Húnavaka - 01.05.2016, Page 136

H Ú N A V A K A 134
Hvor leið tekur níu tíma. En bóndinn kemur við á bæjum og þiggur
kaffisopa. Hann er ræðinn og ber sér ekki. Barlómur var fjarri honum. Honum
finnst að bændur séu skaðasárir:
Ýlustrá að engu nýt
eru bændaskeini.
Mega ei sjá af sauðarskít,
svo þeir ekki kveini.
Nær þeir taka hinstu höfn,
- til heljar snúa tánum,
geymast þeirra glæstu nöfn
í gömlu markaskránum.
Þegar í kaupstaðinn er komið tekur gamli bóndinn (hann var 52 ára um
þetta leyti) út kornvörur og klæði, kaffi og tóbak. Tvennt það síðastnefnda var
mikið notað á bænum. Heim á leið er síðan haldið:
Hann stikar eftir veginum, stirðvaxinn og boginn
og stritast við að toga áfram gamla vininn sinn.
Þótt krafturinn að mestu úr kjúkunum sé soginn,
er kjarkurinn hinn sami og herslusvipurinn.
Gamli bóndinn heldur heim á leið undir miðnættið. Hann gengur alla
nóttina og teymir gamla Brún sem dregur á eftir sér kerruna með breiðu
hjólunum og áttu hvergi sinn líka.
Hann kemur heim að morgni og konu sína vekur,
sem klæðir sig í skyndi og hitar ketilinn.
En karlinn sest á rúmið og tóbak sitt upp tekur
og talar nú í ákefð um fé og heyskapinn.
Sveinn drakk mikið kaffi og tók mikið í nefið. Það var hans eini munaður.
Áfengi hafði hann notað nokkuð á yngri árum, sbr. vísuna:
Drykkjuslark um æskuár
ellimark á brána setti,
margbreytt þjark við þrautafár,
þrælaspark á snögga bletti.
Og enn úr Dalabóndanum. Sveinn er kominn heim eftir að hafa gengið alla
nóttina. Hann þolir ekki að liggja inni um bjartan sólskinsdag. Þess vegna
heldur hann upp í fjall til að slá: