Húnavaka - 01.05.2016, Síða 109

H Ú N A V A K A 107
og handlaug og heitt og kalt vatn. Þetta var allt saman óþekkt og þeir sem til
þekktu voru mjög hrifnir af þessum nýstárlega búnaði um borð í Húna.
Viku seinna, eða 24. september, sigldum við til Reykjavíkur til að fá íslenska
skipaskoðun á bátinn því sú austurþýska var ekki látin duga af hálfu yfirvalda að
því er virtist. Ég hef á hinn bóginn grun um að eitthvað hafi DESA komið að
málum og viljað sýna bátinn. Það var nefnilega stöðugur straumur manna um
borð til að skoða og Húni borinn saman við báta frá Vestur-Þýskalandi eft ir
sömu teikningu. Ljóst var af máli manna að Húni var ekki síðri smíði en hinir.
Í samræmi við upphaflega samninga voru smíðaðir fjórir aðrir bátar af
þess ari stærð í Austur-Þýskalandi en það voru Kambaröst frá Stöðvarfirði,
Álftafell frá Hafnarfirði, Hrafnkell úr Garði og Guðmundur frá Sveinseyri í
Tálknafirði. Húni varð einskonar sýnishorn af vinnubrögðum iðnaðarmanna
í þessu landi og í honum sáu menn einungis listasmíði og góðan tækjabúnað.
Svo sem fram kom í upphafi þessarar frásagnar voru síðar smíðaðir 100 og 250
tonna bátar og alls urðu bátarnir fimmtíu talsins sem smíðaðir voru í Austur-
Þýskalandi.
Að draga vagninn
Svo sem fram hefur komið hjá mér hér að framan gætti almennt mikillar
tortryggni í garð okkar Íslendinganna í stöðinni og allstaðar ríkti heragi. Ég
Síldarlöndun úr Húna HU 1 í Skagastrandarhöfn 1959 eða 1960. Síldinni mokað með
sérsmíðuðum háfum í „veltitunnur“ sem síðan voru hífðar í land, tæmdar þar og hífðar svo
um borð aftur. Mennirnir á myndinni eru f.v. Indriði Hjaltason, Björn Haraldsson,
Björgvin Jónsson, Sigmar Jóhannesson í köflóttri skyrtu og Gunnar Sveinsson. Myndin er
fengin að láni hjá Sigmundi Magnússyni.