Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.03.2017, Side 18

VIÐTAL
18 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5.3. 2017
É
g vonast til að komast sem mest
inn í stúdíóið í ár og taka upp
nýja tónlist. Það virðist oft erfitt
að finna tíma til að gera annað en
túra þegar dagskráin er eins stíf
og hún er. Það er aftur á móti lúxusvanda-
mál, eins og sagt er. Þetta ár er fullbókað og
skipulag fyrir 2018 er langt komið en eins og
ég segi þá er ég farinn að huga að nýrri tón-
list og næstu plötu.“
Þetta segir Jökull Júlíusson, lagahöfundur,
söngvari og gítarleikari mosfellsku rokksveit-
arinnar Kaleo, sem er þessar vikurnar á tón-
leikaferðalagi um Bandaríkin en hljómsveitin
hefur sem kunnugt er gert út þaðan undan-
farin misseri.
Spurður hvort þetta nýja efni sé rökrétt
framhald af síðustu plötu eða hvort stefnan
verði tekin í nýjar áttir og hvenær næsta
plata komi út svarar Jökull: „Ég get ekki
sagt til um það nákvæmlega hvenær næsta
plata kemur út en tónlistin verður áfram fjöl-
breytt og talar hvert lag fyrir sig.“
Túra með Lumineers
Við Jökull höfðum mælt okkur mót meðan
hann var staddur hér heima í stuttu fríi í síð-
asta mánuði en hann var svo óheppinn að
næla sér í flensu og varð að aflýsa viðtalinu.
Í stað þess að bíða eftir næstu heimsókn
ákváðum við að færa okkur tæknina í nyt og
henda á milli okkar tölvupóstum yfir hafið. Á
þeim samskiptum byggist þetta viðtal.
„Við erum sem stendur á einskonar út-
varpstúr hér í Bandaríkjunum, auk þess að
taka þátt í viðburði á Steelers Stadium í Pitt-
sburgh, Pennsylvania, um síðustu helgi. Svo
förum við á tónleikaferðalag með Lumineers
allan mars,“ upplýsir Jökull. „Sá túr verður í
Bandaríkjunum og Kanada. Eftir það verð-
um við svolítið með okkar tónleika á vest-
urströndinni og í Flórída. Við tekur síðan
svokallað „festival season“, þar sem að við
munum koma fram víða um Bandaríkin og
mikið í Evrópu í sumar.“
– Hvernig hefur gengið að hasla sér völl
vestra?
„Það hefur gengið virkilega vel þó að ég
segi sjálfur frá. Þetta er auðvitað gífurleg
vinna en það er mjög gaman að sjá það skila
sér.“
300 tónleikar á ári
– Er þetta líf eins og þú hafðir gert þér í
hugarlund?
„Ég vissi satt að segja ekki alveg við
hverju var að búast áður en ég flutti hingað
út en þetta er vissulega mikil breyting. Sum-
ir dagar eru frábærir og sumir eru það ekki.
Síðustu ár hafa verið mikið ævintýri og ég lít
svo á að ég sé mjög lánsamur að geta unnið
við það sem ég elska, að semja tónlist og
flytja hana. Þetta er samt vissulega mikil
vinna og oft og tíðum lýjandi þegar þú ert að
spila yfir 300 „show“ á ári.“
– Oft og tíðum lýjandi, segirðu. Skyggir
ánægjan samt ekki á þá tilfinningu?
„Þetta getur verið lýjandi. Ég hef mikið
fyrir því að hugsa vel um mig til þess að
hafa úthald í þetta allt saman. Oftast er
þetta mikil keyrsla og lítill tími til að slaka á.
Á móti kemur að það er frábær og gefandi
tilfinning þegar milljónir manna um allan
heim eru að hlusta á og lofsama verkin þín
og þú færð að ferðast um heiminn og spila á
allskonar stöðum þar sem fullir salir af fólki
syngja með þér lögin þín.“
– Hvers vegna hentar Ameríka ykkur
svona vel?
„Ég veit ekki hvort Ameríka hentar okkur
betur en eitthvað annað. Ég kann vel við að
vera í Ameríku og vildi alltaf taka þar upp
tónlist og koma fram. Eftir að hafa samið við
Atlantic Records og öll þau fyrirtæki sem við
vinnum með hér úti var rökrétt framhald að
flytja út. Fókusinn var aðallega settur á Am-
eríku fyrstu tólf til átján mánuðina en núna
erum við einnig duglegir að fara til Evrópu
og Ástralíu þar sem gengur einnig mjög vel.“
Hlutirnir gerast hraðar í Evrópu
– Þannig að Evrópa er að taka vel við sér?
„Já, við höfum farið tvisvar á Evróputúr
síðustu fjóra mánuðina vegna mikillar eftir-
spurnar og það er virkilega gaman að sjá
viðbrögðin þar. Hlutirnir virðast líka gerast
miklu hraðar í Evrópu en í Ameríku vegna
þess meðal annars hvernig útvarp gengur
fyrir sig í Bandaríkjunum. Það er svo gríð-
arlega stór markaður að þú getur verið með
eitt lag mjög lengi í spilun á meðan Evrópa
er með líkara sniði og þekkist heima á Ís-
landi. Við komum til með að ferðast mikið
innan Evrópu í sumar á hinum ýmsu tónlist-
arhátíðum.“
– Hvaðan kemur innblásturinn? Að heim-
an? Utan?
„Alls staðar að held ég. Ég byrjaði að
semja lög mjög ungur og hef alltaf haft gott
eyra fyrir tónlist. Það er fátt sem hreyfir
meira við mér heldur en tónlist og ég er ekki
í vafa um að ég hafi fengið gott tónlistarlegt
uppeldi frá elskulegum foreldrum mínum. Ég
hef nánast alltaf verið hálfgerð alæta sem
hlustandi og ég held að það hjálpi mér á
vissan hátt. Ég sem mjög ólík lög og hef allt-
af gert. Eitt það besta og skemmtilegasta við
tónlist að mínu mati er það hvað hún er fjöl-
breytt.“
– Hvað með sérstöðu söngraddar þinnar?
Hvernig viðbrögð færðu við henni?
„Ég lít meira á sjálfan mig sem lagahöf-
und en söngvara. Það er kannski af því að ég
byrjaði að semja lög áður en ég byrjaði að
syngja. Auðvitað er það hið besta mál ef fólki
líkar við röddina og heiður en ég er aðallega
að tjá lögin mín og textana.“
– Fólk virðist augljóslega kunna að meta
röddina; alltént varstu valinn söngvari ársins
á Íslensku tónlistarverðlaununum á fimmtu-
dagskvöldið.
„Já, það er mikill heiður fyrir mig, sér-
Jökull ásamt félögum sínum
í Kaleo, Daníel Kristjáns-
syni, Davíð Antonssyni og
Rubin Pollock.
Ljósmynd/Nitin Vadukul
Hvert lag talar
fyrir sig
Mosfellska rokksveitin Kaleo er stífbókuð í Bandaríkjunum, Evrópu og víðar á þessu ári og
því næsta. Jökull Júlíusson, forsprakki sveitarinnar, segir það forréttindi að vinna við það
sem hann elskar, að semja tónlist og flytja hana. Það geti að vísu verið lýjandi að halda 300
tónleika á ári en á móti kemur að „það er frábær og gefandi tilfinning þegar milljónir
manna um allan heim eru að hlusta á og lofsama verkin þín“.
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is