Húnavaka - 01.05.2016, Page 47
H Ú N A V A K A 45
enda hefir hún mikinn áhuga fyrir kammermúsik. Viðfangsefni hennar hafa
flest verið mjög erfið og má t.d. nefna konserta eftir Sibelius, Glazounov og
Mozart, sónötur eftir Beethoven og ýms smálög, sem krefjast framúrskarandi
tækni. En bæði íslenzk og ensk blaðaummæli um leik hennar eru mjög á einn
veg, að hann sé með afbrigðum góður.“
Dvöl Pearl Pálmason á Íslandi sumarið 1938 var í raun áfangi eða viðkoma
á leið hennar til áframhaldandi náms í London, sem var hennar dvalarstaður
næsta ár og hafði verið fyrirfarandi ár en hlaut sinn bráða enda þegar
heimsstyrjöldin síðari hófst 1. september 1939. Þá fýsti hana mjög að komast
heim til Winnipeg. Af undirbúningi heimferðarinnar er býsna dramatísk saga,
mörkuð af ógnum styrjaldarinnar. Um það gef ég systur hennar, Ruby
Dawson, orðið:
„Pearl hafði lokið námi sínu hjá Carl Flesch í Englandi. Hún pantaði far
með [bandaríska farþegaskipinu] Atheniu til New York og bað foreldra sína að
senda sér peninga fyrir fargjaldinu. En peningasendingin dróst svo að hún
missti af skipinu. Atheniu var sökkt við Írland. Svo vel vildi til að frændi okkar,
Sveinn Ingvarsson, búsettur á Íslandi ... var staddur [í viðskiptaerindum] í
London um þessar mundir, og tókst honum að útvega henni far með Oslofjord,
sem var í förum milli Noregs og New York. En mánuði síðar [í annarri ferð]
var Oslofjord sökkt.“
Mórallinn í sögunni er sá, að Pearl Pálmason verður ekki í hel komið! Úr
þessu hefst æviskeið og starfsferill hennar, sem þegar hefur verið rakinn, þ.e.
tónlistarvegsemd hennar í Toronto, sem stendur öllu öðru ofar í lífi hennar og
starfi.
Úrvalsfiðlan frá 1741
Áður en ég lýk að fullu þessari knöppu frásögn af
merkri tónlistarkonu þykir mér hlýða að greina frá
því, að hún eignaðist dýrmæta fiðlu frá 18. öld og
var umtalsverður þáttur í sögu hennar. Ekki fer milli
mála að Pearl var metnaðarfull og fann til sín. Hún
var sköruleg kona. Í loftinu liggur að hún hefði getað
hugsað sér að eiga fiðlu eftir hina frægu ítölsku
fiðlusmiði, Stradivarius-feðga á 17. og 18. öld. Slík
löngun var vitaskuld hin mesta óvon. Hins vegar
eignaðist hún úrvalsfiðlu frá 18. öld eftir nafnkunnan
ítalskan fiðlusmið, Januarius Gagliano. Hann mun
hafa verið af þekktri tónlistarætt, starfaði í Napóli og
þar smíðaði hann þá fiðlu, sem hér um ræðir, árið
1741.
Saga fiðlu þessarar er rakin þannig á blöðum,
sem ég hef undir höndum, að 1895 selur W.E. Hill
& Co hana manni að nafni John A. Brown. Árið Fiðla Pearl frá 1741.