Dagblaðið Vísir - DV - 16.03.2018, Blaðsíða 30

30 fólk - viðtal 16. mars 2018
við tölum betur saman og í því
felst fyrst og fremst að við hlust-
um og virðum rök hvers annars.
Það er alveg hægt að vera ósam-
mála fólki en virða það á sama
tíma.“
Þetta varð til þess að Kolbeinn
eyddi samskiptaforritinu Face-
book úr símanum sínum. „Það
koma dagar þar sem ég segi börn-
unum mínum að fara ekki inn á
Facebook. Þá er búið að tagga mig
tuttugu sinnum þegar ég vakna
og segja að ég sé þjóðníðingur,
svikari, landráðamaður og ég veit
ekki hvað og hvað. Og öll tækifæri
nýtt. Ég birti mynd af látnum föð-
ur mínum til að minnast hans,
þar undir kemur svo athugasemd
hvað ég sé mikill svikari eins og
allir Proppéar. Það er ekkert virt.
Auðvitað er þetta öfgafullt dæmi
og á ekki við um alla, en þetta er
svo lýsandi fyrir umræðuna.“
Kolbeinn er því kominn
með þykkan skráp. „Það er al-
veg nauðsynlegt til að lifa af í
þessu starfi og bogna hreinlega
ekki. Það getur verið hættulegt
að vera með þykkan skráp, því ef
þú færð svo þykkan skráp, sem
er nauðsynlegur til að koma þér í
gegnum daginn, þá er hættan sú
að þú verðir ónæmur fyrir gagn-
rýni. Það er hættulegt því þú þarft
sem þingmaður alltaf að hlusta
á gagnrýni. Gagnrýni sem sett er
fram á málefnalegan hátt getur
og hefur fengið mig til að hugsa
og skoða mál upp á nýtt. Ef sama
gagnrýni er lögð fram með tali
um landráð, þjóðníði og svikum,
þá verður maður ónæmur fyrir
henni. Hins vegar þarf maður að
sitja nógu sáttur í sjálfum sér og
sinni pólitík til að sveiflast ekki
dag frá degi eftir fjölda „læka“ á
Facebook. Þetta er jafnvægislist.“
Þess vegna forðast hann að
nota stóryrði. „Ég gagnrýndi síð-
ustu ríkisstjórn mjög mikið og
spurði oft hvar kosningaloforðin
væru, eflaust hef ég talað um svik
við kjósendur. Það á ekki að skipta
máli hvort maður sé í stjórn eða
stjórnarandstöðu, ég get ekki
ákveðið hvað aðrir segja, en ég
reyni alltaf að tala af ábyrgð og á
yfirvegaðan hátt.“
Með barnalega sýn
Þú hefur lítið sést í fjölmiðlum að
undanförnu og bloggsíðan þín
hefur ekki hreyfst síðan í nóvem-
ber, léstu þig hverfa eftir kosn-
ingar?
„Ég gerði það, ég hvarf. Ég ætla
að vera alveg heiðarlegur með
það, umfang umræðunnar, þótt
ég sé með þykkan skráp, hefur
valdið því að ég hef minni þörf
fyrir að tjá mig. Ég hugsa alltaf,
þetta er eitthvað sem ég þarf að
vinna í, ef ég set eitthvað út þá
mun ég fá yfir mig gusu um að ég
sé landráðamaður og svikari. Það
hefur haft áhrif á mig, það kom
flóðbylgja og ég hörfaði. Nú er ég
búinn að fóta mig aftur og þarf að
byrja að tjá mig á ný, því nóg hef
ég af skoðunum.“
„Ég ætlaði ekki endilega að
segja frá því, en ég reyni að vera
heiðarlegur og fyrst þú spyrð
svona beint þá verður myndin ekki
full nema ég minnist á heilsuna.
Ég hef verið að kljást við slappleika
um hríð og verið í alls kyns rann-
sóknum, allt frá ristli til heila með
viðkomu í maga og hjarta. Það hef-
ur enn ekkert komið út úr því og ég
er því enn að kljást við þetta, þrótt-
leysi, svima og yfirliðstilfinningu,
en tók þó ákvörðun um að dvelja
ekki í þessu heldur halda bara
áfram.“
Það sést á sumum þingmönn-
um að þeir brenna fyrir ein-
hverju tilteknu málefni og vilja
þeir gjarnan ólmir koma þeim til-
teknu skoðunum á framfæri, slíkt
er ekki að finna þegar rætt er við
Kolbein.
Þú ert í Vinstri grænum, þing-
maður Reykjavíkur, þú styður
ríkis stjórn VG, Sjálfstæðisflokks
og Framsóknarflokks, hverjar eru
þínar pólitísku skoðanir?
„Það var mjög barnaleg sýn
sem varð til þess að ég ákvað að
gefa kost á mér í stjórnmálum.
Ég hef alltaf verið pólitískur, 15
ára var ég orðinn formaður æsku-
lýðsfélags Alþýðubandalagsins í
Kópavogi, svo eftir að ég villtist af
braut þá minnkaði áhugi minn á
samfélaginu. Nema þá til að gera
grín að því á kaldhæðinn hátt.
Kaldhæðni, drykkfelldi blaða-
maðurinn, það var ég. Eftir að ég
hóf nýtt líf vaknaði spurningin
um hvort ég gæti gert samfélagið
betra. Það er þessi barnalega sýn
sem dregur mig áfram í pólitík.“
Kolbeinn segir að hann eigi
heima í Vinstri grænum. „ Fjórar
grunnstoðir flokksins eru fjórar
grunnstoðir stjórnmálaskoðana
minna, það eru umhverfis- og lofts-
lagsmálin, sósíalisminn, það að við
búum í jöfnu samfélagi. Femín-
isminn, það að það skipti ekki
máli hvort þú sért með typpi eða
ekki. Svo er það friðarhyggjan, þar
hef ég einnig þessa barnalegu sýn
að utanríkisstefna Íslands eigi að
miða að því að við séum góð við
hvert annað frekar en að vera kasta
sprengjum í hausinn hvert á öðru.“
Það er hins vegar hægara sagt
en gert að taka almenna pólitíska
sýn og beita henni í daglegum
þingstörfum. „Mánudögum er það
stjórnskipunar- og eftirlitsnefnd,
svo þingfundur. Daginn eftir er
það atvinnuveganefnd, það eru
kannski fjögur, fimm mál á hverj-
um fundi sem þarf að takast á við.
Og svo aftur á miðvikudegi og
fimmtudegi.“
Þrjár gullnar reglur
Kolbeinn hefur áhuga á öllu en
nefndirnar sem hann á sæti í stýra
því hvaða mál hann fæst helst
við. „Það er forgangsmál að berj-
ast gegn fátækt hér á landi. Það
er fráleitt að við séum hérna með
samfélag þar sem fólk lifir ekki
mannsæmandi lífi. Þetta nær til
launastrúktúrs, þetta nær til ör-
orkubóta, lífeyriskerfisins. Ég hef
enga töfralausn en mig langar
til þess að vinna að því að laga
þetta. En þar sem ég er ekki í vel-
ferðarnefnd þá er ég að vinna að
öðrum mikilvægum málum, sem
eru þó ekki jafn brýn og bág staða
öryrkja.“
Kolbeinn hefur þrjár gulln-
ar reglur í stjórnmálum. „Fyrsta
reglan er að ég viðurkenni að ég
er ekki með neina töfralausn, ég
er ekkert séní, ég sit ekki heima og
hugsa og kem svo og segi hvernig
hlutirnir eiga að vera. Ég tek þátt
í vinnunni, hlusta og legg mitt af
mörkum. Önnur reglan er að ég
þykist aldrei vita eitthvað sem ég
veit ekki, þegar ég kem að nýjum
málum þá reyni ég að forðast mín-
ar fyrirfram mótaðu hugmynd-
ir. Þriðja gullna reglan er að tala
aldrei fyrir munn þjóðarinnar,
stjórnmálamenn sem segja hvað
þjóðinni finnst eru að gera full
mikið úr sjálfum sér – að halda
að maður sé það mikill snilling-
ur að maður geti talað fyrir munn
þjóðarinnar.“
Ótrúleg gjöf að geta verið til staðar
Kolbeinn röltir um ganga Al-
þingishússins og sér þar þing-
mann Pírata sem horfir á símann
sinn. „Daginn!“ kallar Kolbeinn
glaður og fær á móti bros og vink.
Þú heilsar alveg Pírötum?
„Ég heilsa öllum. Það gera það
reyndar flestir. Aðhald stjórnarand-
stöðu er nauðsynlegt, sama með
aðhald fjölmiðla. Ég skil stundum
ekki kollega mína sem kvarta und-
an ágangi fjölmiðla, samfélagið á
að virka þannig. Sama með stjórn-
kerfið, ég upplifi það stundum að
það eigi ekki að veita upplýsingar
nema það nauðsynlega þurfi. Það
á einmitt að vera öfugt, það á að
afhenda allt nema það sé einhver
góð ástæða fyrir því að það eigi ekki
að gera það. Það á að vera undan-
tekningin. Þess vegna er ponta Al-
þingis er svo sterk birtingarmynd
kerfisins, þar er fólk að tala,“ segir
Kolbeinn.
Í dag er Kolbeinn búinn að vera
edrú í fjögur ár, hann er búinn að
ná jafnvægi í lífinu, er að klára að
borga skuldir sínar og vinnur að
því að styrkja samband við fjöl-
skyldu og vini. „Maður uppgötvar
það þegar maður tekur til í lífi sínu
eftir meðferð hvað fólkið þitt hef-
ur haft miklar áhyggjur af þér. Að
upplifa það núna að börnin sækja
í að vera hjá mér, sambandið við
mömmu, nána vini, þetta er allt
annað. Það er ótrúleg gjöf að geta
verið til staðar, gefið af sér og ekki
vera uppspretta áhyggja.“
Ertu trúaður maður?
„Ég var eitt sinn mjög trúlaus,
en ég hætti því. Ég þurfti virkilega
að takast á við trúleysi mitt en í
dag reiði ég mig á æðri mátt,“ segir
Kolbeinn og dregur djúpt and-
ann. „Ég er ekki æðsta veran í al-
heiminum, það er eitthvað gott í
alheiminum eða bara innra með
okkur. Það getur verið samtaka-
máttur okkar þegar eitthvað bjátar
á. Ég þarf ekki að skilgreina það. Ef
þú kryfur froskinn þá drepst hann.
Ég þurfti alltaf að skilja allt, en ég
hvorki get né vil skilja æðri mátt.“
Kolbeinn segir það að ganga
inn á Vog fyrir rúmum fjórum
árum og taka til í sínu lífi sé ekki
hægt að líkja við lífsstílsbreytingu,
lífið sem hann lifir í dag er nýtt líf.
„Ég er ekki að neita mér um áfengi,
ég er ekki fórnarlamb, ég er bara
heppinn að þurfa þess ekki. Þetta
er auðvitað bara einn dagur í einu,
maður er aldrei öruggur, en ég hef
bjargfasta trú á því að það að vera
edrú er grunnurinn að öllu mínu
lífi í dag. Auðvitað er ég oft á bleika
skýinu, en það er núna hluti af
hversdeginum.“ n
„Ég var eitt sinn
mjög trúlaus, en
ég hætti því. Ég þurfti
virkilega að takast á við
trúleysi mitt en í dag reiði
ég mig á æðri mátt.
Þroskaðist snemma Kolbeinn var byrjaður að drekka
aðeins 11 ára gamall og að vinna 12 ára.