Dagblaðið Vísir - DV - 16.03.2018, Blaðsíða 28

28 fólk - viðtal 16. mars 2018
É
g er bara lífsglaður maður,
einu sinni var það vegna þess
að það var föstudagur en það
er ekki þannig lengur,“ seg­
ir Kolbeinn kátur þegar hann sest
niður með blaðamanni í færeyska
herberginu í Alþingishúsinu á sól­
ríkum föstudegi. „Í grunninn er ég
hress, en eftir að ég villist af leið í
lífinu þá urðu morgnarnir þyngri,
en eftir að ég hætti að drekka og
tók til í mínu lífi hef ég aftur fund­
ið þessa lífsgleði, að vakna og
hlakka til dagsins. Það eru allir
dagar þannig.“
Ef við byrjum á byrjuninni,
hvaðan ert þú?
„Ég tala um að ég sé frá
miðhálendinu. Ætli ég hafi ekki
verið í fimm grunnskólum, við
fluttum svo títt. Það var einhver
ævintýramennska og víðsýni í
foreldrum mínum. Ég fæddist í
Reykjavík, þegar ég var tveggja ára
fluttum við norður á Dalvík. Þar
var ég næstu sex árin, þá fluttum
við í Hafnarfjörð. Tveimur árum
síðar var pabbi ráðinn bæjar­
stjóri á Siglufirði, þar bjuggum
við í eitt kjörtímabil, fjögur ár.
Húsið okkar í Hafnarfirði brann á
meðan við bjuggum fyrir norðan
þannig að við fluttum á endanum
í Kópavog. Þetta er kannski ekki
miðhálendið, ég er frá Norður­
landi og höfuðborgarsvæðinu.
Þetta er Tvídægra,“ segir Kol­
beinn og hlær. „Ég lít á mig sem
Norðlending, en það togast á við
Suðurland því móðurættin er frá
Þjórsárdal og þar var ég á sumrin.“
Datt fyrst í það 11 ára
Aðstæður leiddu til þess að Kol­
beinn byrjaði ári á undan í grunn­
skóla, Kolbeinn á afmæli í des­
ember og því var hann aðeins
fjögurra ára í fyrsta bekk. „Pabbi
var húsvörður og kennari í skól­
anum á Dalvík, við bjuggum á
heimavistinni þar sem var verið
að kenna yngsta bekknum. Ég
hékk alltaf fyrir utan og á end­
anum var mér hleypt inn. Ég var
í bekk með krökkum sem voru
sum hver nánast tveimur árum
eldri en ég, sem betur fer þroskað­
ist ég mjög snemma.“ Þar af leið­
andi byrjaði Kolbeinn snemma að
vinna. „Ég var 12 ára byrjaður að
vinna á sumrin í frystihúsinu og
var tekjuhærri en mamma.“ Þegar
Kolbeinn flutti suður var stóra
bróður hans boðið pláss á skipi,
bróðir hans komst ekki og bauð
Kolbein fram í staðinn. „Þá var
ég 17 ára. Ég var nokkur sumur á
sjónum.“
Var það í frystihúsinu á Siglu-
firði sem þú tókst fyrsta sopann?
„Nei, það var líklegast þegar
við krakkarnir stálum brennivíni
af Siglufjarðarleið. Stemningin
þarna fyrir norðan var á þá leið
að okkur lá mjög á að verða full­
orðin. Það átti við um vinnuna og
að detta í það. Við héldum partí
eftir skólann, drukkum, dönsuð­
um og tókum til áður en foreldr­
ar okkar komu heim. Ég held að
ég hafi verið 11 ára þegar ég datt
fyrst í það.“
Kolbeinn var því orðinn nokk­
uð veraldarvanur þegar hann flyt­
ur suður, 14 ára gamall. „Það voru
einhverjir byrjaðir að drekka og
aðrir að prófa. Þá var ég búinn
að vera á fylleríum í nokkur ár og
drykkja orðin eðlilegur hluti af líf­
inu.“
Endaði á geðdeild vegna drykkju
Hvenær var drykkjan orðin að
vandamáli?
„Ég veit það hreinlega ekki,
auðvitað er það vandamál að
svona ungt barn sé á fylleríi. Þegar
ég var kominn í menntó þá voru
allir á fylleríi um helgar, ekki allar
helgar. Maður drakk mikið og var
Kolbeinn Óttarsson Proppé bað um að
vera lýstur gjaldþrota eftir að hafa safnað skuldum
í áratugi. Í dag er hann búinn að vera edrú í fjögur
ár og hefur setið á þingi fyrir Vinstri græn í rúmt ár.
Í haust klárar hann að borga af öllum skuldunum. Í
viðtali við DV lýsir hann því hvernig hann kom sér í
þessa stöðu, edrúmennskuna og hvernig það er að
vera kallaður landráðamaður og svikari.
Þakklátur
að geta
borgað allar
skuldirnar
Ari Brynjólfsson
ari@dv.is
„Það voru einhverjir
byrjaðir að drekka
og aðrir að prófa. Þá var
ég búinn að vera á fyllerí-
um í nokkur ár og drykkja
orðin eðlilegur hluti af líf-
inu.
Nýtt líf Kolbeinn gekk inn á Vog fyrir
fjórum árum og tók til í sínu lífi. Hann segir
að það sé ekki hægt að kalla það lífstíls-
breytingu heldur nýtt líf. MyNDir Sigtryggur Ari