Morgunblaðið - 25.04.2018, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 25. APRÍL 2018
✝ Ólöf Magnús-dóttir fæddist
að Hamraendum í
Stafholtstungna-
hreppi í Mýrasýslu
23. apríl 1944. Hún
lést á dvalarheim-
ilinu Eir 11. apríl
2018.
Foreldrar henn-
ar voru Magnús
Kristberg Guð-
mundsson, f. 17.8.
1917, d. 21.1. 2007, og Sesselja
Sigurðardóttir, f. 15.5. 1919, d.
1.1. 2002. Systkini Ólafar eru
Guðmundur Valur og Krist-
björg.
21.9. 1963 kvæntist Ólöf
Hilmari E. Guðjónssyni, 15.11.
1938. Synir þeirra eru: 1)
Magnús Guðjón, f. 28.12. 1963,
2005. Ólöf söng meðal annars í
Dómkórnum, Óratoríukór Dóm-
kirkjunnar, Kór Söngskólans í
Reykjavík, Selkórnum, Pólýfón-
kórnum og Kór Garðakirkju.
Hún stofnaði Landsbankakórinn
ásamt vinnufélögum og stjórn-
aði honum fyrstu tvö árin. Ólöf
sat meðal annars í stjórn Dóm-
kórsins, en þar var hún formað-
ur í tvö ár, og í stjórn Pólýfón-
kórsins. Ólöf var virk í félags-
starfi KFUK og Kristniboðs-
sambandsins, tók þátt í stofnun
kvennadeildar Gideon og sat í
stjórn Samtaka sykursjúkra.
Einnig sat hún í gegnum tíðina í
ýmsum nefndum og ráðum. Ólöf
bjó í Reykjavík til 1970, á Sel-
tjarnarnesi til 1978, Garðabæ til
2007, á Hellu til 2016, og síðustu
ár á dvalarheimilinu Eir.
Útför Ólafar fer fram frá
Grafarvogskirkju í dag, 25.
apríl 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
börn hans eru Ólöf
Sunna, Hilmar Örn,
Hekla Sóley og
Ævar Magnús. 2)
Haukur Hilmars-
son, f. 13.3. 1972,
kvæntur Helgu
Maríu Finnbjörns-
dóttur, f. 29.5.
1980, börn þeirra
eru Heiðar Darri,
Finnbjörn Orri og
Sveinn Magnús.
Ólöf tók gagnfræðapróf frá
Gagnfræðaskóla verknáms. Ólöf
stundaði nám í Bankamanna-
skólanum og söngnám hjá Guð-
rúnu Á. Símonar í Söngskól-
anum í Reykjavík. Hún sótti auk
þess söngnámskeið hjá ýmsum
söngkennurum. Ólöf starfaði í
Landsbanka Íslands frá 1974 til
Ég vil með örfáum orðum
minnast Ólafar Magnúsdóttur.
Kynni okkar Ólafar voru nú að-
allega í tengslum við Landsbanka-
kórinn, en hún átti allan heiðurinn
af því að stofna þann kór á árinu
1989 og stjórnaði honum fyrstu
árin, til ársins 1992. Hún var góð-
ur sópran og söng með kórnum
eftir það. En kórinn starfaði alveg
fram til ársins 2003.
Á meðan Ólöf stjórnaði kórnum
var maður hennar Hilmar stoð
hennar og stytta og sá um píanó-
undirleikinn og jafnvel útsetning-
ar á ýmsum lögum.
Margs er að minnast frá þess-
um árum. Til dæmis er minnis-
stæð ferð til Akureyrar 1990 og
árshátíð FSLÍ á Broadway sama
ár, þegar við sungum nokkur
Bítlalög og Ólöf fékk þá Val Arn-
þórsson bankastjóra til þess að
syngja einsöng í laginu Michelle,
sem hann gerði með miklum
ágætum.
Og svo er einnig minnisstætt
þegar við sungum í Laugardals-
höllinni í upphafi handboltaleiks
milli Íslands og Hollands þjóð-
söngva beggja landa og höfðum
bara eina viku til að æfa okkur.
„Við bara gerum þetta,“ sagði
Ólöf. Íslenski þjóðsöngurinn var
auðveldur. Það var hins vegar
verra með þann hollenska. Hann
höfðum við aldrei heyrt og engar
upptökur fundust og engar al-
mennilegar nótur voru til. Við
fengum bara textann og laglínuna
á smá bleðli og svo þurfti að koma
þessu saman. Lagið þurfti nefni-
lega að passa við þennan torkenni-
lega texta. En Ólöf var nú ekkert
hrædd við þetta og með aðstoð
Hilmars tókst þetta svo vel að
Hollendingarnir klöppuðu óspart.
Hollenska sjónvarpið var með
beina útsendingu frá leiknum til
Hollands, þannig að þessi nýja út-
gáfa Ólafar og Hilmars af hol-
lenska þjóðsöngnum fór beint yfir
hafið!
Landsbankakórinn heimsótti
flest útibú bankans og allmörg
dvalarheimili víðs vegar um landið
og við fórum meira að segja á
kóramót í Svíþjóð með viðkomu í
Kaupmannahöfn og sungum þar í
Jónshúsi. Allt kostaði þetta pen-
inga. Við fengum að vísu styrk frá
bankanum gegnum starfsmanna-
félagið en meira þurfti til, svo að
Ólöf, sem þá var formaður kórs-
ins, dreif í því að selja flíspeysur,
dúkkur, lopapeysur, ýsuflök o.fl.
og svo opnuðum við verslun í
Kolaportinu eina helgi og þar var
Ólöf aðalverslunarstjórinn. Ólöf
var nefnilega „sölumaður af Guðs
náð“, alveg ófeimin, jákvæð og
mjög sannfærandi. Hún var sann-
kölluð „Pollýanna“. Við sem vor-
um í Landsbankakórnum stönd-
um í mikilli þakkarskuld við hana
Ólöfu, því að þessi ár voru bæði
skemmtileg og gefandi.
Hilmari og fjölskyldu votta ég
mína dýpstu samúð.
Kristinn B. Þorsteinsson.
Það er sárt að sakna og það er
tómleg tilfinning að geta ekki leng-
ur gengið að elskulegri Ólöfu vin-
konu okkar vísri. Í huganum eigum
við sterkar og fagrar myndir. Við
kynntumst í Landsbankanum í
Austurstræti. Unnum þar saman í
verðbréfadeildinni. Allar ungar
konur og á því æviskeiði að vera að
kynnast verðandi mökum, mynda
heimili, eignast börn, mennta okk-
ur og læra á lífið og tilveruna. Við
fórum að hittast reglulega heima
hjá hverri annarri.
Frá upphafi fór lítið fyrir
handavinnu á þessum samveru-
stundum okkar og það hefði verið
algjört rangnefni að kalla okkur
saumaklúbb. Því varð heitið
Bankaklúbburinn fyrir valinu og
hefur hann nú starfað í full 40 ár.
Það er dýrmætt að eignast ungur
svona góða vini og fá að vera sam-
ferða þeim.
Líf Ólafar snerist um að hlúa að
og gæta þeirra sem í kringum
hana voru og sá hópur var stór.
Hann takmarkaðist ekki við fjöl-
skyldu hennar, þar fóru einnig
kórfélagar hennar í Pólýfónkórn-
um, Landsbankakórnum, starfs-
félagar, vinir og vandalausir. Með
einlægni sinni lét hún hvern og
einn finna að hún eða hann skipti
hana máli.
Gleðistundirnar með Ólöfu
voru margar og ljúfar. Henni
fannst mjög oft vera tilefni og
ástæða til að gleðjast. Stórir jafnt
sem smáir áfangar í lífinu voru til-
efni til að fagna. Hún gerði alla
áfanga að merkum atburðum.
Þegar þessi góða kona er kvödd
er hugurinn fullur af þakklæti fyr-
ir samleið í kærleika og gleði.
Viðhorf hennar mótuðust af
kristnum gildum og virðingu fyrir
hinu besta í fari manna.
Angrið sækir okkur tíðum heim
sem erum fávís börn í þessum heim.
Við skynjum fátt en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó.
Að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Megi mildin hennar Ólafar lýsa
okkur sem sárt söknum hennar.
Einlægar samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar.
Guðrún, Guðlaug,
Steinunn og Helga.
Í dag er til moldar borin elsku-
leg vinkona okkar til áratuga. Ólöf
var hávaxin, glæsileg, söngelsk og
félagslynd. Hún sinnti aðaláhuga-
máli sínu, söngnum, af miklum
áhuga, en hún söng í kórum alla
tíð, stórum og smáum.
Hilmar maður hennar er ágæt-
ur píanóleikari og var henni stuðn-
ingur í ýmsum kórum sem undir-
leikari.
Lengi söng Ólöf í Pólýfónkórn-
um, þau hjón fóru margar ferðir
innanlands og utan með kórnum.
Einnig söng hún um áraraðir í
Dómkórnum. Ólöf var trúuð og
þau hjón störfuðu með KFUM og
KFUK alla tíð.
Síðustu árin söng Ólöf, og
stjórnaði um tíma, Landsbanka-
kórnum og lét félagsstarf þar sem
og hinna kóranna sig mjög varða.
Þegar minnst er á Landsbankann
verður að nefna að þar starfaði
Ólöf alla sína starfsævi sem og
María æskuvinkona hennar.
Í kringum þessar tvær konur
myndaðist vinkvennahópur sem
hefur verið í saumaklúbbi frá
byrjun áttunda áratugarins. Fé-
lagsskapur okkar var allur á létt-
ari nótunum. Ekki var alltaf mikið
prjónað eða saumað en því meira
skrafað og spjallað. Stundum
langt fram á nótt þótt allar værum
við með lítil börn og vinnu að
morgni. Eiginmenn okkar urðu
smám saman hluti af hópnum og
margar skemmtilegar samveru-
stundir áttum við saman. T.d.
skráði Ólöf okkur vinkonurnar í
spurningakeppni í útvarpinu und-
ir nafninu Sjöstjarnan.
Undanfarin misseri hafa reynst
Ólöfu erfið þegar heilsan fór að
bila allt of snemma.
Ólöf Magnúsdóttir
✝ Svava Felix-dóttir fæddist í
Reykjavík 3. apríl
1922. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 14. apr-
íl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Guðmunda
Jóhannsdóttir, hús-
móðir, f. 28.3. 1898,
d. 6.5. 1990, og Fel-
ix Jónsson, yfirtoll-
vörður, f. 26.4.
1895, d. 29.3. 1978. Svava ólst upp
á Baldursgötu 7, Reykjavík, í húsi
þar sem margir úr fjölskyldunni
bjuggu.
Systkini Svövu: 1) Hanna
Felixdóttir, f. 23.7. 1929. 2) Gylfi
Felixson, f. 22.10. 1939, d. 2.5.
2007. 3) Grétar Felix Felixson,
uppeldisbróðir, f. 7.6. 1947.
Svava giftist Agnari Ívars, hús-
gagnabólstrara, 1953, f. 17.2.
1917, d. 26.6. 1987. Þau áttu tvö
börn, þau slitu samvistum. 1) Jón,
f. 27.5. 1954, kvæntur Guðlaugu
Björgvinsdóttur, f. 23.9. 1957.
Börn þeirra eru Ari, f. 2.10. 1983,
dóttir hans er Gabríela Bríet, f.
25.2. 2016, og Rúnar, f. 20.4.
1993. 2) Guðrún, f. 21.12. 1955,
gift Zophaníasi Þ.
Sigurðssyni, f. 11.8.
1955. Börn þeirra eru
Svava, f. 15.7. 1981,
gift Viðari Ben Teits-
syni, f. 5.4. 1983, börn
þeirra eru Óliver
Ben, f. 28.5. 2007, og
Þorkell Máni, f. 3.6.
2010, og Eva, f. 12.6.
1988, sambýlismaður
Sigurjón Hávarsson,
f. 11.3. 1985.
Svava stundaði
nám við Kvennaskólann í Reykja-
vík. Seinna fór hún á húsmæðra-
skóla í Danmörku. Síðar stundaði
hún nám í tollskólanum. Svava
starfaði lengst af, eða í um 40 ár,
á skrifstofu Tollstjóra. Á yngri
árum sínum ferðaðist hún mikið
sumar og vetur um landið með
Farfuglum. Seinna meir hafði
hún unun af ferðalögum um
heiminn.
Svava gat haldið heimili fyrir
sjálfa sig þar til fyrir tæpu ári að
hún fluttist á Dvalarheimilið
Grund.
Útför Svövu fer fram frá Vídal-
ínskirkju í Garðabæ í dag, 25.
apríl 2018, og hefst athöfnin
klukkan 13.
Tengdamóðir mín, Svava Felix-
dóttir, er látin 96 ára gömul.
Það sem stendur upp úr þegar
ég hugsa um Svövu er hvað hún
var góð manneskja og umhyggju-
söm. Þau voru ófá skiptin sem hún
bjargaði málunum þegar það
vantaði pössun fyrir barnabörnin.
Hún var alltaf boðin og búin að
aðstoða við það og hvað annað sem
kom uppá í lífsins amstri. Hún var
tilfinninganæm og táraðist iðulega
yfir sorglegum bíómyndum en
hún var mikil áhugamanneskja
um kvikmyndir og var vel að sér
um Hollywood-leikarana. Ein af
mínum fyrstu minningum um
Svövu er þar sem hún situr í stól
inni í stofu í Bólstaðarhlíð og talar
af hrifningu um Shirley MacLaine
í Irma la Douce.
Það var líka svolítill töffari í
Svövu. Hún var góður bílstjóri og
keyrði bíl þar til hún var orðin 88
ára.
Hún ferðaðist um landið þvert
og endilangt á sínum yngri árum
með Farfuglum og lenti í ýmsum
ævintýrum með þeim, bæði í
skíðaferðum á Kolviðarhóli og
gönguferðum um fjöll og firnindi.
Í þessum ferðum voru gítarar
iðulega með í för og Svava var ein
af þeim sem spiluðu á gítar og
sungu. Þessi ár voru góður tími í
lífi Svövu og hún talaði oft um
þessar ferðir með Farfuglum.
Svava giftist Agnari Ívars hús-
gagnabólstrara og þau eignuðust
tvö börn. Þeirra leiðir skildi en
þeim lánaðist að halda góðum vin-
skap. Á þessum tíma hefur ekki
verið auðvelt að vera ein með tvö
börn en Svövu tókst með dugnaði
að koma undir sig fótunum og
eignast sína eigin íbúð.
Þótt Svava væri komin með
fjölskyldu og ferðaðist ekki lengur
um landið með Farfuglum dofnaði
ferðaáhuginn ekki og átti hún eftir
að fara margar ferðir til útlanda
með góðum vinkonum og fjöl-
skyldunni. Annað áhugamál
Svövu var tónlistin. Hún átti gott
safn af plötum og setti þær oft á
fóninn. Hún hafði mjög gaman af
klassískri tónlist og sótti óperur
og aðra tónlistarviðburði eins oft
og hún gat.
Margar góðar minningar koma
upp í hugann núna þegar ég kveð
tengdamóður mína en efst í huga
mér er þakklæti.
Hvíl í friði.
Guðlaug Erla Björgvinsdóttir.
Þegar ég kynnist Svövu, verð-
andi tengdamömmu minni, er ég
bara unglingur. Hún tók mér
ákaflega vel og var okkur alla tíð
vel til vina. Hún sagði okkur til
með margt eins og ungt fólk þarf á
að halda þegar það er að halda
saman út í lífið.
Svava var mikið fyrir ferðalög
og alla útivist. Hún var í Farfugl-
unum, ferðaðist mikið með þeim
félagsskap sumar og vetur og
margar sögurnar sagði hún af
ferðum og dvöl á Kolviðarhóli sem
var skíðasvæðið sem hún stund-
aði.
Ég man eftir einni sögu af ferð-
um hennar þegar hún fór með Páli
Arasyni í hópferð á einhverjum
fjallatrukk og var það í fyrsta sinn
sem farin var Gæsavatnaleið á
slíku ökutæki. Þannig var hún
framan af upp um öll fjöll með
vinahópnum.
Þegar við Guðrún eignumst
börn var hún heldur betur stoð og
stytta því ekki var gengið að leik-
skólaplássum.
Þegar hún var komin að starfs-
lokum og hætt að vinna stóð hún
heldur betur vaktina hér á heim-
ilinu að sækja Evu í leikskólann og
vera til staðar fyrir barnabörnin
sín. Þannig studdi hún okkur svo
við gætum bæði verið útivinnandi.
Eins var hún til staðar að svo
mörgu leyti fyrir Svövu eldri dótt-
ur okkar. Einhverju sinni er Svava
var að syngja eftir leikskóla „Hald-
iði ekki að Halli komi á grúfunni á
heljarstökki framaf einni þúfunni“
þá spurði hún í undrun kannt þú
þetta? Þessi vísa varð til í einni
ferðinni hjá okkur Farfuglunum.
Síðar áttum við eftir að eiga
mörg fríin saman í sumarbústöð-
um innanlands og í sólarlanda-
ferðum, aka um Evrópu og dvelja
nokkrum sinnum á Ítalíu. Eignast
þar innlenda vini. Sambönd sem
enn halda og eru börn þeirra tekin
við. Voru margir vinafundir hér
heima og á Ítalíu. Eiginleikar
hennar í samskiptum nutu sín vel í
þessum vinskap eins og öðrum.
Ég hef oft hlegið þegar menn
eru með tengdamömmusögur og
brandara því ég hef alltaf átt fé-
laga og vin í minni tengdamömmu
og ekki fundið fyrir öðru.
Fyrir um það bil tveimur vikum
héldum við upp á 96 ára afmælið
með öllum nánustu ættingjum og
þú varst svo ánægð með daginn
eins og við öll. Þá vissi ég ekki hve
stutt var í leiðarlok.
Ég þakka mikið fyrir að hafa
átt þig að í svo langan tíma.
Hvíl í friði, mín kæra.
Þinn tengdasonur,
Zophanías Þ. Sigurðsson.
Hvíldin er komin og kærkomin hún er
líkaminn þreyttur og sálin þín frjáls.
Elskuleg kona kveður og fer
í Sumarlandið sæta og tekur til máls.
Elsku amma okkar Svava. Þær
voru ófáar sögurnar sem þú sagðir
okkur, sumar oftar en aðrar og
margar voru þær þar sem engu
smáatriði var sleppt. Núna um
daginn kom ný saga sem við höfð-
um aldrei heyrt áður en hún var
frá fermingardegi þínum á fyrri
hluta síðustu aldar.
Stórskemmtileg saga þar sem
þú gerðir þitt allra besta til að af-
stýra stórslysi.
Við hlógum mikið að þessu og
þá sérstaklega af því að undanfar-
ið komu ekki alltaf réttu orðin hjá
þér og í þessu tilfelli var sagan um
kórstjóra sem reyndist svo vera
ungur myndarlegur prestur.
Þú varst okkur sem önnur
mamma enda passaðir þú okkur
oft sem börn og hugsaðir um okk-
ur heilu dagana.
Það var alltaf hægt að stóla á
þig með aðstoð í dönsku á skóla-
árum því áhugi þinn á Danmörku
og dönsku konungsfjölskyldunni
var vel þekktur meðal fjölskyldu
og vina.
Núna um daginn á 96 ára af-
mælinu þínu varst þú með dönsku
blöðin uppi eins og svo oft áður og
sagðir okkur hvað væri að frétta í
Danaveldi.
Þú kenndir okkur svo margt og
vildir allt fyrir okkur gera og
gerðir það.
Nú ert þú komin til þinna í ró og
betra líf. Við geymum allar fallegu
minningarnar um þig í hjörtum
okkar, söknum þín og hugsum til
þín.
Það eru forréttindi að hafa átt
langt og gott líf eins og þú.
Hvíldu í friði, elsku amma,
þangað til næst.
Svava, Eva, Ari og Rúnar.
Svava Felixdóttir
 Fleiri minningargreinar
um Svövu Felixdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar,
tengdamóðir, amma og langamma,
SIGRÚN T. JÓNSDÓTTIR
lyfjafræðingur,
Bjarmalandi 21, Reykjavík,
lést á hjúkrunarheimilinu Sóltúni
þriðjudaginn 10. apríl. Útförin fer fram frá Bústaðakirkju
fimmtudaginn 26. apríl klukkan 13.
Ingólfur Lilliendahl
Kristján Lilliendahl Guðrún Marinósdóttir
Guðný Lilliendahl
Kjartan Lilliendahl Sigríður Bragadóttir
Hörður Lilliendahl Elva Bredahl Brynjarsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir til þeirra fjölmörgu
Vestmannaeyinga og fólks um land allt
sem hefur sýnt okkur umhyggju og góðvild
við fráfall ástkærs sonar okkar, föður og
bróður,
BREKA JOHNSEN,
Höfðabóli,
Vestmanneyjum.
Góður Guð varðveiti ykkur.
Halldóra Filippusdóttir Árni Johnsen
Eldar Máni Brekason
Helga Brá Árnadóttir
Þórunn Dögg Árnadóttir