Húnavaka - 01.05.2016, Page 124
H Ú N A V A K A 122
– Er ekki best að láta sem við heyrum ekki í þeim, sagði Hrefna og stundi.
– Jú, við skulum reyna það. Við erum alla vega einar í húsinu ásamt hópi
af draugum frá gömlu galeiðuskipi sem hefur brotnað í spón við Íslandsstrendur
löngu áður en þetta hús var byggt, sagði Þórdís og gat ekki annað en brosað.
Ekki lagaðist draugagangurinn við heimsókn Magnúsar, hann ágerðist
frekar en hitt. Oft sváfu mæðgurnar lítið sem ekkert á nóttunni fyrir látum á
miðhæðinni.
Þegar fór að vora flutti gamla konan á loftinu á elliheimili þar sem hún var
orðin svo mikill sjúklingur og þá fékk Þórdís hugmynd. Hún sótti um hjá
eiganda hússins að fá efstu hæðina fyrir sig og dóttur sína og fékk það
samþykkt.
Á björtum vordegi fluttu mæðgurnar á loftið fyrir ofan draugaíbúðina.
– Kannski við sofum núna þegar lætin eru fyrir neðan okkur, sagði Hrefna
sem fékk fallegt herbergi undir súð. Íbúðin var kannski aðeins minni en hún
var virkileg hlýleg og útsýni í allar áttir.
Fyrst í stað sváfu mæðurnar vel og ekkert truflaði þær. Hjón fluttu inn í
íbúðina sem þær höfðu áður verið í og einstæð móðir með tvö börn á mið-
hæðina þar sem keðjudraugarnir héldu sig.
Hrefna var spennt að vita hvernig fólkinu reiddi af með draugunum og
gerði í því að kynnast fólkinu sem var flutt inn.
Hún komst að því að konan á neðstu hæðinni svaf ekki á nóttunni fyrir lát-
um í fólkinu á miðhæðinni því börnin vöknuðu alltaf á nóttunni. Það var alveg
sama og þær mæðgur höfðu lent í áður. Þetta eru örugglega allt draugarnir en
ekki börnin, hugsaði Hrefna. Konan á miðhæðinni var svo lítið heima á
daginn að Hrefna náði aldrei að hitta hana.
**
Leið nú sumarið og haustið lagðist yfir. Hrefna byrjaði aftur í skólanum og
mamma hennar fékk vinnu í búð sem var mun nær svo hún þurfti ekki að taka
strætó á hverjum degi.
Eina nóttina dreymdi Hrefnu að það kæmi til sín kona og segði við sig að
þær mæðgur yrðu að fara út úr húsinu.
– Hvers vegna? spurði Hrefna undrandi.
– Þið eruð í hættu, mikilli hættu, sagði konan sem Hrefnu fannst vera
álfkona.
Þegar Hrefna ætlaði að spyrja nánar vaknaði hún upp við að henni fannst
vera strokið um kinnina á sér. Hún hljóp inn til móður sinnar sem hrökk upp
með andfælum.
– Hvað gerðist?
– Mig dreymdi konu sem sagði að við ættum að fara út úr húsinu, sagði
Hrefna og skalf frá hvilfli til ilja,
– Komdu undir sængina, elsku barn. Þetta var bara draumur, sagði Þórdís
og lyfti sænginni sinni svo Hrefna gæti skriðið undir.