Húnavaka - 01.05.2016, Page 69
H Ú N A V A K A 67
HARALDUR ÆGIR GUÐMUNDSSON frá Blönduósi:
Ef steinar gætu talað
Komdu nær, komdu nær.
Heyri ég kallað.
Úr köldum klettum.
Við flóans tennur.
Ég hef séð þig áður.
Hataður, dáður.
Ég hef séð það allt.
Ég hef séð skipin brotna,
hrædda menn drukkna,
leggjast hér og rotna.
Hef séð börn að jöklinum dást
og svarta unga menn,
faðma hafið af ást.
Ég hef séð þig,
horfa á mig er ég glitra,
frosinn kaldur.
Og hér er ég enn og bíð,
bíð eftir sumrinu
og eftir að geta sagt sögur
frá ómunatíð.
Eitt sinn voru hér engir,
nema frostbitnir draugar
sem í briminu hírðust,
langir voru þeir dagar
get ég sagt þér.
Sjáðu þarna,
þar sem reykur stígur upp,
þarna bíður framtíðin
með roðagyllta strönd.
Taktu mína hönd,
hentu þér til hafs,
syntu djúpt,
það er svo ljúft að taka,
líf þeirra sem vaka
á löngum nóttum.
Svona, stígðu á mig
ofan við djúpan hyl,
þar sem brimið berst
í hríðarbyl,
það er í lagi,
ég vil þér ekki illt,
því ég held
þetta sé það sem þú vilt.
Ég hef séð margt
og ég þekki þig,
stígðu á mig
og láttu þig falla í hafið
og vittu til,
þú hittir þá alla
sem í roðaljósið vildu.