Breiðfirðingur - 01.04.1975, Síða 23

BREIÐFIRÐINGUR
21
gera það hempulaust, en hafði hana enga við hendina,
enda hættur prestsstörfum fyrir löngu. Endalokin urðu
þau að hann skírði barnið, sem virtist líflítið og hlaut
litla telpan nafnið Jónfríður, eftir frænda sínum sem hét
Jón. Mér ofbuðu þessar hágu aðstæður í Barmi og spurði
prest hvort ég mætti ekki taka harnið til vors. „Þú skalt
ráða þessu fuglinn minn, en þú verður að skila því að
líðandi sumarmálum, því þá hefur þú nóg að gera fyrir
mig og mitt heimili.“ Það varð úr að telpan varð hjá mér
til vors, var hún lengi vesöl og veikburða, en tók þó heldur
framförum er á leið. Þegar gestir komu til prests, bað ég
húskonu á bænum fyrir barnið á meðan ég sinnti þeim.
„Þú víkur að henni matarbita fyrir, en ekki kaffi, það er
svo dýrt,“ sagði prestur.
Vinnumann hafði séra Friðirk, sem Magnús hét Mar-
teinsson (unglingsmann). Þegar prestur sagði honum fyrir
verkum, og pilturinn hafði á móti, kallaði prestur til múi
og mælti: „Fríða fuglinn minn, taktu hann Manga út, hann
er að mögla.“ Þegar sláttur var hafinn sagði hann oft:
„Mangi farðu út að kroppa, njörfa eða höggva,“ eitthvað
af þessum orðum notaði hann venjulega í þessari merk-
ingu og stundum öll. Þegar ég færði kaupamönnum kaffi
út á túnið, sagði hann mér að fá þeim málin með kaffinu
og koma strax heim, til að tefja ekki með ónytjumasi: „Því
það er venja þeirra að ganga með skyrið í augunum fram
að hádegi“ (sbr. að vera súr á svipinn).
Einu sinni sem oftar var prestur að skrifa Páli tengda-
syni sínum, sem kvæntur var Elínborgu dóttur hans, en
þeir skrifuðust oft á og skrifaði prestur oft í bók og sendi