Dagblaðið Vísir - DV - 02.03.2018, Side 58

58 lífsstíll 2. mars 2018
Átta daga ævintýraferð til Ísrael og Jórdaníu
n Stórkostlegir áfangastaðir, frábær matur og vín n Hátt verðlag helsti gallinn
Í
srael hefur upp á margt að
bjóða sem áfangastaður ferða­
manna. Nánast hvert sem aug­
um er litið eru sagnfræðilega
merkilegir staðir, ef ekki frá mið­
öldum eða úr biblíusögunum þá
úr samtímasögunni enda hefur
fréttaflutningur um átök Ísrael og
Palestínu dunið á heimsbyggð­
inni í marga áratugi. Blaðamaður
DV brá sér í vikufrí til Ísrael með
fjölskyldu sinni. Ritstjóri heimil­
aði beiðnina um vikufrí gegn því
að fá ítarlegt innslag um ferðina á
ferðasíðu næsta helgarblaðs! Það
er algjör óþarfi fyrir ferðalanga
að óttast um öryggi sitt í landinu
en helsti gallinn er kannski sá að
verðlag er frekar hátt.
Haustið 2017 hóf WOW air
beint flug til Tel Aviv í Ísrael. Þar
sem ykkar einlægur er mikill aðdá­
andi framandi áfangastaða þá var
það strax sett á dagskrá að nýta sér
þetta framtak flugfélagsins. Tæki­
færið gafst í vetrarfríi grunnskól­
anna í Garðabæ en sveitarfélagið
lokaði skólunum heila vinnuviku.
Því passaði ágætlega að fara með
fjölskylduna frá laugardegi til
sunnudags.
Það mætti æra óstöðugan að
reyna að velja úr stöðum til þess
að skoða í Ísrael og ekki síst vegna
þess að sumir þeirra, eins og Jerú­
salem, krefjast margra daga ef vel
á að vera. Að lokum komumst við
að þeirri niðurstöðu að heimsækja
fjóra staði. Þannig vildi til að fyrsti
staðurinn á blað var utan Ísrael,
borgin Petra í Jórdaníu. Síðan Jerú­
salem, Dauðahafið og fornaldar­
borgin Masada auk þess sem tveir
síðustu dagarnir yrðu fráteknir fyr­
ir Tel Aviv. Svo hófst púsluspilið að
skipuleggja skynsamlega dagskrá.
Nú þegar ferðalagið er yfirstað­
ið þá vil ég reyna að greina frá því
með veikum mætti hvernig til tókst
og vonandi geta lesendur fund­
ið hér nytsamlegar ábendingar ef
ske kynni að þeir vildu leggja land
undir fót til landsins helga.
17. febrúar: Flogið til Tel Aviv –
keyrt til Eilat við Rauðahaf.
Yfirleitt eru ferðadagar frekar
súrir, sérstaklega þegar um 6–7
klukkustunda flug er að ræða. Í
stað þess að gista á hóteli í Tel Aviv
þessa fyrstu nótt og þurfa síðan að
keyra daginn eftir var ákveðið að
keyra um fjögurra klukkustunda
leið strax við lendingu. Ástæð­
an var sú að best er að fara yfir til
Jórdaníu í gegnum landamærahlið
við borgina Eilat. Það væri því
ákjósan legt að hafa næturgistingu
í Eilat og komast í dagrenningu
að landamærunum. Þessi áætl­
un reyndi nokkuð á ökumanninn,
sem er sá sem þessi orð skrifar, og
var hann afar framlágur þegar á
hótelið var komið.
Afar hagstætt er að leigja bíl í
Ísrael. Bíll fyrir fjóra einstaklinga
í fimm daga kostaði rétt tæplega
15 þúsund krónur og þá var GPS­
leiðsögn innifalin.
Almennt finnst mér skemmti­
legt að keyra um ný lönd og virða
fyrir mér borgir, mannlíf og lands­
lag. Fljótlega eftir að lagt var af
stað brast á myrkur og því sá ég
bara veginn á meðan akstrinum
stóð. Það helsta sem gladdi mig
voru ítrekuð viðvörunarskilti um
lausagöngu kameldýra. Þegar ég
keyrði bróðurpart leiðarinnar til
baka komst ég þó að því að útsýn­
ið var frekar einsleitt eyðimerkur­
landslag og því var fyrsti dagurinn
ágætlega nýttur við akstur.
Rúmlega 50 þúsund manns
búa í Eilat og borgin er afar vin­
sæll áfangastaður ferðamanna
út af fallegum ströndum, frábær­
um aðstæðum til köfunar og fjör­
legu næturlífi. Þegar keyrt er inn
í borgina fær maður helst á tilf­
inninguna að maður sé að keyra
inn í örútgáfu af Las Vegas enda
blasa við ógnarstór upplýst hótel.
Lítill tími gafst þó til að kanna Eilat
betur því fjölskyldan var útkeyrð
eftir erfitt ferðalag.
18. febrúar: Yfir til Jórdaníu
– Safarí í Wadi Rum-eyðimörk-
inni.
Við vorum mætt við landamærin
við dagrenningu og vorum alls
ekki þau fyrstu. Nokkuð stórir
hópar af ferðamönnum á vegum
ísraelskra ferðaþjónustufyrirtækja
voru á undan okkur. Dagsferðir til
Petra frá Ísrael eru nefnilega mjög
vinsælar og það var pakki sem við
höfðum skoðað en ákveðið að nýta
okkur ekki. Við vildum ekki vera
föst með ung börn í fjölmennri
skipulagðri ferð heldur skoða
Petra á okkar hraða.
Til þess að fá einhverjar tekj­
ur í kassann af „eins­dags­ferða­
mönnum“ innheimta Jórdanir 65
dollara skatt við landamærin. Þá
er miðinn inn í Petra einnig dýr­
ari sem nemur um 60 dollurum.
Þessi gjöld falla niður ef ferða­
langar gista tvær nætur eða fleiri í
Jórdaníu. Þar með skapaðist hvati
fyrir fjögurra manna fjölskyldu
að gista í Jórdaníu því að auki er
hótelgisting þar talsvert ódýr­
ari en í Ísrael. Niðurstaðan varð
því sú að panta gistingu á hóteli
í bænum Wadi Musa, sem er al­
veg við Petra, og nýta aukadaginn
til þess að skoða Wadi Rum­eyði­
mörkina sem er á heimsminjaskrá
UNESCO.
Óhætt er að mæla með báðum
áfangastöðum. Landslagið í Wadi
Rum er engu líkt. Bærinn Wadi
Musa er þó frekar ómerkilegur.
Það er þó upplifun að gista þar en
við vorum fegin að yfirgefa bæinn.
Varðandi ferðir þá höfðum sam­
band við hótel okkar í Jórdaníu og
fengum starfsmenn þar til þess að
sækja okkur og bóka ferð í eyði­
mörkina. Það reyndist lítið mál og
var verðmiðinn fyrir fjölskylduna
um 25 þúsund krónur en inni­
falið í því var allur akstur innan
Jórdaníu, eyðimerkursafarí sem
og hádegisverður með bedúínum
í eyðimörkinni.
Til samanburðar fengum við
tilboð frá ísraelskri ferðaskrifstofu
um svipaða ferð sem kostaði um
150 þúsund krónur, án jeppaferðar
en með leiðsögn um Petra.
Óhætt er að mæla með þeirri
leið sem við völdum. Jórdanskur
leiðsögumaður okkar, Assem –
kallaður Awesome, var stórkost­
legur og gerði upplifunina eins­
taka. Hann átti góða vini meðal
bedúínanna í Wadi Rum og fór
með okkur í tjald til fjölskyldu
einnar sem var aðeins nýbyrjuð
að fá ferðamenn í mat. Okkur
varð ekki meint af því stórkostlega
fæði sem var eldað í tunnu í eyði­
merkursandinum.
19. febrúar: Rósaborgin Petra.
Borgin Petra, Rósaborgin, var
byggð af Núbíumönnum á fjórðu
öld fyrir Krist, að því talið er. Hún
er að mestu leyti grafin inn í kletta
í hinum tilkomu mikla Arabah­
dal. Það er stórkostleg upplifun
að skoða borgina, enda er um
einstakt hönnunarundur að ræða.
Til að komast að borginni er geng­
ið um afar þrönga en einstaklega
fallega fjallasprungu þar til „Fjár­
hvelfingin“ (e. The Treasury) blas­
ir við. Fyrir lágmenningarsinna
eins og sjálfan mig var mannvirk­
ið gert ódauðlegt í Indiana Jones­
myndinni The Last Crusade á
árum áður. Boðið er upp á 1–3
daga miða til þess að skoða Petra.
Fyrir okkur dugði einn dagur fylli­
lega og gátum við skoðað helstu
mannvirki, eins og „Leikhúsið“
(e. The Theatre) og „Klaustrið“ (e.
The Monastery). Það er ekki hægt
að fjalla um upplifunina af Petra
án þess að minnast á bedúínana
sem herja á ferðalanga með gylli­
boðum um ýmiss konar ferðir á
mismunandi reiðskjótum og á alls
konar glingri. Þeir fara í taugarnar
á mörgum, enda afar uppáþrengj­
andi, en undirritaður hafði stór­
kostlega gaman af þeim. Ferða­
málayfirvöld hafa meira að segja
gripið til þess ráðs að gefa út verð­
skrá við miðasöluna að Petra þar
sem eðlilegt verð fyrir ýmsar ferðir
er útlistað. Sjálfur lét ég glepjast til
að kaupa kameldýraferð, asnaferð
og hestakerruferð fyrir börnin mín
og hafði að sjálfsögðu ekki kynnt
mér verðskrána. Í lok dagsins kom
í ljós að ég hafði bara borgað rúm­
lega tvöfalt gjald fyrir allar ferðirn­
ar og tel ég það afar vel sloppið!
Maður er nefndur Abdullah og
var að öðrum ólöstuðum voldug­
asti bedúíninn. Við enduðum með
að kaupa allar ferðirnar af honum
og var hann því orðinn mikill vin­
ur okkar í lok dags. Hann spurði
að lokum hvað ég vildi fá mörg
kameldýr fyrir forkunnarfagra
sambýliskonu mína. Ég tjáði Ab­
dullah mæðulega að ég hefði feng­
ið tilboð upp á þrjú kameldýr fyrir
um áratug og spurði hann hvort
frúin væri ekki fallin í verði. (Þetta
er dagsatt. Stundum þegar ver­
ið er að skamma mig heima fyrir
þá horfi ég dreyminn út í garð og
sé fyrir mér stóð kameldýra). Ab­
dullah brosti þá út að eyrum svo
glitti í saffrangular tennurnar og
lét eftirfarandi orð falla: „Meiri
reynsla, fleiri kameldýr“. Ég er að
vona að ég sjái Abdullah aldrei
aftur.
20. febrúar: Aftur til Ísrael –
Dauðahafið og Masada.
Það tók rúma tvo tíma að ferðast
frá Wadi Musa og komast aftur yfir
landamærin til Ísrael. Þar stukk­
um við upp í bíl og héldum áleiðis
til Masada, fornrar borgar á toppi
fjalls með mögnuðu útsýni yfir
Á slóðum Arabíu-Lawrence Bláeygð
og ljóshærð íslensk snót vakti mikla athygli
í Jórdaníu. Hvert sem farið var kepptist fólk
við að brosa til hennar og vefja slæðunni
betur um höfuðið. Var klæðið í miklu uppá-
haldi alla ferðina.
Björn Þorfinnsson
bjornth@dv.is
Stórkostlegt landslag Landslagið í Wadi
Rum-eyðimörkinni er engu líkt