna,
enda gafstu eftir í þrjóskunni og
ég þaut af stað og klæddi mig í það
sem ég vildi. Ekki skemmd heldur
bara ánægð að hafa unnið þig í
þrjóskukeppni.
Hvað eru nokkrir klukkutímar
á milli vina þegar maður vill ráða
og stjórna? Við vorum góðar að
Ásta
Guðmundsdóttir
✝ Ásta Guð-mundsdóttir
fæddist 12. nóv-
ember 1955. Hún
lést 15. janúar
2017.
Útför Ástu fór
fram 27. janúar
2017.
glensa og grínast, en
sem betur fer hef ég
oft sagt við þig hvað
mér þætti vænt um
þig og boðið fram
hjálparhönd. Núna
ert þú að lesa þetta
og hugsar „djöfuls-
ins fífl ertu María“
og hlærð. En þú átt
samt inni hjá mér
loforðið góða sem ég
gaf þér fyrir nokkr-
um árum og þú minntir mig reglu-
lega á, ég hlýt að geta efnt það
einn góðan veðurdag.
En að lokum vil ég þakka þér
fyrir þitt innlegg í líf mitt, þú hef-
ur kennt mér margt, bæði hvernig
ég á að haga mér og hvernig ekki.
Þakka þér fyrir að ala upp öll dýr-
in sem þú gafst mér í gegnum tíð-
ina, sem fengu öll nafnið María.
Ég elska þig og á eftir að sakna
þín alveg heilan helling. Vertu sæl
að sinni, ég mun varðveita góðu
minningarnar okkar í hjarta mínu.
Að lokum læt ég fylgja fallegt
ljóð sem minnir mig einungis á þig
þegar ég heyri það. Ég treysti því
að þú sért núna í reiðtúr á hvítum
hesti, syngjandi og trallandi að
hafa gaman, njóta þess að vera þú,
verkjalaus og í þínu besta formi.
Þú komst í hlaðið á hvítum hesti,
þú komst með vor í augum þér.
Ég söng og fagnaði góðum gesti
og gaf þér hjartað í brjósti mér.
Ég heyri álengdar hófadyninn,
ég horfi langt á eftir þér.
Og bjart er alltaf um besta vininn
og blítt er nafn hans á vörum mér.
Þó líði dagar og líði nætur,
má lengi rekja gömul spor.
Þó kuldinn næði um daladætur,
þá dreymir allar um sól og vor
(Davíð Stefánsson.)
Þín frænka,
María.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar móður
okkar,
MARÍU I. JÓHANNSDÓTTUR
frá Viðfirði,
Hraunbæ 103, Reykjavík.
Guðrún María Jóhannsdóttir
Kristín Ingibjörg Jóhannsd. Jón Rafn Sigurðsson
Jens Pétur Jóhannsson Matthildur Róbertsdóttir
Hólmgeir Þór Jóhannsson Helga Georgsdóttir
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar elskulegrar
móður okkar, tengdamóður, ömmu og
langömmu,
MAGNEU GESTRÚNAR
GESTSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir fær starfsfólkið á
hjúkrunarheimilinu Mörk fyrir einstaka umönnun og hlýtt viðmót.
Eygerður Guðbrandsdóttir Jóhannes Sturlaugsson
Gestur Guðbrandsson Þórdís Sæmundsdóttir
barnabörn og langömmubarn
Einlægar þakkir fyrir samúð, hlýhug og
minningargjafir við andlát og útför ástkærs
föður okkar, tengdaföður og afa,
EIÐS SVANBERGS GUÐNASONAR,
fyrrv. sendiherra,
Bjarkarási 18,
Garðabæ.
Helga Þóra Eiðsdóttir Ingvar Örn Guðjónsson
Þórunn Svanhildur Eiðsd. Gunnar Bjarnason
Haraldur Guðni Eiðsson Ragnheiður Jónsdóttir
og barnabörn