Breiðfirðingur - 01.04.1984, Qupperneq 20

18
BREIÐFIRÐINGUR
hafði að strandferðaskipið Suðurlandið væri væntanlegt í
marsmánuði til Króksfjarðarness og Salthólmavíkur. Um
þetta leyti gerði hvassan norðangarð og var skipið um
kyrrt nokkur dægur í Króksfjarðarnesi.
Þegar ég fékk því framgengt að fá að flytjast með
skipinu til Reykjavíkur, var næst að útbúa mig í ferða-
lagið. Heima í Stórholti var rekinn saman stór kassi, sem
ég skyldi fluttur í. - Ég lá uppi á lofti í íbúðarhúsinu og
heyrðust þá höggin upp til mín, þegar verið var að reka
saman kassann. Flaug mér þá í hug hvort kassinn yrði
mitt næstsíðasta hvílurúm og sóttu að mér ömurlegar
hugsanir.
Þegar fara skyldi með kassann upp á loft til mín komst
hann ekki vegna stærðar sinnar. Var ég borinn niður af
loftinu og allt í útidyr og leið ég við það miklar og sárar
þrautir. Þegar út kom sá ég ýmsa nágranna mína við kass-
ann og fóru þeir að ræða eitthvað við mig. Pá var það,
að þegar rödd mín heyrðist úr kassanum fannst hundinum
mínum, honum Robin, að hann yrði að koma til mín og
láta sínar tilfinningar í ljós. Lagði hann framlappirnar upp
á kassabrúnina til að sjá mig. Robin var barinn frá kass-
anum og heyrði ég vein hans. Það hljóð míns ferfætta vin-
ar var mér sárara, en aðrar kvalir mínar á þeirri stund.
Síðan hófst ferð á sleða niður á Salthólmavík. Magnús
Arnason, er þá bjó í Tjaldanesi fylgdi mér í þessari ferð.
Hann var í senn hollvættur minn og hjúkrunarmaður í
allri ferðinni. Suðurlandið lá á höfninni skammt undan og
var ég fluttur í kassanum í litlum báti að skipshlið. Þegar
upp í skipið kom reyndist kassinn langt of stór fyrir allar
dyr. Var ég tekinn úr kassanum og settur í koju í farþega-
klefa. Var kaðall eða snæri reyrt fyrir framan mig í koj-
unni, en Magnús Arnason sat á stokki hennar. Síðan vag-
gaði Suðurlandið sér á úfnum bárum yfir Breiðafjörð og
Faxaflóa.
Um leið og skipið lagðist að hafnarbakka í Reykjavík
kom um borð til mín Pálmi Jónsson lögregluvarðstjóri, en