Breiðfirðingur - 01.04.1984, Qupperneq 14

12
BREIÐFIRÐINGUR
var eitt sinn þegar ég dvaldi á bernskuárum mínum hjá
Þorbjörgu ömmu og Stefáni fóstra í Ásgarði, að Bjarni
kallar á eftir mér milli bæja á túninu: ,,Nú ætla ég að éta
þig.“ Eins og nærri má geta varð ég harla smeykur við
Bjarna eftir þetta og forðaðist mjög að verða á vegi hans.
En þar kom að Bjarna þótti hræðsla mín óbærilega mikil.
Þá var það, að hann náði sáttum við mig með rausnar-
legum gjöfum sælgætis. Bjarni gat í rauninni ekkert aumt
séð. Seinna kynntist ég Bjarna í Ásgarði, sem fulltíða
maður. Eftir þá kynningu vissi ég til fullnustu, hversu
hlýtt og viðkvæmt hjarta sló í brjósti hans.
Þegar ég var á 9. ári réðist ég sem smali að Breiða-
bólsstað á Fellsströnd. Þar dvöldu þá Þuríður Bær-
ingsdóttir móðursystir mín og maður hennar Ingvar Krist-
jánsson. - Það var mín fyrsta dvöl utan foreldrahúsa að
undanskildum þeim kæru stundum, er ég skrapp til dvalar
til Stefáns fóstra og ömmu minnar í Ásgarði.
Næsta sumar var ég snúningadrengur í Rauðbarðaholti.
Þar dvaldi þá önnur móðursystir mín, Sesselja Bær-
ingsdóttir og Sigurður Breiðfjörð, seinna bóndi í Köldu-
kinn og á Hofakri. Sigurður var smiður góður og hann
kenndi mér að slá með orfi. Bjó hann allt snilldarvel í
hendur mínar, bæði orf og ljá og kenndi mér sláttulagið.
Frá þessum tíma er margs að minnast, þótt sumt sé að
verða hulið tímans móðu.
Ég kom oft að Hvammi. Þar var þá ung stúlka á líku
reki og ég, Ragnhildur kjördóttir prófastshjónanna sr.
Ásgeirs Ásgeirssonar og Ragnhildar Bjarnadóttur frá Ár-
múla. Við Ragnhildur sátum oft saman að leikjum í
Hvammi. Um þetta leyti var hún ein barna á staðnum.
Ég kom líka oft í smiðjuna til gamla bóndans Ólafs
Brandssonar. Hann flutti sunnan úr Haukadal að
Hvammi ásamt Katrínu Jónsdóttur konu sinni og upp-
komnum syni, Valdimar Ólafssyni, er síðar bjó í Knarrar-
höfn og á Leysingjastöðum.
Hjá Ólafi var gott að dvelja. Hann smíðaði skeifur og