Húnavaka - 01.05.2016, Side 122

H Ú N A V A K A 120
Þórdís stóð upp og gekk að glugganum og leit út. – Það er enginn bíll úti
frekar en í gær, sagði hún.
– Hvernig getur fólkið komið með þunga hluti sem þarf að draga með
keðjum ef það er ekki á bíl? spurði Hrefna.
Móðir hennar hristi höfuðið. – Ég veit það ekki, ég er alveg hætt að botna
í þessu.
Nú heyrðist greinilega fótatak og svo voru keðjurnar aftur dregnar eftir
gólfinu.
– Farðu út og gáðu hvort það er ekki örugglega ljós á efri hæðinni, sagði
Þórdís ákveðin við dóttur sína.
Hrefna stóð upp og hljóp út. Það var komið það mikið myrkur að fólk yrði
að kveikja ljós til að sjá til. Hrefna starði upp í gluggana og reyndi að greina
einhverja týru en það var ekkert ljós. Gluggarnir störðu á hana tómum
augum, engin gluggatjöld, ekkert ljós, bara svart myrkur fyrir innan.
Hrefna hljóp inn aftur og lokaði útihurðinni kyrfilega á eftir sér.
– Sástu ljós?
– Nei, það er enginn uppi, sagði Hrefna og horfði óttaslegin á móður sína.
– Hvað meinar þú? Var ekkert ljós?
– Nei, allt svart, ekki einu sinni smá týra, sagði Hrefna örlítið skjálfrödduð,
óttinn hafði náð tökum á henni. Hún var viss um að það sem var að gerast á
efri hæðinni var ekki eðlilegur umgangur.
– Hvað er um að vera þarna uppi? spurði Þórdís meira við sjálfan sig en
dóttur sína.
– Getur þetta ekki verið draugagangur? spurði Hrefna.
– Nei, það er ábyggilega einhver skýring á þessu, sagði móðir hennar og
horfði upp í loft eins og hún væri að reyna að sjá í gegnum loftið.
– En ef það er ekki. Hvað þá?
Þórdís leit á dóttur sína óttablöndu augnaráði. – Ég veit það ekki, Hrefna
mín, ég hef aldrei orðið vör við drauga og veit ekki hvað maður gerir ef maður
hittir þá.
– Nei, ekki ég heldur og mig langar heldur ekki neitt að hitta drauga.
Daginn eftir talaði Þórdís við miðil sem var góður kunningi hennar. Hann
var mjög hissa þegar hún kom með fyrirspurn um draugagang þar sem Þórdís
var jarðbundnasta persóna sem hann hafði fyrir fundið.
– Það er eitthvað í íbúðinni fyrir ofan okkur sem ekki á að vera þar, sagði
Þórdís. Hrefna dóttir mín heldur að það sé draugagangur, bætti hún við lágum
rómi.
– En þú? Hvað heldur þú?
– Ég veit það ekki. Ég hef enga skýringu. Kannski er það draugur. Þórdís
varð hálf vandræðaleg þar sem hún hafði svo oft talað um vitleysuna í
Magnúsi ef hann sagði henni frá einhverju dulrænu.
– Ég kem í heimsókn í kvöld ef þú býður mér í mat, sagði Magnús og glotti.
Þórdís samþykkti þetta.
Magnús kom stuttu fyrir kvöldmat og settist við eldhúsborðið. Hann andaði
djúpt og lokaði augunum eins og hann væri að einbeita sér að einhverju.