Húnavaka - 01.05.2016, Qupperneq 125

H Ú N A V A K A 123
Um morguninn var Þórdís komin fram þegar Hrefna vaknaði. Hún leit á
dóttur sína og brosti. – Hvernig svafstu? spurði hún.
– Vel eftir að ég kom uppí til þín en ég get ekki hætt að hugsa um drauminn.
– Ég get vel skilið það því að þegar ég sofnaði í nótt þá dreymdi mig að kona
kom til mín og eiginlega skipaði mér að fara út úr húsinu, annars væri okkur
hætta búin, þar sem sjálfur dauðinn hefði yfirtekið húsið.
– Þetta er örugglega sama konan og mig dreymdi. Mamma, hvað eigum við
að gera?
– Ég veit það ekki, ég verð að hugsa aðeins hvað við getum gert, sagði
Þórdís hugsi og fór fram í þvottahúsið að taka úr þvottavélinni.
Hrefna var að borða morgunmatinn sinn þegar henni fannst hún sjá
einhverja hreyfingu við eldavélina. Hún leit upp og sá mann standa uppi á
eldavélinni í svartri skikkju og stara illilegu augnaráði á sig. Hún æpti upp yfir
sig, skelfingu lostin.
Þórdís kom hlaupandi með koddaver í höndunum sem hún hafði verið að
brjóta saman. – Hvað gerðist? Af hverju æptir þú svona?
– Það stóð maður á eldavélinni, hann leit út eins og dauðinn sjálfur og hann
horfði á mig eins og hann ætlaði að drepa mig, gat Hrefna loks stunið upp
skjálfandi röddu.
Þórdís leit á eldavélina en sá ekkert. Drífðu þig af stað í skólann. Þú ert að
verða of sein, sagði hún við dóttur sína. Hún hafði tekið ákvörðun, þær
mæðgur yrðu ekki þarna í húsinu eina nótt í viðbót. Svona aðvörun var eins
gott að taka alvarlega. Hún ætlaði líka að tala við aðra íbúa hússins og vara þá
við.
Þórdís og Hrefna fengu inni hjá vinkonu Þórdísar. Nokkrum dögum seinna
náðu þær í dótið og komu því í geymslu þar til þær fengju aðra íbúð.
Þó að Þórdís hefði varað fólkið við flutti það ekki út og aðeins viku eftir að
þær fluttu dótið í burtu var komið fólk á efstu hæðina þar sem þær höfðu verið.
**
Morgunblaðið lá á gólfinu við útidyrnar þegar Þórdís kom fram, hún tók
það upp og leit á forsíðuna. „Tvennt fórst í bruna í þrílyftu húsi ofarlega við
Laugaveg. Naumlega tókst að bjarga öðrum íbúum hússins.“
Þórdís lét sig falla niður á stól og starði á myndina sem fylgdi fréttinni. Guð
minn góður, húsinu tókst þá ætlunarverk sitt. Þetta var eina leiðin til að losna
við draugana úr húsinu.
Seinna komust mæðgurnar að því að það kviknaði í eldavélinni uppi á
loftinu þar sem draugurinn hafði staðið. Dularfull sprenging sem enginn gat
skýrt af hvaða völdum. Þórdís var samt viss um að húsið hafði sjálft kveikt
eldinn með hjálp skikkjuklædda draugsins á eldavélinni. Sálir galeiðuþrælanna
höfðu loks fengið frið og svifu á braut með reyknum frá eldinum.