Húnavaka - 01.05.2016, Side 163

H Ú N A V A K A 161
endum Heimilisiðnaðarfélags Norður-
lands og skólastjóri barnaskólans á Akur-
eyri á árunum 1908 - 1918. Halldóra vildi
fá sjalið á sýningu sem halda átti á Eng-
landi árið eftir.
Ekki hef ég fundið út hvaða sýningu
Halldóra hafði þarna í huga en árið 1921
má hins vegar sjá nafn Jóhönnu frá Svína-
vatni meðal þátttakenda í stórsýningu í
Reykjavík og nú var tilefnið hvorki meira
né minna en heimsókn konungs yfir Ís-
landi, Kristjáns X og Alexandrinu drottn-
ing ar. Mikið var um að vera í höfuðstaðnum
í tilefni konungskomunnar og miklu meira
um mannaferðir erlendra og innlendra en
venjulegt var. Heimilisiðnaðarfélag Íslands
sá um umrædda sýningu sem sett var upp
í Iðnskólanum í Vonarstræti í Reykjavík og
var opnuð þann 27. júní og stóð til 15. júlí.
Sýningargripir voru liðlega 2000 af
ýmsum gerðum, þar af voru 725 númer
skráð sem prjónles í sýningarskrá. Framlag Jóhönnu var langsjal og auk þess
bandhespa. Munirnir voru til sölu og Jóhanna verðlagði langsjalið á 100 krón-
ur og hespuna 3,50. Verðlagningin á þessu sjali er sú sama og á sjalinu sem selt
var á sýningunni á Blönduósi árið áður. Það er í samanburði við önnur langsjöl
í sýningarskránni frá 1921 nokkuð dýrt en það gefur klárlega vísbendingu um
að vinna Jóhönnu hefur verið allsérstök og því til staðfestingar má sjá að hún
var meðal þeirra sem hlaut fyrstu viðurkenningu dómnefndar fyrir gripi sína,
sjalið og einnig bandhespuna. Sýningin 1921 þótti takast ákaflega vel. Af
þessu má ráða að orðspor Jóhönnu tengist þegar í byrjun þriðja áratugar
aldarinnar framúrskarandi fínni handavinnu.
Af fyrrnefndu viðtali við Jóhönnu (frá árinu 1974) má skilja að hún hafi
einhvern tímann á þriðja áratug tekið sig til og lært að vefa og stundað vefnað
fremur en tóvinnu um hríð. Hún dró úr því að vinna ullina sjálf frá grunni en
segist hafa gert nokkuð af því að prjóna sjöl úr togbandi fyrir Halldóru
Bjarnadóttur, sem Halldóra hafði á sýningar bæði utanlands og innan. En
bandið í sjölin segir Jóhanna að spunnið hafi kona á Akranesi, Vigdís að nafni.
Halldóra Bjarnadóttir ferðaðist víða með sýningar. Hún segir frá því í
æviminningum sínum að hún hafi ferðast milli borga á Norðurlöndum árið
1924 með íslenska muni sem Samband norðlenskra kvenna hafði keypt smám
saman á sýningum víðs vegar um landið. Hugsanlega hafa þar á meðal verið
gripir sem Jóhanna hafði gert, um það get ég ekki fullyrt. En á hinn bóginn
má telja víst að langsjal eftir Jóhönnu hafi verið meðal gripa sem sýndir voru
á 2. þingi Sambands norrænna heimilisiðnaðarfélaga í Kaupmannahöfn árið
1928. Það sama ár gekk Heimilisiðnaðarfélag Íslands í Sambandið. Í skýrslu
Rósin. Kúnstbróderuð mynd af rós úr
ullargarni, unnin af Jóhönnu. Mynd
tekin af Erlu Gunnarsdóttur.