Breiðfirðingur - 01.04.1975, Blaðsíða 79

BREIÐFIRÐINGUR
77
það bætt á nokkurn hátt frá samfélaginu. Húsin, túnin,
mannvirkin yfirleitt óseljanleg, jörðin verðlaus, gagnvart
auðninni er engin trygging.
Eg litaðist um í lítilli vistlegri stofu með skoti mátulega
stóru fyrir tvo svefnbekki, svefnbekkjakrókur gæti það
kallast. A stólum eru sessur, á veggjum myndir yfir rúmi,
íslenskur foss, yfir skáp fyrir gafli helgimynd eftir Mugg.
Allt er þetta listilega saumað og prjónað úr íslenskri ull
og eftir sjálfa húsfreyjuna að mestu. Hann situr við borðið,
hún í stól með prjónana sína. Engin stund ónotuð til
iðju. Á þriðja stóli heimilisins er gestinum boðinn sess.
— Hvenær eruð þið fædd?
Hún verður fyrri til svars. — Ég er fædd 12. ágúst
1895 að Holti á Barðaströnd. Og þú Andrés, einmitt núna
um sumarmálin 20. apríl 1888. Er það ekki?
— Jú, segir hann líkt og hugsandi andartak, en bætir
svo við. Ég er fæddur á Hamri og hef alla mína daga átt
þar heima og tel svo enn í dag, þó að við yrðum að flytja
suður í fyrra. Eða eins og ég orða svona, þegar ég hugsa
heim:
Hér ég fyrst til sólar sá
sæl mig kyssti móðir þá.
— Og hvað hafið þið verið gift í mörg ár eða áratugi?
Nú er það hann, sem verður fyrri til og segir:
— Ég var víst þrítugur, annars var ekki verið að setja
á sig brúðkaupsdaga kotunga í gamla daga, bætir hann
við og brosir.
— Það voru nú sumir farnir að efast um, að ég fengi
nokkra konu í kotið. Það var svo sem ekki að miklu að