Húnavaka - 01.05.2016, Qupperneq 102

H Ú N A V A K A 100
sömu átt. Siglt var
hring eftir hring en
ekkert gerðist og varð
nú sá gamli reiður.
Hann kallaði hvað
eft ir annað „donna
vetta, donna vetta“
en það mun hafa ver-
ið ákall til hús bónda
„neðri byggða“.
Komp ásinn var rétt-
ur af með litlum stál-
tittum sem var stung-
ið á ákveðna staði í
honum. Í atganginum
þegar hann var með
einn slíkan í hendinni
rakst hann í stálhólk
undir ljóskastaranum
sem var við hliðina á
kompásnum og þar
sat titturinn fastur.
Þetta varð til þess að upp komst hvað það var sem gerði stillinguna svona
erfiða. Hólkurinn átti að vera úr áli en reyndist úr stáli og það var hann sem
hélt kompásnálinni fastri. Það tók síðan hvorki meira né minna en þrjá daga
að fá leyfi til að breyta þessu og smíða nýjan hólk. Yfirvöld í Berlín urðu að
gefa leyfi fyrir þessari breytingu þótt einföld væri en eftir það gekk þrautalaust
að stilla kompásinn.
Petersen talstöðin
Björninn var nú ekki alveg unninn hjá okkur því nú komu skoðunarmenn um
borð, fóru yfir allt og okkur fannst þeir vera voðalega smámunasamir. En þeir
fundu ekkert að nema að báturinn væri talstöðvarlaus en það hafði verið
ráðgert að setja hana bara í þegar við kæmum til Kaupmannahafnar á
heimleið. Þar fengust bestu og sterkustu stöðvarnar sem við vissum um,
langtum öflugri en Landssímatalstöðvarnar á Íslandi. Björn Pálsson var búinn
að leggja fyrir okkur að taka alltaf þá allra bestu hluti sem við þekktum í skipið
okkar og Petersen talstöð varð fyrir valinu.
Til að leysa málið var ákveðið að fá mann beint frá danska fyrirtækinu til
að koma með talstöðina til okkar sem hann og gerði og setti hana upp. Hann
fór með hana eins og hvern annan smyglvarning og lét engan sjá hana. Þegar
búið var að koma henni fyrir útbjó hann sjálft loftnetið sem var tvöfalt og að
lokum klifraði ég svo með það upp í möstur og gekk frá þessu. Allt reyndist svo
Húni HU 1 við bryggju. Ljósm.: Sigmundur Magnússon.