Morgunblaðið - 04.05.2018, Page 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. MAÍ 2018
starfskonu. Elín var alltaf í góðu
skapi og tilbúin að grínast og taka
þátt í ýmsum skemmtilegheitum
og sprelli, bæði í vinnunni og utan
hennar.
Hún var mikil bókakona og
hafði sérstaka unun af að lesa fyr-
ir börnin og þá tókum við okkur
oft vel út saman. Hún las með til-
þrifum og ég lék söguþráðinn með
leikrænni tjáningu og við
skemmtum okkur ekkert smá við
það og erlendu börnin fylgdust vel
með og fóru að skilja textann bet-
ur. Þessar samverustundir í leik-
skólunum eru mér ógleymanlegar
og standa upp úr þegar ég minnist
Elínar. Tónlist var henni líka hug-
leikin og það var ekki leiðinlegt
þegar unnið var með tóna og
texta.
Þar var hugmyndaflug allra og
sköpun látin ráða för.
Elín Hrund var falleg og góð
bæði að innan og utan, alltaf hlý
og umhyggjusöm, sama hver átti í
hlut, og alltaf sá hún ljósa punkta
við það sem virtist í fyrstu vera
slæmt.
Ég mun alltaf sakna hennar en
get bara ímyndað mér þann sökn-
uð og missi sem fjölskylda hennar
þarf að líða núna. Hún lætur eftir
sig fjögur börn, eiginmann og
aldraða foreldra. Fjölskyldan var
henni mikils virði og hún dýrkaði
börnin sín enda eru þau öll snill-
ingar.
Ég votta allri fjölskyldu Elínar
Hrundar mína dýpstu samúð.
Marta Gunnarsdóttir.
Í dag kveðjum við elsku hjart-
ans vinkonu okkar. Elín Hrund
kom í fjölskyldu okkar árið 1988
þegar hún og Þorsteinn bróðir
okkar urðu par. Þau hófu búskap
sinn í Bólstaðarhlíð en draumur
þeirra var að eignast framtíðar-
heimili í Hjálmholti, en þar sem
það er lítil gata þurftu þau að bíða
nokkuð eftir því að þar kæmi eign
á sölu. En að því kom að draumur
þeirra rættist og bjuggu þau sér
og börnum sínum fallegt heimili í
Hjálmholti.
Strax varð kært á milli okkar
og Elínar og ýmislegt var brallað.
Elín var glaðlynd, skemmtileg og
ótrúlega hugmyndarík. Hún átti
frumkvæðið að því að við stofn-
uðum með okkur systra- og mág-
konuklúbb. Við hittumst reglu-
lega og skemmtum okkur saman
meðal annars í matarboðum,
menningarferðum, ferðum í sum-
arbústað og dásamlegri utan-
landsferð. Í þessum boðum og
ferðum var mikið lagt upp úr að
finna gott þema, t.d. síðkjóla,
hatta, ljótunaglalakkskeppni
o.s.frv. Elín var myndasmiður
klúbbsins og voru oft miklar til-
færingar hjá henni við að stilla
hópnum upp fyrir myndatökur.
Það eru því til margar skemmti-
legar myndir af klúbbmeðlimum á
gleðistundum.
Það eru þung spor að fylgja
elskulegri mágkonu okkar til
grafar og stórt skarð er höggvið í
okkar hóp. Minning um yndislega
vinkonu, hláturmilda og glettna,
mun lifa með okkur.
Elsku Þorsteinn, Jón Steinarr,
Hulda, Sigurður Örn og Kolbeinn,
guð gefi ykkur styrk á þessum
erfiða tíma og megi minningin um
elskulega eiginkonu og móðir vera
ykkar ljós til framtíðar.
Perlur vaxa
milli okkar
þrátt fyrir fjarlægð.
Vinir
að eilífu.
(Hulda Ólafsdóttir)
Helga Sigurðardóttir, Birna
Sigurðardóttir, Hulda
Sigurðardóttir og Alda Björg
Ármannsdóttir (Helga,
Birna, Hulda og Bogga).
Í rökkurró hún sefur
með rós að hjartastað.
Sjá haustið andað hefur
í hljóði á liljublað.
Við bólið blómum þakið
er blækyrr helgiró.
Og lágstillt lóukvakið
er liðið burt úr mó.
Í haustblæ lengi, lengi
um lyngmó titrar kvein.
Við sólhvörf silfrin strengi
þar sorgin bærir ein.
(Guðmundur Guðmundsson)
Með þessu ljóði kveðjum við
okkar góðu samstarfskonu og
leikskólakennara.
Megi kærleikur og ljós lýsa
minningu Elínar Hrundar.
Okkar dýpstu samúðarkveðjur
til eiginmanns og barna.
Fyrir hönd leikskólakennara í
Vinagerði,
Dagrún Ársælsdóttir.
Ég hef aldrei lesið minningar-
grein, eftir því sem ég man best,
sem veldur mér ákveðnum vand-
ræðum núna, þar sem ég sit og
ætla að reyna að koma einhverju
frá mér um mömmu, a.m.k. 30 ár-
um of snemma. Það er snjókoma
úti, í maí, og ég vaknaði í morgun,
tannburstaði og klæddi mig eins
og ég geri alltaf. Allt er í raun
eins, en samt ekki.
Ég fæddist á Landspítalanum
14. október 1989, fyrsta barn
mömmu og pabba. Ég man vissu-
lega ekkert eftir því en það hlýtur
að hafa gengið ágætlega. Við
bjuggum þrjú saman í blokk í Ból-
staðarhlíðinni og höfðum það bara
frekar gott. Á þessum tíma giftu
mamma og pabbi sig og eina sag-
an sem ég hef heyrt um það var
þegar ég átti að hafa brotið
kampavínsglas í bílnum hans
Agga, sem keyrði mömmu og
pabba eftir athöfnina. Fyrsta
glasið sem mér var kennt um að
brjóta, en ekki það síðasta. En
eins og Adam var ég ekki lengi í
paradís, því mamma og pabbi
voru greinilega svona ánægð með
frumburðinn að þau urðu að fá
meira. Í júní 1991 fæddist Hulda
systir mín. Ég held að fyrsta
minning mín úr æsku hafi einmitt
verið með henni og mömmu uppi í
rúmi þar sem mamma var að lesa
fyrir okkur fyrir háttinn og Hulda
gat ekki verið kyrr, sem pirraði
mig óstjórnlega. Fyrsta skipti
sem ég man eftir að hafa verið
pirraður út í hana, en ekki síðasta.
Mamma las mikið fyrir okkur og
söng mikið. Eftir því sem árin liðu
bættist í hópinn Sigurður og svo
loks kom Kolbeinn.
Við mamma áttum margar góð-
ar stundir, heima, á Egilsstöðum
og fjölmörgum ferðalögum, innan
sem utanlands. Samt er sú stund
sem situr hvað fastast í mér
fimmtudagskvöld í Hjálmholtinu,
eftir 10-fréttir, mamma með sí-
trónu sem hún borðaði eintóma og
við tvö að horfa á Sex and the
City, af öllu. Reyndar gleymi ég
ekki heldur baðferðum mömmu,
alltaf á kvöldin fyrir háttinn, þeg-
ar allir þurftu að nota klósettið,
fór mamma í bað. Oftar en ekki
sat hún þar og söng einhver lög
sem hún samdi á staðnum. Nokk-
uð sem ég er farinn að taka eftir
að ég geri heima hjá mér, en ólíkt
mömmu er ég laglaus eins og
pabbi og er ég því mjög fljótt beð-
inn um að halda kj... áður en ég næ
langt.
Mamma var umfram allt góð.
Hún gat ekki verið reið lengi og
kenndi mér þá reglu að fara aldrei
að sofa ósáttur við ástvini. Það er
talað um að það lýsi fólki vel ef
börn og dýr hænast að því.
Það var staðreyndin um
mömmu. Hún átti ofboðslega mik-
ið eftir og margt sem mig langaði
að gera með henni en oft var því
frestaði þar sem ég hélt að ég
hefði nægan tíma, eins og að bjóða
henni með mér í túr vestur eða
bara í kvöldmat heima hjá mér.
En það sem særir mig mest er að
hún fær aldrei að hitta börnin mín.
Mamma dó á Landspítalanum
aðfaranótt þriðjudagsins 24. apríl.
Ég og bróðir minn stóðum við
hliðina á henni.
Og þó að lífið haldi áfram verð-
ur það aldrei eins.
Jón Steinarr.
✝ Alda Braga-dóttir fæddist í
Reykjavík 15. maí
1944. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Fossheimum á Sel-
fossi 25. apríl 2018.
Foreldrar henn-
ar voru Bragi
Brynjólfsson klæð-
skeri, f. 6.8. 1916, d.
18.8. 1995, og Dóra
Halldórsdóttir, f.
12.1. 1919, d. 25.12. 2011. Systk-
ini Öldu eru Halldór Bragason,
f. 18.11. 1945, d. 4.9. 1997, m.
Þorbjörg Jónasdóttir, Elín Sig-
ríður Bragadóttir, f. 17.2. 1951,
m. Guðmundur G. Konráðsson,
og Brynjólfur Bragason, f. 5.4.
1954.
Alda giftist Birni Inga
Björnssyni kjötiðnaðarmeistara
þann 28.12. 1968. Foreldrar
17.3. 2004. Jón á einnig soninn
Daníel Þór, f. 23.7. 1994, og
dótturina Karenu Björgu, f.
17.4. 2001.
Alda lauk verslunarprófi frá
Verzlunarskóla Íslands og
starfaði eftir það í Landsmiðj-
unni ásamt því að reka versl-
unina Kjötbúð Suðurvers með
eiginmanni sínum og vina-
hjónum þeirra, þeim Höbbu og
Sigga. Eftir að þau hjónin
fluttu á Selfoss tók Alda stúd-
entspróf frá Fjölbrautaskóla
Suðurlands samhliða því að
vinna við bókhald á Hótel Sel-
foss. Eftir stúdentspróf hóf
Alda störf hjá KPMG og vann
hún þar til starfsloka árið
2011. Árið 1996 stofnuðu Alda
og Björn kjötvinnsluna Krás
ásamt tveimur vinnufélögum
Björns og mökum þeirra og sá
Alda um bókhaldið þar sam-
hliða vinnu sinni hjá KPMG.
Útför Öldu fer fram frá Sel-
fosskirkju í dag, 4. maí 2018,
klukkan 14.
hans voru Björn
Jónsson yfirvél-
stjóri, f. 31.5.
1904, d. 19.1.
1975, og Ingibjörg
Ó. Stephensen, f.
22.6. 1906, d. 10.2.
1998. Alda og
Björn hófu bú-
skap sinn á
Seltjarnarnesi en
hafa síðan árið
1984 verið búsett
á Selfossi.
Alda og Björn eignuðust
þrjár dætur: 1) Dóra Margrét,
f. 3.11. 1963, d. 31.10. 1975. 2)
Steinunn Inga, f. 23.10. 1973.
Synir hennar eru Reynir Björn,
f. 17.8. 2007, og Þór, f. 5.12.
2010. 3) Dóra, f. 11.11. 1976,
maki Jón Lindsay, f. 24.9. 1966.
Börn þeirra eru Arnþór Ingi, f.
2.1. 1999, og Natalía Nótt, f.
Elsku mamma, engin orð sem
ég set niður á blað geta tjáð ást
mína til þín og söknuðinn sem
ég ber í brjóstinu. Ég vil þakka
þér fyrir að hafa veitt mér hlýj-
asta faðminn, styrkustu höndina
og bestu ráðin.
Takk fyrir að hafa alltaf verið
til staðar og takk fyrir allar
yndislegu og skemmtilegu
stundirnar, minningar sem
munu ylja um hjartað um ókom-
in ár. Takk fyrir að vera besta
mamman sem ég hefði getað
hugsað mér.
Þínir síðustu mánuðir voru
þér erfiðir, en þú stóðst þig svo
vel.
Núna líður þér betur. Núna
gengur þú án stuðnings um
Draumalandið og knúsar
mömmu þína og pabba og litlu
dótturina sem er búin að bíða
eftir að fá mömmu sína til sín.
Hvíldu í friði, mamma mín.
Dóra.
Elsku fallega mamma mín.
Mikið er sárt að þurfa að
kveðja þig. Ég var ekki tilbúin
að gera það strax og ekki svona
snögglega.
Ég hugga mig við það að þú
þurftir ekki að þjást og sé þig
núna fyrir mér í faðmi ástvina.
Dóra Magga er þar örugglega
fremst í flokki og get ég rétt
ímyndað mér fagnaðarfundina.
Þú varst kletturinn í lífinu,
alltaf að passa upp á alla, vildir
ekkert vesen eða leiðindi. Ég
man t.d. ekki eftir að hafa nokk-
urn tímann rifist við þig. Þú
varst dugnaðarforkur, vannst
mikið alla þína tíð og gafst aldr-
ei upp þó að á móti blési.
Þar stóðuð þið pabbi þétt
saman og gerðuð það sem gera
þurfti til að láta hlutina ganga
upp. Samheldnari hjón er erfitt
að finna. Þú varst fyrirmynd í
öllu sem þú tókst þér fyrir
hendur og skilaðir þínu alltaf
100%.
Ég hef alltaf getað treyst á
ykkur pabba. Þið hafið alltaf
verið til staðar, alltaf tilbúin að
aðstoða.
Ég á eftir að sakna símtal-
anna og samverustundanna
okkar. Við fjölskyldan höfum
skapað margar minningar í
gegnum tíðina sem við rifjum
reglulega upp með því að fara í
gegnum myndaalbúmin sem þú
varst sérstaklega dugleg að
líma myndir í og skrifa við
hverja mynd. Þessi albúm eru
mikill fjársjóður sem við mun-
um halda áfram að skoða og
leita í.
Elsku mamma. Takk fyrir
allt sem þú hefur kennt mér í
gegnum lífið. Takk fyrir að
standa alltaf með mér í öllu sem
ég hef tekið mér fyrir hendur.
Takk fyrir að vera alltaf til
staðar fyrir mig og drengina
mína.
Takk fyrir allt!
Við munum öll passa vel upp
á pabba.
Ég elska þig og ég á eftir að
sakna þín mikið, elsku mamma.
Þín
Steinunn Inga.
Sorgarfregn barst nýverið
um andlát Öldu. Þó svo að hún
hafi átt við erfið veikindi að
stríða um allnokkurt skeið kem-
ur slík fregn einhvern veginn
ávallt í bakið á manni.
Þá ekki hvað síst finnst mér
að Alda hafi horfið í svefninn
langa allt of ung, svo ekki sé
talað um óréttlætið sem mér
fannst fólgið í því að hún veikt-
ist svo illa sem raun bar vitni.
Öldu hef ég þekkt frá því ég
man fyrst eftir mér að ráði,
enda gift náfrænda mínum hon-
um Bassa, sem við kölluðum
hann Björn Inga, og hitti ég því
oft á þau hjónin sem og börn
þeirra um lífsleiðina við hin
ýmsu tækifæri.
Alda var hnarreist og gull-
falleg kona. Ég man ekki til
þess að hafa hitt hana öðruvísi
en glaða og brosandi hinu mikla
og fallega brosi sínu. Hún var
kát og skemmtileg og smitaði
glaðværð hennar til þeirra sem
hún umgekkst. Gekk ég ávallt
glaður í sinni af fundum mínum
við þau heiðurshjón, enda voru
þau ævinlega hrókar alls fagn-
aðar hvar sem þau komu.
Minnist ég af miklum hlýhug
þeirra ótal stunda sem ég hitti
þau í stærri sem minni mann-
fögnuðum, í útilegum, ættar-
mótum, á heimili þeirra eða
annarra ættmenna okkar sem
og hjá einu af uppáhaldsætt-
menni mínu, henni Bíbí ömmu-
systur minni og móður Bassa.
Þá féll eplið ekki langt frá eik-
inni í hinum yndislegu börnum
þeirra og gáfu Bassi og Alda
þeim ríkulega af kærleik sínum
og lyndiseinkunn sem og vit-
anlega til kærkominna barna-
barna þeirra.
Nú er skarð fyrir skildi hjá
fjölskyldunni, sem erfitt er að
fylla, ef þá mögulegt yfirleitt.
Slíkir voru mannkostir Öldu og
geislandi kærleikur. Við sem
eftir lifum treystum á fyrirheit
Frelsarans um upprisuna á
efsta degi,
„þegar allir þeir, sem í gröfunum eru,
munu heyra raust Hans og ganga
fram, þeir sem gjört hafa hið góða,
munu rísa upp til lífsins“
og treystum því að við mun-
um fyrir hitta Öldu í himnesk-
um heimkynnum eilífðarinnar
hjá algóðum Guði.
Ég bið algóðan Guð um að
blessa og styrkja Bassa við
þessi erfiðu tímamót, sem og
myndarlega hópinn hans og
Öldu.
Ég bið blessunar almáttugs
og algóðs Guðs yfir minningu
þeirrar yndislegu konu sem
Alda var. Megi hún hvíla í Guðs
blessaða friði.
Þorsteinn.
Það sem ræður líklega hvað
mestu um hamingju sérhvers
manns er samferðafólkið. Hvort
sem um er að ræða fjölskyld-
una, vinina eða samstarfsfólkið.
Góð samskipti, glaðværð, vænt-
umþykja og áhugi fyrir við-
fangsefnum hvers og eins eru
dæmi um ákjósanlega eiginleika
þeirra sem við eigum samleið
með í lífinu. Ekki má gleyma
brosinu, það kostar ekki neitt,
en er engu að síður mjög dýr-
mætt.
Ég hitti Öldu fyrst fyrir um
þrjátíu árum og það fyrsta sem
vakti athygli mína var brosið
hennar. Þá var hún nýlega byrj-
uð að vinna á skrifstofu Endur-
skoðunar hf. (nú KPMG) á Sel-
fossi, en þar vann hún frá árinu
1987 til ársins 2011, eða í um 24
ár. Ég fékk svo að kynnast
henni betur þau fimmtár ár sem
við unnum þar saman. Hún var
ávallt hress og kát, með ein-
stakt jafnaðargeð sem hefur
örugglega haft mótandi áhrif á
þann góða starfsanda sem var
og er á skrifstofunni. Hún virt-
ist lítið þurfa að hafa fyrir því
að brosa og það hefur örugg-
lega bæði gert henni og sam-
ferðafólki hennar lífið léttara.
Við vinnu var hún samviskusöm
og náði góðu sambandi við sam-
starfsfólk og þá viðskiptavini
sem hún vann fyrir. Samskiptin
voru almennt á léttu nótunum,
já það er nefnilega hægt að
hafa gaman af nánast hverju
sem er, ef lundin er þannig. Það
kenndi hún Alda okkur meðal
annars. Á starfsmannaskemmt-
unum lék hún á als oddi og naut
þess að skemmta sér með sam-
starfsfólki og mökum. Hún
stakk nokkrum sinnum upp á
því að við tvö myndum stofna
hljómsveit saman. „Þú spilar á
hörpu en ég á bassa.“ Svo var
hlegið.
Alda hætti að vinna hjá okk-
ur sökum aldurs þá 67 ára göm-
ul. Henni þótti það örugglega
erfitt, enda mikil breyting á líf-
inu að hætta að vinna. Hún hélt
áfram sambandi við okkur og
alltaf var gott að hitta hana á
förnum vegi, eða þegar hún leit
inn á skrifstofuna.
Það var augljóst að Alda var
stolt af fjölskyldunni sinni og
það leyndi sér ekki hve gott
samband hennar og Bassa var.
Sárt var að sjá heilsu hennar
hraka síðustu misserin og svo
var hún bara allt í einu dáin.
Fyrir hönd samstarfsfólksins
á skrifstofu KPMG á Selfossi
sendi ég Bassa, dætrunum, fjöl-
skyldum þeirra og öðrum að-
standendum Öldu innilegar
samúðarkveðjur. Söknuðurinn
er sár, en eftir lifa góðar minn-
ingar.
Auðunn Guðjónsson.
Alda Bragadóttir
Ástkær eiginmaður, faðir, sonur, bróðir
og afi,
PÁLMI GUÐMUNDSSON,
PG þjónustunni,
varð bráðkvaddur mánudaginn 30. apríl.
Útförin fer fram frá Grafarvogskirkju
föstudaginn 11. maí klukkan 13.
Edda Sigríður Sigurbjarnadóttir
Andrea Pálmadóttir Brynjar Lárus Brynjarsson
Eyþór Pálmason Hrafnhildur Ólafía Axelsdóttir
Guðmundur Ámundason Ólafía Margrét Ólafsdóttir
Bríet Svala, Óli, Stína, Ditta, Bjössi, Ámundi,
Inga Birna, Begga, Örn, Hjalti, Helga, Sölvi, Nathalía Lind
og fjölskyldur
Elskuleg móðir okkar og tengdamóðir,
ÞÓRUNN INGIMARSDÓTTIR
frá Laugarási,
lést á hjúkrunarheimilinu Seljahlíð
mánudaginn 30. apríl.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
William Þór Dison Kristín Guðmundsdóttir
Bjarni Brandsson Anna María Valdimarsdóttir
Okkar elskulegi sonur, bróðir, barnabarn og
frændi,
VALDIMAR SNÆR STEFÁNSSON,
lést miðvikudaginn 2. maí.
Stefán Örn Valdimarsson Guðlaug Ósk Gísladóttir
Gísli Freyr Stefánsson
Brynhildur Daisy Eggertsd.
Gísli Kristófer Jónsson Þórfríður Guðmundsdóttir
Guðbjörg Brá Gísladóttir Oddur Sigurðsson
Karen Rut Gísladóttir Arinbjörn Ólafsson
Lorna Jakobson
og frændsystkin