Morgunblaðið - 25.02.2017, Blaðsíða 38

38 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 25. FEBRÚAR 2017
✝ Guðrún Ein-arsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 26.
nóvember 1932.
Hún lést á Hrafn-
istu í Hafnarfirði 8.
febrúar 2017.
Foreldrar henn-
ar voru Einar Pét-
ursson stórkaup-
maður og Unnur
Pjétursdóttir, hús-
freyja og
skrifstofustjóri. Systkini Guð-
rúnar eru Pétur, Sigurjón, og
Unnur, þau eru öll látin. Guð-
rún giftist Birgi Þorvaldsyni 29.
janúar 1955, dætur þeirra eru:
1) Kristín Súsanna Birgisdóttir,
gift Jóni S. Kjartanssyni og
eiga þau eina dóttur, Bergrúnu
Ósk. 2) Guðrún Birgisdóttir,
giftist Snorra Jóhannssyni, þau
skildu. Börn þeirra eru Birgir
Rafn, Ragnheiður Thelma,
Viktor Már og
Kara Lind. Barna-
barn Guðrúnar er
Magnea Rún.
Seinni maður Guð-
rúnar Birgisdóttur
er Heimir Braga-
son. Guðrún lauk
gagnfræðaprófi frá
Ingimarsskóla, en
fór síðan til Eng-
lands í einka-
ritaraskóla. Hún
hóf eftir það störf hjá SÍF. Guð-
rún og Birgir hófu rekstur fyr-
irtækisins Runtal-Ofna og ráku
það um árabil þar til leiðir
þeirra skildi, hóf Guðrún þá
rekstur Ofnasmiðju Norður-
lands og rak hana í nokkur ár.
Guðrún lét mikið að sér kveða í
málefnum aldraðra og barðist
fyrir kjörum þeirra.
Útför Guðrúnar hefur farið
fram í kyrrþey.
Þetta var nú ekki á teikniborð-
inu seinast þegar við hittumst
fyrir rúmri viku, ég á leið til
Spánar og þú nokkuð hress og
höfðum við orð á því við Heimir
hvað þú litir vel út og hversu
hress þú værir, við fengum okkur
pönnukökur og kaffi og hlógum
nokkuð mikið og sögðum nokkra
brandara.
En það er ekki spurt að því
hvenær kallið kemur. Þú hafðir
barist við heilsuleysi lengi.
Þú hafðir verið inni á Hrafn-
istu um nokkurt skeið og naust
þess að komast í sund þar, en þú
veiktist snögglega á föstudegi og
kvaddir á miðvikudegi.
Þú beiðst eftir mér þó að það
gengi nú ekki vel að koma okkur
frá Spáni.
Það var mér mikils virði að sjá
hvað það var mikil ró og friður
yfir þér þegar þú kvaddir.
Ég ætla ekki að hafa þetta
langt, mamma mín, bið Guð að
geyma þig.
Ó, Jesús bróðir besti
og barnavinur mesti,
æ breið þú blessun þína
á barnæskuna mína.
(Páll Jónsson.)
Þín
Guðrún.
Með söknuði kveð ég Guðrúnu
móðursystur mína.
Hún var jafnan kölluð Dúddý í
fjölskyldunni.
Minningar mínar um hana eru
margar enda var hún tíður gest-
ur á heimili foreldra minna. Hún
kom oft með tópas handa okkur
Auði og þegar mamma og Dúddý
ræddu saman, mátti oft heyra
þær hlæja mikið þessum bjarta
og smitandi hlátri sem einkenndi
þær báðar.
Hún var alltaf glæsileg til fara
og vildi hafa fallega hluti í kring-
um sig eins og heimili hennar bar
merki um.
Andlát mömmu, sem lést árið
2005 langt um aldur fram, tók
mikið á Dúddý og við ræddum oft
saman um hana.
Dúddý og ég töluðum reglu-
lega saman síðustu árin og ég að-
stoðaði hana með hluti eins og
tölvur og síma. Hún hafði mikinn
áhuga nýrri tækni og skarpur
hugur hennar var ekki í vand-
ræðum með að átta sig á snjall-
símanum og fartölvunni þó að lík-
amleg heilsa hennar væri mikil
hindrun.
Dúddý var baráttukona fyrir
málefnum aldraðra, skrifaði
greinar og veitti viðtöl um þau
málefni í fjölmiðlum. Ákveðni
hennar nýttist þar vel og hún
hikaði ekki við að skrifa opið bréf
til ráðamanna þjóðarinnar um
málefni aldraðra ef svo bar undir.
Dúddý dvaldi síðustu misserin
á Hrafnistu og þar fór vel um
hana þó að hún hefði viljað búa
lengur í eigin íbúð en líkamleg
heilsa hennar leyfði það ekki.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
haft Dúddý í mínu lífi, þakklátur
fyrir símtölin hennar á afmælis-
dögunum mínum þar sem hún
missti aldrei úr dag og þakklátur
fyrir áhuga hennar á lífsgöngu
barna okkar Jöru.
Ég er viss um að fagnaðar-
fundir hafi orðið hjá þeim systr-
um fyrir handan.
Hvíldu í friði, elsku Dúddý.
Einar Sigurðsson.
Elsku Dúddý.
Þú hefur kvatt þennan heim.
En minningarnar eru margar.
Við Einar áttum góða og
skemmtilega stund með þér á
Hrafnistu fyrir síðustu jól með
börnunum okkar. Þú gafst þeim
ópal og súkkulaði eins og þú
gerðir svo oft. Þau munu alltaf
muna heimsóknirnar til þín og
biðja að heilsa. Fyrir þessar
stundir okkar er ég þakklát.
Afmælisdagar okkar liggja
saman og þú hringdir alltaf í mig,
hinn bogmanninn, á afmælisdag-
inn minn og við skiptumst á af-
mælisóskum þar sem þinn dagur
er daginn eftir. Fyrir þessi símtöl
er ég þakklát.
Mig dreymdi draum: Unnur
tengdamamma, systir þín, kom
eftir þér. Hún mun nú leiða þig
yfir í land englanna þar sem
margir taka á móti þér.
Mig langar að kveðja þig með
fallega ljóðinu sem við höldum öll
upp á.
Undir háu hamra belti
höfði drúpir lítil rós.
þráir lífsins vængja víddir
vorsins yl og sólarljós.
Ég held ég skynji hug þinn allan
hjartasláttinn rósin mín.
Er kristallstærir daggardropar
drjúpa milt á blöðin þín.
Æsku minnar leiðir lágu
lengi vel um þennan stað,
krjúpa niður kyssa blómið
hversu dýrðlegt fannst mér það.
Finna hjá þér ást og unað
yndislega rósin mín.
Eitt er það sem aldrei gleymist,
aldrei það er minning þín.
(Friðrik Jónsson/
Guðmundur Halldórsson.)
Elsku Dúddý, takk fyrir sam-
veruna. Fyrir hana er ég þakk-
lát.
Hvíl í friði. Kær kveðja,
Jarþrúður Guðnadóttir
(Jara).
Elsku Dúddý mín, þá er komið
að kveðjustund. Við erum búnar
að þekkjast síðan við Guðrún,
yngri dóttir þín, hittumst fimm
ára og ákváðum að leika okkur
saman í drullupollinum. Okkar
vinátta hefur haldist síðan.
Heimilið ykkar var glæsilegt
og nýtískuleg. Allt af flottustu
gerð, mikið af silfri og kristal og
stór málverk á veggjum. Í eld-
húsinu var stór ísskápur og elda-
vélin og að auki uppþvottavél,
sem ég hafði aldrei kynnst. Sím-
inn var nýmóðins símtól á hvolfi
og svo var kanasjónvarpið. Sama
var með Barbie-dótið hennar
Gunnu. Ég hafði aldrei séð svona
flott föt og sportbíl. Á þessum
árum voruð þið Birgir ennþá gift.
Fyrsta minning mín var af ykkur
uppáklæddum, á leið í veislu.
Mér fannst eins og allir myndu
taka eftir ykkur, þið voruð svo
glæsileg. Þú hefur örugglega
verið í rauðum kjól. Það var þinn
litur. Rautt naglalakk, rauður
varalitur og rauðar dragtirnar.
Alltaf varstu tilhöfð og glæsileg.
Síðar fluttir þú norður á Ak-
ureyri til að reka Ofnasmiðju
Norðurlands og Kristín, eldri
dóttir þín, sá um heimilið á
Hjarðarhaganum. Ég er ekki
viss um að þú hefðir viljað sleppa
þeim tíma þó að þetta hafi verið
erfið ár, bæði í vinnu og fé-
lagslega. Þekkjandi þig gafst þú
ekki upp fyrr en í fulla hnefana. Í
reglulegum heimsóknum til
Reykjavíkur voru vinkonukvöld
á Hjarðarhaganum. Þetta voru
gleðistundir og mikið hlegið.
Frasar eins og „alltsvo þú mein-
ar það ekki“ eru enn í dag not-
aðir á mínu heimili. Þá vorum við
sendar í Simmasjoppu til að
kaupa Malt, Salem Lights og
rauðan Opal. Það kæmi mér ekki
á óvart að salan á rauðum Opal
eigi eftir að dragast saman. Þú
áttir alltaf einn rauðan Opal í
veskinu ef ekki tvo og einn í
kápuvasanum.
Þegar þú tókst til hendinni í
eldhúsinu á Hjarðarhaganum
var það ekkert hálfkák. Ofnbak-
að læri, með tveimur hæklum, og
ofnbakaði kjúklingurinn, maður
lifandi. Maturinn var dásam-
legur og ekkert til sparað. Það
var bara þannig sem þú gerðir
hlutina, annaðhvort þannig að
allir tóku eftir eða bara slepptir
því. Eitt árið fengum við Gunna
stærstu gerð af Nóa Síríus
páskaeggi. Við fórum í Kron við
Dunhaga og völdum eggin, ég
held að allir krakkarnir í búðinni
hafi öfundað okkur.
En svo ákváðum við að prófa
að henda eggjunum í gólfið og
sjá hversu auðveldlega þau
myndu brotna. Þú varst ekki
glöð og páskaeggin urðu ekki
fleiri.
Lífið var ekki alltaf auðvelt
hjá þér en ég er ekki viss um að
þér hefði líkað það slétt og fellt.
Þú naust þess að takast á við
stór verkefni og láta til þín taka.
Fyrir örfáum árum ofbauð þér
staða eldri borgara og þá var
ekkert annað í boði en að fá sjón-
varpsfréttamenn í heimsókn.
Helst held ég að þú hefðir viljað
hitta ráðherra og láta hann gera
breytingar á lögum samdægurs.
Þannig varstu. Hlutirnir áttu að
gerast og það sem fyrst. Ég held
að flestir sem hafi hitt þig einu
sinni muni alltaf eftir þér. Þú
varst áberandi og hláturmild
kona sem hafði sterkar skoðanir
á hlutunum.
Takk fyrir notaleg kynni og
ekki síst fyrir yndislegar dætur
þínar, sem hafa meira verið mér
eins og systur.
Þín
Erna Svala.
Guðrún
Einarsdóttir
✝ Rúnar Ein-arsson fæddist
á Haukabergi á
Barðaströnd 16.
febrúar 1962.
Hann lést á heimili
sínu 25. janúar
2017.
Foreldrar hans
voru Einar Björg-
vin Haraldsson, f.
18.7. 1918, d. 14.5.
1995, og Klara
Sveinsdóttir, f. 21.7. 1922, d.
18.10. 2009. Systkini Rúnars
eru Erla Einarsdóttir, f. 3.2.
1943, Birgir Einarsson, f. 27.7.
1945, d. 6.5. 2016, Sveinn Ein-
arsson, f. 9.9. 1951, Sigríður
Einarsdóttir, f. 8.7. 1956, Har-
aldur Einarsson, f. 22.7. 1958,
stúlkubarn, f. 29.7. 1959, d.
29.7. 1959. Unnusta Rúnars var
Erna Hlöðvers-
dóttir, f. 27.12.
1964. Rúnar eign-
aðist einn son með
Katrínu Péturs-
dóttur, f. 12.3.
1961. Sonur þeirra
er Gestur Björgvin
Rúnarsson, f.
22.12. 1980. Börn
hans eru Iðunn
Klara Gestsdóttir
og Gestur Natan
Gestsson. Sambýliskona Gests
er Sandra Rut Þorgeirsdóttir.
Börn hennar eru Katrín Elva
Elmarsdóttir og Ívar Örn Elm-
arsson. Dóttir Katrínar er Sús-
anna Sigurlaug Hetting, f. 1.8.
1989, og leit Rúnar alltaf á
hana sem dóttur sína.
Útförin hefur farið fram í
kyrrþey.
Elsku Rúnar.
Það er svo skrítið að sitja hér
og þurfa að skrifa til þín. Að geta
ekki bara tekið upp símann og
hringt í þig og rætt um daginn
og veginn. Margt kemur upp í
kollinn minn en fyrst og fremst
langar mig svo mikið að þakka
þér fyrir alla þá ást og hlýju sem
þú varst þekktastur fyrir. Eng-
inn er tilbúinn að kveðja þá sem
þeim þykir vænt um, en ég veit
að þú ert kominn á góðan stað og
búinn að eignast nýtt heimili og
ef ég giska rétt þá ertu búinn að
fá þér bát og siglir um heimsins
höf. En lífið gengur víst svona
hjá okkur öllum, en ég veit með
vissu að þú ert hjá Guði, for-
eldrum þínum, bróður þínum og
systur þinni og horfir til okkar
og ég veit að þú verður alltaf
með okkur. Ég mun ávallt muna
eftir þér með þitt yndislega
hjarta, hlýju, hlátur og glottið
sem aldrei vantaði hjá þér.
Elsku Gestur minn, það er
stórt skarð sem nú hefur mynd-
ast en minningin um yndislegan
föður, tengdaföður og afa mun
lifa og veita okkur öllum styrk til
að takast á við komandi stundir.
Hvíldu í friði, elsku Rúnar
minn.
Þín tengdadóttir,
Sandra Rut Þorgeirsdóttir.
Hvort manstu vinur öll vorin okkar
forðum
hjá vík og sundum margt kvöld í
draumi leið.
Við gengum þögul og heyrðum sæinn
syngja
við sandinn kvæðið um það sem okkar
beið.
Og vafinn töfrum í vitund okkar
beggja
sú veröld sýndist en yfir skugga bar
því leiðir skildust og bernskan er að
baki
en bylgjan kveður þó enn um það sem
var.
(Kristján frá Djúpalæk)
Þau eru há og tignarleg fjöllin
í kringum Haukabergsvaðalinn,
Breiðafjörðurinn á góðum dögun
nær óendanlegur og jökullinn í
fjarska.
Við áttum þetta allt – allt
saman, himininn, heiðina og haf-
ið. Hornabúið okkar í hlíðinni,
kofann undir Bergjunum, felu-
staðinn í fjörunni og fallegu
steinana sem við tíndum við hyl-
inn. Þetta var okkar heimur,
okkar staður, sveitin okkar. Þar
ólumst við upp og þar áttum við
okkar seinasta alvöru spjall.
Spjall um lífið og tilveruna, sitj-
andi á steinum við ána þar sem
þið vinur þinn voruð í sumar-
frísútilegu. Orðheppni þín og
húmor einstök og sýn þín á lífið
þá þótti mér athyglisverð. Það
fer ekki allt eins í lífinu og lagt
er af stað með – baráttan er mis-
hörð. Þinn húsbóndi var harður,
óvæginn og grimmur. Þó hafðir
þú stundum betur og það voru
þér dýrmætir tímar og fjölskyld-
unni líka trúi ég.
Hjartahlýi og velviljaði æsku-
vinur minn, góða ferð heim og
hjartans þakkir fyrir allt. Það
verður örugglega vel tekið á
móti þér af góðum nýförnum
vinum.
Við sjáumst svo seinna í
blómabrekkunni.
Arney Huld.
Rúnar
Einarsson
Mig langar með
nokkrum fátækleg-
um orðum að minn-
ast vinkonu minnar Ingunnar
Halldórsdóttur.
Stór er orð sem ég tengi
sterkt við Ingunni enda var hún
kona með stóran persónuleika
sem lét engan ósnortinn sem
kynntist henni jafnt í leik sem
starfi.
Stórt bros sem hún var svo
sannarlega óspör á og yljaði öll-
um sem í kringum hana voru.
Stóran faðm sem tók fagn-
Ingunn
Halldórsdóttir
✝ Ingunn Hall-dórsdóttir
fæddist 29. mars
1961. Hún varð
bráðkvödd 30. jan-
úar 2017.
Útför Ingunnar
fór fram 10. febr-
úar 2017.
andi á móti öllum
og þá sérstaklega
þeim fjölmörgu
ættingjum sem hún
var dugleg að vera í
sambandi við enda
stórfjölskyldan
henni hjartfólgin.
Stóran, innilegan
og fölskvalausan
hlátur sem ég trúi
að kalli fram bros á
varir allra sem
hana þekktu þegar þeir minnast
hans og ég mun sakna meira en
orð fá lýst.
Stórar og sterkar skoðanir
bæði á mönnum og málefnum en
ekki síst knattspyrnu, mikið
óskaplega skemmtum við okkur
í rimmum okkar um fótbolta og
þá ekki síst metingi á mili okkar
ástkæru liða þar sem hennar
heittelskuðu Chelsea-menn gátu
ekkert gert vitlaust og voru
hreint ósigrandi alveg sama á
hverju gekk.
Síðast en ekki síst kona með
risastórt hjarta þar sem nóg
pláss var fyrir alla, hún tók á
móti mér með opinn faðminn
umvafði mig hlýju og ást frá
fyrsta degi og bjó til fagra
minningu sem aldrei verður tek-
in frá mér.
Hvernig hún tók á móti strák-
unum mínum eins þeir væru
hennar eigin er minning sem
mun hlýja mér út ævina og fyrir
það verð ég óendanlega þakk-
látur.
Stóra ástina á ömmu „strákn-
um“ Kút sem ekkert gat gert
rangt, á milli þeirra myndaðist
fallegt ástarsamband sem í
sjálfu sér enginn skildi sem
þekkti Ingunni en þau tvö áttu
þessar fallegu stundir sem aldr-
ei gleymast þeim sem urðu vitni
að.
Þrátt fyrir að kynni okkar
Ingunnar væru stutt á mæli-
kvarða lífsins og sannarlega
mun styttri en við ætluðum, þá
skilur hún eftir fagra minningu
sem ekki gleymist og mér er
efst í huga þakklæti fyrir þessar
stundir sem við þó fengum og að
hafa fengið að kynnast þessari
stóru manneskju sem tók sér
sinn stað í hjarta mínu og verð-
ur þar á meðan ég lifi.
Langar að lokum að kveðja
mína kæru vinkonu með orðum
Braga Valdimars Skúlasonar:
Sérhver draumur lifir aðeins eina nótt
sérhver alda rís en hnígur jafnan
skjótt
hverju orði fylgir þögn
og þögnin hverfur alltof fljótt.
En þó að augnablikið aldrei fylli stund
skaltu eiga við það mikilvægan fund
því að tár sem þerrað burt
aldrei nær að græða grund.
Líttu sérhvert sólarlag,
sem þitt hinsta væri það.
Því morgni eftir orðinn dag
enginn gengur vísum að.
Þú veist að tímans köldu fjötra eng-
inn flýr
enginn frá hans löngu glímu aftur
snýr.
Því skaltu fanga þessa stund
því fegurðin í henni býr.
Benóný Valur Jakobsson.
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Hinsti vilji
Hver er vilji þinn varðandi skipulag og fyrirkomu-
lag útfarar, þ.e. hinsti vilji. Við bjóðum þér til
samtals um það sem er þér mikilvægast við
lífslok þín. Viljayfirlýsing þín verður eftirlifendum
mikilvægt leiðarljós. Samtalið og varðveisla
upplýsinga er þér að kostnaðarlausu.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Elín Sigrún Jónsdóttir,
lögfræðingur
Útfararstofa kirkjugarðanna
Útfarar og lögfræðiþjónusta